Maand: augustus 2019

Feest!

Het weekend was druk. De hele afgelopen week was druk.
Een week of zes geleden stuurde ik naar vijftig mensen, familie en vrienden, een ‘save the date’ kaart – ouderwets met de post, jawel! – om hen uit te nodigen op een tuinfeest ter gelegenheid van ons beider 65ste verjaardag.
Spannend, want we hebben niet alle weken zoveel mensen over de vloer of in de tuin. Het waren er uiteindelijk ook ‘maar’ vierenveertig.
HET spannendste vooraf was het weer. Af en toe kreeg ik van die paniekaanvallen ‘wat als het de hele dag pijpenstelen regent’? We hadden wel gezorgd voor een grote partytent, maar dan nog. Met je voeten in nat gras staan is niet tof.
En er moest nog zoveel gebeuren vorige week. Bestellingen voor hapjes, drank, servies, enz. doorgeven. De tuin moest gefatsoeneerd worden, het tuinhuis opnieuw gebeitst [als je man een week op voorhand beslist om het ‘even’ af te schuren], … Zaterdagavond stonden we nog te schilderen!
Maar het is allemaal gelukt en zondagochtend hebben een paar mannen de partytent opgesteld (hoog nodig, maar niet voor de regen gelukkig), ik heb de statafels ‘aangekleed’, nog wat versiering opgehangen (leuk voor de kinderen), servies en bestek klaargezet, de window cooler gevuld en daarna hebben we ontspannen gewacht op de gasten.
We hebben een reuze fijn feest gehad, met alleen maar goedgezinde mensen. Ook zij die mekaar niet kenden legden direct contact. Ik vind het altijd een beetje tricky om mensen ‘goed’ bij elkaar te krijgen, maar dat is wonderwel gelukt. We kregen veel te veel super leuke cadeaus, er was overvloedig eten en drinken, muziek uit ‘onze’ tijd en een aangename relaxte sfeer. Het was een TOP-feest!
Om een beetje te bekomen van alle drukte gaan we nu vijf heerlijke dagen uitrusten fietsen in Friesland. En misschien pakken we er ook nog een Waddeneiland bij. We hebben de tijd aan onszelf.
Wat is het zalig om op zo’n manier 65 te mogen zijn.

De Reis Top-5

Fijnste accomodatie
Ik hou wel van een beetje (veel) luxe tijdens de vakantie. Wat we ook boeken, hotel/B&B of huis/appartement, het moet – als de bestemming het toelaat – minstens even comfortabel zijn als thuis. Ik besteed ook veel tijd aan het uitzoeken van het juiste verblijf.
Met stip op 1: het Shangri-La Barr Al Jissah Resort & Spa in Muscat. Ten eerste vertoef je in het Midden-Oosten sowieso al in een andere wereld – de mensen zijn er zeer dienstbaar – maar de service die we hier kregen hebben wij nooit ergens anders meegemaakt. De luxe in de kamer, de keuze aan restaurants in het resort, het sublieme eten, de service aan zwembad en strand … Het was misschien allemaal wel over-the-top maar wij hebben er enorm van genoten. Ik voelde me als de Queen of Sheba.

shangri la//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Zicht vanuit onze kamer

Verrassendste stad
Het is ondertussen al een klassieker aan het worden, maar Valencia was voor mij, zoveel jaren geleden, zeer verrassend. Toen nog veel minder bekend dan Barcelona of Sevilla, maar zeker zo interessant. Ik ben een groot liefhebber van de Valenciaanse architect Santiago Calatrava en heb inmiddels al verschillende keren zijn architecturale parels in Valencia en ook elders in Europa bezocht. Maar Valencia is natuurlijk veel meer dan Calatrava. Valencia is ook Las Fallas, één groot(s) feest dat verschillende dagen duurt. Het is niet in woorden te beschrijven omdat het niet alleen uiterlijk vertoon is maar er komt zeer veel emotie bij te pas. Je moet het een keer hebben meegemaakt. Verder heeft Valencia alles wat een Spaanse stad moet hebben: een historisch centrum (Barrio del Carmen), een ‘nieuwe’ stad met goede shopping én een mooi lang en breed strand. En lekker eten en drinken. Wat wil een mens nog meer?!

