Maand: februari 2021

Photo challenge #huisdier

Satur9 had weer een tof idee: een photo challenge. Dertig weken lang elke week een foto met een bepaald thema.

Thema van deze week: huisdier.

Dit waren onze katten: moeder en zoon.


Mop is bij ons in huis gekomen in de zomer van 1994. Ze kwam uit een nestje dat mijn schoonbroer had en ze had acht weken in een donkere garage gezeten. Buiten wat eten en drinken kreeg ze totaal geen aandacht. Ze is altijd een schuwe poes gebleven en had het vooral niet voor vrouwen. Behalve op het einde toen ze op de sukkel was, toen zocht ze steeds mijn gezelschap op.

Zino kwam er een jaar later bij, uit een nestje van onze Mop. Vanaf de eerste dag is hij een echte flodderkat en een allemansvriend geweest. Een totaal ander karakter dan zijn moeder. Mop moest helaas niets van hem hebben.

We hebben beide katten moeten laten inslapen. Ze hadden allebei een aandoening aan de nieren en waren al een paar jaar blind. Zino was ook doof. Helemaal op het einde begonnen bij beiden de vitale organen uit te vallen. Het was hoog tijd, zei de dierenarts. Ze zijn respectievelijk 16 en 17 jaar geworden.

Nadien hebben we geen huisdieren meer in huis gehaald. Te moeilijk als je veel weg bent en altijd iemand moet zoeken om voor de dieren te zorgen.

1000 vragen aan jezelf #17


321. Wat geeft het leven zin?
Wat mijn leven zin geeft, dat is dingen doen waar ik goed in ben, dat is zorgen – in de breedste zin – voor de mensen die ik graag zie, me nuttig voelen maar dat speelde vooral toen ik nog werkte.

322. Wat had je graag eerder geweten?
Dat het krijgen van een kind je hele leven overhoop gooit en dat de roze wolk vaak een grijze wolk is. Zwanger zijn vond ik heerlijk, een van de mooiste periodes in mijn leven. Moeder zijn vond ik vaak heel moeilijk doordat ik zo onzeker was of ik het wel goed deed.

323. Hoe oud voel je je?
Jonger dan mijn werkelijke leeftijd.

324. Wat zie je als je in de spiegel kijkt?
Een vrouw die zich jonger voelt dan haar werkelijke leeftijd, maar dat niet is. 😆

325. Kun je goed luisteren?
Ja. Ik luister ook liever dan dat ik praat.

326. Welke vraag is je te vaak gesteld?
Ben jij familie van …? Mijn familienaam komt nogal vaak voor hier in de streek.

327. Is alles mogelijk?
Dat zou ik wel willen, maar het is helaas niet zo.

328. Hoe traditioneel ben je?
Redelijk traditioneel in mijn denken.

329. Kent iemand je diepste geheimen?
Mijn diepste geheimen, mocht ik die al hebben, zijn voor mezelf.

330. Hoe ziet je ideale partner eruit?
Groot, slank, sportief, kaal, kort ringbaardje, modern gekleed, lekker geurtje.
Zoals mijn halve trouwboek dus.

331. Waar hunker je naar?
Naar terug een normaal leven met veel vrijheid.

332. Ben je moedig?
Dat wordt toch gezegd. Al voel ik het zelf niet altijd zo aan.

333. Is er voor alles een juiste plaats en tijd?
Ik neem aan van wel.

334. Waar voel jij je te goed voor?
Om energie te steken in mensen die het niet waard zijn.

335. Zou jij een jaar zonder mensen kunnen?
Neen. Het is niet omdat ik graag alleen ben dat ik zonder mensen zou kunnen.

336. Wanneer was je voor het laatst trots op jezelf?
Daar moet ik eens over nadenken.

337. Ben je nog steeds dezelfde persoon als vroeger?
Neen, natuurlijk niet. Als mens evolueer je constant door wat er op je pad komt.

338. Waarom heb je gekozen voor het werk dat je nu doet?
Ik werk al een tijd niet meer en dat bevalt me best.

339. Welke slechte gewoonte heb je?
Ik wil over alles controle, soms zelfs over dingen die me niet aangaan. Dat is echt nog een werkpuntje.

