oktober 2018

Vakantie overdenking

Terugdenkend aan onze maand in Spanje ben ik er nu nog meer van overtuigd dat ik geen huis in het buitenland wil. Niet in Spanje en niet ergens anders. We zijn nu drie keer voor een langere periode (waarvan twee keer een maand) in dezelfde regio geweest – niet eens in dezelfde plaats – en dat is echt niets voor mij. Ik wil nieuwe dingen ontdekken. Ik voel me nog veel te jong om x keer per jaar te gaan vegeteren op dezelfde plek. Dan kan ik net zo goed thuis blijven.

Dat gaan we dus niet doen, al denkt mijn man daar enigszins anders over. Voor hem maakt het niet uit waar hij is, zolang er maar zon, water en een fiets is.

Ik ben ook niet zeker of ik nog wel een hele maand weg wil. Ik heb onze kinderen + Kleine Man gemist en mijn sociale contacten. Dat had ik vorig jaar niet, maar … vorig jaar oktober was ons eerste lang verblijf aan de Costa Blanca, alles was nog nieuw en we hadden nog geen Kleine Man.

Volgend jaar wordt het dus vast en zeker iets anders.

Maar voor nu ga ik me bezighouden met me in te lezen voor onze volgende vakantie. Nog twee en een halve maand …

Terug thuis!

We zijn weer thuis en dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Avia Partner, de bagage-afhandelaar op Zaventem, besloot om vanaf vrijdag te gaan staken. Gevolg: afgelaste vluchten in Brussel en omgeleide vluchten naar Brussel. Bij de check-in in Alicante kregen we te horen dat onze vlucht van 17u10 zou omgeleid worden naar Lille en we dan met bussen naar Zaventem zouden worden gebracht. Geen verdere uitleg. Maar bon, niets aan te doen en lijdzaam ondergaan. Mensen die rechtstreeks naar de gate waren gekomen, wisten niet eens dat we op Lille zouden vliegen!

In plaats van om 17u10 op te stijgen werd het 18u50. Stipt 21 uur zijn we geland in Lesquin en toen is de chaos pas begonnen. Lesquin heeft slechts twee bagagebanden en die werden allebei gebruikt om de koffers van passagiers van vier verschillende vluchten af te leveren. Gevolg: een over en weer geloop van misschien wel 300 mensen. Ik kan je verzekeren: als een mens aan zijn gerief wil geraken, dan doet hij rare dingen! Goede manieren zijn op zo’n moment vrijwel onbestaand.

Enfin, dat was het ergste nog niet. We veronderstelden dat er bussen zouden klaarstaan om ons naar Brussel te brengen. Wat niet het geval was. Er stonden twee navettes van de luchthaven klaar, goed voor zo’n 60 man. En de andere 130 passagiers? Geen idee. Communicatie? Nul.

Het was ondertussen 22 uur en net toen ik op het punt stond een hotel te bellen kwamen er drie grote dubbeldekbussen aangereden. 22u20 zijn we vertrokken en om tien minuten over middernacht waren we eindelijk in Zaventem waar onze zoon ons stond op te wachten, want de laatste trein naar huis konden we ook niet meer halen. Goed één uur waren we thuis … net geen twaalf uren onderweg geweest door-to-door.

Thuis niet meer eerst uitgepakt zoals we altijd doen, maar recht ons heerlijke bed in gedoken. En zalig geslapen!

Saludos desde España (4)

We zijn aan onze laatste week hier bezig. Einde van de week vliegen we terug naar huis.

Het weer vorige week was niet zoals we dat gehoopt en verwacht hadden. Daar heeft Leslie voor gezorgd. En dan mogen we nog niet klagen. Buiten heel veel bewolking en af en toe wat regen viel het al bij al nog mee bij ons. Op TV zagen we dat de omgeving van Valencia echt noodweer heeft gehad. Wij zitten tenslotte nog geen 100 km zuidelijker.

Leslie heeft wel zijn invloed gehad op de temperatuur. Overdag is het nog wel aangenaam maar de nachten worden kouder en dat is goed te merken aan de temperatuur van het zwembadwater. Mij krijg je er in ieder geval niet meer in. Doe mij de zee maar, die is nog wel heel prettig van temperatuur.

Vorige week zijn we drie dagen naar Toledo geweest. Het was een lange rit van 500 km maar zeker de moeite waard. Toledo is een prachtige historische stad. Mijn honger naar een portie cultuur werd helemaal gestild.

Nu hopen we op nog een paar dagen mooi weer om af te sluiten.

Nog wat foto’s.

Toledo

Toledo, een mix van Joodse, Islamitische en Christelijke cultuur

Altea, prachtig stadje niet zo ver bij ons vandaan

Saludos desde España (3)

Ik ben er nog.

En we genieten nog steeds.

Van het mooie weer (hoewel veel minder mooi dan vorig jaar), van de jacaranda’s die aan hun tweede bloei bezig zijn. Weliswaar veel minder uitbundig dan in het voorjaar, een beetje zoals bij ons de blauwe regen. Van de kleurige bougainvillea, van de appelsienen en citroenen aan de bomen die langzaam maar zeker kleur krijgen, van de rust, de ruimte en de privacy van ‘ons’ huis.

De afgelopen week zijn we een dag naar Valencia geweest. Valencia is een heerlijke stad en vrijwel iedere keer dat we aan de Costa Blanca zijn doen we een dag Valencia. Met de auto is het maar een goed uur rijden, gemakkelijk te doen dus. We hebben heerlijk geluncht bij Blanqueries

Missen we dan thuis niet?

We missen natuurlijk bepaalde zaken.
Onze kinderen en kleinzoon, maar met de moderne communicatiemiddelen is dat allemaal zo’n probleem niet.
De wekelijkse koffieklets met mijn vriendin.
De fietstochten, nu het in België zo lang mooi weer is geweest … vaak mooier dan in Spanje!

En lekkere home-made frieten, dat missen we ook!

Wat foto’s.

De jacaranda opnieuw in bloei

Lunch bij Restaurante Blanqueries

De prachtige gebouwen in Valencia en de heerlijkheden van de Mercat Central

Veel wolken … het mochten er wat minder zijn

En gelukkig ook mooie dagen!

Saludos desde España (2)

Een vraag die mij wel eens gesteld wordt:

Wat doen jullie daar de hele tijd?

Wij doen eigenlijk niet veel anders dan dat we thuis doen. Manlief fietst 3 à 4 ochtenden per week. Terwijl rijd ik om boodschappen, zit ik buiten op de tablet de krant te lezen of ga ik koffie drinken aan een strandbarretje. Ik probeer ook zo goed en zo kwaad als het kan mijn Spaanse lessen bij te houden. De notities krijg ik van een medestudent, maar dat is natuurlijk totaal anders dan zelf de lessen bijwonen.

’s Namiddags, en de dagen dat manlief niet fietst, zitten we aan ons zwembad of in de tuin te lezen, we gaan naar het strand, we maken een wandeling langs de mooie cala’s, we bezoeken een stadje in de buurt, we gaan eens bij vrienden langs die hier wonen of zij komen naar ons. ’s Avonds gaan we uit eten (laat, net zoals de Spanjaarden) en heel soms maak ik zelf iets klaar.

En het huishouden gaat natuurlijk ook gewoon door. Er is wel een mannetje voor de tuin en het zwembad, maar de kuis doen we zelf, al is het met de Franse slag.