Maand: juli 2010

De fiets ;-)

Hoewel ik gisteren nog een niet-zo-positief stukje schreef over de fiets, of liever over de combinatie ik en fietsen, was uitgerekend ík het die vandaag het initiatief nam om te fietsen. Het was manlief zijn laatste dag vakantie en we waren in Cadzand. Het was prachtig weer en ik had niet zo’n zin in het strand. Manlief was direct akkoord om fietsen te huren.

Na het nuttigen van een broodje gezond in het bijna enige restaurantje dat Cadzand rijk is, vertrokken we op de fiets naar Knokke. Wij houden wel van de mondaine sfeer die daar heerst. Het was maar een tochtje van twaalf kilometer (enkel). Voor een geoefend fietser niet eens de moeite om op te stappen, maar ik vond het ver genoeg. We gingen door de duinen, langsheen het Zwin, langs weilanden om tenslotte uit te komen op de dijk in Knokke-Zoute.

We dronken wat op het terras van een beachclub … 2,80 euro voor een flesje Spa bruis. Eenzelfde flesje kostte in Cadzand 1,95. Tja, in het Zoute betaal je nu eenmaal voor de naam. Maar het was gezellig zitten, dus ik zeur verder niet.
Na nog een ritje langs de luxe villa-appartementen “pieds dans l’eau” (waarvan er heel veel leeg stonden) fietsten we terug naar Cadzand. Daar nog wat gedronken bij de strandtent.

Na het inleveren van de fietsen zijn we ’s avonds terug naar Knokke gereden om te eten. Er is daar keuze te over aan restaurants en zo dineerden wij vanavond met zicht op zee bij Water|L’eau. Nadien maakten we nog een wandeling over het strand met o.a. deze foto als gevolg. Alweer een heerlijke dag.

Thorn


Vanmorgen mijn vriend de buienradar geraadpleegd en wat weerberichten her en der. Eensgezind waren ze: in het oosten van het land werd het mooi weer. Wij gezwind naar het oosten dus, naar het witte stadje Thorn. Nog nooit geweest, maar wel al over gelezen in toeristische gidsen. Het witte stadje is een scheet groot, maar de zon scheen er volop en na onze stadswandeling (wat heet) wachtten er de vele terrasjes.

We hebben geluncht en zijn eindeloos blijven zitten op het terras van La Ville Blanche. Ik onder de parasol, echtgenoot uiteraard in de zon.

Nadien zijn we nog langs de Maasplassen gereden, haren in de wind. Ook nog even rondgekeken in Maasmechelen Village Outlet, maar daar hadden we het heel snel gezien.

Vanavond gegeten bij Petit Sablon in Brasschaat, het kleine broertje van Restaurant Sablon. We waren net op tijd om het dak van de auto te sluiten. Geen minuut later begon het te regenen.

Al met al weer een heel gezellige en zonnige dag gehad.

Nieuwe vriendjes

Ik heb twee nieuwe beste vriendjes: de buienradar en de live cams in binnen- en buitenland. Vanmorgen was het hier maar druilerig. Vanmiddag zag het er al niet veel beter uit maar we gingen toch zeker niet thuis blijven? De buienradar gaf aan dat het kustgebied droog zou blijven. Helaas heeft de buienradar het niet altijd bij het rechte eind. Gelukkig zijn er ook nog live cams! Op de live cams van Cadzand en Knokke zagen we heel veel fietsers in korte mouwtjes en het was er zonnig! Dus wij sito presto naar Cadzand vertrokken alwaar het inderdaad heerlijk weer was. Na een flinke wandeling door het duingebied hebben we nog heel lang op het terras van een strandtent gezeten. Volle zon en een fijne bries, meer hoeft dat voor ons niet te zijn.

Foute drank

Gisteren heb ik zó’n foute drank gemaakt, maar – eerlijk is eerlijk – we vonden het wel lekker! Witte sangria lijkt de laatste modetrend te zijn. We hadden hem al in Portugal gedronken en hier in de bars schijnt hij ook heel populair. Van de week kwam er zo’n cocktailshaker zijn recept demonstreren op TV.
Men neme fruit, als het kan wat rood fruit voor de kleur, en minstens een (halve) appel, een (halve) peer en een (halve) sinaasappel want dat hoort gewoon in sangria. Snij het fruit allemaal in kleine stukjes, doe er de blaadjes van een flinke tak pepermunt bij, giet er een fles witte sangriawijn over en laat een paar uren flink koelen in de ijskast.
Witte sangriawijn? Hoe ziet dat eruit? In geen enkele winkel hier te vinden. Toen herinnerde ik mij dat ik heel vroeger wel eens Canei kocht, een halfzoet licht sprankelend wijntje. Dat moest wel lukken.
De sprankel was er natuurlijk uit tegen de tijd dat de sangria genoeg getrokken had, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben gewoon de hele karaf soldaat gemaakt.

Gèntsche Fieste

Na twee dagen binnen zitten, vanwege de warmte nog maar eens, had ik wel zin in een avond uitstap. Lekker cruisen met de cabrio, ergens wat drinken, van die dingen. Maar we moeten wel een doel hebben. De Gèntsche Fieste! Een jaarlijks terugkerend 10-daags evenement in het hart van Gent met muziek, dans, theater, voorstellingen, enz. Goed, wij dus op weg naar Gent op deze zwoele dinsdagavond. Je ziet het op de buitentemperatuurmeter: 31° om half negen ’s avonds!

