januari 2021

De operatie

Vorige donderdag ben ik opnieuw geopereerd. Er moest een correctie uitgevoerd worden aan de flap die tijdens mijn mondkankeroperatie vorig jaar juli getransplanteerd was vanaf mijn arm. Voor de geïnteresseerden, het verloop van zo’n flapoperatie staat duidelijk beschreven hier en hier. De mijne is een RFF flap, Radial Forearm Free Flap.

Zo’n flap wordt altijd iets te ruim genomen omdat er krimp op zit. Wanneer heel de mondholte voldoende genezen is en de flap niet genoeg gekrompen is, wordt er dan een correctie uitgevoerd, zoals bij mij vorige week.

Tijdens dezelfde ingreep werden er ook implantaten geplaatst waar dan over een maand of vier, na volledige genezing, een vaste prothese op komt.

Ik kon kiezen: plaatselijke verdoving of volledige verdoving. De ingreep zou zo’n twee uren duren. Ik zag het echt niet zitten om twee uren met mijn mond wijd open in angst te liggen/zitten (?) wachten terwijl ze in mijn al gehavende mond aan het boren, snijden en naaien zijn. Volledige narcose dus.

Wat is er gebeurd? Er werd een clip op de flap gezet en een redelijk stuk uitgesneden. Ik hoop dat het mij meer comfort zal geven (*) want die flap zat danig in de weg bij het eten, spreken en slikken. Bleek dat er onder de flap een grote mucocyste (speekselkliercyste) zat die voor nog meer ongemak zorgde.
En daar komt de angst weer opsteken, want de cyste moest worden opgestuurd voor weefselonderzoek. En helaas, die mucocystes, daar ga ik last van blijven houden. Die gaan blijven terugkomen tenzij de ondertongspeekselklieren worden weggenomen, maar daar ben ik geen fan van. Mijn arts ook niet trouwens.

Hopen maar dat het weefselonderzoek weer geen slecht nieuws brengt.

(*) Op dit ogenblik is er van meer comfort nog geen sprake. Ik heb vrij veel last van de ingreep. En voorlopig ook weer een tijdje hap-slik-weg voeding. Het is wat het is.

Photo challenge #kader in kader

Satur9 had weer een tof idee: een photo challenge. Dertig weken lang elke week een foto met een bepaald thema. Hoewel ik graag en veel foto’s neem ben ik geen fotograaf, mijn skills zijn miniem en van dien aard dat ik mijn Nikon camera niet meester ben. Mijn foto’s zijn met mijn smartphone genomen en niet bewerkt want ik vind gephotoshopte foto’s meestal niet mooi. Ik doe (heel soms) wel kleine retouches. Het thema van deze week: kader in kader. Is er iets zaligers dan in zo’n setting te mogen genieten van een heerlijke Italiaanse maaltijd? Deze foto is genomen in Cala Gonone op het mooie eiland Sardinië.

Het ‘probleem’ met mij is dat ik niet kan kiezen, dus ik plaats hier nog een aantal fotootjes.

Foto’s © MyriamC

Friday Quote

1000 vragen aan jezelf #13

241. Heb je een missie in je leven?
‘Missie’ vind ik een zwaar woord. Mijn streven is om tevreden/gelukkig te zijn en de mensen rondom mij gelukkig te maken.

242. Ben je aan iets verslaafd?
Niet meer. Ik heb lang gerookt, maar ben daar negenentwintig jaar geleden mee gestopt. Daar heb ik nog geen moment spijt van gehad.

243. Welk overlijden heeft je het meest aangegrepen?
Het overlijden van mijn moeder. Op zondag nog springlevend, op maandag was het voorbij. Ik herinner mij niets meer van de periode tussen haar overlijden en haar begrafenis. Ik was compleet in shock.

244, Hoe zou de titel van jouw autobiografie luiden?
Ik ga er mijn kop niet over breken want die komt er niet.

