Maand: oktober 2009

Pffff …

Donkere meubels zijn erg mooi, alleen zie je er dus alles op. Waar ik vroeger één keer per week – hooguit twee keer – stof afdeed (of liet doen) loop ik nu iedere dag met mijn stofdoek langs de meubels. Dat was niet echt de bedoeling. Maar alles went, vermoed ik.

Ode aan "oma"

Op geregelde tijdstippen nodigden mijn vriendin en ik onze beider moeders uit om samen ergens te gaan eten. Dat zouden we eind oktober weer eens gaan doen. Het lot heeft er helaas anders over beslist, want oma, zoals we mijn vriendin haar moeder noemden, is afgelopen nacht in haar slaap gestorven. Woensdag zou ze 90 geworden zijn, alles voor het feestje was al in gereedheid gebracht.
Oma genoot altijd het meest van onze uitjes. Ze hield van een lekker glas en op restaurant liet ze zich wel eens – heel bescheiden hoor – gaan. Ze dronk dan een glaasje champagne als aperitief, een glas wijn bij het eten en als afsluiter nog een Irish of een French coffee. Tegen die tijd was ze al erg vrolijk en spraakzaam geworden en hoe later op de avond, hoe plezanter het altijd werd met haar. Maar oma kon ook heel weemoedig zijn. Eigenlijk is zij de dood van haar man, onze papa, zoals zij hem altijd noemde, nooit helemaal te boven gekomen. Tijdens zo’n avondje uit kwam hij dan ook dikwijls ter sprake.
Ik ben heel blij dat we dit de laatste jaren nog voor oma hebben kunnen doen want ze keek erg uit naar onze uitstapjes. Maar ik ben er zeker van dat oma nu ook gelukkig is, want ze was er vast van overtuigd dat ze ooit terug naar haar man zou gaan, en dat is nu gebeurd.
Rust zacht, lieve oma en doe de groetjes aan opa.

Vluchten

Gisteren na amper 4 uren werken was het onderparket geplaatst en vanmorgen om 9u lag alle parket erin. Wow, zo snel als dat gaat hoewel het passen en meten is en alles netjes tegen elkaar leggen want aan klikparket doen we niet mee. Nu wordt hij dus geschuurd. Eerst met een korrel 40, straks met een korrel 80 en als laatste een korrel 120 en daarna wordt hij fijn gepolierd maar dat zal niet meer voor vandaag zijn. Zo vertelde mij de vriendelijke jongeman die al twee dagen mijn huisgenoot is.
Maar vanmiddag ga ik vluchten want ik word stapelgek van het helse lawaai van die schuurmachine, ook al zit ik drie kamers verder met alle deuren potdicht. Ik heb mijn moeder al bereid gevonden om samen een stapje in de wereld te zetten. Dat kost bij haar trouwens nooit veel overredingskracht. Ze heeft trouwens nog een pulletje nodig en een paar pantoffels, en er is in de buurt een nieuwe tearoom geopend die we nog niet uitgeprobeerd hebben. Hoog tijd dus om dat vanmiddag uitgebreid te doen.

Moet er nog stof zijn

Er wordt hier geschaafd, geklopt, gelijmd en genageld dat het een lieve lust is. Het stof vliegt me – tot zelfs in mijn bureau – rond de oren. Maar mij hoor je verder niet klagen. Gisteren in de namiddag werd ik dan toch nog gebeld dat ze vandaag zouden beginnen. 7u vanmorgen stonden ze op de stoep, en het werk vordert gestadig.
Onze poezen weten niet waar kruipen van ellende. Vooral voor onze blinde Mop is het erg moeilijk. Zij heeft haar vaste plekje op de leuning van de zetel, maar aangezien de kamer leeg moest is die zetel al een paar dagen weg. Ik had wel een kussen neergelegd en gisteren had ze uiteindelijk haar draai daar gevonden. Maar vanmorgen moest dat kussen ook weg, dus nu loopt ze hier al de hele dag rond als een kip zonder kop. Ze mauwt niet maar je merkt dat ze iets zoekt wat ze niet vindt. Heel zielig is dit. Alleen al voor haar zal ik blij zijn dat alles weer een beetje normaal is. Hopelijk tegen het eind van de week, al zal dat kantje boordje worden denk ik.

Ze zijn niet gekomen :-(

Ondanks plechtige beloftes, én de belofte dat hij zou bellen moest er iets tussenkomen, is de parketman deze morgen niet opgedaagd. Om tien uur heb ik ten lange leste zelf gebeld en zijn uitleg sloeg nergens op. Zelfs geen verontschuldiging, niks. Ik was Razend (met hoofdletter R). Het is dat het onmogelijk is iemand anders te vinden die op korte termijn kan komen, anders wist ik het wel.
Toevallige lezers wil ik dus waarschuwen voor de firma Stals uit Lokeren (op mijn blog schrijf ik tenslotte wat ik wil): geen zaken mee doen. Ze deugen niet, komen hun afspraken niet na, het is zelfs te veel moeite om even te bellen. Niet doen dus.

Hoe dom kan je zijn …

Ik ging mijn vaatwasser reinigen en had daarvoor zo’n speciale reinigingsflacon van Finish gekocht. Nu is dit niet mijn normale merk, maar ik was niet meer zo tevreden van Dreft en Calgonit, dus ik wilde wat anders proberen. Op de sticker op de voorkant van de flacon stond “enkel de sticker verwijderen, niet de dop”. Dus ik trek die sticker eraf en zet de flacon omgekeerd in het bordenrek onderaan in de vaatwasser zoals op de sticker stond. Ik zet de vaatwasser op 65° en op lang programma, 2 uren en 25 minuten maar liefst. Na die tijd open ik de machine en wat zie ik, heel verbaasd? Die flacon is nog net zo vol als toen ik hem erin zette! Dan valt mijn oog op een stickertje óp de dop … en toen viel het muntje ook. Stom, stom, stom!

Kaal


Het wordt stilaan kaal in huis. Eerst het tapijt weg, toen alle schilderijen en foto’s van de muren (om te kunnen schilderen), en nu ook de eetkamermeubels weg! Ik ga ze in ieder geval niet missen en ben blij dat we er zelfs nog een paar centen voor gekregen hebben. Ik had het eigenlijk niet meer verwacht. Ze stonden al weken op tweedehandssites en er stuurde wel eens iemand een mailtje met een bod … 150 euro in het beste geval. Ten lange leste had ik vrijdag een afspraak gemaakt met de Kringloop om ze te komen ophalen. Toen vond ik het toch weer zonde van ze gratis en voor niks weg te geven aan een instelling die ze wél voor geld voortverkoopt en dacht ik ‘ik probeer het nog eens op een andere tweedehandssite’. En gisteren, onderweg naar Aken, hadden we prijs! Gisteravond zijn ze al opgehaald. Morgen de rest van de meubels en spullen eruit zodat dinsdagmorgen de mannen van het parket aan het werk kunnen. Ik hoop tenminste dat ze komen … Wordt vast vervolgd!