Geboekt

Voilà, de tickets voor Egypte zijn geboekt. We hadden een datum geprikt en die voorgelegd aan de hoteldirectie, want de ‘free week’ was uiteraard op voorwaarde dat er nog een kamer beschikbaar was. Kreeg binnen de 10 minuten een mail terug dat ze ons verwachten op 20 maart. Het is nog wel even maar ik kan me alvast gaan verheugen.

Poezenleed


In een eerder stukje schreef ik al dat onze Mop blind is. Voor de rest gaat het best goed met haar. Ze loopt niet meer overal tegenaan en weet goed haar weg te vinden binnenshuis.
Helaas is onze Zino nu ook blind. Bij hem is het echt heel snel gegaan, op een paar weken tijd eigenlijk. En nu loopt hij dus overal tegenaan, en hij is heel angstig geworden. Van het minste geluid schrikt hij op. Van de stoere kater schiet er op dit moment niet veel meer over. Ik vind het ook vreemd dat hij nu wel zijn moeder opzoekt en hoewel ze voordien nooit vriendjes zijn geweest liggen ze nu heel dikwijls dicht bij elkaar te slapen op de zetel. Alsof ze elkaar nu wel nodig hebben.

Restaurant Jagersrust


Op woensdag vieren wij het midden van de week en dat doen wij met een lekker diner. Nee hoor, wij gingen gewoon nog eens een keer deelnemen aan de Restaurantweek. Bij lekker eten denk ik automatisch aan België en Frankrijk, hoewel er ook best hele goede adresjes zijn in Nederland. Restaurant Jagersrust in Ossendrecht is er zo een. We hebben hier al vaker geluncht in de heerlijke tuin en we hadden er een beetje op gerekend vanavond ook buiten te kunnen dineren maar de regen stak stokken in de wielen. Jammer, want binnen in het restaurant is het niet echt super gezellig. Het huis heeft nogal een rare indeling, met een kamer vooraan, een smal gangetje en een kamer achteraan met een erker. Nu hadden wij een tafel gekregen in de erker met zicht op de tuin, dus het uitzicht zat in ieder geval wel goed. Ruime tafels hier met beige linnen tafelkleden en servetten en comfortabele leren stoelen. Verder weinig decoratie wat het geheel nogal kaal maakt. Nu ben ik wel voor minimalistisch maar hier past het niet echt.


Bij binnenkomst werd ons gevraagd of we alvast iets wilden drinken en dat wilden we wel. Een glas Cava Francoli Brut Reserva voor allebei. Een zeer lekkere cava, fris in de mond met een lange afdronk. Ook kwamen er dikke sneden lekker brood op tafel met een schaaltje boter, grof zout en tapenade.

Het menu werd ons mondeling toegelicht en mijn geheugen is niet meer wat het ooit geweest is, dus ik kon alles niet onthouden. Op mijn vraag of ik een menu op schrift kon krijgen werd mij kort nadien een netjes uitgetypt menu overhandigd. Het standaardmenu telde 3 gangen maar mits meerprijs kon er een extra voorgerecht en/of tussengerecht besteld worden. Voor voor- en hoofdgerecht was er overigens keuze tussen vis en vlees, wat ik altijd zeer weet te waarderen.

Ik schrijf voor het gemak het menu gewoon even over:
PANNA COTTA
Geitenkaas-citroen panna cotta / krulsla / kreeft / scampi / gerookte paling / garnaaltjes
Of
ROSBIEF
Rosé gebraden rosbief / krulsla / eendenleverkrul / salasa / guacamole
SOEP (extra gerecht)
Bloemkoolsoepje / zomertruffel / Hollandse garnalen
Of
ROG (extra gerecht)
Rogvleugel / coquille / kroketje van kalfszwezerik
ZEEDUIVEL
Zeeduivel / zeekraal / zomergroenten / paddenstoelen / aardappelgratin
Of
LAM
Lamsfilet / andijviestampje / basilicumsaus / gepofte tomaatjes / rabarberdruppels
KAAS
Van kaasmeester van Tricht
Of
PÊCHE MELBA op onze manier
Vanille bavarois / gepocheerde perzik / schuim van geroosterde amandel / dooier van framboos


Als amuse kwam er voor ieder een schaaltje op tafel met tartaar van zalm, gerookte zalm, kroepoek en een pipetje met soya vinaigrette. Het pipetje was wel grappig.


Als voorgerecht hadden we allebei voor de panna cotta gekozen hoewel ik persoonlijk niet zo van de geitenkaas ben. Maar dit was absoluut heel erg lekker. Onderin het glas de panna cotta, met een heel zachte subtiele smaak van geitenkaas. Daarop gedrapeerd wat krulsla, een stukje kreeft (warm), twee perfect gegaarde scampi (warm), een stukje gerookte paling en wat grijze garnaaltjes.


