Eerder deze week viel er een envelop in de brievenbus met een waardebon voor een diner (ter waarde van 60 euro per persoon) bij Bistro Claritas in Grobbendonk. Niet bij de deur, maar voor een avondje uit eten willen wij best 50 km rijden.
Half zeven meldden we ons bij de bistro waar we naar een met linnen gedekte tafel op het lange, vrij smalle, terras begeleid werden (het is nog niet helemaal af, er komt nog een stuk terras bij achteraan en het moet nog wat meer ‘aangekleed’ worden). We waren de eerste gasten vanavond maar alle tafels waren gedekt en gereserveerd. Mooi glaswerk, mooi bestek, en servetten in van die ouderwetse zilveren servetringen. Klasse. Op de achtergrond salsa muziek afgewisseld met wat meer loungy klanken. Heel zacht en zeker niet storend. Toen het terras volliep werd de muziek trouwens uitgezet.
Even wat achtergrondinformatie over deze bistro. Twee weken geleden hebben Johan en Julie – allebei geschoold in de hotelschool Ter Duinen in Koksijde en met een rijke ervaring in het betere (ook *) segment in binnen- en buitenland – het roer omgegooid: van klasserestaurant, met een service voor de lunch en voor het diner, naar bistro annex shop met artisanale producten annex home-cooking service. Alleen op zaterdag is de bistro ’s avonds geopend. De rest van de week alleen overdag en een stuk laagdrempeliger dan vroeger. En dit schijnt te werken in het plattelandsdorp dat Grobbendonk is.
Omdat er hier wordt gewerkt met verse seizoensproducten is er slechts één menu (3 of 4 gangen, van 28 tot 38 euro) en een kleine kaart. Wij kozen allebei voor het menu 4 gangen. Omdat ik er van overtuigd was dat het menu online stond (update 22/5: het menu staat nu wel online) heb ik het niet genoteerd. Uiteraard weet ik nog wel wat we gegeten hebben maar de kleine finesses ontbreken helaas. Ook de wijnhuizen heb ik niet genoteerd.
We begonnen in ieder geval met het huisaperitief: een glas Belgische bubbels. Nu ben ik zo geen liefhebber van bubbels maar deze Chardonnay Meerdael wilde ik wel eens proeven. Deze mousserende wijn wordt verbouwd in Vlaams Brabant en niet in Limburg zoals de meeste Belgische wijnen. Hij is fris en fruitig, is mooi van kleur en heeft veel fijne bubbeltjes. Deze Meerdael beviel ons wel.
Hierbij kregen we een amuse: een espuma van kerstomaat. Een lekkere amuse waarbij de smaak van heel veel rijpe en wat zoetige kerstomaatjes zeer goed tot zijn recht kwam. Verse mini broodjes (wit, lichtbruin en volkoren) werden gebracht (en gedurende de maaltijd aangevuld), samen met een schaaltje strogele boter op kamertemperatuur.
Iedere maand worden er andere wijnen gekozen tot ‘wijn van de maand’. De wijnen van de maand kosten 4 euro per glas. Het water dat geschonken wordt is van het merk Nine Degrees (7,50 euro per fles van 75 cc). De wijnen die aan tafel geschonken worden, worden ook in de shop verkocht. Je betaalt de normale winkelprijs + een corkage fee (kurkrecht in het Nederlands?). Je kan dus hele mooie wijnen drinken aan een zeer redelijke prijs. Bijvoorbeeld een Brunello di Montalcino Pietranera 2004 aan 67 euro.
Ons voorgerecht was een tartaar van tonijn met soja en gember. Wat het het krokante ‘iets’ is dat op de tonijn ligt en doorloopt tot aan de druppel links op het bord kan ik niet meer benoemen. De tonijn was aangemaakt met fijne snippers ajuin. Ik heb er een beetje olijfolie bij gedruppeld, want ik vond het nogal droog. Links op het bord een grote druppel van ‘iets’ zoetigs wat erg lekker was gecombineerd met de tonijn. Hierbij dronken we een Australische Chardonnay. Hij had een aantrekkelijke strogele kleur maar de eerste slok smaakte wat wrang. Wat mij betreft geen wijn om zonder spijs te drinken. Bij het voorgerecht viel het wrange helemaal weg en dronk hij heerlijk weg.
Het tussengerecht was een flink bord aspergeroomsoep. Mooi romig van structuur, met een goede aspergesmaak en versierd met snippers bieslook. Aspergesoepen durven nogal eens waterachtig en min of meer smakeloos te zijn, dat was deze zeker niet.
Ons hoofdgerecht was Mechelse koekoek met een stampje van polderaardappel en savooi en gebakken champignons. Geen spectaculair gerecht, maar wel lekker. Uit grootmoeders keuken, zeg maar. De stukjes Mechelse koekoek van de borst waren perfect gegaard en nog mooi sappig. Het ‘stampje’ was een aardappelpuree met grof gesneden savooikool. Bovenop gefrituurde reepjes savooi wat een krokante toets gaf aan het geheel. Zeker geen fout gerecht. Hierbij dronken we trouwens, op aanbeveling van de gastvrouw, een Spaanse Monastrel. Een zachte wijn, donkerrood van kleur die wat mij betreft perfect paste bij het gevogelte.
Als dessert hadden we mousse van witte chocolade met aardbeien uit Hoogstraten met sneeuw van munt. De mousse (2 quenelles kregen we) was super lekker. Ik vreesde een beetje voor zwaar en zoet, maar niets was minder waar. Hij was luchtig en zeker niet te zoet. Erg lekker in combinatie met de aardbeitjes en het geklopte eiwit met lichte muntsmaak.
Afsluiten deden we met koffie en thee. Daarbij kwam nog een stukje cake.
De sfeer is hier zeer gemoedelijk, de gastvrouw kundig en charmant en – ondanks de drukte – toch nog bereid tot een praatje. Ik heb ook even binnen gekeken. Het restaurantgedeelte beneden is klein en aan de donkere kant. Hier is nu ook de shop gevestigd. Boven is er nog een kamer waar er kan gegeten worden, en die straalt echt wel pure klasse uit met zijn witte lederen stoelen met hoge rug en geboende parketvloer. In de eerdere opstelling hadden de tafels ook allemaal tafelrokken. Ik kan me voorstellen dat de drempel wat hoog was voor de gemiddelde Grobbendonkenaar.
Wij gaan hier zeker nog eens terug, en dan betalen we onze rekening zelf … 😉
Weer: zonnig – 25°
myriamsditjesendatjes.com 