Tag: eten

Uit de oude doos

Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Hier eentje uit 2008 toen zoonlief (a.k.a. Het Kind) nog thuis woonde.

Gisteravond ging Het Kind pannenkoeken bakken.
Hij was al eieren gaan lenen bij mijn moeder want ik had er geen enkel meer in huis.
Hij (in de keuken): ‘Mam, waar vind ik dat recept?’
Mam (voor de TV) somt de ingrediënten op.
Hij: ‘Waar staat de bloem?’
Mam zegt waar hij de bloem kan vinden.
Hij: ‘Moet heel dat ei erin, met blubber en al? Brrrrr …’ (vier jaar op kot gezeten, maar blijkbaar nooit een ei geklutst)
Mam: ‘Ja, en ik kom het NIET voor je doen.’
Hij: ‘Moet dat met de hand of met de mixer?’
Mam: ‘De mixer is het gemakkelijkst. Alles in de kom doen en even mixen’.

Deeg is klaar.

Hij: ‘Hoe hoog moet het vuur staan?’
Mam zegt hoe hoog het vuur moet staan.
Hij: ‘Welke pan moet ik daarvoor nemen?’
Mam: ‘De pannenkoekenpan, die met dat laag randje.’
Hij: ‘Hoeveel boter moet erin?’
Mam: ‘Een klontje.’
Hij, even later: ‘Hm, ik denk dat ik er wat veel boter in gedaan heb. Kom eens even kijken …’

En wat doet mam dan? Die gaat kijken, constateert dat er véél te veel boter in de pan zit, kapt de (ondertussen bruine) boter weg, veegt de pan schoon met een prop keukenpapier, doet nieuwe boter in de pan en gaat uiteindelijk gezellig met zoonlief samen pannenkoeken staan bakken. Hoewel dat toch niet de bedoeling was, maar eigenlijk draait het daar altijd op uit.

Mijn eigen schuld zeker?

Feest!

Het weekend was druk. De hele afgelopen week was druk.
Een week of zes geleden stuurde ik naar vijftig mensen, familie en vrienden, een ‘save the date’ kaart – ouderwets met de post, jawel! – om hen uit te nodigen op een tuinfeest ter gelegenheid van ons beider 65ste verjaardag.
Spannend, want we hebben niet alle weken zoveel mensen over de vloer of in de tuin. Het waren er uiteindelijk ook ‘maar’ vierenveertig.
HET spannendste vooraf was het weer. Af en toe kreeg ik van die paniekaanvallen ‘wat als het de hele dag pijpenstelen regent’? We hadden wel gezorgd voor een grote partytent, maar dan nog. Met je voeten in nat gras staan is niet tof.
En er moest nog zoveel gebeuren vorige week. Bestellingen voor hapjes, drank, servies, enz. doorgeven. De tuin moest gefatsoeneerd worden, het tuinhuis opnieuw gebeitst [als je man een week op voorhand beslist om het ‘even’ af te schuren], … Zaterdagavond stonden we nog te schilderen!
Maar het is allemaal gelukt en zondagochtend hebben een paar mannen de partytent opgesteld (hoog nodig, maar niet voor de regen gelukkig), ik heb de statafels ‘aangekleed’, nog wat versiering opgehangen (leuk voor de kinderen), servies en bestek klaargezet, de window cooler gevuld en daarna hebben we ontspannen gewacht op de gasten.
We hebben een reuze fijn feest gehad, met alleen maar goedgezinde mensen. Ook zij die mekaar niet kenden legden direct contact. Ik vind het altijd een beetje tricky om mensen ‘goed’ bij elkaar te krijgen, maar dat is wonderwel gelukt. We kregen veel te veel super leuke cadeaus, er was overvloedig eten en drinken, muziek uit ‘onze’ tijd en een aangename relaxte sfeer. Het was een TOP-feest!
Om een beetje te bekomen van alle drukte gaan we nu vijf heerlijke dagen uitrusten fietsen in Friesland. En misschien pakken we er ook nog een Waddeneiland bij. We hebben de tijd aan onszelf.
Wat is het zalig om op zo’n manier 65 te mogen zijn.