33805459872_51c2dfc128_z//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Las Fallas – Ofrenda de flores

Mooiste kustlijn
Goh, moet ik echt kiezen? Ik beperk mij alvast tot Europa, dat is al moeilijk genoeg. Sardinië heeft een prachtige kustlijn met fijne witte zandstranden en idyllische baaitjes, maar de mooiste kustlijn is misschien toch wel de Alentejo-kust of Costa Vicentina gelegen aan de westkust van Portugal tussen pakweg Sines en Cabo de São Vicente. Ruig en wild, met grote inhammen met steile kliffen en stille witte zandstranden. En nauwelijks toeristen.

DSC02917//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Vila Nova de Milfontes

Onverwacht pareltje
Een moeilijke. Ik bereid al onze reizen/uitstappen altijd zo goed voor dat er eigenlijk weinig ‘onverwacht’ bij is.
Hoewel, Fuerteventura heeft me wel aangenaam verrast. Dat was zo’n ‘spur of the moment’ reisje dat ik last minute geboekt had omdat we – putje winter – snakten naar wat zon en warmte. Ik had er geen te hoge verwachtingen van maar eigenlijk was het een heel mooi en verrassend divers eiland. Lange witte zandstranden in het zuiden, gouden duinen in het noorden en een prachtig vulkanisch binnenland dat eigenlijk één groot nationaal park is. Echt de moeite.

IMG_20180120_131231//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Ruta de los Molinos

Mooiste reis – totaalplaatje
Zonder enige twijfel onze reis naar Kenia ter gelegenheid van onze twintigste huwelijksverjaardag in 1996. Het was onze eerste kennismaking met zwart Afrika en ik was direct door de Afrika-microbe gebeten. De avontuurlijke safari die we gemaakt hebben, de schitterende stranden aan het einde van onze rondreis, de bijzondere cultuur, de vriendelijke mensen die ook vriendelijk waren zonder bijbedoelingen. Ja, dat was echt mijn mooiste reis.

1996 Kenya2//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Schooltje in Ukunda

Wat is jouw Reis Top-5?

Kleine Man heeft een naam

Alweer een mijlpaal in het leven van onze 21 maanden oude peuter.

Hij kon al veel. Hij leert natuurlijk veel in de crèche en pikt ook heel snel dingen op.

Hij praat vooral heel veel. 
Eerst losse woordjes, nu meestal een paar woorden aan elkaar.

Als opa vraagt: gaan we een toren bouwen, dan antwoordt hij ‘opa doen’.
Of ik zeg: kom, we gaan eten. Dan zegt hij ‘oma ook eten’.

En vanmorgen, toen ik naar zijn nieuwe schoenen wees en vroeg ‘van wie zijn die mooie schoenen’, toen antwoordde hij ‘nannes’ (Wannes). Zo schattig. ♥️

Nederland Waterland

Zaterdagavond hadden we een barbecue van onze ‘Overjaarse Jeugdclub’ waar ik later nog wel eens zal over vertellen. (Te) veel gegeten, meer dan genoeg gedronken … in goed gezelschap, je kent dat wel. Gevolg: een extra slechte nacht. Ook daar heb ik het later nog wel eens over.

Maar toch alweer om kwart na zeven het warme bed uit want we gingen fietsen in de buurt van Utrecht, zo’n anderhalf uur rijden van bij ons. En ik heb ’s morgens mijn tijd nodig wil ik de rest van de dag te genieten zijn. Bij dezen is ook dit geen geheim meer.

Om negen uur sharp waren we al onderweg en om half elf zaten we aan de koffie aan de Maarsseveense Plassen. We drinken altijd eerst koffie voor we op het stalen alu/carbon ros stappen. Kwestie van er even tegen te kunnen. Zon en wolken wisselden elkaar af, prima fietsweer eigenlijk, al stond er wel redelijk wat wind.

Vecht//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Mooi is het daar in het Groene Hart van Nederland. Heel veel water, bruggetjes, kleine sluizen, veel boten met vrolijke mensen op de rivier en de Loosdrechtse Plassen. En natuurlijk de fantastisch mooie buitenhuizen mét theehuis langs de Vecht. Rond de villa’s perfect getrimde pelouses (het woord ‘gazon’ is hier totaal misplaatst) omzoomd door een zee van hortensia’s. Een feestje om langs te fietsen! In de gouden eeuw waren deze buitenhuizen de vakantiehuizen van rijke Amsterdamse kooplieden. Nu zijn het meestal bedrijfspanden en feestlocaties. Maar zo wonen aan het water, met je eigen boot(je) en aanlegsteiger, dat moet toch heerlijk zijn.

