Gisteren was manlief onze kleinzoon gaan ophalen na school. Normaal ga ik mee, maar gisteren niet omdat ik pannenkoeken wou bakken. Hij is altijd uitgehongerd als hij uit school komt.
Ik zeg tegen manlief ‘zeg maar dat oma er niet bij is want ze heeft een verrassing voor jou’.
Zo gezegd, zo gedaan.
Hij komt binnen, geeft me een knuffel en ziet dat de tafel gedekt is en de pannenkoekenpannen op het fornuis staan.
‘Oh, pannenkoeken!! Jij maakt de lekkerste pannenkoeken oma’.
Nadien hoor ik hem tegen mijn man zeggen: ‘ik dacht dat de verrassing was dat oma een autootje voor mij gekocht had’.
Hij is helemaal into auto’s en toch een klein beetje teleurgesteld misschien …
Een volwassene denkt dat, een kind zegt dat. Eerlijk en onbevangen.
Nog eens een stokje. Ik zag het bij Saturnein die het op haar beurt zag bij MelodyK, maar het gaat blijkbaar al langer rond.
1 Hou je van blauwe kaas? Neen, het is zowat de enige kaas die ik niet lust.
2. Favoriete frisdrank Geen. Vroeger dronk ik al eens een cola. Een echte, geen light.
3. Tattoo? Nee.
4. Lievelingsdier? Als huisdier een kat. We hebben er zelf altijd twee gehad, maar hebben ze wegens allerlei aandoeningen op resp. 16- en 17-jarige leeftijd moeten laten inslapen.
5. Whopper of Bigmac? Geen. Eens in de zoveel jaar een Fishburger van de Quick.
6. Favoriete eten? Mediterraans. Maar als echte Belg kan een puntzak friet met mayo er ook altijd in.
7. Wat drink jij in de ochtend? Koffie verkeerd.
8. Kun jij 100 push ups nog behalen? Neen. Nooit gekund.
9. Zomer, winter, lente of herfst? Lente.
10. Draag jij een bril? Ja, sinds een jaar of tien een multifocale. Voordien kon ik me jarenlang behelpen met een leesbrilletje.
11. Fobieën? Niet dat ik weet.
12. Favoriete dag van de week? Zondag is de minst favoriete dag. Voor de rest is het me eender.
13. Geloof jij in spoken? Neen.
14. Regen of sneeuw? Sneeuw. Veel als het even kan.
15. Piercings? Drie twee gaatjes in mijn oren. Ik had er drie waarvan twee gaatjes in één oorlel maar voor de reconstructie van mijn neus (huidkanker) is een stukje van mijn oorlel gebruikt en één gaatje opgeofferd.
16. Frietjes of uienringen? Frietjes.
17. Gaan 5 vrienden deze lijst maken/doen? Geen idee. Ik zie het vanzelf wel.
18. Kinderen? Eén zoon.
19. Favoriete kleur? Moeilijk. Hangt er helemaal vanaf waarvoor. Turquoise vind ik mooi maar niet voor alles.
20. Kun je fluiten? Ik kon fluiten als de beste. Alles floot ik mee. Door de mondkankeroperatie is er zoveel beschadigd in mijn mond (mijn tong is o.a. veel korter) dat fluiten niet meer lukt. En dat vind ik heel spijtig.
21. Waar ben je geboren? Essen, prov. Antwerpen.
22. Ooit gearresteerd? Neen.
23. Operaties? Te veel!! Amandelen en neuspoliepen als kind galblaas in 1994 mucoïde cystes op mijn vingers in 2013 en 2014 mondkanker in 2020 met nadien een achttal kleinere ingrepen wegens complicaties huidkanker in 2021.
24. Douchen of bad? Douchen.
25. Gokken Nooit gedaan. Ook geen interesse.
26. Ben jij een goede vriend? Ik weet het niet. Vroeger meer dan nu denk ik. Ik ben door de omstandigheden van de laatste jaren nogal in mezelf gekeerd.
27. Gebroken botten? Ja, rechter enkel gebroken in 1979.
28. Hoeveel TV’s zijn er in jouw huis? Eén.
29. Ergste pijn ooit? De zenuwpijnen die nu al zo’n twee jaar aanslepen. Omdat ze er altijd zijn, dag en nacht. Soms meer, soms minder maar wel ALTIJD.
30. Hou je van dansen? Neen. Ik zit ook weer in een muziekloze periode, dan is dansen er al zeker niet bij.
31. Hou je van kamperen? Neen.
32. Ben jij raar? Wie weet? Nee hoor, ik denk dat ik heel mainstream ben.
Zoals jullie al uitvoerig konden lezen bij Rietepietz en Omabaard, hebben wij vorige week een bezoek gebracht aan het Paleis op de Meir in Antwerpen waar de tentoonstelling ‘Burpindale Palace‘ loopt. (Ter info: nog te bezoeken tot 15 januari 2023).
