Maand: november 2020

Misc.

Ik kom een beetje zagen.

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik heb niets gekocht op Black Friday. Ook niets online besteld trouwens, nu de winkels niet open zijn.

Ik hou helemaal niet van uit Amerika overgewaaide commerciële dagen. Dat geldt niet alleen voor Black Friday, maar ook voor Halloween. Dat is niets van ‘ons’, maar het wordt ons wel langs alle kanten opgedrongen. En de huidige generatie kinderen weet al niet beter meer of Halloween behoort tot ons cultureel erfgoed. Net als Black Friday.

De versoepelingen, die er geen zijn. Het was te verwachten maar ik was er echt even van onder de voet. Tegen beter weten in had ik toch nog gehoopt op een kerst met het gezin, terug op restaurant kunnen. Niet dus.

Geen sinterklaasfeestje voor Kleine Man.
Geen Kerst met de familie.
Geen nieuwjaarsbrief, tenzij even buiten in de kou.
Geen verjaardagsfeestje voor zoonlief (2 januari).
Geen etentje met het gezin voor de verjaardag van manlief (21 januari).
De horeca nog minstens tot 1 februari gesloten.
En contactberoepen hebben ook nog geen zicht op een heropening. Al deze ondernemers die er echt alles aan gedaan hebben om het veilig te houden en kosten noch moeite hebben gespaard.

Dat de winkels terug open mogen moet zo’n slag in het gezicht zijn voor zij die verplicht gesloten moeten blijven. Voor kapsalons en schoonheidsinstituten is de maand december óók de drukste van het jaar!

Ik kan maar één ding hopen: dat alle kleine zelfstandigen deze financiële ramp gaan overleven.

En verder vraag ik me af of deze niet-versoepeling geen verschuiving van het probleem is. Stel dat er in februari echt versoepeld wordt. Wat dan? Als er al een vaccin is tegen die tijd, zal niet iedereen al zijn gevaccineerd … gesteld dat je dat al zou willen. Ik ben er niet scheutig op om een vaccin toegediend te krijgen waar ik de bijwerkingen op lange termijn niet van ken. Het is maar een griepje … ik hoor het Marc Van Ranst nog zeggen. Het is maar een vaccin …

Bah, bah, bah, wat een rotjaar!

1000 vragen aan jezelf #4


61. Geloof je in leven na de dood?
Neen. Dood is dood.

62. Op wie ben je boos?
Op dit moment op niemand. Ik ben niet zo snel boos. Ik kan wel eens uit mijn krammen schieten, maar ik ben even snel weer vergeten waarom.

63. Gebruik je vaak het openbaar vervoer?
Neen. Hooguit om van een P&R parking naar de binnenstad te trammen. Ik heb vroeger jarenlang de trein naar school en werk genomen. Genoeg om er de rest van mijn leven geen zin meer in te hebben.

64. Wat heeft je het meest verdriet gedaan?
Verschillende dingen. De onverwachte dood van mijn moeder hakte er heel diep in. Op zondagavond was ze nog even komen babbelen. Maandagmorgen hebben we haar gevonden, in coma. De langdurige ziekte en het aftakelen van mijn vader. Het feit dat mijn zoon geen fijne jeugd heeft gehad. Ja, er zijn nogal wat dingen.

65. Ben je geworden wat je vroeger wilde worden?
Min of meer, alleen niet in de sector die ik voor ogen had (toerisme) maar ik heb geen spijt van wat ik wel geworden ben want ik heb meestal met plezier mijn werk gedaan.

66. Op welk nummer kun je lekker dansen?
Ik ben geen danser en ik heb niet vaak muziek opstaan. Gisteren hebben we nochtans gedanst. Kleine Man was er (jeuj!), hij is gek op ‘Oma’s aan de top’ van K3 en gaat er helemaal op los. ‘Gaan we dansen?’ vroeg hij op een gegeven moment. ‘Ik zal het lullie leren van oma’ s aan de top’. Ik begon alvast maar te zingen maar dat was niet de bedoeling. ‘Het liedje op je telefoon oma’, verzuchtte bij. Die domme oma, dat die dat zelf niet weet … En zo stonden wij even later met zijn drieën te swingen en te springen. Onvermoeibaar, dat kind.