245. Hoeveel lijk je al op wie je wilt zijn?
Ik denk dat ik dat al wel ben, gezien mijn leeftijd.

246. Wanneer moet je een relatie beëindigen?
Als de liefde op is.

247. Hoe belangrijk is je werk?
Ik ben al dik vier jaar met pensioen. Mijn werk is nooit heel belangrijk geweest. Ik werkte om te leven, niet omgekeerd.

248. Wat had je graag goed willen kunnen?
Ik had graag piano kunnen spelen. Ik heb wel enkele jaren muziekschool gedaan, maar in mijn tijd moest je eerst vele jaren notenleer doorzwoegen voor je een instrument mocht leren bespelen. Zo lang heb ik het helaas niet volgehouden.

249. Maakt geld gelukkig?
Een cliché van formaat: geld maakt niet gelukkig. De nuance is: geld alleen maakt niet gelukkig. Geld is slechts een van de vele zaken die een invloed hebben op geluk. Tekort aan geld zou mij wel ongelukkig maken.

250. Zou je je partner nu opnieuw willen uitkiezen?
Op deze leeftijd een nieuwe partner kiezen? Ik denk niet dat ik daar zin in zou hebben.

251. In welke sport denk je goed te zijn?
Sport? Staat er nu sport? 🤔

252. Veins je vaak interesse?
Dat gebeurt wel eens.

253. Ben je een goede verhalenverteller?
Nee, en ik doe dat ook niet graag. Voorlezen nog tot daar aan toe, maar een verhaal uit mijn duim zuigen, dat komt niet goed.

254. Wie gun je het allerbeste?
Ik gun iedereen het allerbeste. Behalve de leerkrachten die in de lagere school mijn zoon het leven zuur hebben gemaakt. Dertig jaar geleden, en toch krijg ik het niet uit mijn systeem. Ik ben nochtans niet haatdragend maar zij hebben me, via mijn kind, wel heel erg geraakt. Van mijn kind moet je afblijven.

255. Waarvan heb je spijt dat je het gemist hebt?
Spijt komt altijd te laat.

256. Kun je goed je zinnen verzetten?
Dat lukt wel.

257. In welke kleren voel je je het lekkerst?
Casual.

258. Waarvan had je nooit gedacht dat het je zou overkomen?
Dat ik een ernstige ziekte zou krijgen. Ik ben er wel altijd bang voor geweest, maar had nooit gedacht dat het me echt zou overkomen.

259. Had je graag van het andere geslacht willen zijn?
Nee. Ik ben blij dat ik een vrouw ben.

260. Van wie word je weleens moe?
Van mensen die luid en veel praten en die horen maar niet luisteren.

Teleurgesteld

Ik ben teleurgesteld in een vriendin. Ze kwam laatst aan de deur een klapke doen en op een gegeven moment ging het over tanden. Ze kloeg dat haar tanden zo geel waren (wat helemaal niet het geval is, ze is 66 en het is normaal dat je tanden dan wat verkleurd zijn) en ze vond dat ze daar wat aan moest laten doen. Voor mij niet gelaten.

Ik reageerde nogal gepikeerd en vroeg of ik met haar kon ruilen: ik haar gezonde verkleurde tanden en zij geen ondergebit (nu) en de rest van haar leven een prothese (later) en alle andere ongemakken die erbij horen. Ze schrok wel even maar babbelde er snel overheen.

Later stuurde ze me een berichtje met de vraag of ze me misschien gekwetst had, en dat dat niet haar bedoeling was.

Ik weet dat dat niet haar bedoeling was, maar ze kan soms van die opmerkingen maken waar ik het heel moeilijk mee heb. Mijn gezicht is veranderd sinds de operatie. Mijn mond hangt aan één kant wat naar beneden en mijn onderkaak staat veel meer naar voor. Ik mis mijn gezicht van vroeger. Als ik daar iets van zeg, dan krijg ik als antwoord: dat zijn maar gedachten, je ziet er niks van. Misschien zegt ze dat zodat ik mij beter zou voelen, maar op mij komt het over als het probleem minimaliseren en mij niet au sérieux nemen.