Er was natuurlijk het mooie paleis, alsook de grappige en soms excentrieke bouwsels, foto’s, dekens, …
En ook de ‘Nutteloze Borden’. En daar wil ik het over hebben.
De maker van de nutteloze borden, Kamiel De Bruyne, die zichzelf semi-professioneel onnozelaar noemt, maakt deel uit van het BURP collectief en geeft met zijn nutteloze borden een extra grappige touch aan de tentoonstelling.
Voor hem begon alles tijdens de eerste lockdown. Uit verveling ging hij nutteloze borden ophangen op deuren en op gevels in de Antwerpse straten. Elk bordje heeft zijn verhaal en hij plakt de borden alleen met toestemming van de bewoners.
Dit zijn de nutteloze borden die ik fotografeerde op de tentoonstelling.
Voor zijn vaste rubriek in de weekendeditie van Gazet van Antwerpen plakt Kamiel elke week een nieuw nutteloos bord. Hij plakt trouwens niet op aanvraag, want de aanvragen zijn niet bij te houden. Alles is begonnen als een hobby maar zoals dat zo vaak gaat met hobby’s is het heel erg uit de hand gelopen. Zo heeft hij inmiddels ook in enkele steden en gemeenten al Nutteloze-Borden-wandelroutes uitgestippeld. Ook in Antwerpen uiteraard. Je moet wel heel alert zijn want de bordjes zijn klein.
Alle nutteloze borden die Kamiel voor Gazet van Antwerpen al ophing in de stad vind je hier.
Ik heb komaf gemaakt met mijn lichamelijke klachten die nu al zo’n twee en een half jaar mijn doen en laten bepalen.
Resultaat van een tweede opinie bij een andere handchirurg: ik ga u niet opereren want ik kan u geen beterschap garanderen. Wat u kan doen om mogelijk uw neuropatische pijn te verlichten is vitamine B complex slikken.
Goed, dat weten we dan. Ik blijf me behelpen met een lichte brace voor overdag en mijn handorthese voor ’s nachts.
Resultaat van mijn viermaandelijks opvolgingsbezoek bij de MKA-chirurg en een tweede opinie bij een tandarts-protheticus: zelfde diagnose als mijn eigen tandarts: zwaar overbelaste en ontstoken spiertjes in en rond de mond. Niet met medicijnen op te lossen … dit is al veel te lang aan de gang. Voorstel van de MKA-chirurg: ofwel inspuitingen met botox om de spieren te verslappen en zo tot rust te laten komen (eventueel in combinatie met de pijnkliniek) ofwel rigoureus de spieren in mijn kin doorsnijden. Dat laatste vond ik nogal drastisch.
Tijden geleden raapte ik dit stokje ‘ergens’ op. Bij gebrek aan inspiratie …
Wanneer heb je voor het laatst gehuild? Ik zou willen dat ik eens goed kon huilen, maar de tranen willen niet komen.
Wanneer heb je voor het laatst gevlogen? 31 oktober 2022 van Málaga naar Antwerpen nadat we – zoals we al meerdere jaren doen – de maand oktober in het zuiden hadden doorgebracht.
Wanneer had je voor het laatst de slappe lach? Dat overkomt me niet vaak maar tijdens De Allerslimste Mens heb ik toch een paar keer deugdelijk gelachen.
Wanneer heb je voor het laatst iemand geknuffeld (buiten je partner)? Ik ben niet zo knuffelig. Wij hebben dat ook niet geleerd. Mijn kleinzoon kan ik wel spontaan een knuffel geven. De laatste keer? Dinsdag toen we hem afhaalden op school.
Wanneer heb je voor het laatst een complimentje gekregen? Oei! De complimenten vliegen mij niet om de oren.
Wat is het laatste boek dat je hebt gelezen? Dat weet ik niet meer. Ik verwijder gelezen boeken onmiddellijk van mijn e-reader. Momenteel lees ik ‘Die laatste zomer’ van Tatiana de Rosnay.
Wat is het laatste wat je hebt gegeten? Mijn gebruikelijk ontbijt: een shake van Griekse yoghurt, banaan, sinaasappel en melk.
Met wie heb je het laatste gepraat? Mijn man buiten beschouwing gelaten heb ik vrijdag een halve dag gepraat met twee mede-bloggers. Het was de eerste keer dat ik omabaard en rietepietz ontmoette en het voelde direct heel vertrouwd.