Naar zee

Laat ik het ook nog eens even over de hitte van vorige week hebben.
Die is gelukkig voorbij. Ik kan er echt niet meer tegen Ik geraak in een mum van tijd oververhit en mijn hart slaat op hol. Mijn vader had net hetzelfde: hoe ouder hij werd, hoe slechter hij er tegen kon. Zal dus wel genetisch bepaald zijn.

In tegenstelling tot mijn lieve echtgenoot die donderdag, bij een temperatuur van 39 graden, in de volle zon het tuinhuis stond af te schuren. Dan ben ik toch echt wel een tikkeltje jaloers. 

 Vorige week donderdag had ik het helemaal gehad. Ik was de hele week niet buiten geweest. ’s Morgens in alle vroegte snel even boodschappen doen en voor de rest van de dag binnen zitten. Niet echt iets voor mij, maar naar buiten gaan in die hitte was geen optie. En gelukkig was er de Ronde.

Toen weerman Frank donderdagavond frisser weer (25 graden) aankondigde aan de kust voor vrijdag, wisten we al wat we vrijdag zouden doen: de hete zandgrond van de Kempen ontvluchten en naar zee!
We vertrokken thuis met 28 graden en hoe verder we richting zee reden, hoe warmer het werd. Het zal toch niet waar zijn!!! Zo’n kilometer of vijf van de kust begon de temperatuur dan toch te dalen en toen we aankwamen in Vlissingen rond een uur of elf was het effectief een zalige 25 graden en er stond een briesje.
Fietsen van de auto geladen, koffie gaan drinken op ons vast terras op de boulevard en de veerboot genomen naar Breskens.
We zouden niet verder fietsen dan Cadzand want met de wind op kop – het ‘briesje’ was in feite een flinke bries – had ik het toch wel heel erg lastig. En ondertussen was de temperatuur al geklommen tot 30 graden. Voor mij alweer veel te warm om te fietsen. Een lange lunch dan maar. Dat vinden wij nooit verkeerd. 😉
Op de terugweg hadden we geluk. De wind was niet gedraaid – dat gebeurt ons namelijk al eens – en in een recordtijd stonden we terug aan de boot.
Het was best nog wel een warme dag, maar met bijna 30 graden nog altijd 10 graden koeler dan thuis. We hebben er weer van genoten.

Fietsen, fietsen, fietsen …

Met het mooie weer van de laatste dagen hebben we weer wat mooie fietstochten gemaakt.

Zondag heb ik met een vriendin gefietst: Kapellen, Ekeren (ze wou even gaan kijken naar haar kleinzoontje die daar in het zwembad zwemles had), langs de luxe villa’s in Brasschaat en door de Uitlegger terug naar huis. 38 km. Geen foto’s want daar houdt de vriendin niet van.

Dinsdag, nadat de mist was opgetrokken, hebben manlief en ik het ‘Land van Playsantiën’ gefietst: Ranst, Malle, Zandhoven, Zoersel. Goed voor 40 km fietsplezier.

Vandaag, na een bezoek aan de NKO-arts (ik) en de tandarts (man), zijn we naar Antwerpen gefietst. Naar het Eilandje meer bepaald. Daar vonden we nog net een plaatsje op het zonnige terras van het nieuwe trendy restaurant (onder leiding van Vicky Geunes, 2*) U Eat & Sleep Antwerpen voor een heerlijke lunch. De omgeving van het MAS is zo gezellig geworden … er heerst – bij mooi weer zoals vandaag – een echte vakantiesfeer. En toch weer 38 km op de teller!

Dat was het voorlopig wat fietsen betreft. Morgen nog een lunch met de vriendinnen, vrijdag koffers pakken en zaterdag het vliegtuig op naar Spanje waar we de zomer nog met een maand gaan verlengen.

Hasta la próxima.

