Maand: augustus 2020

Logje geschreven ergens in juni, vóór mijn ziekte.

Een wanhopige mama in de fietsenwinkel gisteren. Ze kwam samen met haar puberzoon een fiets kopen voor de zoon. Althans, dat was de bedoeling. Aan haar vertwijfelde blik zag ik dat het niet de eerste fietsenzaak was die ze aandeden.

Zoonlief wou een zwarte fiets die hij meteen kon meenemen. Het mocht gerust een model van vorig jaar zijn, als het maar een zwarte was. Dat verlangen werd al heel snel de kop in gedrukt. ‘Wat hier staat is alles wat ik je kan aanbieden in jouw maat, maar een zwarte heb ik niet’, zei de fietsenman. ‘Ik kan een fiets voor je bestellen, maar die kan ik pas in oktober leveren en reken niet te veel op een zwarte want die zitten niet in het assortiment dit seizoen. Een matte donkergrijze, is dat iets?’ vroeg de fietsenmaker en hij wees op een hippe donkergrijze fiets. ‘Ja maar, daar staat tekst op en ik wil geen tekst op mijn fiets’, zei de puber. Met ‘tekst’ bedoelde hij de naam van de fabrikant die standaard op een fietskader staat. Mama probeerde nog even ‘Ja, dat is echt een mooie fiets Daan (was het ook effectief). En hij is bijna zwart, vind je die niet goed dan?’. Neen, Daan vond het niet goed en begaf zich al naar de uitgang. Zonder fiets liepen ze de winkel weer uit. Op naar de volgende winkel waarschijnlijk.

Ik herinner het me nog zo goed van de tijd dat mijn zoon een puber was. Als die iets in zijn hoofd had, had hij het ook nergens anders. Winkelen met hem was echt hell. Ik begon er altijd aan met heel veel geduld, maar als je dan zo’n onwillig kind bij hebt verandert het geduld al snel in irritatie. Heel dikwijls kwamen we dan ook met niks naar huis.
Blij dat ik daar vanaf ben!

Thuis zijn… het beste wat me kon overkomen sinds de bloedhete ziekenhuiskamer.

En toch moet ik toegeven dat ik een beetje overmoedig ben geweest begin vorige week.

Tegen vrijdag was ik compleet gesloopt. Niet kunnen slapen ’s nachts maakte het er niet beter op. De thuisverpleegkundige had al een paar keer gevraagd of het niet te vermoeiend was om bezoek te ontvangen, lang rechtop te zitten, enz. En ik? Ik ging maar door. Potje soep koken, even swifferen,…

Tot vrijdag de weerbots kwam en ik nog nauwelijks op mijn benen kon staan. In de nacht van vrijdag op zaterdag weer niet geslapen, dus zaterdag was het nog een graadje erger. Een groot deel van de dag in bed gelegen, maar slapen? Ho maar!

’s Avonds zijn we te langen leste naar de huisartsenpost gereden om een sterker slaapmiddel te laten voorschrijven. Ik moet slapen, hoe dan ook, anders red ik dit niet. Het werd uiteindelijk een tablet dat rustgevend werkt want waarschijnlijk ben ik in mijn hoofd veel meer aan het malen dan ik zelf besef. In ieder geval, van zaterdag op zondag heb ik vijf volle uren geslapen.

Morgen mijn eerste post-operatieve controle. En hopelijk een gunstig verslag van de patholoog anatoom. Fingers crossed. 🤞🤞🤞

Omdat we vandaag Moederdag vieren in het Antwerpse, krijgen jullie geheel gratis een cursus Antwerps.
Aantwaarps, dus …

De ‘truuk’ in deze wereldtaal is eigenlijk gewoon om een hele zin te herleiden tot één woord.

Ik heb hem eerder al eens op mijn vorig blog geplaatst, maar het kan geen kwaad om hem nog eens te herhalen. Oefening baart kunst, tenslotte. 😋