Van wie kreeg je het laatste smsje en wat stond er in? Smsjes krijg ik niet vaak meer. Wel whatsapp berichten. Het laatste was van een vriendin waarin ze me vroeg om op de koffie te komen vanmiddag. Helaas, wij gaan naar het verjaardagsfeestje van onze Kleine Man.
Welk liedje heb je het laatste (mee)gezongen? Candy van Iggy Pop, tijdens The Voice van Vlaanderen vrijdag.
Weeral weg geweest? Je bent pas terug! mocht ik horen na vorig weekend.
Ja, weeral weg. Na dat darmonderzoek van vorige week maandag dacht ik: snel wegwezen voor ik misschien weer slecht nieuws krijg.
Zodoende verbleven wij vorig weekend in het Land van Cuijk. Het was mooi weer, dus de fietsen mochten moesten mee.
Dag één hebben we gefietst langs de Kraaijenbergse Plas, door het Groesbeekse Bos (o.a. de Zevenheuvelenweg) en de Mookerheide. Mooie fietstocht van 49 km.
Dag twee fietsten we van het hotel (VdV Cuijk) naar Nijmegen en later op de dag weer terug (35 km). We hebben de fietsen achtergelaten in een bewaakte fietsenstalling – een geweldige gratis service in diverse Nederlandse steden – en hebben te voet de 7 km lange stadswandeling van de VVV gedaan.
Nijmegen is zwaar gebombardeerd tijdens de tweede wereldoorlog en veel oude gebouwen zijn er niet meer. Na de oorlog heeft het tot in de jaren ’60 geduurd eer de stad terug opgebouwd werd, met de typische eentonige bouwstijl van die tijd.
Er waren al veel gevels in kersttooi en dat terwijl sinterklaas zaterdag pas in Nijmegen aankwam. Ook dat hebben we van dichtbij meegemaakt.
Dag drie hebben we – na op ons terras te hebben genoten van een prachtige zonsopgang en opnieuw een overheerlijk VdV ontbijt – 50 km langs de Maas gefietst, van Cuijk via Gennep tot aan het veer in Afferden, de Limburgse kant van de Maas. Dan langs Boxmeer en St. Agatha aan de Brabantse kant terug. De terugrit was de mooiste.
Het was een zalig weekend, met heerlijke temperaturen en alleen maar zon. Om snel weer over te doen.
Ik heb het moeilijk om thuis mijn draai te vinden na de vakantie.
Iets wat ik in de zes jaar dat ik met pensioen ben nog nooit gehad heb: ik verveel me.
Ja, ik zou de keukenkastjes eens kunnen uitmesten.
Ik zou grote kuis kunnen houden in mijn kleerkasten.
Ik zou de ramen kunnen wassen want de ruitenwasser is niet geweest vorige maand.
Ik zou mijn administratie op orde kunnen zetten en alles wat meer dan 10 jaar oud is door de versnipperaar kunnen doen.
Het blijft allemaal bij ‘ik zou’ want de zin ontbreekt.
Mijn darmonderzoek heeft me ook alweer ongerust gemaakt. Een grote poliep en 4 kleinere weggehaald en over 4 maanden al opnieuw dat vervelende onderzoek. Nu maar hopen dat ik over enkele dagen geen slecht nieuws krijg … Ik heb het zo ongeveer wel gehad met het slechte nieuws.
Oost west, thuis best. Ja, ik ben blij om weer thuis te zijn en in mijn eigen bed te slapen. Wat heb ik daarnaar verlangd! Mijn bed is tijdens elk verblijf buitenshuis dat wat ik het meeste mis.
Al voor we naar Spanje vertrokken hadden we besloten dat dit de laatste maal was dat we een maand in Spanje en/of op één en dezelfde plek zouden doorbrengen. En bij deze beslissing blijven we. Het wordt tijd om nieuwe horizonten op te zoeken en niet steeds weer op zoek te gaan naar herinneringen aan vervlogen tijden. Ik heb al iets in gedachten maar dat moet nog verder worden uitgewerkt (en vooral becijferd).
De vakantie op zich, wat zal ik zeggen …
Ik was natuurlijk mezelf niet met al mijn pijntjes en pijnen. Dat heeft toch wel een serieuze domper gezet op de vakantievreugde. Daar moet iets aan veranderen en daar ga ik ook achteraan. Ik denk dat ik daar nu wel klaar voor ben. Ik heb mijn chirurg gemaild haar een verwijzing gevraagd naar een andere tandarts-tandprotheticus. Baat het niet, dan schaadt het niet. Ik heb ondertussen ook een afspraak gemaakt voor een tweede opinie bij een handchirurg want de pijn aan mijn pols, waar ik ook al twee jaar mee op de sukkel ben, wordt steeds erger. Ook hier: baat het niet, dan schaadt het niet.
