Vraag voor de Nikon bezitters onder ons …
Ik heb de SnapBridge app geïnstalleerd op mijn Samsung smartphone om een rechtstreekse verbinding te maken tussen mijn Nikon (Coolpix B700) camera en mijn smartphone. Hoewel op beide toestellen Bluetooth en WiFi aan staan lukt het mij niet om een verbinding te maken. Met mijn vorige smartphone (Huawei) ging dat wel.
Iemand die me wat wijzer kan maken?
Eentje uit mijn foto’s van afgelopen week …
“Wat is het oudste kledingstuk dat je nog steeds draagt?“
Dat moeten mijn leopard botjes zijn. Klinkt ongelooflijk ordinair vind ik zelf. Ik heb zelfs nog even getwijfeld om ze te kopen omdat ik dat zelf vele jaren geleden – want zo lang heb ik ze al – een beetje marginaal vond. “Wat zullen de mensen denken …”, zoiets. (Wat de mensen nu denken zal me worst wezen. Die tijd is voorbij. Dat is het voordeel van ouder worden).
Het zijn enkellaarsjes voor de zomer in soepel, dun nubuck. Met een luipaardprintje dus. Ze zien er niet meer uit en ze lopen nog alleen fijn op heel gladde ondergrond want elk puntje of bultje voel ik door de versleten zolen. Maar wegdoen? Ik denk er niet aan!
“Ben je tevreden met je huidige baan?“
Dat zal wel zijn!
Ben al bijna acht jaar met pensioen en die “baan” is me op het lijf geschreven. Daar heb ik nog geen moment spijt van gehad.
Vrijheid, blijheid en geen verplichtingen meer, echt helemaal mijn ding.
Met een korrel zout te nemen natuurlijk, want er moet af en toe wel eens iets. Maar al bij al heb ik een heel fijn leven.
We zijn goed bezig, al zeg ik het zelf.
Dankzij de tip van Rudi fietsten we donderdag van Meer naar Breda en terug over het ‘Padje langs de Mark’ – je vindt het onder deze naam op Google maps.
Het padje meandert met de waterloop mee door prachtig natuurgebied. Heel veel watervogels, groot en klein, en mooie uitzichten.
Op de heenweg was het best druk op het niet al te brede pad. Niet altijd gemakkelijk om even te stoppen voor foto’s van alle bloemen die de bermen sierden: koekoeksbloem, vlierbloesem, ooievaarsbek, smeerwortel, gele irissen, boterbloemen, fluitenkruid en wat nog allemaal.
En heel veel jonge plantjes reuzenbalsemien, dus willen we in de zomer nog een keer terug. Dan ga ik wel Manlief zijn handen vastbinden op zijn rug zodat hij er deze keer geen zaadjes van mee naar huis neemt. Het zijn prachtige bloemen, maar ze overwoekeren heel de tuin. Ze zijn natuurlijk ook niet bedoeld voor in de tuin, maar dat wisten we twee jaar geleden niet …
De beloofde ‘brede opklaringen’ kwamen er pas op de terugweg, al was het wel heel aangenaam fietsweer. Toen was ook de drukte voorbij want we waren tot vrij laat in Breda blijven ‘hangen’.
Met 40 kilometer op de teller was dit een dag met een gouden randje.
Vrijdag, opnieuw een mooie dag, reden we een rondje op Walcheren: van Vlissingen over Middelburg, Westkapelle en Zoutelande terug naar Vlissingen. Met verschillende stops onderweg uiteraard.
Ook dit was weer een mooie rit, door het mooie Middelburg, door de polder met flink wat wind (altijd daar) en het mooiste stuk hielden we voor het laatst: van Zoutelande naar Dishoek door de duinen en over het bospad aan weerszijden omzoomd door fluitenkruid en begeleid door vogelgezang. 100% genieten.
Zo blij dat ik weer eens aan de zee was. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat we weer heel vaak die richting op zullen gaan in de komende maanden.
Opnieuw 40 kilometer op de teller. Nog niet de grote afstanden, ik geraak maar niet in form.
Eentje uit mijn foto’s van afgelopen week …
Gele irissen langs de Mark in Meer, 9 mei 2024
Kleinzoon had aan een vriendje van de klas gevraagd of die niet bij hem kwam spelen.
“Dan zal mijn mama naar jouw mama bellen om af te spreken”, zei Kleinzoon.
“Ik zal het nummer van mijn mama op een briefje schrijven”, zei het vriendje.
De mama’s hebben elkaars nummer natuurlijk al lang want de kinderen zijn al vriendjes van in de eerste kleuterklas.
Komt Kleinzoon thuis met een briefje met een viercijferig getal. Schoondochter belt naar de mama van het vriendje en vertelt over de vier cijfers.