340. Vaar jij je eigen koers?
Ja hoor! Ik doe nogal gemakkelijk mijn goesting.

Covid, a never ending story

The Beast – foto van Pexels

Februari/maart 2020

Het is maar een griepje …

Mondmaskers? Niet nodig, hebben absoluut geen zin!
Ah neen, want er waren er geen. Voormalig minister van Volksgezondheid Maggie De Block (die van ‘Blijf in uw kot’) liet in 2018 een stock van 22 miljoen nog goed werkende mondmaskers vernietigen. Vernietigen was goedkoper dan stockeren!

Een paar maanden later bleken mondmaskers toch plots wel zin te hebben. Handige naaisters sloegen verwoed aan het mondmaskers naaien.

Begin februari 2021

Het bleek toch meer dan een uit de hand gelopen griepje.
En een grapje is het ook al lang niet meer. Of toch wel?

Het grapje van de vaccins.

We gaan vollen bak vaccineren … Vaccinatiecentra worden in sneltempo klaargestoomd. Het vaccinatiecentrum Noorderkempen krijgt tien vaccinatielijnen om per dag 2.400 mensen te vaccineren. Aan zeven dagen per week betekent dit 16.800 inentingen. Dat gaat nogal vooruitgaan!

Iedereen (die wil) MOET twee keer gevaccineerd worden, het tweede vaccin twee tot vier weken na het eerste.

Pfizer en Moderna: 90% effectief

Astra Zeneca: is maar voor 60% effectief en mag niet gegeven worden aan 65-plussers.

En zelfgenaaide mondmaskers? Liever niet want die bieden onvoldoende bescherming.
Ah ja, want er zijn terug volop chirurgische mondmaskers te koop.

22 februari 2021

Twee vaccins? Overbodig! Eén keer vaccineren is voldoende (zou inmiddels weer herroepen zijn). Ah ja, want er is een groot tekort aan vaccins.

Een gedeelte van de net geopende vaccinatiecentra wordt alweer gesloten.
Ah ja, want voor 100 vaccins per week (jaja, de komende weken worden er per vaccinatiecentrum slechts 100 vaccins per week geleverd!) is het de moeite niet om zo’n centrum open te houden.

En daar waar er nog wel gevaccineerd wordt, komen mensen niet opdagen. Foei!
Ah neen, want ofwel kloppen de namenlijsten niet, ofwel worden de uitnodigingen naar verkeerde emailadressen of GSM-nummers gestuurd. Tssss …

Het vaccin van Astra Zeneca is plots zeker zo goed als de andere vaccins. Het is alleen niet zo uitvoerig getest op 65-plussers. Echt?

Denken die hoge piefen in hunnen ivoren toren nu echt dat wij onnozelaars zijn? Wat gaan ze ons nog allemaal in onze maag splitsen?

Het is toch om te huilen als je die grafiek bekijkt van wat er besteld is en wat er geleverd is! Bron: Dashboard Covid Vaccinaties België (covid-vaccinatie.be)


Valt het op dat ik mij een heel klein beetje erger aan deze situatie?

We zijn hier nog lang niet vanaf. Zeg dat ik het gezegd heb!

Ditjes & datjes

Geboekt!
Ja hoor, ik heb een appartement geboekt aan de Costa Blanca voor de hele maand oktober. Ik had iets nodig om naar uit te kijken. Het is nog lang, maar ik kan alvast beginnen met de voorbereidingen want we vliegen niet naar Spanje deze keer, we rijden! Maar liefst 1.986 hele kilometers als we alles via de autostrade doen. En dat gaan we niet doen want we willen onderweg op verschillende plaatsen een paar dagen blijven ‘hangen’, zowel in de heen- als de terugreis. We zullen dus minstens een week of zes van huis zijn. Ik kijk er zó naar uit! Duimen maar dat corona weer geen stokken in de wielen steekt …

Naar de kapper
Yep, deze namiddag wordt mijn haar geknipt. Toen ik de afspraak maakte nadat ik wist dat de kappers terug mochten openen, dacht ik dat ik wel heel lang zou moeten wachten maar kijk … ik kan nu al.
Mijn laatste keer bij de kapper dateert van 7 oktober van het vermaledijde jaar twintig twintig. Maar liefst vier en een halve maand geleden, terwijl ik normaal om de vijf weken in de kappersstoel zit. Kort haar, het moet met enige regelmaat bijgehouden worden. Dat heb ik, zo goed en zo kwaad als het ging, tijdens de lockdown zelf gedaan. En ik moet zeggen, ik loop er nog niet bij als een schandaal. Maar ik zal toch blij zijn dat een professional er eens de schaar in zet.
Nu de nagelstylistes nog, want dat is eigenlijk veel harder nodig.

