Cucina Marangon

Mijn Albert Heijn restaurantactiekaartje was vol, dus tijd om een restaurantje uit te zoeken dat aan de actie deelnam. Heel fijn dat ook restaurants in Vlaanderen meedoen. Tussen de deelnemers vond ik ook het toppertje Cucina Marangon waar we een paar jaar geleden tijdens een restaurantweek al eens gegeten hadden. 

Zoals gebruikelijk met dit soort acties was het een vast driegangenmenu (39,95 euro) met de mogelijkheid uit te breiden met een extra gang (10 euro), wat wij gedaan hebben.

Om te beginnen drie amuses: kipsalade, aardappelkoekje met een stukje nog warme focaccia, kumato kerstomaat met buffelmozzarella

Voorgerecht (extra gerecht): kruidenslaatje met krokante makreel, rucola crème, pancetta en ansjovismayonaise. Nota: het kerstomaatje bij de salade was gepeld! 
Tussengerecht: vier grote cannelloni (vers uiteraard) gevuld met pittig kalfsgehakt, crudaiola van San Marzano tomaten en ricotta. Als groot liefhebber van pasta was dit mijn favoriete gerecht. Zeer eenvoudig en puur, zoals het de Italiaanse keuken betaamt.
Het hoofdgerecht bestond uit getrancheerde entrecôte met vier groenten (waaronder verse doperwtjes en tuinboontjes), saffraanrisotto en runderjus natuur. De risotto heb ik persoonlijk liever iets smeuiiger. 
Het dessert was een aardbeiensymfonie van vier bereidingen met aardbei: panna cotta van aardbei, basilicumijs (heerlijk!), aardbeientaartje met  meringue, tiramisu van aardbei. 

Bij dit alles dronken we, na de prosecco, een lekkere Sicilaanse wijn: Terrale Oro Nero d’Avola van Terre Siciliane. 
Enkele kleine foutjes die niet onoverkomelijk zijn: er stonden geen broodbordjes waardoor het tafelkleed al snel vol kruimels lag. Moesten de kruimels na de maaltijd worden opgeveegd, dan had ik er minder een probleem mee gehad, maar dessert eten aan een tafel die vol kruimels ligt, dat vind ik niet prettig. Schoonheidsfoutje van de garçon want de flamboyante vrouw des huizes hebben we helaas deze keer niet gezien wat ik wel spijtig vond. 

Zullen we of zullen we niet …

… op pensioen gaan … Het is een vraag die ons nogal bezighoudt de laatste tijd. Het is ook niet zomaar een beslissing die je in één-twee-drie neemt want het bepaalt wel de laatste fase van je leven. We kunnen, als we dat willen, allebei volgend jaar op (vervroegd) pensioen want dan hebben we er een carrière van 40 jaar op zitten en zijn we 62. Een mooie leeftijd om nog meer te genieten van het leven dan we nu al doen. Vraag is: zijn we eraan toe? Hoe weet je of je eraan toe bent?
Mijn accountant gaat nu wat rekensommetjes maken om ons alvast op dat punt gerust te stellen, of net niet. En verder gaan we in oktober, op kosten van manlief zijn bedrijf, een vijfdaags seminarie volgen aan zee waar alle aspecten van het op-pensioen-zijn belicht worden.
Wordt vast en zeker vervolgd.

Le chant des cigales

Even een weekje naar La Douce France geweest. Op de luchthaven Perpignan-Rivesaltes werden we begroet door het luide gezang van de krekels. Heerlijk om weer eens in Zuid-Frankrijk te zijn. Deze vakantie was in eerste instantie bedoeld als verlenging van manlief zijn fietsvakantie in de Pyreneeën die vanwege een ongeval eerder dit jaar niet is kunnen doorgaan. De vakantie in Frankrijk heb ik wel gewoon laten doorgaan … een extra vakantie laat ik me niet zomaar door de neus boren! 
Zaterdag 4 juli om 10u30 thuis vertrokken naar Brussels South Airport (zeg maar Charleroi) en om 16u30 waren we al ingecheckt in ons hotel in Saint-Cyprien. Ideaal. Ik zou het echt niet meer anders willen. 
Het zou een rustvakantie worden, en dat ís het ook geworden. Ons hotel had een heerlijk zwembad dat we bijna altijd voor ons alleen hadden … het was een golfhotel, dus de meeste gasten hadden andere bezigheden. 
Verder zijn we een dag naar Cadaqués in Spanje geweest en een halve dag naar Collioure. We kennen de streek van eerdere vakanties en hadden er geen behoefte aan om veel rond te rijden. In totaal hebben we dan ook maar 346 km gereden met onze Renault Twingo.

Ons hotel, Le Mas d’Huston, was schitterend gelegen te midden een 9 + 18 holes golfterrein. Rust verzekerd en groen alom. Het is een klein resort met ruime kamers die zich in een aparte vleugel bevinden, weg van het restaurant, de bar en de hustle & bustle van het golfgebeuren. Alles erop en eraan, gewoon zoals het hoort in dit segment. Het hotel is wel wat verouderd en kan hier en daar een opknapbeurt gebruiken, maar de kamer was proper en het kingsize bed (2 x 2 meter) was super. 

We hebben de hele week heel warm weer gehad. Eén voormiddag was het bewolkt, voor de rest altijd brandende zon. Voor mij te warm, manlief heeft genoten! En verder hebben we (te) veel en lekker gegeten en gedronken. 
Op naar de volgende vakantie!

Kwaad

Ik ben kwaad, maar vooral teleurgesteld.
Mijn logé (mijn zus notabene) zit al de hele dag op haar kamer te whatsappen. En ze was, oh, zo blij dat ze me nog eens zou zien. Ik weet ondertussen wel beter. Ze was, oh, zo blij dat ze thuis weg kon! Ik voel me voor de zoveelste keer (want dit is niet de eerste keer) door haar ‘misbruikt’.

Edit 2/7 11u: ze is terug naar huis vertrokken. Ik hoef haar de eerste maanden niet meer te zien of te horen.