67. Welke eigenschap waardeer je enorm in een geliefde?
Eerlijkheid, trouw, zorgzaamheid.

68. Wat is je grootste aankoop geweest?
Ons huis.

69. Geef je mensen tweede kansen?
Ja hoor. Elke dag is een nieuw begin. Ik ben totaal niet rancuneus.

70. Heb je veel vrienden?
Neen, ik kan ze op één hand tellen.

71. Van welke woord krijg je de kriebels?
Vet cool, gaaf.
Gelukkig zijn dat woorden die je in België nauwelijks hoort.

72. Ben je ooit op tv geweest?
Ja, meer dan eens. Ik deed vroeger wel eens mee aan TV-kwissen. Ik herinner me een kwis die gepresenteerd werd door Koen Wauters en een andere door Dieter Troubleyn, maar de namen???? Ik zelfs herinner me nog een kofferset die ik gewonnen heb en een rotan tuinsetje.

73. Wanneer was je voor het laatst zenuwachtig?
Niet voor mijn operatie in ieder geval. Ik ben denk ik nog nooit zo kalm geweest.

74. Wat maakt thuis thuis voor jou?
Thuis is daar waar ik mezelf kan zijn, waar ik me geborgen en veilig voel. En waar mijn eigen bed staat!

75. Waar haal je je nieuws vandaan?
Online krant, televisie, internet, …

76. Wat is jouw favoriete sprookje?
De sprookjes die ik ken van in mijn kindertijd zijn vaak nogal gruwelijk: Hans en Grietje, Assepoester, Roodkapje, Repelsteeltje, … Ik hou er niet van.

77. Wat is jouw humor?
Beetje zwart.

78. Hoe vaak sport je?
Veel te weinig. Ik ben een mooiweerfietser en -wandelaar. En verder kom ik niet wat sporten betreft.

79. Ben jij onvergetelijk?
Wat een onnozele vraag.

80. Welke twee dingen kun je niet missen?
Dingen? Mijn laptop en mijn telefoon.

Een chanceke

In mijn logje ‘Ken je rechten‘ had ik het erover dat je je niet zomaar moet laten afschepen als je iets gedaan wil krijgen.

Toen ik in het ziekenhuis lag, had ik onze reis naar Namibië – die door Covid-19 verplaatst was naar 2021 – geannuleerd. Ik heb volgend jaar nog een correctie-operatie op het programma staan en ik zag het op dat moment, pas een zware operatie achter de rug, gewoon niet zitten om die avontuurlijke reis te ondernemen. Ook niet in 2021.

De reisagent in Zuid-Afrika waar ik deze reis geboekt had begreep mijn situatie maar moest helaas wel het bedrag van het voorschot inhouden als annulatievergoeding. Dat snap ik uiteraard. En het was mij op dat moment allemaal eender. Al had ze de volledige reissom gevraagd, ik had het ook niet erg gevonden.

Tot ik me, eens ik goed en wel thuis was, realiseerde dat ik met 500 euro leuke dingen kan doen en ik me herinnerde dat we in juni 2019, toen ik het voorschot betaald heb, nog een jaarpolis reis- en annulatieverzekering hadden lopen bij Allianz. Ondertussen zijn we daar weg vanwege veel te duur.

Contact genomen met mijn verzekeringsagent en de situatie uitgelegd. Zij achtte de kans klein dat Allianz nog zou tussenkomen aangezien we geen klant meer zijn. Het zij zo. Ik had de puf niet om er moeite voor te doen.

Een week of vier geleden deed ik eens grote kuis in mijn mails en vond ik de bewuste mails naar en van mijn verzekeringsagent terug. Ik was er klaar voor om er toch achteraan te gaan en heb de nodige formulieren aangevraagd, ingevuld en door mijn behandelend arts en de reisagent laten invullen. Gisteren kreeg ik een mail dat mijn verzoek om terugbetaling goedgekeurd was en dat er eerdaags 503 euro op mijn rekening zal gestort worden.