Gefietst & Genoten
Zaterdag voor het eerst dit jaar een wat langere fietstocht gedaan. Toch 47 km in totaal waarvan 35 km in de Zoerselse Bossen. Veel bos was er niet bij. Wel veel grote villa’s met lange oprijlanen, met paddocks, en met Porsches en Maseratis op de oprit. Leuk om na zoveel maanden eindelijk nog eens een andere omgeving om te verkennen.
Zondag opnieuw op de fiets gestapt, volle zon en blauwe lucht. De jas ging al heel vlug in de fietstas. Het was maar liefst 18 graden ; vorig weekend hadden we nog -9 graden. Het kan verkeren, zei Bredero.
Afsluiten deden we onze fietstocht met een aperitief in de tuin van zoonlief.
Nog van dat!!


Lezen
Ik ben terug aan het lezen. Mondjesmaat, maar tot hier toe onthou ik toch minstens een paar dagen wat ik gelezen heb. Dat doet me veel plezier. Ik heb net ‘Ademloos’ van Kim Moelands uit. Non-fictie over haar en haar man die allebei aan taaislijmziekte lijden. Ondanks dat het verhaal zeer triest en aangrijpend is, is het boek toch met de nodige humor geschreven. Wel een beetje langdradig …
Mijn volgende is ‘Barsten’ van Marlies Allewijn.

Koken en zo
Al sinds de eerste lockdown (met een tussenpoos tijdens de versoepelingen want dan waren wij niet veel thuis) kook ik elke dinsdag een hoofdschotel voor onze kinderen. Iets wat zij lekker vinden. Uiteraard, zou ik zeggen. Zo moeten zij eens een dag niet koken en ik heb wat omhanden. Win-win dus. En zoonlief (ons knuffelcontact) neemt altijd even de tijd om een aperitiefje te drinken en wat bij te babbelen als hij het eten komt halen. Win-win-win!

Er is al van alles voorbij gekomen in de afgelopen maanden. Stoofvlees, vol-au-vent, blanquette de veau, coq au vin, tartiflette, waterzooi, quiche, oven- en gratinschotels, lasagne, cannelloni (vandaag), … Stilaan geraken mijn ideeën echter wel een beetje op. Ik zou nog wel wat met vis kunnen doen maar zoonlief is geen fan (to say the least).


De verzekering #82
Voor de zoveelste keer moeten reclameren omdat de terugbetaling van mijn medische kosten WEER niet klopte. Ik krijg er onderhand een punthoofd van. Als ik dat allemaal had laten voorbij gaan zonder er iets van te zeggen, het had mij al vele honderden euros gekost. Maar niet met mij. Wat mij toekomt, komt mij toe. Nah!

Afspraak
Eindelijk de moed in beide handen genomen en een afspraak gemaakt met de handchirurg. Er moet iets gebeuren aan de peesontsteking (of wat het ook is) in mijn pols waar ik al sinds september mee op de sukkel ben. De pijn is bij momenten niet te harden. Ontstekingsremmers, twee pijnlijke cortisone injecties, … het heeft niet mogen helpen. Ik hoop maar één ding: dat er weer geen operatie aankomt. Afspraak 8 maart. Duimen mag!

Mak schaap


Ik voel me de laatste tijd een mak schaap dat zomaar de regeltjes volgt ‘omdat het moet’ terwijl anderen er de kantjes vanaf lopen.

Waar ik het vooral heel moeilijk mee heb, is dat we al maanden niet meer op ons kleinkind mogen passen. En als het van Marc Van Ranst afhangt gaat dat ook zo blijven ná corona want hij vindt ‘kleinkinderen en grootouders van 65+ geen goede combinatie’. Meer nog: ‘zieke kinderen naar grootouders brengen gaan we wellicht niet meer doen in de toekomst’. Neen, want ouders kunnen zomaar van hun werk wegblijven als de kinderen ziek zijn. Niet dus.

