Maand: september 2010

Het duurt nog wel even, nog tweehonderdvijftig (!) dagen om precies te zijn, maar ik heb vast onze vliegtickets al geboekt. Hebben is hebben tenslotte.

We vliegen op 6 juni naar Porto, doen van daaruit de geplande rondreis van negen dagen in noord en centraal Portugal, rijden dan verder naar de Algarve voor negen dagen rust, en daarna terug naar Porto met een tussenstop ergens ter hoogte van Coimbra voor onze vlucht terug naar huis.

Veel voorpret heb ik dus niet want het eerste deel van deze reis was al helemaal uitgetekend. Ik moet wel nog een huurwagen zoeken waarmee we de grens over kunnen want vanuit Tavira willen we een keer naar Sevilla of Cádiz. Het is zo vlakbij tenslotte.

I’m a happy camper!

Sinds de Westvleteren Abt 12 in 2005 uitgeroepen werd tot beste bier ter wereld, is er een ware rush ontstaan om een bak van dit gerstenat te bemachtigen. De bieren die door de paterkes van Westvleteren worden gebrouwen zijn slechts beperkt te verkrijgen, de paters willen er geen commerciële bedoening van maken. En het feit dat het moeilijk te krijgen is, maakt het misschien net zo aantrekkelijk. Het bier is (officieel) alleen in de abdij te koop, na telefonische reservatie! Reserveren kan slechts op maandag en op dinsdagnamiddag. Je krijgt dan een dag en een uur waarop je aan de poort van de Sint-Sixtusabdij dient te verschijnen en je mag maximaal drie bakken per auto meenemen. Op die manier is het, denk ik, niet moeilijk om een hype in stand te houden.
Zoonlief heeft volgende week verlof en heeft ook een poging ondernomen om een bak te reserveren. Helaas is volgende week alles al volgeboekt. Nu kan je het bier soms ook wel hier bij onze drankenhandel kopen, tegen de ondemocratische prijs van 5 euro voor een flesje …

Vanmiddag met manlief op controle geweest in het ziekenhuis. Niet bij de orthopedist zoals ik dacht, maar bij de arts van algemene heelkunde ter controle van de gebroken ribben vs. de longfunctie. Eerst dus een nieuwe longfoto laten maken. De longen waren okee. In de linkerlong zat onderaan nog wat vocht maar dat zou vanzelf wegtrekken. Toen keek hij nog wat beter en zag hij dat er ook aan de rechterkant minstens één rib gebroken is. Dan nog even naar de breuk van het schouderblad gekeken. Dat is wel heel erg gebroken, dat zag ik zelfs! Het zou vier tot zes maanden duren voor die breuk genezen is. Toen hij dat zei zag ik dat manlief toch wel erg schrok van dat bericht. Hij is alvast werkonbekwaam tot 13 oktober. Dan moet hij op controle bij de orthopedist. Ondertussen moeten de breuken gewoon van zichzelf genezen waarbij een flinke portie geduld nodig zal zijn.

Ik ben voorlopig even ziekenzuster. Manlief kan totaal niets met zijn rechterarm en -hand en met zijn linkerhand is hij vreselijk onhandig. Gelukkig is er een goeie zuster in huis, ikke dus, die zijn brood smeert, zijn medicijnen uit het doosje haalt, hem optrekt uit bed, uit de zetel, onder de douche zijn linkerhelft wast, en nog van die dingetjes. Ik ben er maar druk mee. Maar ik doe het graag, laat daar geen twijfel over bestaan. Ik hoop alleen – voor hem én voor mij – dat hij vannacht wat beter slaapt!

Ik ben volop aan het annuleren.
Gisteren ons restaurantbezoek voor onze 34ste huwelijksverjaardag.
Nu zaterdag viert een vriendin van ons haar 50ste verjaardag. Het is 130 km rijden. Anderhalf uur in de auto zitten, dat ga ik manlief niet aandoen.
De week erop zouden we voor twee dagen naar Amsterdam gaan. Ook dat heb ik maar vast geannuleerd.
En op 26 september zouden we naar Portugal vertrekken. Ik hou het nog even vast, zou het heel jammer vinden moest dat ook wegvallen maar ik vrees er toch voor. Als zijn arts hem een aantal weken werkonbekwaam verklaart, dan kunnen we niet weg want dan moet hij beschikbaar blijven voor de verzekering omdat het een woon-werkverkeer ongeval betreft. En werkonbekwaam is hij zeker en vast. Hij kan zijn rechterarm totaal niet bewegen. Ach, we zien het wel.