Utrecht heeft ook best wel wat te bieden. Alleen is fietsen in de binnenstad er even gevaarlijk als in Amsterdam. En druk, druk, druk op zondag want alle winkels zijn dan open. We zijn er maar even geweest en het smaakt wel naar meer. Lijkt me een toffe stad om eens een weekend door te brengen.

Voilà, dat was onze zondag.

Bij gebrek aan inspiratie (1) …

Een mega TAG schrap Bucket-list van honderd zaken die het leven wat extra kleur geven en die een mens toch eens zou moeten doen. Ooit eens gespot op een of ander blog. 
Ik deel hem op in vier stukken.

Deel 1

1. een eigen blog begonnen
Yep, in 2009 op Blogspot en daarvoor een paar jaar op een Nederlands platform waarvan ik de naam kwijt ben.
2. geslapen onder de blote hemel.
Nee. Wel in een tent in de grote Wahiba Sands woestijn in Oman. Telt dat ook?

3. gespeeld in een band
Nee, wel gezongen in het kerkkoor vroeger. Toen ik daar nog katholiek genoeg voor was.
4. in Hawaiï geweest
Nee, is veel te ver vliegen!
5. een vallende sterrenregen gezien
Nee.
6. meer dan je kon missen aan een goed doel geschonken
Nee.
7. Disneyland of de Efteling bezocht
De Efteling, als kind en ook een keer met onze zoon. We zijn geen pretparkmensen.
8. een berg beklommen
Ja, lang geleden toen ik nog adem genoeg had. In de Zwitserse en Oostenrijkse Alpen want daar gingen we vroeger met thuis altijd op vakantie. Toen heb ik gezworen dat ik nooit meer naar de bergen op verlof ging. En zie … waar hebben we gezeten afgelopen juni? Juist, in Zwitserland. Daar hebben we nog wel ‘leichte Wanderungen’ gedaan, maar bergen beklimmen is er al lang niet meer bij.

IMG_20190623_121732//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

9. een sprinkhaan gevangen
Niet dat ik weet.
10. een solopartij gezongen
In de auto. Heel luid om het geluid van de motor (van mijn cabrio) te overstemmen.
11. gebungeejumped
Nee. Al had het wel gekund, vanaf de Bloukrans Bridge in Tsitsikamma, Zuid-Afrika.
12. Parijs bezocht.
Meer dan één keer. Niet echt mijn stad. Te groot, te druk, te onoverzichtelijk.
13. in een storm op zee gezeten
Ja, onderweg van Calais naar Dover. Lang geleden toen er nog geen Chunnel was. Veel mensen die overboord hingen om te k*tsen.
14. jezelf een kunstvorm aangeleerd
Nee. Ik ben niet artistiek of zelfs maar creatief.
15. een kind geadopteerd
Nee. Ook nooit overwogen, ook niet toen bleek dat we zelf moeilijk kinderen konden krijgen.
16. bij The Jane gegeten
Nee, zegt me ook totaal niets. Ik heb een afkeer van Sergio Herman. Vraag me niet waarom.
17. In de bovenste bol van het Atomium geweest
Ik denk het wel, maar dan is het heel lang geleden.

18. je eigen groenten gekweekt.
Ja, op zeer kleine schaal. Ik herinner me nog mijn vader zijn groentetuin en mijn moeder die dagen aan een stuk groenten mocht/moest schoonmaken om in te vriezen omdat mijn vader het niet kon laten om heel veel te zaaien/planten. Dat wou ik voor mezelf absoluut niet.
19. de Nachtwacht of de Mona Lisa gezien
Nee. Laatst wel andere werken van Rembrandt gezien in Leiden, maar geen (originele) Nachtwacht.
20. in een nachttrein geslapen.
Ja, meer dan eens: op sneeuwklassen naar Santk-Moritz en Maloja, op wintersport naar Ischgl, op zomervakantie naar Ischgl.
21. een kussengevecht gehouden
Vast wel. Met mijn zus of broer.

22. gelift
Ja, bij de jeugdbeweging tijdens een dropping. En onderweg naar Scherpenheuvel tijdens de ‘grote trek’ toen ik niet meer verder kon.
23. je ziek gemeld, terwijl je alleen een kater had
Nee, ik heb nog nooit een kater gehad. Ben al wel ‘in de wind’ geweest, maar niet meer dan dat.
24. een zandkasteel gemaakt.
Dat zal wel.
25. lamskoteletjes gegeten.
Enkele keren. Ben niet gek op lamsvlees.

Briefje

Tussen het rommelen in oude foto’s vond ik een briefje. Van onze zoon, toen 8 jaar. ‘Voor mama‘ stond erop en daaronder ‘papa, niet open doen‘.

