Maand: april 2010

Uitje 2

Op deze prachtige zomerse dag (29° in de namiddag) hebben wij in Haspengouw (Belgisch Limburg) een van de bloesemroutes gereden. Met de auto hoor! Om daar te fietsen moet je, vanwege het heuvelachtige landschap, wat conditie hebben en de mijne zit zwaar onder het nulpunt.
We hebben alweer genoten van de mooie bloesems en de landelijke vergezichten. Ons eigen land heeft zoveel mooie plekjes, dat durven we wel eens te vergeten.
Met de nodige Limburgse vlaaien en siroop van Vrolingen keerden wij moe maar tevreden terug huiswaarts.

Verrassingsdag

Op deze heerlijk zonnige 24ste april is het mijn moeder haar verrassingsdag. Het enige wat ze weet is dat ze om 12u paraat moet staan, en dat ze gemakkelijke schoenen moet aantrekken. Ik vroeg haar gisteren nog ‘ben je zenuwachtig voor morgen’. En, nee, dat was ze niet maar ze vond het voor zichzelf heel vreemd dat ze absoluut niet wist welke kant het zou opgaan. Mijn moeder haar voelhoorntjes werken nogal goed, ze vangt heel veel op tussen de regels door maar deze keer hebben we ons niet laten vangen. Ik heb haar gezegd dat ze ’t allemaal maar gewoon over zich heen moet laten komen.
Straks wordt ze dus door het eerste deel kleinkinderen (zoonlief en de drie kinderen van mijn broer) opgehaald. Ze rijden dan naar Planckendael, waar de twee andere kleinkinderen (dochters van mijn zus) op hen staan te wachten.
De reden voor Planckendael is heel simpel: mijn moeder belooft al jaren dat zij ‘eens’ met de kleinkinderen, de meisjes vooral zijn daar gek op, naar Planckendael zou gaan maar het is er tot nu toe nooit van gekomen.
Na Planckendael mag zij thuis was uitrusten en vanavond gaan wij met zijn allen – moeder, kinderen en kleinkinderen – dineren bij Bistro Kokovijn, vorige week door mijn zus en mij gekeurd en goed bevonden.
Voor mijn moeder zijn haar kleinkinderen haar alles. Zo’n dagje uit met hen is voor haar het allermooiste verjaardagscadeau, daar waren wij kinderen het direct over eens. En zo zal dus geschieden …

Rumoerige buren

Al minstens een uur hoor ik een onbestemd rumoer/geluid ergens naast ons huis. Ik kon het echt niet thuisbrengen. Toch uiteindelijk nieuwsgierig genoeg geworden om naar buiten te gaan en verder onderzoek te verrichten. Het geluid komt uit het huis van de buren en met dat ik de klanken van buurman zijn gitaar hoor, valt mijn frank: flamenco-repetitie! Er wordt zo hard op de grond gestampt dat ik het bij ons binnen kan horen. Zo spijtig dat ik niet even mijn neus binnen kan steken om te kijken, maar dat is echt not done in onze buurt.

Aswolk

Het is wat met die aswolk. Mensen die niet weg geraken, anderen die niet thuis geraken.
Voor mijn zus en voor mij zou het niet moeilijk zijn moesten wij in het zuiden gestrand zijn: wij zouden lekker blijven en onze vakantie onverwacht verlengen. Ik vroeg net aan mijn moeder wat zij zou doen. ‘Blijven’ zei ze … wij hebben het dus niet van een vreemde.

Kokovijn

Vanmiddag met mijn zus gaan lunchen bij Kokovijn, dit als voorbereiding op de verrassingsdag die we voor mijn moeder in petto hebben op 24 april. Nog altijd voor haar verjaardag tussen haakjes. We hebben besloten dat we er gewoon een feestjaar van gaan maken voor haar.
We hebben heerlijk gegeten: aspergeroomsoep met kervelpluksels gevolgd door 5 mooie gestoomde asperges met plakken gerookte zalm, een sauspannetje mousselinesaus apart erbij en gebakken aardappelen.
Probleem is nu een keuze te maken (max. 3 voorgerechten en 3 hoofdgerechten) uit de mooie kaart en de suggesties. Ach, een luxeprobleem want “Keuzes maken doe je alleen tussen leuke dingen, dilemma’s heb je als je moet kiezen tussen nare dingen.”