“Oh”, zegt die mama “dan ken je nu ook ineens mijn pincode …”
Kinderen …
Ik had nog eens een relatief drukke week. Zeer welkom na die lange maanden van veel thuis zitten.
Zondag
Bezochten we het Kasteel van Beloeil waar de jaarlijkse amaryllis tentoonstelling/wedstrijd plaatsvond. Ik heb er dinsdag al een plog over gepubliceerd.
Maandag
’s Morgens naar de nagelstyliste voor een nieuw kleurtje. Een lichte kleur want de weerman beloofde beter weer.
In de namiddag naar de kapper voor een zomercoupe. Kort dus. Nu die zomer nog.
Dinsdag
Op controle bij mijn tandarts. Hij weet niet meer zo goed wat hij met mij aan moet. Ook mijn chirurg weet niet hoe ze mij nog kan helpen. Ik weet op den duur ook niet meer waar ik nog terecht kan voor verbetering. De twee specialisten die ik al geraadpleegd heb konden mij ook niet helpen. Zolang er geen structurele oplossing is laat ik dan maar om de drie of vier maanden de hypergranulatie wegsnijden. Pijnlijk, en ik kan met de keer moeilijker en moeizamer eten, maar het is niet anders.
’s Namiddags haalden we, zoals gewoonlijk, Kleinzoon van school. Ik bakte nog eens een keer pannenkoeken die hij rijkelijk bestrooide met suiker. Toen ik zei dat dat slecht was voor zijn tandjes schraapte hij er gewillig wat af.
Woensdag
Mijn broer zijn eerste dag als gepensioneerde. Hij is nog geen 65 maar heeft 41 jaar gewerkt en mag dus op vervroegd pensioen. Hij keek er al zo lang naar uit en had een leuk feestje georganiseerd voor familie en vrienden. Kon niet mooier gevierd worden dan op een stralend zonnige Dag van de Arbeid!
Donderdag
Hebben we een toerke gefietst in Brabant (NL). Het ging me niet goed af. [rant]Al mijn energie gaat naar de eeuwige pijn in mijn mond. Ik wissel de hele dag af tussen Dafalgan Forte en Brufen Forte en slik al meer dan de aanbevolen maximum hoeveelheid maar het helpt nauwelijks. Moet ik dan echt aan de morfine of de fentanyl? De medicatie tegen de zenuwpijnen die de pijnarts heeft voorgeschreven helpt ook al niks. Ik word hier zo ongelukkig van[end of rant].
Hoewel de Cartierheide en de Peelse Heide best mooie gebieden zijn om te fietsen had ik zelfs niet de puf om veel foto’s te maken.
Vrijdag
Wat licht huishoudelijk werk gedaan. Moet ook gebeuren.
’s Middags om een nieuw Nespresso apparaat gereden want het onze lekte al een tijd. En ik vrees dat onze vaatwasser het ook gaat begeven want ook hij begint kuren te krijgen.
Verder wat naar de regen gekeken die onophoudelijk uit de lucht kwam vallen. Het was nochtans de Internationale Dag van de Zon. Je zou het niet zeggen!
De poes van de buren kwam ook nog op bezoek. Ze voelt zich al goed thuis bij ons. Rond zes uur is ze even weg geweest (thuis gaan eten?) en een uur later stond ze daar al terug! Het is een lieverdje, dat wel.
Zaterdag
Poes zat al te wachten op het terras toen we beneden kwamen. We hebben haar maar laten zitten, dachten dat ze wel naar huis zou gaan. ’s Middags zat ze er nog en toen het heel hard begon te regenen heb ik ze maar binnen gelaten. We weten eigenlijk niet zo goed wat we er mee aan moeten.
Mijn hele vakantieplanning omgegooid. Over goed twee weken zijn we weg en ik bleef maar twijfelen. Hotels geannuleerd, hotels opnieuw geboekt. Ik wist precies niet goed wat ik wou en voor Manlief is het allemaal eender. Reisforums boden ook weinig bruikbare antwoorden.
Eentje uit mijn foto’s van afgelopen week …
Kleinzoon leerde me laatst nog een lesje. Hij nam deel aan de jaarlijkse scholencross op 1 mei. Dan nemen de Kalmthoutse lagere scholen het (per leerjaar) tegen elkaar op in een (hard)loopwedstrijd. Hij is in de atletiekclub en hij houdt er altijd het tempo flink in.
Ik zeg hem, zoals mijn ouders dat tegen mij zeiden en ik waarschijnlijk ook tegen mijn zoon destijds: ‘Je kan hard lopen, zorg maar dat je eerst bent’.
Waarop hij antwoordde: ‘Je hoeft niet eerst te zijn, oma. Je moet je best doen.’
Een wijze les die ik kreeg van mijn Kleinzoon.
myriamsditjesendatjes.com 