Weekend in eigen land

Bij een medeblogster had ik gelezen over een beeldententoonstelling in Lissewege. Haar foto’s spraken me zo aan, dat ik meteen de daad bij het woord gevoegd heb en een hotelletje in Lissewege heb geboekt. 
Zondagmorgen zijn we in alle vroegte vertrokken met de fietsen op de auto want ik had ook wat fietsroutes uitgestippeld voor de komende dagen. Het weer zag er niet zó denderend uit, maar ook niet al te slecht en de bedoeling was per dag te zien hoe lang we zouden wegblijven. Als dat geen vrijheid is!
Om half elf stonden we al in het lieflijke witte dorp en vanaf het terras van een plaatselijk cafeetje konden we al de eerste beelden bewonderen. Maar liefst 112 kunstenaars stellen hier ten toon en de kunstwerken staan echt overal: op straat, langs het vaartje, in het vaartje, in tuinen, in de kerk, … Er waren echt prachtige beelden bij. 
En niet te vergeten de ongelooflijk artistieke vogelhuisjes. Zó mooi!
Op de middag zijn we via de knooppunten richting Blankenberge gefietst waar we wat gegeten hebben en daarna via De Haan terug naar Lissewege om in te checken in het hotel. Aangename gastheer, fijne kamer met alles erop en eraan. We hebben onze keuze niet beklaagd. 
Het was trouwens de gastheer die er ons opmerkzaam op maakte dat er ook ín de kerk nog beelden stonden. Wij snel terug naar buiten want ondertussen was het al 18u. Om de toren te beklimmen waren we te laat maar de beelden hebben we nog wel uitgebreid kunnen bewonderen.

Na een heerlijke maaltijd (té lekker, té veel en té gul uitgeschonken aangepaste wijnen) hebben we meer dan een halve nacht wakker gelegen, maar zijn we toch de volgende morgen weer vol goede moed terug op de fiets gestapt voor nog een rondje knooppunten door de polder: Lissewege-Brugge-Damme-Lissewege met de nodige eet- en drinkstops onderweg. Het is zeer aangenaam fietsen op de landelijke wegen daar. Jammer dat het heel de dag bewolkt en wat frisjes was (trui uit, trui aan, … jas uit, jas aan…). Gelukkig is het op een paar spatjes na toch droog gebleven.

Op de terugweg kwamen we langs Abdij/Hostellerie Ter Doest alwaar we genoten hebben van een drankje op het terras en van nóg meer beelden, zoals een roedel teckels in het gras; het inventieve hergebruik van oude Singer naaimachines!

De beeldententoonstelling loopt nog tot 24 september en ik heb maar één advies: DOEN! Wij hebben er echt heel erg van genoten.
Al mijn foto’s staan op Flickr.

#foodtag

Deze tag zag ik al enkele keren voorbij komen. Ik vond hem wel tof om te doen … eten / koken is een van mijn passies.

Wat is je favoriete ontbijt? Heel simpel: verse tijgerpistoleetjes (nog een beetje warm, graag) met een goeie laag zoute boter en jamón ibérico. Helaas is dit vanwege gezondheidsredenen niet mijn dagelijkse ontbijt. 😦 Mijn dagelijkse ontbijt bestaat uit granola met wat fruit en Turkse of Griekse yoghurt.

Hoe drink je je koffie? 3/4 gestoomde melk + 1/4 espresso. Zonder suiker.

Wat zit er op je lievelingsbroodje? Krabsla. Geen surimi, maar wel echte krab.

Soep of salade? Soep.

Wat is je favoriete kookboek? Het kookboek van de KAV. Niks mis met de degelijke Vlaamse keuken. De meest recente uitgave bevat trouwens zeer inspirerende moderne gerechten.

Nooit meer zoet of nooit meer hartig? Nooit meer zoet.

Welke keuken (land) is je favoriet? De Mediterraanse: zon op mijn bord.

Wat is je favo foodfilm? Geen idee. Ik kijk nauwelijks films.