Het weer was ook niet wat het moest zijn. We hebben nog nooit zo weinig echt zonnige dagen gehad. Na elke zonnige-blauwe-lucht-dag volgde er wel een min of meer bewolkte. De temperatuur was wel veel hoger dan normaal en vaak was het drukkend warm, vooral als de zon niet volop scheen. Maar als je je niet goed voelt, dan leg je op alle slakken zout.
Ondanks dat de vakantie niet helemaal was wat het moest zijn ga ik toch ook heel veel dingen missen.
Zo waren we bijvoorbeeld heel blij met het appartement. Splinternieuw en van alle gemakken voorzien, mooie ruimtes, fijn terras, rustige buren, verzorgde (jonge) tuin en zwembad, … Moest het in mijn dorp in België staan, ik verhuisde sito presto.
De ontbijtjes en de churros op het terras bij Café Churrería Costa, …
De vele cafés con leche @ 1.40€ bij Panadería La Canasta, … De eetcultuur waarbij het vooral om delen gaat … veel kleine gerechtjes op tafel om samen van te genieten, …
De uurtjes op het strand met een glas wijn of Tinto de Verano, …
De ijssalons met wel dertig verschillende soorten ijs, … Het 3x daags buiten eten en in het algemeen het buiten leven, …
En wat ik nog het meeste ga missen is de lege agenda. We leefden daar zo’n beetje zoals tijdens de lockdown, met dit verschil dat we nu konden gaan en staan waar we wilden. We zijn amper thuis en ik zie alweer een aantal afspraken in mijn agenda. Gelukkig zijn er ook leuke bij.
Maar ik mag al beginnen met een vervelende: vanaf vanavond op dieet en maandag een hele dag ziekenhuis voor een colonoscopie. Bah!
We zijn thuis geraakt maar het heeft weer heel wat voeten in de aarde gehad.
Het openbaar vervoer in België hangt echt met haken en ogen aan elkaar, en dan heb ik het vooral over de Belgische Spoorwegen.
Wij kunnen gemakkelijk van en naar de luchthaven met de trein, we wonen op 200 meter van het station. Dat doen we dan ook altijd als we een vlucht hebben op een normaal uur.
De vlucht van Málaga naar Antwerpen duurde twee uren en twintig minuten – het lijkt iedere keer sneller en sneller te gaan – en om 14u15 stonden we gepakt en gezakt op Antwerp Airport op de bus te wachten die ons naar Berchem Station moest brengen (geen rechtsteeekse bus naar Antwerpen-Centraal). Dat ging vrij vlot. Om 14u50 waren we in Berchem.
Daar zagen we dat de eerstvolgende trein naar Antwerpen-Centraal om 15u06 zou vertrekken vanaf spoor 10. Wij helemaal naar spoor 10. Enkele minuten voordat de trein verwacht werd, aankondiging dat hij niet zou doorkomen wegens een probleem aan een wissel. Geen nood, vrijwel alle treinen rijden via Antwerpen Centraal. De volgende trein zou vertrekken vanaf spoor 7 … Wij weer naar beneden met twee zware koffers en opnieuw naar boven naar het andere perron. Roltrap? Vergeet het. Die was stuk.
Al snel werd er weer een vertraging aangekondigd, gelukkig maar van enkele minuten want onze boemel naar Roosendaal zou in Antwerpen-Centraal vertrekken om 15u37 van spoor 22 en wie Antwerpen-Centraal kent weet dat je soms ver moet stappen om van het ene spoor naar het andere te geraken. Maar goed, we waren ruim op tijd. De borden vermeldden om te beginnen al een vertraging van 29 minuten. Die werd steeds maar verlengd en liep uiteindelijk op tot 62 min. De volgende trein was afgeschaft want ‘lang weekend’-regeling maandag. De derde trein reed wel (met om te beginnen al 22 min. vertraging) maar stopte niet op de stations tussen Antwerpen en Roosendaal vanwege een netwerkstoring. Het was ondertussen al na 16u30 en wie weet wanneer zouden we thuis geraken?!
Wat doe je dan? Dan bel je een hulplijn: zoonlief die gelukkig thuis was. We hebben dan de tram genomen tot de dichstbijzijnde P&R waar hij ons heeft opgepikt. Om 17u30 waren we thuis.
Málaga naar Deurne – 1.762 km: 2u 20′ Deurne naar Heide – 24 km: 3u 15′
Hetzelfde overkwam ons trouwens toen we in maart terugkwamen van een reis naar Tenerife.
Oh, wat heb ik toch een hekel aan het openbaar vervoer.
myriamsditjesendatjes.com 