Mijn BFF (Best Friend Forever) vroeg een tijd geleden of we niet eens met ons drieën (zij, manlief en ik) voor een lang weekend naar de Moezel konden om een paar dagen te gaan fietsen. Slik. Ik en fietsen … eigenlijk liever niet maar manlief was natuurlijk direct enthousiast en ik wil mijn vriendin best wel een plezier doen. Fietsen aan de Moezel dus.
Donderdagmiddag kwamen we aan in Cochem, waar het heel druk was in het stadje. Gelukkig lag ons hotel op 2 km van het centrum, waar het – ondanks de drukke weg – toch redelijk rustig was. Maar daarover straks meer.
Het weer was niet echt om heel blij van te worden (het miezerde wat) en voor de volgende dagen zag het er al niet veel beter uit. Niets aan te doen. Als het écht geen fietsweer was, dan zouden we gewoon de huurfietsen annuleren en wat stadjes doen.
Vrijdagmorgen was het droog, weliswaar grijs, en stonden we al om 10u aan het verhuurbedrijf om fietsen te ‘passen’. Ik elektrisch, de twee anderen een gewone fiets.
Onze eerste rit zou in noordelijke richting gaan, tot in Löf en terug, 61 km in totaal. Ik moet zeggen, het viel me mee. Het is mooi rijden op de Mosel Radweg, alles vlak en het ging gewoon goed. Onderweg zijn we uiteraard een aantal keren gestopt om te drinken, te eten en te snoepen en om gewoon te genieten van het landschap. Aan pittoreske dorpjes geen gebrek. Het was ook heel aangenaam fietsweer: goed van temperatuur, met af en aan wolken en zon. Tegen zes uur leverden we onze fietsen weer in want mijn batterij moest gedurende de nacht opgeladen worden. 
Zaterdag was het heel wat minder weer (grijs en af en toe een zonnetje) maar de rit – naar Bullay in zuidelijke richting – was prachtig. Dit stuk van de Moezel is een opeenvolging van meanders wat een fietstocht – voor mij althans – een stuk minder saai maakt. Ook vandaag natuurlijk weer lekker gegeten, gedronken en gesnoept onderweg. Dat hoort er gewoon bij. En ook heel dikwijls naar de lucht en de wolken gekeken want die wilden we toch wel graag vóór blijven. En dat is wonderwel gelukt. Op het moment dat wij – na een tocht van 53 km – onze fietsen inleverden bij het verhuurbedrijf vielen er dikke druppels naar beneden. Hoeveel geluk kan een mens hebben!
Zondag hebben we nog even gewandeld (in de zon) en zijn we na de middag terug naar huis gereden. Buiten het fietsen hebben we ook genoten van de heerlijke wijntjes, met o.a. een Kleine Weinprobe in het hotel bestaande uit vijf glaasjes wijn van 50cc: 3 Rieslings, een Rotling en een Dornfelder. Na het degusteren hebben we maar gelijk onze bestelling doorgegeven. Het is toch af en toe wel handig om met de auto op vakantie te gaan. 😉 
We verbleven in het Moselromantik Hotel Panorama op basis van half pension. Vriendin is niet zo’n gourmand en vond het wat bezwaarlijk om ’s avonds telkens nog een restaurant te moeten zoeken. Wij hebben ons deze keer aangepast, maar dat gaan we volgende keer toch anders doen. Het eten was niet slecht, maar het was ook zeker geen hoogvlieger … nu weet ik ook wel dat wij zeer verwende eters zijn. Het hotel zelf … nog nooit hebben we zo’n ongezellige kamer gehad in een hotel. Ik heb er zelfs geen foto van genomen en dat zegt genoeg. Het was een grote kamer, té groot om gezellig te zijn en qua decoratie een totale mislukking. Zo smakeloos heb ik het echt nog nooit gezien! De kamer kon ook niet goed verduisterd worden en dat vind ik, als slechte slaper, zeker een vereiste. Ze lag dan bovendien ook nog eens aan de straatkant zodat met open raam slapen niet mogelijk was. Gelukkig was alles wel heel proper. Het enige positieve wat ik over het hotel kan vertellen was de vriendelijkheid en de gedienstigheid van het personeel, en het zwembad en de sauna waren ook een plus. Maar we gaan hier niet nog eens een keer naartoe, dat is iets wat zeker is.
Omdat het fietsen me toch uiteindelijk wel meegevallen is, hebben we al afgesproken om volgend jaar aan de Zeeuwse kust te gaan fietsen. Ik zoek alvast een degelijk hotelletje en ik boek geen half pension.
myriamsditjesendatjes.com 