Maand: februari 2015

Sel Gris*, Knokke

Ik was deze week vrij en we vonden het, na ongeveer een maand binnen zitten, tijd geworden om een uitstapje te maken. Er werd mooi weer voorspeld – weliswaar koud, het is tenslotte nog putje winter – en dan roept de zee. Knokke werd het, en we namen ineens de gelegenheid te baat om nog eens een sterretje te doen. Mijn keuze was gevallen op Sel Gris in Duinbergen vanwege de uitmuntende kritieken op allerlei websites.

Sel Gris is een mooi restaurant dat op de Zeedijk gelegen is, aan het einde van Duinbergen, net voor de duinen.Het hele restaurant heeft zicht op zee, en vooral in de uitbouw vooraan geniet je voluit van het mooie uitzicht.

Een mooi uitzicht en prima bediening zijn natuurlijk belangrijk, maar het meeste belang hechten we toch aan wat er op het bord komt. En dat was van het begin tot het einde super, maar zoals in ieder sterrenrestaurant ook hier veel frutsels (amuses, friandises) en verder kleine porties. Meer dan genoeg voor mij, voor manlief had het iets meer mogen zijn.


We begonnen met een degustatie van olijfolie (4 verschillende soorten olijfolie bij het brood (+ boter, reuzel, peper en zout uiteraard) en maar liefst negen amuses! Ik kan ze niet meer allemaal opnoemen maar ik onthou vooral de meringue met mousse van aardpeer en zalmeitjes, de salade met alikruiken, de ramboutans gevuld met tartaar van gamba en het sap van de ramboutan, … Heerlijk!
Kanttekening: de tafeltjes voor twee zijn eigenlijk te klein om de hele reeks amuses op een ordelijke manier neer te zetten.

Nadien volgde dan ons viergangen lunchmenu … 

 

Zalm
wortel – sinaasappel – venkel

 

Oosterscheldepaling
fregola – avocado – komkommer – yuzu
Skrei
artisjok – inktvis – schaaldierenjus
 
 Appel – karnemelk – matcha thee
 
Bij de koffie werd er een snoepkar voorgereden waaruit we onze keuze mochten maken. Aangezien manlief een snoeper is, heeft hij gewoon van elk eentje gevraagd. De dame die ons bediende vond het niet eens gek! Ik heb het wat bescheidener gehouden. Vijf mignardises vond ik wel genoeg.
En bij het verlaten van het restaurant kregen we nog een doosje met pralines mee, ‘om thuis nog even na te genieten‘. Zeer attent!

Twee zaken hebben mij gestoord: de randen van de tafelkleedjes waren niet mooi gestreken. Ik weet dat dat komt doordat ze in de droogkast gezeten hebben, maar een beetje goede strijkdienst kan dit er wel uitmangelen. Ten tweede was ik niet wild van het servies. Het zag er mooi en strak uit, maar het bestek op de matte borden maakte een zeer storend geluid. Noem het muggenzifterij … blijkbaar was ik niet alleen met mijn bevindingen want ik hoorde de dame naast mij dezelfde opmerking maken over het servies.

Zilverden revisited

Na twee en een halve week binnen zitten – één lunch met de vriendinnen niet te na gesproken – zijn manlief en ik deze middag nog eens naar de Zilverden geweest om te lunchen. Tijdens de kerstperiode deden zij ook traiteurdienst en ik had voor kerst een volledig diner voor ons beiden besteld, van aperitiefhapjes tot en met dessert. Dat was echt heel erg lekker en verzorgd. Veel beter dan ik in mijn herinnering had van de laatste keer dat we bij hen gegeten hebben.

Zodoende wou ik er graag nog eens naartoe voor de lunch. We kozen een tafeltje aan het raam, vol in de zon. Zalig!

Als aperitiefhapje kwam er een schaaltje met mousse van Breydelham, crumble van spek en een schepje knalgroene saus. Ook een huisgebakken – nog warm – broodje met boter en aïoli.

Als voorgerecht een klein slaatje met twee heerlijk smeuïge garnaalkroketjes en nog wat losse garnaaltjes en als hoofdgerecht op het vel gebakken skrei op een bedje van duxelles met een romige aardappel-savooicrème en een knalgeel sausje. Heel mooi om te zien en superlekker om te eten! Geen frutsels, gewoon (h)eerlijke gerechten.

