Maand: september 2017

Fietsen, fietsen, fietsen …

Met het mooie weer van de laatste dagen hebben we weer wat mooie fietstochten gemaakt.

Zondag heb ik met een vriendin gefietst: Kapellen, Ekeren (ze wou even gaan kijken naar haar kleinzoontje die daar in het zwembad zwemles had), langs de luxe villa’s in Brasschaat en door de Uitlegger terug naar huis. 38 km. Geen foto’s want daar houdt de vriendin niet van.

Dinsdag, nadat de mist was opgetrokken, hebben manlief en ik het ‘Land van Playsantiën’ gefietst: Ranst, Malle, Zandhoven, Zoersel. Goed voor 40 km fietsplezier.

Vandaag, na een bezoek aan de NKO-arts (ik) en de tandarts (man), zijn we naar Antwerpen gefietst. Naar het Eilandje meer bepaald. Daar vonden we nog net een plaatsje op het zonnige terras van het nieuwe trendy restaurant (onder leiding van Vicky Geunes, 2*) U Eat & Sleep Antwerpen voor een heerlijke lunch. De omgeving van het MAS is zo gezellig geworden … er heerst – bij mooi weer zoals vandaag – een echte vakantiesfeer. En toch weer 38 km op de teller!

Dat was het voorlopig wat fietsen betreft. Morgen nog een lunch met de vriendinnen, vrijdag koffers pakken en zaterdag het vliegtuig op naar Spanje waar we de zomer nog met een maand gaan verlengen.

Hasta la próxima.

Tussendoortje

Ons mini reisje naar de Provence/Vaucluse is alweer voorbij. Eigenlijk zijn de onverwachte uitstapjes meestal ook de leukste. Dat was ook deze keer niet anders. 
Vijf dagen hebben we genoten van de mooie landschappen, de gezellige stadjes, het lekkere eten en drinken en de fijne chambre d’hôtes.
En natuurlijk, als top of de bill, heeft manlief zijn droom verwezenlijkt: hij heeft de Mont Ventoux beklommen! Van Bédoin naar ‘Le Sommet’ (21.5 km) in énen trek. Stijgingspercentages van 10 tot bijna 12% en geen enkel vlak stuk … het kon hem allemaal niet deren. Prachtig weer was het die dag: bijna windstil, zonnig en warm, zo’n graad of 22 toen we ’s morgens vertrokken (hij met de koersfiets, ik met de auto), 13 graden op de top zo’n goede twee uren later. 
Twee dagen eerder was het 14 graden toen we met de auto naar boven reden, de mistral blies hevig, op de top was het 4 graden en we zagen geen hand voor ogen door de mist die er hing. 
Gelukkig hadden we wat speling en tijdens de mistral-dagen hebben we wat uitgebreider kennisgemaakt met Avignon en Vaison-la-Romaine. Ook Carpentras en l’Isle-sur-la-Sorgue konden nog eens op een bezoekje rekenen.
We hebben zelfs een dag in de Ardèche doorgebracht. Mooi is het daar aan de Gorges de l’Ardèche en de Pont d’Arc. We gaan zeker nog eens terug.
Zijn moment de gloire.
 

De Kale Berg

Manlief droomt er al jaren van om de Kale Berg, a.k.a. Mont Ventoux, te ‘doen’ (met de racefiets uiteraard). Drie dagen geleden opperde hij het idee om het NU te doen, onder het mom van ‘nu kan het nog, wie weet wat is het volgend jaar weer‘. 
Het is wel heel kort voor ons vertrek naar Spanje, maar op onze leeftijd moet je niet meer uitstellen, en ik zeg ook geen ‘nee’ tegen een onverwacht reisje. Vliegtuigtickets en een huurwagen waren snel geboekt, alsook een B&B midden in de mooie provençaalse natuur. Nu maar hopen dat het weer wat meezit om de beklimming te doen …

41 jaar getrouwd

11 september 1976 … een regenachtige dag was het toen manlief en ik in het huwelijksbootje stapten. Vandaag eenenveertig jaar geleden. De jaren zijn voorbij gevlogen.
En ik mijmer wel eens … hoe zijn het zijn geweest moest ik niet met hem getrouwd zijn, maar met een van mijn vorige vriendjes. Je weet het natuurlijk niet, maar als ik zo eens op Facebook naar foto’s kijk van vorige vriendjes, en hun uitspraken lees dan weet ik zeker dat ik het beste ‘vriendje’ aan de haak geslagen heb. 😍

Herfst

Onze wingerd is al helemaal verkleurd. Mooi, dat wel, maar een maand te vroeg want ik ben helemaal nog niet klaar voor de herfst. Niet getreurd … nog drie weken en ik mag terug in zomermodus: een hele maand naar de Spaanse zon. ¡Olé!

Weekend in eigen land

Bij een medeblogster had ik gelezen over een beeldententoonstelling in Lissewege. Haar foto’s spraken me zo aan, dat ik meteen de daad bij het woord gevoegd heb en een hotelletje in Lissewege heb geboekt. 
Zondagmorgen zijn we in alle vroegte vertrokken met de fietsen op de auto want ik had ook wat fietsroutes uitgestippeld voor de komende dagen. Het weer zag er niet zó denderend uit, maar ook niet al te slecht en de bedoeling was per dag te zien hoe lang we zouden wegblijven. Als dat geen vrijheid is!
Om half elf stonden we al in het lieflijke witte dorp en vanaf het terras van een plaatselijk cafeetje konden we al de eerste beelden bewonderen. Maar liefst 112 kunstenaars stellen hier ten toon en de kunstwerken staan echt overal: op straat, langs het vaartje, in het vaartje, in tuinen, in de kerk, … Er waren echt prachtige beelden bij. 
En niet te vergeten de ongelooflijk artistieke vogelhuisjes. Zó mooi!
Op de middag zijn we via de knooppunten richting Blankenberge gefietst waar we wat gegeten hebben en daarna via De Haan terug naar Lissewege om in te checken in het hotel. Aangename gastheer, fijne kamer met alles erop en eraan. We hebben onze keuze niet beklaagd. 
Het was trouwens de gastheer die er ons opmerkzaam op maakte dat er ook ín de kerk nog beelden stonden. Wij snel terug naar buiten want ondertussen was het al 18u. Om de toren te beklimmen waren we te laat maar de beelden hebben we nog wel uitgebreid kunnen bewonderen.

Na een heerlijke maaltijd (té lekker, té veel en té gul uitgeschonken aangepaste wijnen) hebben we meer dan een halve nacht wakker gelegen, maar zijn we toch de volgende morgen weer vol goede moed terug op de fiets gestapt voor nog een rondje knooppunten door de polder: Lissewege-Brugge-Damme-Lissewege met de nodige eet- en drinkstops onderweg. Het is zeer aangenaam fietsen op de landelijke wegen daar. Jammer dat het heel de dag bewolkt en wat frisjes was (trui uit, trui aan, … jas uit, jas aan…). Gelukkig is het op een paar spatjes na toch droog gebleven.

Op de terugweg kwamen we langs Abdij/Hostellerie Ter Doest alwaar we genoten hebben van een drankje op het terras en van nóg meer beelden, zoals een roedel teckels in het gras; het inventieve hergebruik van oude Singer naaimachines!

De beeldententoonstelling loopt nog tot 24 september en ik heb maar één advies: DOEN! Wij hebben er echt heel erg van genoten.
Al mijn foto’s staan op Flickr.