Generaties lang heeft er geen haan naar gekraaid dat grootouders op hun kleinkinderen pasten. En nu plots is het een ‘slechte combinatie’.

Wat met het welbevinden en de levensvreugde van vijfenzestigplussers? Kleinkinderen houden ons jong. Daar wordt totaal geen rekening mee gehouden.

En voor de kleinkinderen hetzelfde. Ik herinner me nog heel fijne vakanties bij mijn grootouders op de boerderij. En ook mijn zoon heeft als kind veel tijd doorgebracht bij mijn ouders. Mijn man en mijn kleinzoon: twee handen op één buik.

Gaan we dat de kinderen afnemen? Nee toch!
Gaan we dat de grootouders afnemen? Nee toch!

Ik weet niet hoe lang ik nog een mak schaap kan zijn, maar die maatregelen hangen flink mijn voeten uit. En dan heb ik het over ALLE maatregelen.

Ik wil terug een terrasje doen.
Ik wil terug uit eten gaan.
Ik wil terug op vakantie gaan.
Ik wil mijn kleinkind terug kunnen zien in mijn huis.

Ik wil vooral mijn vrijheid terug.

Wat ik niet wil, is hier een discussie voeren over het al dan niet nut van de maatregelen. Reacties zijn uitgeschakeld. Wil je er toch iets over kwijt? Je weet me te vinden!

Photo challenge #gestreept

Satur9 had weer een tof idee: een photo challenge. Dertig weken lang elke week een foto met een bepaald thema.

Het thema van deze week: gestreept.

Ik vond niet zoveel gestreepte foto’s, buiten een tafelkleed. Maar toen ik de foto’s van Toscane van vele jaren geleden herbekeek vond ik deze van (een stuk van) de Cattedrale di Santa Maria Assunta in Siena. Gestreept!

Cattedrale di Santa Maria Assunta, Siena

En de mooie kleurrijke huisjes in Aveiro, Portugal … die zijn ook gestreept. Jammer dat ik die lelijke paal niet wegkreeg, maar ik heb daarvoor niet de software.

Strandhuizen in Aveiro, Portugal

Net zoals een aantal ‘cabanes de plage’ op Ile d’Oléron.

Cabanes de plage, Ile d’Oléron


Alle foto’s © MyriamC

1000 vragen aan jezelf #16


301. Waarin ben jij een natuurtalent?
Ik kan blijkbaar goed koken. Kost me ook geen enkele moeite om uren in de keuken te staan.
Ik heb een goed taalgevoel. Ik kan nog altijd gemakkelijk schakelen van Frans, naar Engels, naar Duits zoals dat vroeger ging tijdens sollicitaties.

302. Wie in je omgeving is onlangs positief veranderd?
Wat een moeilijke vraag. Ik zou het echt niet weten. Ik zie niet zoveel mensen de laatste tijd. Euh … ik zie géén mensen!

303. Heb je jezelf wel eens betrapt op racisme?
Ja, zeker wel. Ik wil geen racist zijn, maar soms hoor en zie je dingen die echt niet kunnen.

304. Voel je je fit?
Dat gaat wel.

305. Heb je financieel alles op orde?
Ja hoor!

306. Welk boek heeft je teleurgesteld?
Het smelt van Lize Spit. Ik vond het een afschuwelijk boek.

307. Om welke reden vond je laatste verhuizing plaats?
Omdat we een huis gekocht hadden.

308. Ben je een zwart-witdenker?
Ja, nogal.

309. Wat voel je als je verliefd bent?
Vlinders, naar het schijnt. Ik voelde kriebels telkens ik mijn lief (nu mijn echtgenoot) zag aankomen op de plek waar we hadden afgesproken.

310. Horen veel drinken en eten bij gezelligheid?
Veel drinken niet bepaald. Ik heb een hekel aan mensen die (te) veel drinken. Maar eten en drinken horen wel bij gezelligheid.

311. Welke dingen staan nog op je to-do-list?
Voorlopig niks. Eerst die covid maar eens de wereld uit.

312. Twijfel je vaak?
Neen, ik weet gewoonlijk nogal goed wat ik wil en heb het ook niet moeilijk om keuzes te maken.

313. Waar ben je ontevreden over?
Ik heb geen reden om ergens ontevreden over te zijn.

314. Met welk gevoel stap je in een vliegtuig?
Ik ben heel ontspannen want dan komt er een fijne vakantie of een tripje aan. Ik vind vliegen op zich ook niet vervelend. Behalve nachtvluchten dan.

