Maand: juli 2009

Onze appelboom doet het weer heel goed dit jaar. Hij is professioneel gesnoeid door een snoeier uit de fruitstreek, dus wij hopen op een mooie oogst. So far ziet het er goed uit, maar de vogels weten helaas ook dat onze appels heerlijk zoet en knapperig zijn. Toch maar een net erover spannen dan?

Vader en zoon samen op pad
31 mei 2009, 16:31
Vader en zoon zijn vandaag samen op pad: mountainbiken in de Ardennen, twee en een half uur rijden van hier. Vader was al vroeg uit bed, bij zoon duurde het iets langer en ging het allemaal net iets moeizamer. Het feestje met tequila-op-diverse-wijzen van gisteravond zal daar vast voor iets tussen zitten. Hij was nochtans niet zo gek laat thuis maar ik zag wel aan zijn oogjes dat hij genoeg op had.
Na een ontbijtje met vooral veel koffie werden dan toch de fietsen op de auto gehangen, nog even flink aangesjord met riemen en daar gingen ze dan …
Een uur later ging de telefoon: of ik even kon kijken op zijn (zoon dus) bureau of zijn portefeuille daar lag. Het is altijd wat met dat Kind. Gelukkig had vader wel zijn paspoort en rijbewijs bij. Of die kleine zijn stuur heeft afgegeven durf ik nochtans te betwijfelen. Ik hoor het vast straks wel.

Eindelijk gerechtigheid
29 mei 2009, 09:01
Eindelijk gerechtigheid, al zijn we er voorlopig niet veel mee.
Feiten: man werd op 18 februari aangereden door een bromfietser die voor de verzekering een valse verklaring had afgelegd – zie ook, in chronologische volgorde Perte totale, Ellende, Vervolg van de saga, en Update. Er is al wat over geschreven blijkbaar!
Nu, in ieder geval, de tegenpartij heeft bijna drie maanden volgehouden dat hij M. had aangelopen en dat hij te voet was. Na onze aangifte bij de politie is hij toch blijkbaar overstag gegaan en heeft hij toegegeven dat hij wel degelijk met de bromfiets was. Helaas was deze bromfiets niet verzekerd (waar ik al vanaf dag 1 een vermoeden van had, waarom zou hij anders liegen?). Dus … zijn verzekering keert niet uit want er is helemaal geen verzekering. Onze rechtsbijstandsverzekering probeert nu via een of ander garantiefonds er nog wat uit te slepen, maar de kans is klein.
Maar goed, eindelijk gerechtigheid, daarmee bedoel ik dat nu eindelijk onomstotelijk vaststaat dat wij geen leugenaars en bedriegers zijn, en dat is voor ons veel belangrijk dan geld.

Nog 8 keer slapen …
28 mei 2009, 12:44
Nog acht keer slapen en dan vertrekken we op vakantie. Negentien hele dagen genieten en relaxen en alle dagelijkse beslommeringen vergeten. We hebben er allebei ongelooflijk veel zin in, ook al is de vorige vakantie nog niet eens drie maanden geleden.
Ook dit jaar wordt het weer een trip ‘down memory lane’. Deze keer naar Cap d’Agde in de Languedoc. De laatste keer dat we daar waren was het Kind nog een Kindje, ik meen een jaar of vier. Na de Languedoc breien we er nog vijf dagen in de Franse Alpen aan. Een wens van echtgenoot, die vorig jaar tijdens zijn fietsvakantie aldaar zó genoten had van al het moois.

Zomaar een mooie ochtend …
20 mei 2009, 10:47
Op deze zonnige woensdagochtend waren wij al vroeg aan het werk. Ik hoorde de buurman in zijn tuin zijn dagelijkse vingeroefeningen op de Spaanse gitaar doen, en ik weet dat er dan na enige tijd een privé concert volgt. Heerlijke muziek maakt die man. Dus snel de strijkplank buitengezet, iets luchtigs aangetrokken en aan het werk.
Man, nog luchtiger gekleed, moest nog even wat kale plekken op de muur bijschilderen. Terwijl genoten we van zonnige Spaanse klanken. Wat kan het leven mooi zijn.