We hadden ook allebei het tussengerechtje besteld waarbij er melding werd gemaakt dat er een persoon geen orgaanvlees eet. Klopt, dat ben ik! Voor mij dus een stukje rogvleugel met twee mooie coquilles ; voor echtgenoot een stukje rogvleugel en een kroketje van kalfszwezerik. Er hoorde ook nog een coquille bij maar die was vergeten. Helaas voor hem, en met de verontschuldigingen van de keuken. Het stukje rogvleugel miste wat smaak omdat het iets te hard gebakken was. Dit werd ruimschoots goedgemaakt door de heerlijke coquilles die even kort in de pan gebakken waren maar nog mooi sappig waren van binnen.


Na het tussengerecht volgde er weer een amuse. Een reageerbuisje gevuld met bloemkoolsoep. Een bloemkoolsoep met een hele volle smaak (en geur). Lekker en origineel ‘verpakt’.


Mijn hoofdgerecht was de zeeduivel. Drie mooie stukken zeeduivel op een bedje van zomergroenten. Helemaal onderaan op het bord een reep gegrilde courgette die buiten alle verwachting heel veel smaak had. Naast de zomergroentjes nog gemengde paddenstoelen en een driehoekje aardappelgratin. Zowel de vis als het garnituur waren uitstekend. Echtgenoot is een vleeseter en was heel blij met zijn lamsfilet, opgediend op een timbaaltje andijviestamp en omringd door gepofte tomaatjes, een lepeltje basilicumsaus en wat rabarberdruppels. Ook hij was zeer te spreken over zijn gerecht. Hierbij dronken wij trouwens een rode Portugees: Vidigal uit de Estremadura, een soepele, fruitige wijn gemaakt van de Tempranillo druif.


Hierna volgde weer een amuusje: een lollie van banaanijs omhuld met pure chocolade en gedoopt in raketijs. Een mooi en lekker aardigheidje.


We kozen beiden voor het zoete dessert. V.l.n.r. op het bord een glaasje met gepocheerde (verse) perzik (warm) met een dot amandelschuim erop en bedekt met een kletskop ; het oranje vel op de foto is een perzikgelei ; achteraan zie je nog de vanille bavarois, rechts wat frambozendruppels maar op de bavarois de spreekwoordelijke kers op de taart: de dooier van framboos. Wat een smaakexplosie als de dooier in je mond uit elkaar spat. Zoiets lekkers heb ik nog nooit gegeten. Dit gezegd zijnde tegen de dame van de bediening werd ons door haar haarfijn uitgelegd hoe zo’n dooier gemaakt wordt. Helaas ben ik niet in staat het na te vertellen. Het was iets met texturas enzo en het komt uit de moleculaire keuken, maar het allerbelangrijkste was dat het overheerlijk was. Het hele dessert trouwens, en ik ben niet eens een zoetbek.


Mijn echtgenoot bestelde nog koffie na die op tafel kwam met een schaaltje pralines. Van iedere praline twee stuks, hoewel ik dus geen koffie/thee gevraagd had. Heel attent!

De bediening was vlot, beschaafd en de mensen weten heel goed waarmee ze bezig zijn. Bij ieder gerecht werd ons uitgelegd wat het was en waar meer uitleg nodig was, kregen we die ook (cfr. de dooier van framboos).

Voor dit restaurantweekmenu betaalden wij 25 euro + 5 euro extra voor het tussengerecht. Het menu was zijn prijs meer dan waard. Omdat wij al diverse malen bij de Jagersrust gegeten hebben weten wij dat prijs/kwaliteit hier altijd in orde is.

Bij het nakijken van de rekening zagen we dat de fles water niet aangerekend was. Dit meldden we uiteraard aan de dame die kwam afrekenen. Omdat we zo eerlijk waren om het te melden, werd de fles water niet aangerekend. Waar vind je dat nog?

Allen daarheen, het is echt een aanrader.

De kogel …

… is door de kerk. We hebben eindelijk de beslissing genomen om toch in november niet naar Egypte (zie !!!) te gaan. Het wordt allemaal wat te veel. In september gaan we nog voor twee dagen naar Amsterdam en een weekend naar vrienden in Nederland, dan daarna onze reis naar Portugal. Ik vond het gewoon allemaal te veel worden. Ik had aan het hotel gevraagd of er een limietdatum op het aanbod stond, maar dat is niet het geval. We zijn vrij de gratis week op te nemen wanneer we willen. Dus gaan wij lekker volgend jaar in maart, zoals we gewoonlijk doen, maar dan deze keer GRATIS en VOOR NIKS. :-)))

Volle maan

Hij was er weer vannacht, mijn vriend de volle maan. Als hij er niet voor gezorgd heeft, dan heeft hij er vast aan meegeholpen om ervoor te zorgen dat ik geen oog dicht zou doen. De ploert. Vier milligram had ik nodig vannacht om een paar uurtjes rust te vinden. De gebruikelijke twee milligram toen ik om kwart over elf naar bed ging en toen ik om 3u nog geen oog had dichtgedaan heb ik er nog twee milligram bij genomen. Stom natuurlijk want ik heb daarna hooguit twee uren geslapen en voel me nu als een zombie die de hele nacht zwaar gefeest heeft met koppijn en alles inbegrepen. Maar gauw een Dafalgan nemen.