Buiten heel veel muziek was er in Gent ook heel veel volk. Man, man, je kon er echt over de koppen lopen. Vooral bij de populaire podia zoals Pole Pole (echt mijn ding) of Radio Modern was er geen doorkomen aan. Wij hebben dus heel veel sfeer opgesnoven maar ook heel veel al dan niet aangename geuren. Op een gegeven moment sopten mijn voeten in mijn sandalen van het zweet. Ondanks de warmte en de drukte hebben we nog tot heel laat ’s nachts genoten van de muziek en vooral van de uitbundige sfeer.

Voor de fun nog een videootje.

Exotische markt


Volgens de buienradar is de regen voorbij. Dus kan ik met nichtje Charlotte met een gerust hart naar Antwerpen vertrekken. We gaan de exotische markt met een bezoek vereren. Daarvoor moet het dus echt wel mooi weer zijn. De sfeer is daar dan heel mediterraan, je waant je ergens in het zuiden. Een prima zaterdaguitstap dus.

Update na de markt: wij gaan noodgedwongen voor een paar dagen aan een fruitdieet. Ik heb me namelijk weer eens flink overkocht! Twee ananassen, een mango, een papaya, zwarte kersen, witbuiken, platte nectarines, platte perziken, druiven … We kunnen even verder dus.

Knapperige rouget filets op tomatenrisotto met lenteui en limoenschuim


Ik had zin in risotto en in rouget filetjes. Dus googelde ik vanmorgen ‘rode mul risotto’ en kwam zo terecht op het recept “Knapperige rode mul filet op risotto met lenteui en limoenschuim” van Kookstudio 25.
Ik heb er mijn eigen draai aan gegeven (doe ik altijd) en dit was het uiteindelijke resultaat. Het was heerlijk, daarom zet ik mijn versie van het recept hier even neer. Wel een echte caloriebom trouwens.

Voor 2 pers. (*)

8 rouget filets
Olijfolie
2 sjalotten (gesnipperd)
2 tomaten (ontveld, ontpit en in stukjes gesneden)
Een handvol verse basilicum
2 teentjes knoflook (gesnipperd)
Groentebouillon (van een blokje), ongeveer een halve liter
2,5 dl droge witte wijn
150 gr risottorijst (ik geef de voorkeur aan arborio)
100 gr mascarpone
2 stengels lenteui (in dunne ringetjes gesneden)
0,5 dl room
1 dl volle melk
Geraspte limoenschil
Geraspte pecorino
Zout, peper
Olijfolie

De ontvelde, ontpitte en in blokjes gesneden tomaten samen met de gesnipperde knoflook, de gebroken basilicumblaadjes, peper en zout ongeveer 10 min. in olijfolie laten stoven. Opzij zetten.
De in fijne ringetjes gesneden lenteui mengen met de mascarpone. Opzij zetten.

In een pan met dikke bodem 2 eetlepels olijfolie verhitten en hierin de gesnipperde sjalotten ca. 2 minuten aanfruiten.
De rijst erbij voegen, roeren en eveneens licht aanfruiten tot de korrels glanzen.
Afblussen met de witte wijn.
Als de wijn door de rijst is opgenomen, een pollepel bouillon toevoegen.
Telkens als het vocht door de rijst is opgenomen opnieuw een pollepel bouillon toevoegen.
Niet te veel roeren, wel zorgen dat de rijst niet aanbrandt.
In de helft van de kooktijd (arborio rijst heeft aan 20 min. genoeg) de gestoofde tomaten toevoegen.
Voor het opdienen wat pecorino over de risotto raspen.
Ondertussen de melk met de room en de limoenrasp laten koken, kruiden met peper en zout en schuimig kloppen met de staafmixer.
De rouget filetjes kruiden met peper en zout en in olijfolie bakken op de huid.
Aan het einde van de kooktijd van de risotto het mascarponemengsel toevoegen en nog heel even laten opkoken.
Een portie risotto in een diep bord scheppen en hierop twee rouget filets leggen, huidkant boven.
Naperen met de schuimige saus.
De overige rouget filets warm houden voor de volgende ronde.

(*) de volumes vocht zijn bij benadering, ik doe dat op het gevoel en ik heb mijn risotto graag een beetje smeuiig– niet vergeten dat ook de tomaten nog vocht produceren.

Helaas was mijn schuim heel snel ingezakt, nog voor ik de tijd had een foto te maken (die totaal fout is qua kleuren). Doet trouwens niks af aan de smaak, want die was gewoon heel lekker. Net zoals het hele gerecht.
Erbij dronken we een Spaanse Rueda (Verdejo en Viura), daar zijn we helemaal gek van tegenwoordig. Met dank aan Agnes.

Tour de France


De Tour de France interesseert me op zich helemaal niet. Gisteren heb ik gekeken, en vandaag ben ik ook aan ’t kijken. Niet voor de sport, maar voor de mooie vergezichten. Doet me terugdenken aan onze vakantie van vorige zomer, toen we ook een week hebben doorgebracht in de Franse Alpen. Een heerlijke vakantie was dat.