Washandjes
14 mei 2009, 09:31
We zijn een stapel washandjes kwijt. Zeker 25 stuks. Man had ze gisteren uit de droger gehaald, gescheiden van de badhanddoeken, en direct opgevouwen. Ik heb gezien dat hij ermee naar boven liep om ze in de linnenkast te leggen (*) maar de stapel washandjes is nergens meer te vinden. Ik zal zo eens aan de grote zoektocht beginnen en ben heel benieuwd waar ik die dingen ga terugvinden.
(*) Wat op zich al vreemd was, want normaal vouwt hij handdoeken en washandjes op, doet alles in een wasmand en gaat er dan mee naar boven.

Kortrijk
11 mei 2009, 20:22
Zaterdag een heerlijke dag doorgebracht in Kortrijk, samen met een 40-tal reislustigen uit binnen- en buitenland. Het was lang geleden dat ik nog aan een VT-meeting had deelgenomen maar ik had Kortrijk nog nooit bezocht, dus dat was een mooie gelegenheid. De meeting was prima georganiseerd, het was prachtig weer, Kortrijk is een leuk stadje, ik heb hele leuke nieuwe mensen leren kennen en heb me voorgenomen om weer wat meer te gaan VT-en. De eerstvolgende meeting is in Lissabon eind deze maand, deze ga ik helaas moeten laten voorbijgaan maar eind dit jaar is er een in Karlsruhe. Daar moesten we maar eens heen gaan.

Ik word oud
29 apr 2009, 13:29
Ik had gisteren rabarber meegebracht van de winkel om er vandaag ‘iets’ mee te doen. Niet gewoon moes maken, het moest iets anders zijn. Net wil ik op internet wat recepten gaan zoeken en ik kan met geen mogelijkheid op de naam ‘rabarber’ komen. Ik dus naar mijn moeder gebeld: Hoe heten die lange stengels met een roodachtige schil waar je moes van kan maken? Jij maakt er confituur van en je doet er abrikozen bij. Eng vind ik dit, heel eng.

Auto
17 apr 2009, 17:10
Gisteren eindelijk M zijn auto verkocht. We waren dat al heel lang van plan, want voor de paar duizend km per jaar die hij nog rijdt – als het er al een paar duizend zijn – is zo’n zware diesel met veel PK’s veel te duur in wegenbelasting en verzekering. Plus de auto is 8 jaar oud, heeft 198.000 km en er beginnen kosten aan te komen. Eigenlijk moest hij dringend nieuwe remmen hebben maar in plaats daarvan heb ik hem gisterenmorgen op internet gezet en een kwartier later was hij al verkocht.
En vanmorgen hebben we een klein pittig karretje in de plaats gekocht. Het kost twee keer niks aan taksen en verzekeringen en het rijdt prima. Hier is ons M zijn nieuwe speeltje …

Dagje uit
15 apr 2009, 20:17
We waren vandaag een dagje naar zee. Knokke meer bepaald, gewoon voor de gezelligheid en de combinatie leuke strandboulevard-met-veel-terrasjes en vlakbij een keur aan mooie winkels.
Ik heb zo eens bijgehouden wat zo’n (half) dagje uit nu eigenlijk kost …
parking (eindje lopen van het centrum): 6 euro
koffie op de strandboulevard: 5,40 euro
eenvoudige lunch (slaatjes): 47 euro
ijsjes (horentje met twee bolletjes) bij Ben en Jerry’s: 8,40 euro
2 glaasjes wijn op een terras: 10 euro
eenvoudige avondmaaltijd (pasta): 46 euro
Totaal 122,80 euro. Ik vind dat het erg snel oploopt.

Blauwe regen
13 apr 2009, 18:12
Nu alles in de tuin mooi ‘in het blad’ begint te komen viel het ons op dat de blauwe regen nog zo weinig blaadjes heeft. Uit nader onderzoek bleek dat bijna de hele struik (meer een boom dan een struik ondertussen) zo dood is als een pier. Eén zijscheut heeft blaadjes, voor de rest niks, noppes, nada. Het is wat met die blauwe regen. Eerst heeft hij tien jaar daar gestaan zonder ook maar één keer te bloeien, twee jaar heeft hij prachtig en uitbundig gebloeid en nu dit weer. Ik twijfel of het ooit écht wat wordt met ons en de blauwe regen.

