Maand: mei 2022

Spam

Blijkbaar verdwijnen mijn reacties bij verschillende bloggers die ik volg in de spam. Eerder deze week bij Suskeblogt, gisteren bij Samaja en vandaag bij Affodil.

Ik kijk het wel eens na en hoewel ik er zeker van ben dat ik heb gereageerd, vind ik mijn reactie niet terug. Ik vind dat heel vervelend want zo lijkt het of het me niet interesseert wat iemand schrijft en dat is absoluut niet waar.

Ik check zelf zo om de week mijn spam en het verbaast me altijd hoeveel reacties er daar terechtkomen.

Het zou mooi zijn mocht WordPress hier iets aan verbeteren want niet iedereen kijkt regelmatig zijn spam na.

Personeelstekort

Zondagmorgen in de supermarkt. Erg druk, zoals op andere zondagen.
Kom ik bij de kassa met mijn 3 artikelen en zie ik dat er slechts twee kassa’s open zijn. Ze hebben ook wel één zelfscan kassa maar die werkt alleen als je met zo’n scanner gewinkeld hebt. Dat had ik niet.
Op een krijtbord lees ik: “Helaas kunnen wij door personeelstekort het vlot winkelen niet waarmaken”. Dat was eraan te zien. Lange rijen bij de twee kassa’s. Ik denk dat ik wel een kwartier heb aangeschoven.

En het personeelstekort doet zich niet alleen voor in de supermarkt. Mijn schoonzus houdt het Parochiecentrum-café open. Zij werkt met flexi’s en studenten. Na de lockdown zijn de flexi’s niet meer teruggekomen en volgende maand hebben de studenten examen. Zij is dus verplicht om twee weken te sluiten want een zaak met terras en grote tuin run je niet met twee of drie man als het mooi weer is.

Overal hoor je hetzelfde verhaal, in elke sector. De zorg, het onderwijs, het openbaar vervoer, de luchtvaartmaatschappijen en luchthavens, …

Waar zitten al die mensen die we nu tekort hebben?

Klein groot gelukske

Kleine Man zit mooi in de zandbak te spelen met zijn neefjes.

Hij hoort het tuinpoortje opengaan, kijkt, laat alles vallen wat hij vastheeft en komt met gespreide armen op ons toegelopen met een kreet ‘OMA EN OPA’ en een glimlach van oor tot oor.

Ik vond het altijd hartverwarmend om te zien hoe kleinkinderen hun grootouders verwelkomden, bijvoorbeeld op de luchthaven. Dan hoopte ik wel eens dat zo’n geluk ons ook te beurt zou vallen.

En kijk …

Kletskassa

In Balen, in de Kempen, lanceerde supermarktketen Jumbo zijn eerste kletskassa op Belgische bodem.

De kranten stonden er vol van, het was zelfs op het nieuws.

Niets voor mij. Ik kan niet snel genoeg buiten zijn uit de supermarkt en waar het kan gebruik ik de selfscan kassa’s. Wel een goed initiatief voor mensen die veel alleen zijn en tijd hebben om een praatje te slaan met de kassier(ster).

De supermarkt moet er dan wel het geschikte personeel voor hebben.

Mocht zo’n kletskassa ooit bij ons in de Aldi ingevoerd worden (gaan ze nooit doen want die dames moeten hun quota halen), dan gaan ze toch op zoek moeten gaan naar wat vriendelijker mensen. Het lijkt wel of de kassiersters die er werken worden uitgezocht op onvriendelijk en zelfs onbeleefd zijn. Ik kom er dan ook zelden.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik veel liever over de grens boodschappen doe, en dat is niet alleen omwille van de gunstiger prijzen. Het winkelpersoneel is er over het algemeen veel vriendelijker dan in België.

Fans van de kletskassa onder mijn lezers?

Winnaar

Ik heb weer wat gewonnen. Dat gebeurt de laatste tijd wel vaker. Alleen spijtig dat het altijd zo’n dubieuze zaken zijn.

Iemand geïnteresseerd in 2 miljoen euro? Ik stuur met plezier de mail van Vicky door want ik hoef Vicky haar centen niet.

Lange dag

Hier zit ik dan. Het is negen uur.

De vaatwasser is uitgeruimd.
Het bed is opgemaakt.
De strijk is gedaan.

Het wordt een lange dag.

Manlief is een (half?) dagje naar het ziekenhuis voor een coronarografie. Hij heeft al enige tijd last van tekort aan lucht als hij een inspanning doet. Hij fietst vaak met mannen die half zijn leeftijd zijn, en denkt dat hij ook nog dertig of veertig is. Hij is achtenzesting, baai de weej.

De longfoto toonde wat kleine afwijkingen. De inspanningstest bij de cardioloog was op zich goed, maar voor alle zekerheid moest hij toch maar die coronarografie laten doen. Zeker gezien er erfelijke factoren meespelen: ouders allebei overleden ‘aan het hart’, zus al een zwarte hartoperatie ondergaan en broer ook onder strenge cardio controle.

Laat ons hopen dat we – nu het met mij wat beter gaat – niet van de ene miserie in de andere terecht komen.

Fingers crossed!

Satur9’s Photo Challenge – week 11

Het thema van deze week: CREATIEF.

Ik ben niet creatief, maar de vier verdiepingen hoge pampertaart die ik gisteren maakte voor de zoon & schoondochter van mijn beste vriendin is wel goed gelukt. Al zeg ik het zelf.

De jonge ouders hadden geen geboortelijst of pamperrekening en wilden eigenlijk helemaal geen cadeautjes. Ik vind dat je moeilijk met lege handen kan aankomen als je op babybezoek gaat. En pampers komen altijd van pas (ik weet het … slecht voor het milieu en zo).

Ze waren er in ieder geval heel blij mee.

Rondje Tholen

Zondag fietsten we een Rondje Tholen. Slechts een half uur met de auto bij ons vandaan en veel langs het water (*). Ideaal voor een warme dag.

En warm was het!

Warm!

Tholen is een stad(je) op het (schier)eiland met dezelfde naam. Tijdens het Rondje Tholen doorkruisten we ook Sint-Maartensdijk, Stavenisse, Sint-Annaland en Oud-Vossemeer.

Het eiland Tholen staat bekend als zijnde zeer kerkelijk, zowel protestants als hervormd als katholiek. Het resultaat hiervan is dat de zondagsrust op heel het eiland gerespecteerd wordt met als gevolg dat het heel moeilijk is om op een terras een drankje te nuttigen of wat te eten want er is vrijwel niets open en er loopt geen kat op straat. Een heel bevreemdend zicht.
We wisten dat – onze zoon heeft stage gelopen op Tholen tijdens zijn studie – en hadden onze eigen lunch meegebracht. In Scherpenisse en aan het haventje in Sint-Annaland vonden we gelukkig wel een terras want soms kan ‘hoge nood’ een spelbreker zijn tijdens een fijne fietstocht.

En een fijne fietstocht was het. Aan de ene kant heb je het Nationaal Park Oosterschelde, aan de andere kant de groene polder met hier en daar een boerderij of een molen. Maar vooral heel veel rust en ruimte.

En wind!

(*) Langs het water, allemaal goed en wel maar mocht ik alle ongedierte hebben laten zitten dat er rondvloog en op mijn kleren/gezicht/armen/benen terecht kwam, ik zag zo zwart als een hoge hoed.