Ik ben er nu toch blij mee.

Kleine gelukjes


Ik vind dit een moeilijke want ik zit niet goed in mijn vel de laatste weken. De lockdown, de ontstoken pees die niet wil genezen ondanks de ontstekingsremmers en de cortisone injectie, mijn mond die ‘ambetant’ doet, … ik heb al betere tijden gekend.

Een poging:

  • onze zoon (hij is ons knuffelcontact) die iedere week even binnenspringt om een babbeltje te doen
  • de gratis halve kilo kabeljauw bij de vishandel vanwege 300 Piggy spaarpunten … aan 36 euro per kilo is dit een mooi cadeau!
  • de vogels die af en aan vliegen naar het mooie vogelhuisje dat mijn niet-zo-handige-harry in elkaar geknutseld heeft
  • de helleborusplanten die stilaan hun prachtige bloemen weer laten zien
  • het mooie wandelweer van de afgelopen dagen (meestal toch)
  • na een wandeling net voor het begint te regenen in de auto zitten
  • de nieuwe reeks van Down the road straks op TV

1000 vragen aan jezelf #3


41. Welk cijfer zou je je gezicht willen geven?
Op dit moment een 4 of zo. Mijn gezicht is nog heel erg gezwollen, ik heb van die hamsterwangen omdat er veel vocht zit. Hopelijk kan ik mezelf ooit terug een 7 of een 8 geven.

42. Was je goed op school?
Ik had het verstand, maar ik vond een 6 en veel plezier hebben belangrijker dan een 9 in combinatie met een saaie boel. Pas toen ik op de hogeschool zat drong het door dat het leven geen spelletje is. Toen vatte ik de studie toch wat ernstiger op en heb ik mijn diploma gehaald zonder ooit een tweede zit.

43. Hoelang sta je gemiddeld onder de douche?
Kort. Inzepen, afspoelen, haar wassen (vreemde volgorde misschien, maar zo doe ik het), afspoelen en klaar. Tien minuten? Max.

44. Denk je dat er buitenaards leven bestaat?
Neen, daar geloof ik niet in.

45. Hoe laat sta je meestal op?
Als ik wakker word. Meestal tussen acht uur en half negen. Het kan al eens wat later worden, zeker in deze donkere periode.

46. Vier je altijd uitgebreid je verjaardag?
Onze 65ste hebben we vorig jaar uitgebreid gevierd, met een tuinfeest met familie en vrienden. Onze 50ste – en tegelijk de 21ste van onze zoon – hebben we ook uitgebreid gevierd met familie en vrienden. Alle andere verjaardagen vieren we met ons gezin. We gaan dan eens lekker eten. Behalve dit jaar. Dank u k-monster en corona.

47. Hoe vaak kijk je per dag op Facebook?
Veel te dikwijls. En er gebeurt daar juist niks.

48. Wat is je favoriete ruimte in huis?
De zithoek en dan vooral op winteravonden als de haard brandt. Lekker in pyjama TV kijken, computeren of lezen.

49. Wanneer heb je voor het laatst een hond (of een ander dier) geaaid?
Daarnet nog. De poes van de buren die hier altijd komt aangewaaid.

50. Wanneer ben je op je best?
Ik snap de vraag eigenlijk niet zo goed. Ik neem aan dat het tijdstip van de dag bedoeld wordt. Dat is dan late namiddag/avond.

51. Met wie zoende je voor het eerst?
Met mijn eerste vriendje. Hij was 17, ik 15 als ik me goed herinner. Valt nog mee hé.

52. Welk boek heeft veel indruk op je gemaakt?
‘Duizend schitterende zonnen’ van Khaled Hosseini, en ‘Haar naam was Sarah’ van Tatiana de Rosnay.