Brrr … douchen met koud water is niet aangenaam
11 apr 2009, 11:17
Onze waterboiler doet het niet meer. Het toestel is nochtans maar twee jaar oud, maar hij vertoonde al vaker kuren. Hij ging steeds in alarm, het water warmde dus niet meer op, maar met de ‘reset’ knop in te drukken was het euvel altijd verholpen. Ik loop al maanden te zeggen ‘laat gewoon een monteur komen om ernaar te kijken’. Maar neen, ‘wij’ (de mannen dus) proberen dat zelf wel op te lossen. Tot vanmorgen het truukje met de reset knop niet meer werkte. Toen heb ik de telefoongids gepakt en de eerste de beste hersteldienst mét weekenddienst – want we zitten wel in het paasweekend – gebeld. Die man wou wel komen maar ‘u weet toch dat alles aan 150% gerekend wordt hé mevrouw?’. Ja, dat lijkt me logisch in een weekend. Hadden de mannen maar niet al maandenlang eigenzinnig hun gang moeten gaan.
Dus nu zit ik te wachten op de monteur, terwijl ik eigenlijk hele andere plannen had op deze paaszaterdag.

Blij kind
10 apr 2009, 19:03
Wij hebben een blij Kind. Hij heeft – na zijn zes maanden proefperiode bij de nieuwe werkgever – eindelijk zijn gloednieuwe bedrijfswagen mogen uitkiezen. Een paar weken geleden is hij bij verschillende merken gaan proefrijden, maar eigenlijk wist hij zes maanden geleden al wat hij wilde: de nieuwe Golf VI. Die is dus nu besteld, in ‘parelzwart’ en wordt over een paar maandjes geleverd. Dat worden vast nog een paar lange maandjes voor hem …

Update
8 apr 2009, 18:02
We zijn net terug van bij de politie. Die man heeft ons verhaal aangehoord en er een proces-verbaal van opgesteld. De kopie voor de verzekeringsmaatschappij is al op de post. Al zal het allemaal niet veel uithalen, we voelen ons allebei opgelucht.
En morgen gaat M. voor een nieuwe mountainbike. Van zijn eigen centjes.

Vervolg van de saga
8 apr 2009, 07:50
Vervolg op mijn stukje van gisteren …
Gisteravond een telefoontje van de tegenpartij. Hij had met zijn makelaar gebeld, de schade van M. is begroot en goedgekeurd. Als M. nu even verklaart aan de verzekeringsmaatschappij dat de verklaring van tegenpartij niet vals was, dan staat het geld binnen de 3 dagen op zijn rekening. Ik dacht het niet. Wij zijn geen oplichters en geen leugenaars. Dan nog liever geen geld.
Conclusie: met eerlijkheid kom je niet ver.

Ellende
7 apr 2009, 07:16
Hier zit ik, ’s ochtends om 7u15, helemaal ellendig te wezen. Bijna twee maanden na het ongeval zijn we nog geen stap verder. Dankzij de valse verklaring van de tegenpartij krijgt mijn man geen schadevergoeding uitgekeerd voor zijn fiets en zijn kapotte kleding.
Onze verzekering heeft al een advocaat op de zaak gezet maar zonder veel succes. Het is aan ons om te bewijzen dat die man met de brommer was op het ogenblik van de feiten want hij beweert dus nog altijd dat hij te voet was. En wij kunnen niks bewijzen want er zijn geen getuigen, er is geen PV opgemaakt, er zijn geen foto’s. Verdomme!

