Nieuwjaarke zoete

Op 31 december, de laatste dag van het jaar, is het hier de gewoonte dat de kinderen met een grote winkeltas van deur tot deur gaan om ‘nieuwjaarke zoete’ te zingen. Ze krijgen dan wat snoep, fruit, een halve euro, of een andere kleinigheid. Vroeger bleven de kinderen in hun eigen buurt, maar tegenwoordig is het al zo erg dat ouders en/of grootouders de kinderen met de auto naar een volgend dorp brengen omdat daar meer ‘gedeeld’ wordt.
Voor mij niet gelaten.
Gisteren besefte ik dat ik niks in huis had voor eventuele zingerkes. In onze rustige straat krijgen we er nooit veel, maar je zal altijd zien … als je niets in huis hebt, komen ze massaal. En wie wil er graag het risico lopen om het liedje ‘Hoog huis, laag huis … Er zit een gierige pin in huis’ te horen te krijgen?

Ik om zes uur gisteravond nog naar de Colruyt waar alle schabben met snoep (mini Mars, mini Snickers en van die dingen) zo goed als leeg waren. Ik heb gauw de laatste twee pakjes mini Nuts meegescharreld en een zak mandarijnen. De algemene regel is dat er tot 12u mag gezongen worden want in de namiddag moet natuurlijk het oudejaarsavonddiner bereid worden.
Het is nu 12u55 en ik heb welgeteld 4 zingerkes gehad.
Als er iemand behoefte heeft aan 16 mini Nuts en een zak mandarijnen? Laat maar weten.

Ochtendmens

Mijn man is een ochtendmens. Ik iets minder, to say the least …
Hij staat op en begint nog voor hij ontbijt al direct te rommelen. Vaatwasser uitladen, droogkast aanzetten. En dat alles liefst met de radio op luid. Te luid voor mij in ieder geval, want ik zit ’s morgens het liefst in een stil huis. Zo ben ik dat ook gewend tijdens de normale werkweek. Hij staat twee uren voor mij op en dan houdt hij zich stil, maar op zaterdag heb ik altijd van jan.
En daar ontstond van de week wat irritatie over. 

Ik was als eerste opgestaan en dacht aldus even in alle rust en stilte mijn ontbijt te kunnen nuttigen, even te facebooken en mails te checken zoals ik dat alle dagen doe. Dat was mis gedacht. Ik stond nog maar amper in de badkamer toen ik beneden het gerinkel van glazen en bestek al hoorde. Nog erger werd het toen ik beneden kwam: radio aan, droogkast aan het draaien en een vrolijke man aan de eettafel. Ik kan er niet aan doen, maar dat maakt mij slechtgezind. Komt erbij dat ik mij de laatste tijd niet echt super voel, noch lichamelijk noch geestelijk, wat het er niet beter op maakt. 
Gelukkig duurt mijn slecht humeur nooit lang, maar het wordt wel een punt waaraan gewerkt moet worden tegen de tijd dat we op pensioen gaan …

Berlijn

Tussendoor een lang weekend Berlijn? Moet kunnen. Zeker als je vliegtuigtickets kan scoren aan 26 euro H/T. 🙂

Is Berlijn een mooie stad? Niet echt.

Een interessante stad? Zeker wel! 
De hele stad ademt geschiedenis. Elke wijk heeft zijn verhaal en in veel gevallen is dit een dramatisch verhaal. We hebben ons vier dagen ondergedompeld in deze stad, het verleden laten herleven in de diverse musea en aan de gedenkmonumenten, maar evengoed genoten van de prachtige architectuur van de kerken en paleizen. En de sfeer opgesnoven in de verschillende wijkjes en op de verschillende kerstmarkten.
Een beeldverslag …

Winterblues

Jep, ik heb het zitten: de winterblues.

Geen fut
In niks zin
Niet uit bed kunnen/willen 
Dikwijls slecht gezind 
Een hap en een snauw. 
Alles wat ik nu wil is in mijn huis zitten, mijn veilige warme haven.
Een lange winterslaap zou ik ook niet erg vinden.

Tekort aan (zon)licht, zegt men. 

Laat het dus maar heel snel weer lente worden.