Bij de koffie kwam er nog voor ieder een gevulde praline van zwarte chocolade en een cakeje.

Conclusie: het hoeft niet altijd duur te zijn om lekker te zijn. En dat was het!

Nummer vier

Ja hoor, nog eens een reisje geboekt. Zes dagen Palma de Mallorca eind maart. Mallorca (Palma Nova) was in 1976 de bestemming voor onze huwelijksreis. In 1988 zijn we er nog eens terug geweest (Calas de Mallorca). Tijd dus voor een hernieuwde kennismaking! Met hoofdstad Palma deze keer. Palma blijkt – net zoals Málaga – een vrij populaire citytripstad te worden. En de tickets waren goedkoop, zelfs voor vliegen vanaf Zaventem. Dat laat ik dus niet liggen. Nu nog hopen op een beetje mooi weer en een man die tegen die tijd mobiel is …

Random whinings

Sinds manlief zijn ongeluk slaap ik slecht. Geen idee waarom want het herstel verloopt voorspoedig. Ik word wel al langer hoe slechter gezind van het tekort aan slaap.

Drie keer per week rijd ik hem naar kiné. Dwz half elf vertrekken, half één terug thuis. Op zijn vroegst! Ik ben er helemaal van uit mijn gewone doen, moet me echt terug organiseren.

Mijn vrijheid … waar is mijn vrijheid? Ik ben het niet gewend dag in dag uit een man in huis te hebben. Tenzij om samen leuke dingen te doen (lees: dagjes uit, uit eten, enz.), maar dat kan nu een tijdje niet want daarvoor is hij niet mobiel genoeg.

Ik wil weg. Gewoon een paar dagen er tussenuit. Het feit dat ik weet dat het nu niet kan maakt dat ik me vreselijk opgesloten voel. Ik zit al weken binnen.  De ritjes naar de fysio, de boodschappen en de drie halve dagen werken reken ik niet bij de categorie ‘leuke uitstapjes’.

En ik mis mijn moeder. Zij was altijd mijn luisterend oor, zowel in goede als in slechte tijden.

Oh, oh, wat een zelfmedelijden. Mens, pak jezelf bij elkaar en denk eens aan mensen die het écht moeilijk hebben. Voilà, terug met beide voetjes op de grond!

Jammer maar helaas

Manlief heeft vandaag een moeilijke knoop doorgehakt: de geplande fietsvakanties (2 stuks, één in de Ardennen en één in de Pyreneeën) gaan niet door. Hij ziet nu zelf ook wel in dat het onmogelijk is om de eerste week van mei vier dagen aan een stuk te fietsen, à rato van zo’n 150 km per dag met best wat hoogteverschillen. En een maand later een hele week zware cols te gaan rijden. Hij kan/mag de eerste maanden niet trainen en het zou gewoon onverantwoord zijn om zo snel al zo’n zware ritten te gaan doen. Hij heeft ze dus noodgedwongen allebei geannuleerd. Ik heb er me – voor één keer – niet mee bemoeid. Het moest echt wel zíjn beslissing zijn.

Wat ik wel gedaan heb, is snel een vliegtuigticket voor hem gekocht want de vakantie in Zuid-Frankrijk die we gepland hadden aansluitend aan zijn fietsvakantie in de Pyreneeën (en waarvoor ik al een ticket had), die laat ik niet aan mijn neus voorbij gaan! Zo ben ik dan ook weer wel. 😉

Nummer drie

Reis nummer drie van 2015 is geboekt. Het was al langer mijn wens om eens samen met onze kinderen (zoon en schoondochter) vakantie te vieren. En zoonlief spreekt al langer over ‘een weekje vegeteren in een all inclusive resort‘. Dus hebben we beide wensen op een hoopje gegooid en gaan we eind september met ons vieren naar Turkije, om een weekje te vegeteren in een luxe all inclusive resort. Jeuj!

Het zou dus best wel eens kunnen dat onze herhalingstrip naar Dubai en Salalah die we gepland hadden voor november, een paar maandjes verschoven wordt. En ik vind het niet eens erg!