Pfff …
6 apr 2009, 11:31
De weervrouw had ons voor vandaag een prachtige zonnige dag beloofd. Toen ik vanmorgen opstond zag het er ook heel veelbelovend uit, dus ik mijn nieuwe fuchsia schoenen uit de doos gehaald, korte(re) jeans aangetrokken en een bijpassend fuchsia T-shirt.
Ondertussen is het weer helemaal veranderd en kijk ik tegen een grijze wolkenhemel aan. Ik vrees dat het niet lang meer gaat duren voor er regen valt. Daar gaat mijn middag in de zon.
Ik heb ondertussen alvast maar een pull met lange mouwen aangetrokken. De fuchsia schoenen hou ik nog even aan. Je weet maar nooit …

Wat moet ik aantrekken?
2 apr 2009, 09:59
Vanavond ben ik door een zakenrelatie uitgenodigd op een “kunstzinnige avond rond Goya, Redon en Ensor” in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen, gevolgd door een walking dinner.
En dan rijst onmiddellijk de vraag: wat moet ik aantrekken? Het is wel mooi weer, maar oogt een linnen broek niet te dun voor de tijd van het jaar? Ik kan natuurlijk zwart-zwart gaan, maar daar heb ik nu even geen zin in. Het allerliefst zou ik gewoon in jeans gaan met een mooie pull erop. En mijn rode laarsjes aan mijn voeten natuurlijk!

Warm
1 apr 2009, 08:52
Ik zit in mijn kantoor (thuis) met de zon pal in mijn gezicht. Goh, wat is dat warm zeg! Wat niet zo fijn is, is het zicht door de ramen naar buiten. Ik bedoel, er doorheen kijken gaat niet meer zo vlot. Het lijkt wel of ze dringend een grondige poetsbeurt nodig hebben. Gelukkig komt mijn Bianca over tien minuten.

Dat wordt weer stressen
30 mrt 2009, 13:56
Het Kind moet vrijdagavond naar een galabal. Dat kwamen we gisteren aan de weet. Zo ging de conversatie ongeveer:
Hij: ik moet vrijdag naar een galabal.
Wij: een galabal?????????
Hij: ja, van de faculteit diergeneeskunde van d’univ Gent (is van een van de vriendinnen). Waar is mijn pak?
Wij: in papa’s kleerkast.
Hij (komt naar beneden in Het Pak): het past nog! Maar dat hemd van toen en die das, dat vind ik maar niks. En nieuwe schoenen moet ik ook.
Ik hoor hem al komen …
Hij: mam, hebt gij tijd van de week?
Ik: wanneer van de week? Je moet de hele week werken.
Hij: ik kan iedere dag om vijf uur thuis zijn.
Ik: de winkels zijn wel om zes uur dicht.
Hij: oh, dan hebben we toch iedere dag een uur?!
Ik: drie keer een uur want donderdag moet ik zelf weg.
Hij (vol zelfvertrouwen): oh, maar dat lukt wel. En misschien kan jij op voorhand al even gaan kijken of ze iets hebben voor mij. (dat had hij gedacht, ik ging van de zon genieten van de week). Oh, en ik moet ook nog een corsage voor mijn date. Zou jij daar ook eens voor willen gaan kijken. Niet zo’n ding om op te spelden, maar iets in de vorm dat ze als armband kan dragen.
Mam heeft nooit gehoord van zo’n soort corsage, maar ze weet in ieder geval wat doen de komende dagen. En het is nog niet gedaan, want
Hij: we hebben ook een hotel nodig want het wordt een drinkfeest en het kot (=studentenflat) van K. en D. is te ver rijden. Jij kijkt wel eens op internet he?!
Tja, delegeren … het is niet iedereen gegeven maar het Kind kan het verdorie bijzonder goed! En deze moeder kan niet ‘neen’ zeggen. Grrrr …

Zomer
24 mrt 2009, 21:58
Het wordt een kleurige zomer. Buiten rode laarsjes heb ik nu ook fuchsia schoenen. En ik heb er ook nog mooie kanariegele gezien. Ik heb er vandaag aan kunnen weerstaan maar ik weet niet of dat nog gaat lukken als ik de volgende keer langs de schoenenzaak passeer.