Feestje

We hadden een feestje vandaag, ter gelegenheid van mijn petekind C. die net is afgestudeerd als Master of Science in Sport and Exercise Psychology aan de Universiteit van Loughborough. Zijzelf wist niks van het feestje. En bijna was er zelfs geen feestje geweest! Vrijdag had ze naar huis gebeld dat ze nog een week in Engeland wou blijven. Moeder in paniek, vader in paniek, want de hele familie was uitgenodigd, het eten en de drank was besteld, enz. ‘Wat doe je dan met je Eurostar-ticket’ en ‘we hadden er zo naar uitgekeken dat je naar huis zou komen’ hebben haar dan toch maar doen besluiten zaterdagmorgen de trein naar huis te nemen. C. stelt niet graag mensen teleur.
Vanmorgen heeft haar jongere zus haar het huis uit gelokt onder het mom ‘we gaan lekker samen ergens ontbijten’. Terwijl werden de tafels gezet, het eten opgehaald en druppelden de gasten binnen. Op de afgesproken tijd kwamen de twee dames luid toeterend de oprit opgereden waar wij met zijn allen stonden te wachten. Wat was ze verrast!
Ik heb er een fotootje van haar en Leo (haar kat) bijgezet. Weet niet of ze dat goed vindt, maar wat niet weet wat niet deert denk ik dan maar. 😉

Verhuizen

We zijn een beetje aan het rommelen in huis. Dwz, we gaan wat kamers herindelen. De logeerkamer boven die nooit gebruikt wordt, wordt mijn bureau. Wat nu mijn bureau is, wordt fietsenstalling. Een luxe fietsenstalling dus, met ingemaakte kasten, vasttapijt op de vloer (dat gaat er wel uit), verwarming, netjes geschilderd en behangen, er hangen zelfs overgordijnen! En waarom doen we dat? Er staan hier op dit moment acht fietsen in het fietsenkot met een totale waarde van zo om en bij de 14.000 euro. Het fietsenkot is gewoon een ruimte naast het huis met een afdak erop en met een degelijk afgesloten poort aan de voorkant. Na de strenge winter die we gehad hebben merkte manlief dat de fietsen hier toch wel onder geleden hadden. Er moest dus tegen volgende winter een oplossing gezocht worden. Eerst dachten we aan een groter tuinhuis achterin de tuin. Daar zou dan verwarming in moeten, en dan moeten we met onze fietsen altijd de hele tuin door om ze te halen en weer weg te zetten. Ik zie dat nog niet direct gebeuren. Mijn bureau is eigenlijk de ideale plaats. Dat is de achterste kamer van het huis (ons huis heeft een L-vorm), ze heeft een rechtstreekse toegang naar buiten en ze is meer dan groot genoeg om tenminste de duurste fietsen in onder te brengen zodat deze al niet meer te lijden hebben van weer en wind.
En ik? Ik ga lekker boven zitten. Ik heb dan geen uitzicht meer op mijn eigen tuin, maar op de boomgaard van de buren. Ook niet mis.

Hectisch

Vandaag weer voor het eerst gaan werken bij de tandarts na een “break” van zes weken. Ik zag er wel wat tegenop. Niet dat ik het werk niet graag doe, maar zes weken niks doen was ook tof. De voormiddag is voorbij gevlogen. Het was – zoals gewoonlijk na een vakantieperiode – heel hectisch met mensen die afbelden, of data wilden veranderen, nog een paar urgenties ertussen. Enfin, de gewone doen maar dan maal tien. Van mijn administratie is dus niks in huis gekomen. Ik was al blij dat ik alle patiëntenfiches (jaja, ze werkt nog heel ouderwets met fiches) voor morgen en woensdag bij elkaar gezocht kreeg en de patiënten kon bellen om hen aan hun afspraak te herinneren. Woensdag komt er weer een dag …

Zaterdagmorgen

En zo zit ik op een zaterdagmorgen half negen al achter mijn laptop. Ik heb al heerlijk buiten in het zonnetje ontbeten, tussen al mijn bloemen en planten, of tenminste wat er nog van overblijft. Er zit ook al een was in de machine en ik heb de living al geswifferd. De reden van mijn vroege activiteiten is heel simpel: ik lag al om half zeven wakker en ben dan uiteindelijk maar om zeven uur opgestaan. Van draaien en keren krijg ik alleen maar koppijn. En eigenlijk was het wel gezellig buiten daarstraks toen de hele wereld nog sliep.
Zo dadelijk pak ik mijn e-bike en rijd ik naar de bakker voor verse pistoleetjes voor zoonlief en vriendin. Daarna trap ik nog even door naar de beenhouwer. Dan heb ik tenminste mijn half uur beweging vandaag al gehad.
Wat ik voor de rest ga doen? De zon lonkt, mijn ligbed staat klaar en mijn boek is nog niet uit. Een combinatie van dat alles is: lekker in de zon liggen lezen!