Wat is je meest ultieme guilty pleasure? In één keer een kleine rauwmelkse Camembert soldaat maken. Het water loopt me in de mond.

Wie is je grootste inspiratiebron? Mijn schoonmoeder. Zij kon fantastisch lekker koken.

Thuis koken of uit eten gaan? Uit eten gaan.

High end of Low profile? Allebei. Een sterretje af en toe, maar even goed bistronomie.

Wat is je lievelings restaurant? Waar zal ik eens beginnen? Grieks: Mezze Café Varelli in Antwerpen ; Italiaans: La Botte in Genk ; Spaans: Las Mañas in Antwerpen ; Frans: Rascasse in Kapellen.

Boodschappen doe ik bij: Delhaize en Albert Heijn.

Het lekkerste dat ik ooit gegeten heb is: kan ik echt niet zeggen.

Wat is je favo cocktail? Ik ben niet zo van de cocktails, maar een Lazy Red Cheeks van bij SIPS sla ik niet af.

Koffie met George (Clooney) of Heston (Blumenthal)? Clooney natuurlijk!

Wat mag niet ontbreken in jouw keuken? Een blender voor onze dagelijkse smoothie.

Mijn favo snack is: ribbelchips.

Wat zit er op jouw pizza? tomatensaus, champignons, pancetta, rode ui, mozzarella en parmigiano (even de bestellijst van de afhaalpizzeria erbij genomen).

Wat lust je echt niet? Te veel om op te noemen.

Mijn favoriete foodblog is: Ik heb er twee: Koken op hakken en Madam Confituur. Van haar heb ik al veel bijzondere confituurtjes gemaakt.

Het gekste dat ik ooit gegeten heb is: in ieder geval geen krekels of andere insecten. Impala misschien, bij The Carnivore in Nairobi. Niet echt ‘gek’, maar na een prachtige safari voelde het wel zeer tegenstrijdig om de dieren waarvan we zo genoten hadden op te gaan eten. Gelukkig mag dit soort wild al sinds jaren niet meer geserveerd worden.

Wat staat er op je food bucket list? Die heb ik niet.

Ik kan niet leven zonder: eten en drinken.

Vroenhout

Eten en drinken op restaurant … we doen dat graag. En dikwijls. Té dikwijls, zegt mijn figuur.
Bij gebrek aan inspiratie voor een blogpost met wat meer ‘inhoud’, deze keer maar eens een foto van een zeer lekker diner bij Restaurant Vroenhout, vorige week, waarbij al mijn zintuigen geprikkeld werden. En dat kwam niet alleen door de mooie schilderijtjes op het bord, maar ook door de uiterst charmante – eye candy – gastheer-met-een-accentje. Tenminste, daar werd mijn gehoor door geprikkeld want ik hou van zuiderse klanken. Meer moet je er echt niet achter te zoeken. 😉

Zadelpijn

Sinds ik mijn nieuwe e-bike heb, fiets ik veel vaker en ook veel liever dan vroeger. Het enige vervelende / pijnlijke is de zadelpijn die al na een kilometer of twintig de kop opsteekt. Na een rit van veertig kilometer, zoals twee weken geleden met ons damesgroepje, kon ik wel huilen van de pijn.
Een meefietsende dame zei me dat ze vroeger ook zo’n last had van zadelpijn. Sinds ze een goed zadel heeft, rijdt ze pijnloos kilometers en kilometers aan een stuk. Vorige zomer is ze nog met haar man naar Praag gefietst … 900+ kilometer op 7 dagen tijd.
Zo’n zadel wou ik ook! 
Dus heb ik gisteren bij de gespecialiseerde fietshandel de afstand tussen mijn zitbeenderen laten opmeten en een ergonomisch zadel van SQlab gekocht. Vandaag mag ik er maximum 10 km mee fietsen, dan twee dagen niet. Dit zo’n keer of vijf herhalen en dan langzaam de frequentie en de afstand opdrijven. 
En dan zou ik – als het goed is, en daar reken ik wel op – pijnloos moeten kunnen fietsen.