As-salam aleikum
22 mrt 2009, 13:00
Wat gaf het weer een kick om de gezagvoerder bij aankomst in Aqaba te horen zeggen “de huidige temperatuur bedraagt 26 graden”. Niks heerlijkers dan een portie zon en warmte na een lange winter. We gaan dan ook al jaren in maart even een weekje weg. Na een keer of tien Egypte werd het tijd voor iets anders. Jordanië dus. Ook maar een kleine vijf uren vliegen en hetzelfde lekkere weer.
We waren trouwens blij verrast toen we het luchthavengebouw(tje) van King Hussein International Airport binnenstapten. Geen chaotische toestanden hier, de douane- en andere formaliteiten verliepen bijzonder gestructureerd en snel. Net zoals de bagage-afhandeling. Onze koffers stonden al naast de band te wachten. En nergens donkere mannen in vieze jellabahs die met hun hand open stonden of om bakshish bedelden. Wat een verademing na Egypte!
Na het inchecken in ons hotel in Tala Bay gingen we eerst maar eens op zoek naar wat te eten. Tala Bay, een upmarket resort met een paar luxe hotels, villa’s en appartementen, een jachthaven en enkele winkeltjes, is spiksplinternieuw en buiten de Beach Club en Platter’s viel er niet veel te eten. Maar goed, het was heerlijk zitten op het zonovergoten terras bij Platter’s en we hebben er lekker geluncht voor weinig geld. Alleen de drankjes (en vooral alcohol natuurlijk) waren overal aan de dure kant.
Bij terugkomst in het hotel hebben we meteen onze excursies geboekt: een dag naar de historische stad Petra en een dag met een 4×4 rondrijden in de Wadi Rum. We konden kiezen, ofwel met het ‘schip van de woestijn’, ofwel achterop een open pick-up truck. De twee uur durende kameeltocht van vorig jaar indachtig hebben we gekozen voor de pick-up. Je komt op deze manier ook een stuk dieper in de woestijn dan op zo’n beest.
Na een dagje relaxen aan het zwembad vertrokken we ’s morgens al vroeg met een busje richting Petra. Twee uren rijden langsheen de Desert Highway en de King’s Road (er is maar één weg, dus erg moeilijk is het niet voor de chauffeurs), dwars door de woestijn. Mooi, mooi, mooi. Eenmaal daar aangekomen wist ik dat we in de canyon moesten afdalen om tot bij de opgravingen te komen. Het was een wandeling van 900 meter door de Siq, een kloof omringd door hoge kleurige rotsen die op bepaalde punten erg smal was. Mooi, mooi, mooi. Achter iedere bocht verwacht je de bekende roze tempel te zien en als hij daar dan eindelijk is, dan hou je inderdaad wel even je adem in. De rest van de dag hebben we op de site doorgebracht, maar buiten wat graven van farao’s en koningen, een amfitheater en nog wat overblijfselen was er weinig te zien. Tenzij je interesse in de Nabateeërs erg groot is, maar dat is bij mij niet het geval. En toch bleef Fatima (onze gids) maar door ratelen …
Onze tweede excursie was dus een ‘4×4 safari’ door de Wadi Rum. Onze gids Yousef wist heel boeiend te vertellen hoe de woestijn is ontstaan, over de bedoeïnen die er ooit gewoond hebben, over de fauna en flora, enz. En ik, ik heb alleen maar genoten daar achterop die pick-up. Ik vind een woestijnlandschap het meest boeiende landschap dat er is. Na iedere duin die we op- of afreden kregen we een ander landschap te zien. De vallei van de Rum is gelegen op een hoogte van 900 meter en de immense zandstenen rotsen zijn bij momenten tot 550 meter hoog. Indrukwekkend is dat. Je voelt je zó klein als je tussen die kolossen staat. Tegen zes uur reden we ergens naar een mooi plekje om van de zonsondergang te genieten en nadien genoten we nog van een barbecue in het Captain’s Desert Camp gevolgd door de prachtigste sterrenhemel die ik ooit gezien heb. Je kon er ook overnachten in eenvoudige tenten met een kingsize bed en een heel warm dekbed want het was er erg koud eenmaal de zon weg was. Het sanitair was in aparte blokken en alles was krakend proper. Ik heb nu wel spijt dat we daar niet gewoon twee dagen gebleven zijn. Er waren, buiten ons dan, maar tien andere gasten. Een hele andere ervaring dan dat je daar met twee- of driehonderd man in zo’n kamp zit. Volgende keer maar.
De rest van onze dagen hebben we doorgebracht met een boek aan het zwembad of aan het strand. Wonderlijk eigenlijk dat we vanaf ons ligbed op het strand, als we naar links keken de bergen zagen waarachter zich Saudi-Arabië bevindt (de grens ligt op 10 km van Aqaba), recht voor ons zagen we de Sinaï woestijn (Egypte), en rechts zagen we de skyline van Eilat (Israël). Van de Egyptische grens tot aan de Saudi-Arabische grens bedraagt de afstand iets van een 40 km. Maximum.
We zijn ook nog een namiddagje naar Aqaba geweest alwaar we weer blij verrast waren dat we gewoon met rust gelaten werden.
Op tijd en stond werd er gegeten en gedronken (heel lekker gegeten overigens) en we gingen op tijd naar bed zodat we nu voor de verandering eens heel erg uitgerust zijn. Toch wel fijn, een rustig hotel waar ze niet alle minuten aan je ligbed staan om je aan te porren aan de animatie deel te nemen. Ik denk dat we hier nog wel een keertje terugkomen.
Foto’s op http://travel.webshots.com/album/570631038tZiRrk?vhost=travel

