Het zit er weer op, het weekend. Vreemd eigenlijk dat wij nog altijd met weekenden tellen. Wij – als gepensioneerden – hebben tenslotte alle dagen weekend.
Maar goed, het weekend. Dat begon al op vrijdagmorgen toen we om 9u15 vertrokken naar Tervuren waar we waren afgesproken met de vrienden van de ‘pensioengroep‘ om het vernieuwde AfricaMuseum te bezoeken. Afspraak was aan het glazen gebouw om 10u45 … we waren maar net op tijd. Toch altijd een klein avontuur om 1) heelhuids en 2) zonder veel file de Antwerpse en de Brusselse ring te ‘doen’.
Wat vond ik van het museum? Laat me al voorop stellen dat ik geen liefhebber ben van statische musea. Themazalen met lange rijen vitrines met (gebruiks)voorwerpen, opgezette dieren, enz. Het zegt me niet zoveel. Neem daar dan nog bij de vele leespanelen, smartscreens die vaak niet werkten en een audiofoon die drie kwart van de tijd ofwel kraakte ofwel helemaal niks deed … het hielp allemaal niet echt aan de beleving. We hadden graag een gids geboekt, maar dat kon pas weer vanaf juni (aangevraagd begin maart!!). Zonder gids krijg je helaas niets mee van het koloniale verleden en heden.
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
AfricaMuseum Tervuren
Het is jammer dat wij zo weinig (mogen) weten over wat er zich tijdens de kolonisatie allemaal heeft afgespeeld daar in Afrika én of het er nu zoveel beter is … en dat had een goede gids ons wel kunnen vertellen.
Ik heb overigens wel genoten van het prachtige neoclassicistische gebouw en de Franse tuin. Zó mooi!
Genoeg museum.
In de vroege namiddag zijn we lekker gaan lunchen met ons veertienen en hebben we bijgepraat. Het was tenslotte alweer een half jaar geleden dat we mekaar nog gezien hadden. Half acht was het toen we weer thuis waren!
Zaterdag namiddag hebben manlief en ik samen het fietsenhok – waar van alles staat behalve fietsen – uitgemest. Het is nu zo goed als klaar om de oude versleten schutting te vervangen. Het nieuwe hout stond al een tijdje klaar en gisteren heeft manlief – ondanks twee nogal linkerhanden – de klus zeer netjes geklaard.
’s Avonds zijn we uit eten geweest met vrienden. Het was hun beurt om een restaurant te kiezen en zij kozen voor Hofstede De Blaak in Tilburg. Wij waren er al een aantal keren geweest. Het is een eind rijden en ik hou niet van het donkere ouderwetse interieur dat al jaren hetzelfde is, maar het eten is er lekker en we zaten in goed gezelschap.
Dessert: gemarineerde aardbei met witte chocolade, chai latte en ijs van zuring
Ik had heel slecht geslapen. Niet abnormaal na een copieuze maaltijd. Maar toch zat ik zondagmorgen al om goed half negen op de fiets om samen met 7 andere dames een fietstocht te maken met onbekende bestemming. Dat doen we alle vier weken. Er is één dame die de fietstochten uitstippelt aan de hand van de knooppunten. Als we niet verkeerd rijden is dat een tocht van ongeveer 30 km met onderweg een koffiepauze. Zondag waren we blijkbaar zo druk in gesprek dat we nogal eens verkeerd gereden zijn en er uiteindelijk 45 km op mijn kilometerteller stond. Op drie uren tijd, inclusief koffiepauze, is dat redelijk flink doortrappen.
Ik heb het geweten want ik heb de hele zondagmiddag zitten gapen en geeuwen. Ik werd er zelf ambetant van.
Uiteraard hebben we ook naar de Ronde van Vlaanderen gekeken want mijn favoriet (Mathieu Van der Poel, dorpsgenoot) én zijn favoriet (Wout Van Aert) reden mee. Helaas stond geen van beiden op het podium maar het was wel een spannende wedstrijd. En Mathieu krijgt zijn kans nog wel.
myriamsditjesendatjes.com 