Ik ben overgevoelig aan dat soort opmerkingen. Als er zo nog veel komen, dan vrees ik dat onze vriendschap hieronder zal lijden.

Ben ik nu een flauw bees?

Deze dag

Ik doe nog eens een ‘deze dag‘, aan de hand van mijn blog, mijn agenda en oude foto-albums.

Vandaag, 24 januari, kijk ik terug op …

24 januari 2019 …

… maakten we een boottocht in het Parque Nacional Tortuguero midden in het regenwoud van Costa Rica. Het regende af en toe een beetje en de temperatuur bedroeg 39°C. Een prachtige ervaring op de voorlaatste dag van een mooie, doch zeer vermoeiende, rondreis.

24 januari 2017 …

… had het gevroren dat het kraakte. Op die zeldzame dagen dat het ijs op de vennen in onze heide dik genoeg is, trekt jong en oud de schaatsen aan om een rondje te schaatsen of ijshockey te spelen. Natuurlijk ijs, we maken het niet vaak meer mee!
Ter info, wij waren slechts toeschouwers.

24 januari 2016 …

… gingen we ‘voorproeven’ bij ‘De Wase Wis‘ in Kruibeke. Mijn man zou er enkele maanden later zijn feest voor 40 jaar dienst – aangeboden door het bedrijf – geven. We hebben er toen lekker gegeten, al liep er bij het feest zelf enkele maanden later wel een en ander mis helaas.

24 januari 2014 …

… vierden we vakantie op het eiland Boa Vista, Kaapverdië. Aangezien er weinig of niks te zien was op het eiland hebben we het grootste deel van de vakantie aan het zwembad en het strand doorgebracht. Dat was vast ook het geval op 24 januari.

24 januari 2011 …

… ging ik met een vriendin lunchen bij Het Gebaar. Het was haar wens om een keer bij Roger Van Damme te eten. Een van haar laatste wensen die in vervulling gingen want niet lang daarna is zij op 37-jarige leeftijd overleden. Ze leed al 7 jaar aan darmkanker.
Mijn dessert had de naam ‘Soleil’. Dat zal ik nooit vergeten.

24 januari 2006 …

… bevonden we ons aan de Rode Zee in Egypte. Mijn man was toen nog een fervent duiker. We zijn in de loop der jaren wel een keer of twaalf in Egypte geweest. In de winter, in de lente en in de herfst. Marsa Alam, Hurghada, Sharm El Sheikh, El Gouna, Taba, … de Rode Zee heeft voor ons geen geheimen meer.

24 januari 2002 …

… vlogen we, vroeg in de morgen, van Colombo (Sri Lanka) naar Malé (Malediven). Na een mooie maar vermoeiende rondreis in Sri Lanka hadden we nog een week strandvakantie tegoed op de Malediven. Duiken en snorkelen voor echtgenoot terwijl ik me, eerlijk is eerlijk, stierlijk verveelde op dat kleine eiland.

24 januari 1998 …

… vierden we met vrienden vakantie in de Dominicaanse Republiek. Tien dagen all inclusive … ik kan het me nu echt niet meer voorstellen, maar in die tijd vonden we tien dagen Dolce Far Niente top! Op de foto’s zag ik wel dat we daar ook gefietst hebben bij 30+ graden.

24 januari 1991 …

… zochten we de zon op in Lanzarote. Een heel bijzonder vulkanisch eiland. We bezochten er het vulkanische Parque Nacional de Timanfaya met zijn geisertjes, en de kunstwerken van César Manrique. Maar wat ik me vooral herinner is het zwembad met het ijskoude water!