Rode laarsjes !!!!!!!!!!
11 mrt 2009, 17:57
Na twee jaar zoeken en niet vinden ben ik eindelijk de zeer trotse eigenaar van een paar rode leren laarsjes. Mooi zijn ze, ik was er direct verliefd op toen ik ze zag staan in de winkel. Ik heb ze dan ook maar meteen aangehouden, als een kind zo blij was ik.

Weer beter
7 mrt 2009, 20:30
Na twee weken echt ziek te zijn geweest kan ik vandaag eindelijk zeggen ‘ik ben beter’. De hoest is veel minder, ik ben nog wel moe maar geen vergelijking met vorige week! Het hakt er toch flink in, zo’n bronchitis. En dit is al de tweede op dik twee maanden tijd. Ik hoop dus dat ik het gehad heb voor 2009.

Perte totale, oftewel total loss
19 feb 2009, 14:33
Gisteravond vertrekt mijn mannetje om half tien op de fiets naar zijn werk voor de nachtdienst. Twintig over tien telefoon of ik hem ergens onderweg kon komen oppikken, want hij had een ongeluk gehad. Gelukkig dat hij zelf belde, zo wist ik dat het toch niet levensbedreigend was. Wat was er gebeurd? Hij was met volle snelheid – en ik weet hoe hard hij kan rijden – frontaal op een bromfietser, die vanuit de tegenovergestelde richting kwam, gereden. Een bushokje dat vlak naast het fietspad staat was de boosdoener. De bromfietser had hem niet gezien en hij had de bromfietser niet gezien.
M. was over kop gegaan en in de zachte berm beland. Gelukkig niet op het geasfalteerde fietspad, want dan had het er voor hem waarschijnlijk heel wat lelijker uit gezien. Zijn hele rechterkant is geschaafd, zijn vingers zijn helemaal opgezwollen, hij had heel veel pijn op zijn borstkas en aan zijn schouder. Wij dus langs spoed. De spoedarts vond het allemaal erg meevallen. Die ingedeukte ribben hebben wat tijd nodig, net als de schouder, maar er was niks gebroken. Er werden wat verbandjes gelegd hier en daar en na de nodige verzorging konden we naar huis.
Zijn fiets – net zoals het brommertje van de tegenligger – is wel perte totale, oftewel total loss. Reden om een nieuwe te kopen dus …

35 jaar geleden
16 feb 2009, 12:01
Vandaag, exact 35 jaar geleden, leerde ik mijn man kennen. We waren allebei student en vonden mekaar op de dansvloer tijdens een thé dansant. Nu zou dat dus gewoon studentenfuif heten, maar toen was dat een thé dansant. Het zat vanaf het eerste moment goed. Ik herinner me nog dat hij me rond middernacht naar de laatste trein gebracht heeft – toch best een eind lopen – en dat ik me direct heel veilig voelde bij hem. Ik, die altijd bang was. Van het donker, van vreemde jongens, … ja, van wat eigenlijk niet?!
Om een lang verhaal kort te houden: we zijn nog altijd samen, en we hebben het goed bij elkaar.

