Maand: januari 2018

Deze ‘gratis waarschuwing voor reisbevestiging’ zat gisteren in mijn inbox.

Vluchtplantjes van Brussels Airlines? Ik heb momenteel helemaal geen vluchtplantjes!
Ik blijf me afvragen wie daar intrapt en op die hyperlink klikt.

Mensenlief, wat ben ik toch emotioneel de laatste tijd. Van het minste geringste springen de tranen me in de ogen. Of lopen ze ongegeneerd over mijn wangen. Een uitspraak op de radio, of een aangrijpende liedjestekst en, hop, daar ga ik. Een emotioneel programma op TV … de helft heb ik niet gezien want ik zit constant mijn ogen te deppen. Zelfs kijken naar mijn kleinzoon die vredig in zijn wiegje ligt te slapen brengt tranen teweeg. Ik ben altijd een vat vol emoties geweest, maar met ouder worden, wordt het alleen maar erger.

Ik merk dat ik de laatste tijd ook heel snel moe ben. Niet zozeer fysiek moe, maar geestelijk moe. Ik kan niet veel meer hebben. Een huis vol gasten bijvoorbeeld (met kerst). Heel gezellig hoor, maar dan ben ik ’s avonds zo blij dat de dag voorbij is en het weer rustig, stil en opgeruimd is.

Of als mijn nichtje een weekend overkomt. Een schat van een meisje (nu ja, vrouw), maar ze is heel druk. Altijd vertellen, vragen stellen, … haar mond staat geen minuut stil. Moe word ik ervan, echt moe.

Natuurlijk wil ik op zo’n momenten ook extra mijn best doen. Lekker koken, het iedereen naar de zin maken, een luisterend oor zijn, enz.

En dan denk ik aan mijn moeder die op haar 83ste ook wel eens verzuchtte dat ze zo moe was na een feestje of een weekend kleindochter. Of na een busreis van een week met iedere dag een uitstap. Maar ze deed het gewoon nog wel op haar 83ste. Ik ben verdorie 20 jaar jonger en het zal mij benieuwen of ik op mijn 83ste nog uit mijn zetel kom. 

Het kriebelde weer … we snakten naar wat zon en warmte. Daarom boekte ik op 9 januari twee vliegtuigtickets, een huurwagen en een hotel en op 13 januari zaten wij in het vliegtuig richting Fuerteventura. Fuerte (zoals het eiland ter plaatse genoemd wordt) was het enige van de Canarische Eilanden dat we nog niet eerder bezocht hadden.

Fuerteventura is een langgerekt eiland en hoewel het praktischer is om centraal te logeren, had ik er toch voor gekozen een hotel op het schiereiland Jandía uit te zoeken, helemaal in het zuiden van het eiland. Op de een of andere manier ‘voelde’ dat beter. We hebben ons onze keuze niet beklaagd en zouden net hetzelfde doen moesten we nog eens teruggaan. Het was er aangenaam rustig en niet super toeristisch. Witte stranden … turkooisblauw water … de zon. Wij worden daar heel gelukkig van.

Grote delen van Fuerteventura zijn beschermd natuurgebied. Met de huurauto hebben we het hele eiland rondgetoerd. De wegen zijn meestal uitstekend en niet druk. We hebben vooral genoten van de slingerwegen in de bergen waarbij we grote vulkanische gebieden doorkruisten met bergen en heuvels in een scala van kleuren, van bijna wit tot zwart en met nauwelijks begroeiing. Zo moet een maanlandschap eruit zien.

//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Fuerteventura is ook bekend omwille van de prachtige stranden. Witte stranden in het zuiden, gouden stranden met hoge wandelende duinen in het noorden en het oosten en grijszwarte vulkaanstranden in het zuidoosten. ‘Ons’ strand was bijna 5 km lang en ideaal voor lange strandwandelingen die steeds eindigden op een terrasje in Morro Jable, een klein dorp aan zee waar we genoten van verse vis en typisch Canarische specialiteiten.