24 januari 1987 …

… zoonlief, net 4 geworden, voor het eerst op de ski’s in de straat waar mijn zus toen woonde in het onooglijke dorp Konzen, vlakbij de Hoge Venen. De rit er naartoe was nog wel spannend want we kwamen in een heuse sneeuwstorm terecht! (Dit was op 21 januari, maar ik vond de foto zo leuk.)

Photo challenge #koffie

Satur9 had weer een tof idee: een photo challenge. Dertig weken lang elke week een foto met een bepaald thema of een bepaalde skill.

Hoewel ik graag en veel foto’s neem ben ik geen fotograaf, mijn skills zijn miniem en van dien aard dat ik mijn Nikon camera niet meester ben. Mijn foto’s zijn met mijn smartphone genomen en niet bewerkt want ik vind gephotoshopte foto’s meestal niet mooi. Ik doe (heel soms) wel kleine retouches.

Het thema van deze week: koffie of thee.

Ik drink allebei graag, en ik begin ’s morgens altijd met een tas verse thee. Goed sterk met een scheutje melk is mijn favoriet. In de voormiddag drink ik dan mijn eerste Nespresso. Zo drink ik er maximum drie per dag, meestal latte macchiato. Je ziet, een echte koffiedrinker ben ik niet want die drinkt zijn koffie zonder melk.

Friday Photos

Foto’s met het thema ‘mensen‘, deel 1 – Spanje.

Ik hou van mensen kijken, ik hou ervan om mensen te fotograferen. Al is niet iedereen daarvan gecharmeerd. Meestal vraag ik het wel even, maar er zijn ook clandestien genomen foto’s bij. Deze Spanjaarden hadden er in ieder geval geen enkel probleem mee. Er werd zelfs met graagte geposeerd.

Flamenco (of was het Sevillana) in de straten van Sevilla en Granada. Op en top sfeer!

Mooie dames en heren tijdens de laatste féria van het jaar in Andalucía, meer bepaald in San Pedro de Alcántara.

Valencia tijdens Las Fallas. Mensen die trots zijn op hun stad en hun tradities. Uniek om dit live te kunnen meemaken.

1000 vragen aan jezelf #12

221. Bestaat vriendschap op het eerste gezicht?
Ik kan me wel snel verbonden voelen met iemand, maar echte vriendschap heeft tijd nodig om te groeien.

222. Gun je jezelf vaak een pauze?
Ja hoor, ik ga van de ene pauze in de andere.

223. Ben je ooit ongewild verliefd geweest?
Verliefd is veel gezegd. Ik heb wel eens een boontje gehad voor iemand, maar het is gekoeld zonder blazen. Degene op wie ik ik die crush had heeft dat trouwens nooit geweten.

224. Duw je mensen in hokjes?
Als ik dat doe, dan is dat zeker niet bewust. Leven en laten leven en ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is.

225. Van welk geluid hou je?
Ik maak de vraag even wat gemakkelijker: van welk geluid hou je niet? Van vingernagels die over een schoolbord schrapen, van een mes dat over een bord krast. Yikes!
Van grasmachines in de lente en de zomer en bladblazers in de herfst en de winter.

226. Wanneer was je het allergelukkigst?
Oprecht gelukkig, dat was ik vorig jaar op 11 september, onze 44ste huwelijksverjaardag. Toen wisselden manlief en ik opnieuw trouwringen uit, als symbool voor een nieuw begin na de zware maanden die achter ons lagen. Ik ben absoluut geen zweverig type, maar dat moment voelde alsof er puur geluk door mijn lijf stroomde.

227. Met wie ben je graag samen?
Met mensen met wie ik mij op de een of andere manier verbonden voel. Dat kan familie zijn, of vrienden, of zelfs kennissen. Gelijkgestemde zielen zeg maar.

228. Wil je alles verklaren?
Dat zou ik wel willen, maar dat is moeilijk want niet alles is te verklaren.

229. Wanneer heb je voor het laatst je angst opzij gezet?
Ik was heel bang toen ik de diagnose kanker kreeg. De dag dat ik geopereerd ben heb ik me volledig overgegeven aan de kunde van de artsen en mijn angst was helemaal weg. Heel vreemd.