Ik ga hier niet de hele inhoud onthullen maar het begon met ‘liefste mama, niet kwaat zijn …‘.

Want ja, ik was dikwijls kwaad omdat hij met slechte punten én met slechte beoordelingen thuis kwam. Hij was (is) zo verstandig. Waarom kon hij niet beter zijn best doen? Altijd de aap uithangen. Altijd de stoorzender in de klas.

Ik voel spijt, en ik voel me al vele jaren schuldig, omdat ik toen niet ten volle begreep wat het probleem was. Wij waren veel te streng voor hem en met name ik had veel te weinig geduld, volgde zelfs de juffen en de meesters in hun denken dat hij gewoon een lastig en ongeremd kind was dat altijd wou opvallen. De keren dat hij met strafwerk thuis kwam zijn niet te tellen. De slechte nota’s op zijn rapporten in de lagere school ook niet.

Ik wist dat hij verstandelijk gemakkelijk mee kon op school, maar door zijn ADHD (dat etiketje kreeg hij pas later) had hij het enorm moeilijk om zich te concentreren en onder andere dat heb ik toen zwaar onderschat. Gesprekken met de psychologen die hem/ons begeleidden brachten wel verheldering, maar toen was het kwaad al geschied.

Ik kan het helaas niet overdoen, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik zou het zó anders aanpakken nu. Ik zou ervoor zorgen dat mijn kind een gelukkige kindertijd zou hebben, want die heeft mijn zoon niet gehad. 😢

Ons peutertje

Hehe, zoonlief en zijn gezin zijn ein-de-lijk terug van vakantie. Twee en een halve week onze Kleine Man niet gezien, da’s lang. Gelukkig kwamen er wel op geregelde tijden foto’s en filmpjes en we hebben ook video-getelefoneerd. Kleine Man werd helemaal gek toen hij opa op het schermpje zag.

Maar gisteren waren ze hier ‘in het echt’. Ik hoorde ze al van verre aankomen: ‘opa, opa, opa-a-a, …‘. Deze oma kreeg wel een dikke knuffel én hij had bloempjes geplukt onderweg in de berm. Zo lief. Maar toen hij opa in het deurgat zag verschijnen moest ik mijn bloemen teruggeven en kreeg opa ze. Opa en kleine man … twee handen op één buik.

Hij babbelt ook zo schattig. Zijn mondje staat geen minuut stil. Toe titte (in de stoel zitten), buite peeje (buiten spelen), ba dooie (bal gooien), … Op mijn vraag of hij gezwommen heeft in het grote zwembad antwoordde hij ‘ja, pinne‘ (springen). Dat hadden we inderdaad in het filmpje gezien. ‘En pitse‘ (fietsen). Ook dat hadden we in een filmpje gezien. Onbevreesd denderde hij op zijn loopfietsje de heuvel af. En aan ’t einde van de rit sommeerde hij zijn papa om de fiets terug de heuvel op te dragen. Plantrekker! En kleine waaghals, net zoals zijn papa vroeger. Zijn benen staan dan ook vol blauwe plekken en zijn knieën zijn geschaafd van ’t vallen. Als je ernaar wijst zegt hij, met een van pijn verwrongen gezichtje, ‘evalle, pijn‘. Komediant!

Het verbaast mij nog altijd hoeveel zo’n kindje van 20 maanden al kan. Hij eet met een vorkje en prikt er heel secuur een stukje vlees (veesj) of een frietje aan. Blokken stapelt hij tot 12 hoog, heel geconcentreerd en als de toren valt (toje evalle) begint hij heel geduldig weer opnieuw te stapelen.

Na het eten gingen we nog een ijsje halen in een ijssalon in de buurt. We waren er maar één keer eerder met hem geweest maar hij wist begot goed wat ze daar hadden. ‘Ijse, ijse‘ riep hij al van ver en op zijn korte beentjes kon hij niet snel genoeg binnen zijn. Opa moest de fiets nog vastleggen en dat duurde wat lang naar Kleine Man zijn goesting, dus ging hij heel hard roepen ‘OPA-A-A-A, IJSE‘. Het hele terras had er plezier in.

Deze leeftijd is zo fijn. En onze Kleine Man is ook gewoon zo’n lief en aangenaam kind. Al zal hij ook wel zijn kuren hebben. Ik bedoel, het is een heel normaal kind hoor.

Ik ben veel vergeten van toen onze zoon die leeftijd had. Daarom geniet ik er nu dubbel van.