Klus geklaard!
7 feb 2009, 12:38
Bij onze verbouwingen op de benedenverdieping (twee en een half jaar geleden!) hadden we de kelderdeur verwijderd omdat de hall en het keldergat opnieuw gevloerd moesten worden. Die deur is er nooit meer ingekomen. Het was wel makkelijk zo, en het stoorde niet want de ingang naar de kelder is in een hoekje van de hall waar geen (vreemd) mens ooit komt. Maar er kwam wel immens veel kou uit dat keldergat. Dus in oktober zegt mijn lieve echtgenoot dat hij die deur terug gaat plaatsen omdat we te veel warmte verliezen. Ergens in december vroeg ik hem wanneer hij nu die deur terug ging plaatsen … Ja, dat moest hij nog doen maar er moest eerst een stukje afgezaagd worden aan de onderkant want ze paste niet meer in het deurgat. Ergens in januari vroeg ik hem wanneer hij een stukje van die deur ging zagen … En begin februari vroeg ik hem dat nog een keer. Toen zijn de mannen samen in actie geschoten en van de week hebben ze eindelijk de deur op maat gezaagd en terug op zijn plaats gezet. So far, so good. Maar er moest ook nog geverfd worden. Dat heb ik dus vanmorgen in alle vroegte even gedaan. En morgen de tweede laag, zo is ook dat weer in orde.

De kogel …
1 feb 2009, 13:36
… is door de kerk. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad maar de beslissing is dan uiteindelijk toch gevallen. De afgelaste reis naar Jordanië in maart gaat toch door. Ik ga hem morgen bij het reisbureau even opnieuw boeken, in de hoop dat hij ondertussen niet uitverkocht is (volgens de website niet).
Er zijn heel wat bestemmingen de revue gepasseerd voor we de knoop hebben doorgehakt. Eén ding wist ik heel zeker: deze keer NIET naar Egypte. Ik wil eigenlijk zo graag nog eens terug naar Afrika, maar de reis die ik op het oog had was me toch te veel geld. Daar kunnen we wel 6 keer van naar Jordanië gaan. Even hebben we de Kaapverdische Eilanden overwogen, maar er is daar zo weinig – zeg maar niks – te zien dat het dan weer een pure strandvakantie zou worden en ik weet niet of ik dat nog kan, zo’n week aan een strand/zwembad liggen. Florida kwam ook heel even om de hoek kijken, maar dat heb ik heel snel afgeketst. Ik wil niet al die jetlag problemen voor een vakantie van één weekje. Maar we houden het in beraad voor volgende lente, of de daarop volgende lente, we zien het wel … met andere woorden: ik ben niet echt geïnteresseerd.
Maar voor nu worden de reisgidsen van Jordanië weer van onder het stof gehaald.

Dure koffie
27 jan 2009, 14:55
Vanmorgen moest ik even wat afhalen in het shopping centre. Daarna even langs mijn favoriete bistro/tearoom gegaan voor een kopje koffie. Het was er, zo zag ik, helemaal gerenoveerd. Was dat misschien de reden dat een stom kopje koffie er nu plots 2.40 euro kost? Nu zit ik er niet mee om 2.40 euro te betalen voor een latte macchiato of een grote cappuccino, maar voor een koffie die in twee slokken op is vond ik dat toch wat overdreven.

White Gallery
11 jan 2009, 01:20
Vanmorgen bij -11°C en tussen alle voorbereidingen van mijn diner-voor-tien door kon ik het toch niet laten om met mijn camera op pad te gaan in ons mooie dorp en die prachtige witte wereld vast te leggen.
Ik heb er een heuse reportage van gemaakt:
http://community.webshots.com/album/561863302ZzFmlc

Weer een jaartje ouder
2 jan 2009, 13:21
Vandaag wordt het Kind zesentwintig. Zijn telefoon rinkelt onophoudelijk. De felicitaties zijn niet bij te houden.
Ik neem hem vanavond gezellig mee uit eten. Daarna heeft hij een feestje gepland voor al zijn vrienden en vriendinnen. Helaas ben ik niet uitgenodigd.