230. Wat is je grootste jeugdzonde?
Ik ben katholiek opgevoed en wij moesten op zaterdagavond naar de mis. In plaats van naar de mis te gaan, gingen mijn vriendinnen en ik in de plaatselijke cremerie iets drinken. Ik heb me daar wel schuldig over gevoeld en het voelt nog steeds aan als een jeugdzonde. Ik was toen een jaar of zestien, zeventien.

231. Wat weiger je te begrijpen?
Dat er mensen vrijwillig deelnemen aan ‘uitlach’ programma’s op TV. Of aan progamma’s zoals Temptation Island. Ik snap die mediageilheid echt niet.

232. Welke anekdote over jezelf hoor je nog vaak?
Geen.

233. Welke dag in je leven zou je willen overdoen?
Ik kijk niet terug.

234. Heb je liever meer tijd of meer geld?
Tijd heb ik meer dan genoeg. Geld dus.

235. Zou je willen weten wat de toekomst je brengt?
Voor sommige zaken misschien wel, om te kunnen anticiperen.

236. Kan je goed je grenzen aangeven?
Ja, dat denk ik wel. Dat leer je vanzelf wel met ouder worden.

237. Ben je ooit in een gevaarlijke situatie terecht gekomen?
Niet dat ik me kan herinneren.

238. Heb je een tic?
Niet meer. Vroeger wiebelde ik met mijn voet en knabbelde ik op de binnenkant van mijn wang.

239. Is geluk een doel of een momentopname?
Geluk is een momentopname. Gelukkig worden/zijn kan wel een doel zijn, maar je hebt dat niet zelf in de hand en je bent dat ook niet altijd. Tenzij er hier iemand meeleest die nu zijn vinger opsteekt.

240. Met wie wil je je laatste minuten doorbrengen?
Met alle mensen die ik graag zie en die mij graag zien.

Uit de oude doos

Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Deze komt uit 2012, toen zoonlief, a.k.a. Het Kind, nog thuis woonde.

Gisteren om kwart over zes ’s avonds telefoon van zoonlief: ‘ik ben net vertrokken op het werk‘. Een uur en een kwart rijden, dus half acht thuis. Er is afgesproken dat, als hij niet op tijd thuis kan zijn om te eten (zes uur, half zeven), hij dan even belt en verder zijn plan trekt. Alles staat tenslotte klaar, hij hoeft het maar op te warmen en eventueel vlees te bakken. En de keuken op te ruimen uiteraard.

Half acht … hij eet, komt nog even zitten, ruimt de tafel af en roept vanuit de keuken ‘ik ga naar boven hoor‘. Ik vraag hem of alles opgeruimd is waarop hij antwoordt dat hij niet weet wat er allemaal weg mag. Een restje groenten, een lepel aardappel, … dus ik zeg ‘alles‘ en hoor hem rommelen.

Een uur later wil ik mijn grote pot verse soep, die inmiddels wel afgekoeld is, in de koelkast gaan zetten en wat zie ik: de pot is LEEG!!! Hij zal toch niet … Maar in de gootsteen dreven nog wat fijne stukjes groenten, dus ja, hij zal wel …

Het huilen stond me echt nader dan het lachen. Ik had me tenslotte een halve namiddag bezig gehouden met het snipperen van prei, selder, wortels, paprika’s en tomaten en er zat nog zeker twee liter soep in de pot.

Hij sliep natuurlijk al lang en breed, dus ik maar een briefje naast zijn ontbijtbord gelegd met de vraag of hij écht die soep had weggegoten en of hij niet beter kon nadenken.

Hij had er vanmorgen een antwoord bijgeschreven: ‘Alles is alles hé‘ met een grijnzende smiley erachter … en de soep, in een andere pot, ernaast.

Het kieken!