53. Hoe ziet je ideale trouwjurk eruit?
Niet meer van toepassing. Mijn trouwjurk, 44 jaar geleden, was wit en eenvoudig van snit met een kleine sleep. Mijn schoonmama, die voor haar huwelijk haute-couture naaister was, had hem genaaid.

11 september 1976

54. Ben je bang in het donker?
Ik ben zeker geen held in het donker, maar echt bang ook niet. Vroeger, als kind, was ik heel bang in het donker. Gelukkig had ik een begrijpende moeder (mijn vader iets minder) die zelf ook heel bang was en mocht er een lampje branden op de gang tot zij zelf naar bed gingen.

55. Welke sieraden draag je dagelijks?
Oorbellen (3 stuks) en ringen (2 stuks).

56. Vinden kinderen jou leuk?
Ik denk het niet. En ik snap het ook wel. Ik zie er meestal nogal stuurs uit. Kinderen trekken heel gemakkelijk naar mijn echtgenoot. Hij is echt een aantrekkingspool voor kinderen. Zelfs mijn kleinzoon: als hij opa ziet, dan is oma niet meer van tel. Vorige week toen we samen gingen wandelen kwam hij op opa toegelopen ‘opa, opa, ik heb een koekje voor jou‘. Op mijn vraag: ‘en voor oma?‘ kreeg ik als antwoord ‘ik heb er niet veel bij hoor‘. Voilà, ik wist het. Onderstaande emoji geeft exact weer hoe hij daar stond.


57. Welke films kijk je liever op de bank dan in de bioscoop?
Ten eerste hou ik niet van films. Als het dan toch moet, dan liever thuis.

58. Hoe mild ben jij in je oordeel?
Ik kan nogal hard oordelen als ik ergens overtuigd van ben.

59. Ben je een goede slaper?
Neen, helaas niet.

60. Wat is je laatste ontdekking?
Daar moet ik eens over nadenken. Ik weet het volgende keer te zeggen.

Wandelen

Mastenbos Kapellen (panoramafoto)

Vrijdagmiddag belde zoonlief of we niet mee gingen wandelen. Ik kon niet snel genoeg mijn wandelschoenen aan hebben! Ik denk dat hij aanvoelde dat we wat last hebben van ons contactloos bestaan. Ja, wij vinden het nu moeilijker dan tijdens de eerste lockdown. We zien nu ook echt, buiten ons gezin, niemand. Onze zoon is de enige die bij ons binnen komt. Zelfs onze schoondochter en Kleine Man zien we alleen buiten. Met mijn beste vriendin durf ik al helemaal niet meer af te spreken. Zij ziet nog veel te veel verschillende mensen.

We gingen dus wandelen, het Loopgravenpad in het Mastenbos in Kapellen. Het is een deel van het bos dat mij totaal onbekend was. Een heel leuke wandeling voor gezinnen met kinderen, educatief ook nog.

Foto’s in diavoorstelling: (bij mij niet zichtbaar op mijn telefoon, wel op mijn laptop)

Ik citeer van de website:
De groene pracht van het Mastenbos herbergt ook een onvermoede erfgoedschat: een nog zeer volledige Duitse loopgravenlinie uit 1917 met talrijke bunkers. Deze linie uit de Eerste Wereldoorlog werd volledig in kaart gebracht aan de hand van 53 luchtfoto’s die de Duitse luitenant Josef Zimmermann maakte in januari 1918. Deze foto’s werden pas in 2007 ontdekt!

Dat leverde in de hele regio bovengronds 476 bewaarde militaire relicten en 10 km loopgraven op. Het Mastenbos alleen is goed voor zo’n 70 bunkers én 4,8 km (*) in totaal aan loopgraven. Of: méér loopgraven dan in de hele Westhoek samen. Dit is niet alleen uniek in België, maar zelfs in Europa.

Het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) bouwde dit stuk bos samen met de provincie Antwerpen en de gemeente Kapellen uit tot een toegankelijke educatieve herdenkingssite met maximale toegankelijkheid voor het publiek: het Loopgravenpad.