Bijverdienste

Ik kijk af en toe wel eens op jobboards. Daar zag ik laatst een vacature voor een mystery shopper. Ik vroeg me af of dat iets voor mij zou zijn. Ik kan wel een aantal dingen bedenken die ik leuk zou vinden om te ‘shoppen’, zoals hotel- of restaurantbezoek. Gratis slapen, eten en drinken en terwijl je ogen en oren goed open houden en er een mooi verslag over schrijven. Er zijn slechtere manieren om de kost te verdienen. Maar … het is natuurlijk niet al goud wat blinkt, want iedere shopper wil die leuke opdrachten wel. Voor hetzelfde geld word je naar de Gamma gestuurd en moet je daar een paar uur nuttig je tijd besteden, en er nadien een spannend verslag van schrijven. Zuurverdiend geld wat mij betreft. Die vragenlijsten die je nadien moet invullen zijn naar het schijnt ook niet van de poes. Als beginnend shopper ben je daar toch wel een paar uren zoet mee, aldus mijn mystery shoppende Amerikaanse kennissen. Daar is het echt big business. Ben eigenlijk wel benieuwd wat het schuift. Helaas heb ik daar nog nooit antwoord op gekregen.

Dommigheid? Kwade wil?

Christel heeft er al eens over geblogd. Worden we in de winkels bewust bedrogen of zijn de meisjes aan de kassa gewoon dom?
Hierover gaat het: zondag – paasdag – koop ik bij mijn bakker nog wat losse paaseieren. Die moeten gewogen worden en de eieren – al dan niet beschilderd – hebben verschillende prijzen. Kan ik niks aan doen tenslotte. Het meisje bij de kassa legt drie eieren op de weegschaal en tikt af. Dan legt ze er de twee andere bij en tikt nogmaals af. Ik zeg haar ‘wat doe je nu, die eerste eieren had je toch al getikt, die moet je van de weegschaal nemen’. ‘Nee, dat moet zo’, antwoordt ze op nogal franke manier. Ik ga niet met haar in discussie maar eis wel een kasticket. Dat krijg je daar namelijk niet als je er niet expliciet om vraagt. Nu is dat normaal geen probleem want de prijs van zes pistolets en een brood kan ik zelf nog wel bij elkaar optellen. Ik reken af en krijg mijn kasticket. Daarop staat in totaal 450 gram aan chocolade. Ik til het zakje op en ik schat dat het hooguit 250 gram kan wegen. Het meisje is natuurlijk al lang met iemand anders bezig dus ik spreek de bazin aan en leg haar het probleem uit. Ze weegt alles na … uiteindelijk had ik bijna 4 euro te veel betaald.
Vanmiddag koop ik in de supermarkt twee preitjes. Alle groenten en fruit worden bij de kassa gewogen. De kassierster – ook weer zo’n jobstudente – weegt de prei en ik zie op de display 1.250 kg. Ik vraag haar om de prei nogmaals te wegen want ‘1.250 kilo voor die twee preitjes, dat kan niet, dat voel je toch zelf ook wel’. ‘Ik heb het toch net gewogen?!’ antwoordt ze me brutaal. Ze zet de preien terug op de weegschaal en ze houdt ze met haar hand stevig vast. ‘Je moet ze wel wat loslaten, ik betaal niet voor de druk van je hand’, zeg ik haar. ‘Ja maar, dan kan ik dat niet wegen’ is haar antwoord. Uiteindelijk is ze toch gewillig genoeg om de prei even wat losser vast te houden en blijkt dat het totale gewicht net iets minder dan 500 gram is. Dit scheelt mij weer 1.75 euro.
Ik kan me niet voorstellen dat het kwade wil is van die meisjes, maar eerder dommigheid en luiheid. Ik ga in ieder geval vanaf nu – met dank aan Christel – wat alerter zijn.

Bloesem


Nog een paar weekjes en we kunnen weer genieten van de prachtige appel- en kersenbloesem in ons mooie Haspengouw. Volgens de fruitboeren zijn de bloesems minimaal een week later dan normaal, dus na 15 april. We houden het in de gaten via de bloesemwebcam.