Deze heerlijke zonnige voorjaarsdag leende zich uitstekend voor een dagje dakloos met de auto toeren. De Brabantse grensstreek was ons doel van vandaag, met een lunch bij Hofstede De Blaak in Tilburg. Op ons dooie gemak reden we over landweggetjes, nu eens in België, dan weer in Nederland, terug in België, weer in Nederland … De grens maakt hele rare sprongen in dat deel van Brabant, maar de natuur is er even prachtig als in het Brabant dat ik ken. Dwars doorheen de Chaamse bossen en langsheen het glooiende golfterrein in Gilze reden we de woonwijk binnen waar de Hofstede gelegen is. Het is een mooi authentiek Engels landhuis, wit gepleisterd en met houten vakwerk. Het uitnodigende terras aan de achterzijde van het restaurant lag te baden in de zon. Het eerste stuk is een lounge-gedeelte, het grootste deel van het terras wordt ingenomen door tafels en aangename (kunst)rieten armstoelen. Twee enorme zwarte parasols zorgden voor flink wat tafels in de schaduw. Het was er druk, zeer druk op deze dinsdagmiddag. Wij namen plaats aan een tafel in de zon – het was half één, dus nog niet zó heet – en de in eerste instantie niet zo vriendelijke gastheer kwam ons vragen wat we wilden drinken. Omdat ik op de website gelezen had dat ze ook wijnarrangementen doen bij de maaltijden veronderstelde ik dat er wel wat keuze zou zijn in open wijnen. Niet dus. Alleen huiswijn. Op mijn vraag wat de huiswijn was, kreeg ik als antwoord ‘oh, gewoon een Frans landwijntje. Als het u niet bevalt, dan geef ik u de wijnkaart’. Wij stonden toch even perplex moet ik eerlijk zeggen. Nu ja, ieder een glas huiswijn besteld die ons wel beviel. Hij was fruitig en had een mooie gele kleur. Bij ons tweede glas kregen we de fles te zien en bleek het een Luc Saint-Roche te zijn, 100% witte grenache druif.
Wat hebben we gegeten? Manlief ging voor het ‘Proeverijmenu’, van vijf verschillende kleine luxe gerechten. Ikzelf koos voor het viergangen keuzemenu ‘Hofstede De Blaak.
De tafel werd gedekt met een witte loper en witte linnen servetten, er werden warme broodjes geserveerd en een potje met een dekseltje … waarin de boter vergeten was! Met even te vragen was dit euvel snel verholpen. Ondertussen bleven de klanten maar komen, de bediening kon het amper bijhouden. Wij kregen een amuse: een reageerbuisje met daarin een soepje van appel en schuim van rode biet, en een koekje van rode biet met mieriksworteltapioca. Het soepje miste wat smaak, het koekje daarentegen was erg lekker.
Onze voorgerechten werden gebracht en daarbij vertelde de gastheer ons dat ‘de groep jeu de boulers’ meestal rond half twaalf weg zijn, maar dat ze nu bleven zitten vanwege het mooie weer. ‘En dan de lunchers er nog bij, het is wat veel’, zei hij. Vandaar waarschijnlijk dat hij wat kort was in het begin. Het is hem bij deze vergeven. Ook al omdat hij zo aardig was om iedere keer te vragen of het nog niet te warm werd in de zon. Maar wij volhardden in de boosheid.
Onze voorgerechten kwamen: tartaar van USA rund met olijfoliecrème en poeder, basilicum, tomaatstructuren, zwarte olijf en een bonbon van Parmezaanse kaas (Proeverijmenu) en salade van gamba’s met soja-cremeux, komkommer, krokante gamba, zeesla en vinaigrette van ponzu en wasabi (menu De Blaak). Ik hoorde ‘mmm’ aan de overkant, en ook mijn voorgerecht was erg lekker. Twee (weliswaar kleine) gamba’s in een jasje, twee torentjes gamba-salade die goed op smaak waren en de frisse bereidingen met komkommer vormden een geslaagde combinatie.
Na enige wachttijd werden de tussengerechten gebracht: gegrilde jonge tarbot met quinoa, doperwten, kokkels en vadouvan (Proeverijmenu) en romige strandkrabbensoep met meloen en kerrieroom (menu De Blaak). De soep werd aan tafel in een diep bord geschonken waarin vier bolletjes meloen en een quenelle kerrieroom. De soep was heerlijk. Ze had een zeer geprononceerde vissmaak. De bolletjes meloen hoefden voor mij niet. Ze hadden geen toegevoegde waarde bij deze soep. De kerrieroom daarentegen paste wel goed. Hij was zacht en romig van smaak.
Manlief was ook zeer blij met zijn stukje fijne vis. Quinoa, wij kenden deze graansoort niet maar de nootachtige smaak beviel ons wel (ik heb even met mijn vork in het bord aan de overkant geprikt – not done, I know).
De hoofdgerechten dan: gebraden en gestoofd Brabants lam met aubergine, gepofte paprika, pommes Paolo, milde knoflook en lamsjus (Proeverijmenu) en baarsfilet met courgette, spinazie, gerookte paling ravioli, couscous en groene curry jus (menu de Blaak). De pommes Paolo in het bord aan de overkant intrigeerden ons wel. Dit bleek een torentje van dun gesneden aardappelen gegaard in ganzenvet. Het werd zeer lekker bevonden. Net zoals het zuiglam en de garnituur. Ook mijn stuk krokant gebakken baars was erg lekker, evenals de ravioli van gerookte paling. Ik eet graag vis in combinatie met spinazie, dus dat zat helemaal goed. De groene curry jus had weinig smaak.
Het was ondertussen drie uur en het werd wel heel erg warm in de zon. Manlief had nog twee gangen te gaan, dus zijn wij verhuisd naar een plekje onder de parasol. De meeste gasten waren vertrokken en de rust op het terras was weergekeerd. Heerlijk. Je zit hier heel rustig, midden tussen het groen op een heel fijn terras. Alles is keurig verzorgd, de hagen en de coniferen zijn mooi getrimd, de leibomen rondom het terras perfect gesnoeid.
Manlief had in zijn 5-gangenmenu nog een kaasdessert: Munsterkaas met warm aardappelschuim, smeltende eendenlever, truffel vinaigrette en macadamia noten. De sterk smakende kaas en de eendenlever die wegsmolten in het aardappelschuim … Hij vond het een heerlijk gerecht.
De zoete desserts werden geserveerd door de chef himself: gepocheerde nectarine met champagne vanille crème, frambozen sorbet en hazelnoot sponge cake (Proeverijmenu) en parfait van karamel met ananas, eiwitschuim en warme specerijen karamelsaus (menu De Blaak). Het bord met de gepocheerde nectarine was prachtig opgemaakt, het had ook veel kleur. Heel aantrekkelijk. Mijn dessert was ook erg lekker. De parfait van caramel, heel fijn van structuur, met daarop een rondje licht gebrande meringue, twee blokjes ananas waar iets mee gedaan was (maar ik kon niet ontdekken wat) en apart geserveerd een kommetje met warme caramel. Echte caramel welteverstaan.
Afsluiten deden we met koffie. Daarbij hoorden nog drie friandises. Een bonbon met cacao, een bonbon van pure chocolade en een ‘ananasdoosje’ met frambozenmousse. Erg lekker allemaal, maar tegen die tijd waren we eigenlijk al helemaal voldaan. Het was dan ook na vieren toen we het terras verlieten.
De foto’s zijn bepaald niet aantrekkelijk, maar ik kreeg ze niet beter vanwege een teveel aan licht.
Weer: zonnig – 25°
myriamsditjesendatjes.com 