lunch

Fietsen, fietsen, fietsen …

Met het mooie weer van de laatste dagen hebben we weer wat mooie fietstochten gemaakt.

Zondag heb ik met een vriendin gefietst: Kapellen, Ekeren (ze wou even gaan kijken naar haar kleinzoontje die daar in het zwembad zwemles had), langs de luxe villa’s in Brasschaat en door de Uitlegger terug naar huis. 38 km. Geen foto’s want daar houdt de vriendin niet van.

Dinsdag, nadat de mist was opgetrokken, hebben manlief en ik het ‘Land van Playsantiën’ gefietst: Ranst, Malle, Zandhoven, Zoersel. Goed voor 40 km fietsplezier.

Vandaag, na een bezoek aan de NKO-arts (ik) en de tandarts (man), zijn we naar Antwerpen gefietst. Naar het Eilandje meer bepaald. Daar vonden we nog net een plaatsje op het zonnige terras van het nieuwe trendy restaurant (onder leiding van Vicky Geunes, 2*) U Eat & Sleep Antwerpen voor een heerlijke lunch. De omgeving van het MAS is zo gezellig geworden … er heerst – bij mooi weer zoals vandaag – een echte vakantiesfeer. En toch weer 38 km op de teller!

Dat was het voorlopig wat fietsen betreft. Morgen nog een lunch met de vriendinnen, vrijdag koffers pakken en zaterdag het vliegtuig op naar Spanje waar we de zomer nog met een maand gaan verlengen.

Hasta la próxima.

Lunchen in Parijs

Het klinkt heel decadent, en het is ook heel decadent, maar woensdag ben ik gaan lunchen in Parijs. Een Amerikaanse kennis, die daar een maand verblijft, had me gevraagd of ik geen zin had om samen te lunchen en bij te babbelen. Met de eindejaarsactie van Thalys was een ticket redelijk betaalbaar – in eerste klas want dat was goedkoper dan tweede klas, begrijpe wie kan – … ik dus gewoon een dag heen en weer met de Thalys naar Parijs.

Van Parijs zelf heb ik niet veel gezien deze keer. We zijn in een taxi gesprongen en hebben ons naar restaurant L’Oiseau Blanc laten voeren waar we eigenlijk alleen maar gepraat en vooral gegeten hebben … super lekker en super chique. Het restaurant is schitterend gelegen op het dak van hotel The Peninsula, met een prachtig zicht op de Eiffeltoren vóór ons en in de verte links de Sacré Coeur.

Nadien opnieuw de taxi in voor koffie met iets sterkers naar een ander mooi dakterras bij hotel Le Terrass”. Ja … Madame Watt, zoals ze met veel respect wordt aangesproken, kent duidelijk de betere adresjes. Het was een hele leuke dag en een heel fijn weerzien.

Nog even opschrijven wat ik gegeten heb, want dat weet ik anders over twee weken niet meer:

Daurade royale assaisonnée comme un ceviche à la main de bouddha, jeunes betteraves et enoki à la mangue

Lieu jaune de ligne et moules de bouchot aux sucs de clémentine, carottes étuvées au chorizo ibérique

Poire Comice passionnément chocolat, parfait glacé à la vanille

Reünie

Vandaag tien kwetterende en taterende dames ontvangen voor de lunch: mijn klasgenoten met wie ik in 1973 ben afgestudeerd. We hebben elkaar vorig jaar nog gezien bij een andere klasgenote, en normaal gezien spreken we zo eens in de vijf jaar een keer af maar we worden er niet jonger op. Er zijn trouwens al twee ‘meisjes’ niet meer onder ons. Op onze leeftijd moet je dingen niet meer uitstellen.

Ik heb mijn halve huis moeten verbouwen om iedereen een comfortabel plekje in de zithoek te kunnen geven, en daarna tevens een plek aan tafel. Mijn huis is namelijk niet gemaakt voor zoveel volk! En dan moest er natuurlijk ook nog geaperitiefd en gegeten worden … mijn ijskast is ook niet gemaakt voor eten en drank voor zoveel volk! Maar het is allemaal goed gelukt en het heeft ook allemaal lekker gesmaakt.

Ik had een buffetje gemaakt met

pastasalade

aardappelsalade

gerookte zalm

rosbiefrolletjes met kruidenkaas en rucola

tomaat/mozzarella

Franse kazen

komkommersalade

sla met tomberries.

En vier verschillende dessertjes:

chocolademousse (het blijft een voltreffer, al zeg ik het zelf)

panna cotta

mousse met advocaat

bavarois.

Hoe gezellig het ook was, ik ben blij dat ons huis weer terug van ons is.

Blind Date

Ik heb vandaag een Blind Date met een mede-Facebooker. Facebookster eigenlijk, want het is een vrouw. Ik maak geen afspraakjes met mannen, daar zou mijn eigen man niet zo blij mee zijn. We schrijven en sms’en al een tijdje met elkaar en zo al schrijvende klikte het wel. Ik ben heel benieuwd of het ook in ’t echt klikt. Dat zullen we straks ontdekken tijdens onze lunch in de Hippodroom. Ik vind het overigens wel spannend. Ik ben al wel meer naar meetings geweest waar ik niemand kende, maar dan ben je met een groep dus je vindt altijd wel iemand waar het min of meer mee klikt. Een één op één ontmoeting is toch anders. Ik zal het straks weten.