Langs dit pad liggen de uitzonderlijk bewaarde loopgraven en 21 bunkers. Vier van die bunkers kan je ook vanbinnen bezoeken: een commandobunker, een mitrailleurbunker, een kanonsbunker en een troepenbunker.

(*) Het Loopgravenpad op zich is slechts anderhalve kilometer lang, maar je kan er, aan de overkant van de weg, nog eindeloos door het mooie Mastenbos lopen … wat we dan ook gedaan hebben.

Ondanks het miezerige weer hebben wij een heel fijne middag gehad met ons gezin. Kleine Man was met zijn loopfietsje, loopgraaf in … loopgraaf uit, kijken of er vleermuizen zaten/hingen in de bunkers, herfstbladeren rapen, …
Zo mogen er nog middagen volgen.

Zaterdag hebben we opnieuw gewandeld … ik moet tenslotte mijn 50 km (Strava Challenge) halen deze maand! Een rondje rond het Stappersven bij ons op de Kalmthoutse Heide. Rustig, weinig andere wandelaars want die trekken de ‘echte’ heide in, waar het voor de zoveelste dag op rij een overrompeling was.
Meer dan 5 km gestapt. Pat on the back for myself! Na de wandeling vonden we dat we wel een gebakje verdiend hadden …

Foto’s in diavoorstelling: (bij mij niet zichtbaar op mijn telefoon, wel op mijn laptop)

We hebben ook gisteren, maandag, gewandeld. Op de Brabantse Wal – onderdeel van Grenspark Kalmthoutse Heide – hebben we de wandelingen Muis en Uil gecombineerd. We waren er van de week gepasseerd en zagen dat er veel schapen graasden. Zo tussen de schapen wandelen, dat wou ik ook wel eens. Helaas gisteren geen schaap te zien!

Foto’s in diavoorstelling: (bij mij niet zichtbaar op mijn telefoon, wel op mijn laptop)

Lutgart Simoens

Radiocoryfee Lutgart Simoens is overleden. Ze was 92, dat is een mooie leeftijd. Maar voor haar had het eigenlijk al vroeger voorbij mogen zijn. Ze was niet levensmoe, maar levensvoldaan zoals ze het zelf noemde.

Mevrouw Simoens heeft veel meegemaakt: in 1993 verongelukte haar jongste kleinkind, in 1994 verloor ze haar eerste echtgenoot aan kanker. Zes jaar later verloor ze haar tweede echtgenoot. Nadat ze in 2018 ook nog twee van haar vijf kinderen aan kanker verloor was het voor haar genoeg geweest.

In 2016 al ondertekende ze een wilsbeschikking waarin stond dat ze zélf wilde kunnen kiezen wanneer ze zou inslapen. Hierover schrijft ze: “De glans van alles wat vroeger glans had – en er was in mijn leven veel glans – is weg. Ik ben niet levensmoe, maar levensvoldaan. Voltooid: dat woord zegt toch alles?”

En ze vraagt zich af waarom dat zo moeilijk te verstaan is en waarom men daar in deze tijden nog over valt. Volgens de euthanasiewet zou ze eerst ondraaglijk en onomkeerbaar moeten lijden voor ze mag sterven. En ze vraagt zich af waarom? Ondraaglijk lijden, wat voor zin heeft dat?

Alles wat ze altijd heeft gewild is rustig kunnen inslapen, bij haar volle verstand, pijnloos en zonder fysiek of mentaal te zijn afgetakeld.

Ik deel voor de volle 100% haar mening. Iedere oudere die bij zijn volle verstand en weloverwogen vindt dat het voor hem/haar genoeg is geweest, zou het recht moeten hebben om zelf te kunnen kiezen wanneer het genoeg geweest is. “De overheid behandelt tachtigplussers alsof ze achterlijk zijn geworden. Het is mensonterend – en het maakt me kwaad – dat de wetgever geen rekening houdt met een groep mensen die door de stijgende levensduurte alleen maar nog veel groter gaat worden.”, aldus Lutgart Simoens.

RIP Lutgart.