Cultuurhistorisch heeft Fuerte niet zoveel te bieden. De oudste stad, tevens voormalige hoofdstad, Betancuria is mooi gerestaureerd maar veel was er niet te zien. De Ruta de los Molinos in het centrum van het eiland leidde ons naar het dorpje La Oliva dat prachtig gelegen is in een vallei omringd door vulkanisch gebergte in allerlei kleuren. De traditionele witte graanmolens waren al van ver te zien in het schitterende landschap.

En dan is er natuurlijk de wind. Het waait altijd op Fuerteventura. Soms is het niet meer dan een goed voelbare bries, maar veel vaker waait het stevig. Het eiland heeft zijn naam niet gestolen: harde wind. Aan zee bieden de hoge golven een prachtig spektakel, een zegen voor de vele wind- en kitesurfers.  

We hebben weer veel gezien tijdens deze vakantie en al bij al hebben we zeer redelijk weer gehad. ’s Nachts heeft het een keer geregend en er waren wel dikwijls wolken die even de zon vertroebelden, maar als je in januari in short en topje kan lopen en in zee kan zwemmen, dan mag je niet klagen. Dat we dan ’s avonds wel een pull of een jasje nodig hadden, dat nemen we er graag bij.

Alle foto’s op Flickr

Nog eens een vragenlijstje. Ik zag hem bij Zij

Wanneer heb je voor het eerst gevlogen?
In september 1976, op huwelijksreis naar Mallorca.

Waar ging je voor het eerst naar school?
Naar de kleuterschool in ons dorp.

Waar (en wanneer) ging je voor het eerst zonder ouders op vakantie?
Als de kampen van de CM meetellen, dan was dat met de 11-jarigen, in 1965. Nadien nog met de sneeuwklassen op school toen ik 12 was. Ik heb aan beide geen goede herinneringen.
Wel een mooie vakantie zonder (mijn) ouders beleefde ik toen ik 17 was en met een vriendin en haar ouders mee op vakantie naar Italië mocht: de Dolomieten en Venetië. De eerste en enige keer dat ik gekampeerd heb.

Wat weet je nog van de allereerste keer dat je alcohol dronk / proefde?
Neen, dat herinner ik me niet meer. Ik herinner me nog wel dat ik op een nieuwjaarsdag bij mijn schoonouders samen met een schoonzus een fles Elixir d’Anvers soldaat heb gemaakt en de volgende dag enorme dorst had.

Wat is de eerste single / lp / cassettebandje / cd die je zelf kocht (of kreeg)?
Dat kan niet anders dan een Frans chanson geweest zijn: iets van Sylvie Vartan, Françoise Hardy of de onlangs overleden France Gall. Ik was een enorme fan van het Franse chanson. En dat ben ik nog als ik mijn playlist ‘Franse chansons’ op Spotify bekijk.

Wie was de eerste dode mens die je zag?
Bij mijn weten heb ik nog nooit een dode mens gezien. Ik heb wel mijn vader stervende gezien en dat vond ik al erg genoeg. Ben ook niet meer gaan kijken toen hij opgebaard was.

Weet je nog iets van de eerste keer dat je de zee zag?
Niet bewust, wel van foto’s van toen ik een jaar of vier was.We gingen ook niet zo vaak naar zee. Ik herinner mij die uitstapjes als kwam er geen einde aan de 120 (150?) kilometer die we moesten rijden.  

Waar stond het bed waarin je voor het eerst sliep nadat je je ouderlijk huis hebt verlaten?
In het appartement waar ik met mijn aanstaande echtgenoot ging wonen.

Wie was de eerste niet-Vlaming – iemand met een andere culturele achtergrond – waar je mee hebt gepraat?
Ik zou het echt niet weten. Dat moet wel ergens op een of andere vakantie zijn geweest, want in mijn dorp kom je nauwelijks mensen met een andere culturele achtergrond tegen (al is dat de laatste jaren wel aan het veranderen).

Wat was de eerste plek die je bezocht buiten Europa?
Ik denk dat het de Dominicaanse Republiek was, ergens begin jaren ’90. Maar het kan ook ergens anders geweest zijn. Ik zou er mijn fotoboeken eens op moeten nakijken.