315. Vind jij: voor wat, hoort wat?
Het is prettig maar het hoeft niet persé.

316. Ben je wel eens gepest?
Ik denk het niet. Ik kan het mij niet herinneren in ieder geval.

317. Hoe spontaan ben je?
Hm. Ik kijk wel de kat uit de boom.

318. Steun jij mensen onvoorwaardelijk?
Het hangt er een beetje vanaf waarvoor. Ieder moet natuurlijk doen wat hij wil, daarom hoef ik daar nog niet hetzelfde over te denken.

319. Waar voel je je schuldig over?
Die vraag is, meen ik, al eens voorbij gekomen.

320. Welke mensen van vroeger zitten nog steeds in je hart?
Mijn vader en mijn moeder.

Zoom

Gisteren heb ik tijdens een online late nieuwjaarsdrink gezoomd met een groepje mensen die, net als ik, een oncologische operatie in het hoofd-halsgebied hebben ondergaan. De logopediste van het Middelheim Ziekenhuis in Antwerpen heeft jaren geleden de Facebook-groep “Klankbord – Ervaringen met hoofd- en halsoncologie” opgericht. Aan haar heb ik heel veel gehad tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis.

Op regelmatige basis organiseert zij thema-namiddagen voor ‘lotgenoten’. En jaarlijks een nieuwjaarsdrink waaraan ook de MKA-artsen en de dames van de poli deelnemen.

Aangezien ik nog maar pas bij de ‘gelukkigen‘ (sarcasm mode on) ben, heb ik nog niet aan de thema-namiddagen deelgenomen want tijdens corona kon er niets georganiseerd worden. Ik ben trouwens ook niet zo’n praatgroep mens. Een uurtje online nieuwjaarsdrink, daar kon ik niet veel mee misdoen dacht ik zo.

We waren slechts met vier ‘patiënten’, en ieder stelde zich kort voor.

De eerste was een dame, ik schat haar iets jonger dan mezelf, die een vergelijkbare aandoening als ik had en, net zoals ik, een mondbodemoperatie onderging. Twee keer maar liefst zo’n zware operatie want na de eerste operatie was de nieuwe mondbodem afgestorven. Het zal je maar overkomen!

De mooie jonge vrouw die als tweede aan de beurt kwam had geen kankerverleden. Zij had een goedaardige tumor op de stembanden die ooit wel eens kwaadaardig zou kunnen worden. De tumor werd tien jaar geleden weggehaald en daarbij werden de stembanden geraakt. Zeven operaties later kan zij alleen nog fluisteren. Hierdoor is zij niet alleen haar job als logopediste kwijt geraakt maar heeft zij dagdagelijks de nodige problemen om zich verstaanbaar te maken en krijgt zij heel vaak te horen ‘spreek eens wat luider’. Nu met een mondmasker is dat natuurlijk helemaal rampzalig.

De laatste dame, van mijn leeftijd, had meerdere kwaadaardige tumoren in de mond en zal het voor de rest van haar leven zonder tanden en kiezen moeten doen …

Het plaatst je eigen ‘probleem’ wel weer in perspectief.

Uit de oude doos


Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Aan stommiteiten geen gebrek, ook in 2009 niet …

Ik ging mijn vaatwasser reinigen en had daarvoor zo’n speciale reinigingsflacon van Finish gekocht. Nu is dit niet mijn normale merk, maar ik was niet meer zo tevreden van Dreft en Calgonit, dus ik wilde wat anders proberen.

Op de sticker op de voorkant van de flacon stond “enkel de sticker verwijderen, niet de dop”. Dus ik trek die sticker eraf en zet de flacon omgekeerd in het bordenrek onderaan in de vaatwasser zoals op de sticker stond. Ik zet de vaatwasser op 65° en op lang programma, 2 uren en 25 minuten maar liefst.

Na die tijd open ik de machine en wat zie ik, heel verbaasd? Die flacon is nog net zo vol als toen ik hem erin zette! Dan valt mijn oog op een stickertje óp de dop … en toen viel ook mijn euro. Stom, stom, stom!