Ik ben er klaar voor

Mijn haar is geknipt (erg kort opzij en tamelijk lang – voor mijn doen dan toch – vooraan)
Al mijn 20 nagels hebben een nieuwe laag gel
Ik ben op controle geweest bij de cardioloog
En bij de pneumoloog
Er is een CT scan gemaakt van mijn sinussen (daar heb ik een probleem maar ik denk er nog over na of ik er iets laat aan doen want een operatie in de neus is niet niks)
Ik kan dus vrij en blij op vakantie vertrekken 
Tot over een paar weken …

Stoofpeertjes

Ik zet nog eens een lekker receptje neer. 
Stoofpeertjes met kandijsuiker en saffraan
1 kilo stoofperen
100 gr zoute boter
100 gr kandijsuiker
een pakje saffraandraadjes
De zachte zoute boter mengen met de suiker en de saffraandraadjes
(ik heb geen geduld om de boter op een natuurlijke manier zacht te laten worden en heb ze samen met de suiker 40 sec. in de micro gezet)
De peertjes (Gieser Wildeman) schillen en in kwarten verdelen.
De peertjes door het botermengsel mengen en in een vuurvaste schotel schikken.
(ik nam een kleine hoge schotel)
40 min. onafgedekt laten bakken in een oven van 180°.
Even doorroeren en nog eens 40 min. (afgedekt met alu-folie) laten bakken in een oven van 180°.
Lauw opdienen met wat zure room of met een bolletje chocolade ijs.

Met dank aan het Delhaize Magazine no. 24

Wase Wis

Gisteren hebben we nog eens bijzonder lekker gegeten. Manlief viert dit jaar zijn 40 jaar dienst op het werk. Dan mogen ze 20 collega’s (of 10 collega’s met partner) uitnodigen voor een diner in een restaurant naar keuze. Het bedrijf doet wel een aantal voorstellen maar je mag ook zelf je restaurant kiezen, zolang je maar binnen het vooropgestelde budget blijft. 
(foto’s © De Wase Wis)
De Wase Wis in Bazel/Kruibeke stond ook op de lijst en kreeg op diverse sites uitstekende kritieken. De foto’s op de website waren aantrekkelijk, net zoals de maandmenu’s en de gerechten op de kaart. Maar alvorens daar met de groep collega’s met partners te gaan eten vonden wij toch dat we eens moesten gaan voorproeven. Dat hebben we gisteren gedaan, samen met een collega en zijn vrouw die op dezelfde dag zijn 25 jaar dienst viert.

De Wase Wis is gelegen in het onooglijke gehucht Bazel Bij Kruibeke. Maar dat onooglijke gehucht stikt van de goede restaurants en ze zijn allemaal op een gezellig plein rond de kerk gelegen. Voor de sterrenjagers: Hofke van Bazel (1*) is de buurman van Wase Wis. Voor ons geen sterren, geen toeters en bellen, daar doen we niet meer aan. Gewoon eerlijk gastronomisch eten met kwalitatieve ingrediënten in een gezellige setting tegen een normale prijs. Hier geen stijve bedoening, maar een gemoedelijke en zeer gedienstige bediening.

En wat hebben we lekker gegeten! Om te beginnen kwam er een plateautje met heel lekker focaccia-achtig brood op tafel, samen met een potje rillettes, een potje kruidenkaas en een potje olijven. Dikke hompen vers wit en bruin brood werden constant bijgevuld op ieders broodbordje. 
Je hebt hier de keuze tussen een vast maandmenu (vier gangen) en een vrij uitgebreide kaart, voor elk wat wils. Het menu voor de maand januari was een mooi en goed uitgebalanceerd vis/vlees menu maar vier gangen is voor mij gewoon te veel. We hebben het dus bij een voorgerecht en een hoofdgerecht van de kaart gehouden. Geen wijnarrangement helaas, want ik moet een beetje opletten met alcoholgebruik met de medicatie die ik neem voor mijn hartproblemen en mijn chronische sinusitis. Geen probleem, ik heb het bij één glas gehouden.
Manlief koos voor de carpaccio van wilde zalm met rucola en limoen. Ikzelf nam de rundscarpaccio met appelkappers, pesto, pijnboompitjes en parmezaan. Twee hele lekkere en mooi opgediende voorgerechten, maar mijn rundscarpaccio was zo’n enorm bord dat ik eigenlijk met het voorgerecht alleen al genoeg had. Gelukkig heb ik altijd mijn persoonlijke helper-eter bij. Aan de overkant ook een zalmcarpaccio en een zeer origineel opgediende vitello tonnato. En tevreden gezichten alom.

Ook voor de hoofdgerechten gingen we iedere onze weg: hij nam de gebakken zeetong met een slaatje en frietjes en de tafelgenoten en ik kozen de bouillabaisse van Noordzeevis met toast en rouille. De tong was normaal van grootte maar de bouillabaisse was ook weer zo’n grote portie. Super lekker, dat wel, met grote stukken witte vis, rivierkreeftjes, twee grote gamba’s, scampi, zalm, en dat alles in een hemelse soep. Noordzeevis was voor deze boullabaisse misschien niet de juiste terminologie, maar het heeft ons zeer lekker gesmaakt! 

Dessert hebben we niet meer genomen want dat kon er echt niet meer bij. Wel nog (losse) thee in kleine tasjes zonder oor en in individuele gietijzeren theepotjes opgediend, samen met een blokje cake en twee pralines. 
Alles was echt superlekker en we zijn heel blij dat we voor de Wase Wis gekozen hebben voor het feest. We hebben uiteraard van de gelegenheid gebruik gemaakt om het menu en de plaatsing van de tafels te bespreken. Wij zijn er gerust in: we gaan hier heel goed gesoigneerd worden.

Krabsalade

De viswinkel had verse gekookte krabbenpoten in de etalage liggen. Die kon ik niet laten liggen natuurlijk. 
Na drie kwartier prutsen en peuteren had ik van mijn 570 gram krabbenpoten toch 187 gram netto krabvlees. Twee hardgekookte eieren erbij en wat mayonaise … en we eten weer eens lekkere krabsalade.

Schatten op zolder?

We zijn aan ’t rommelen. Uit noodzaak hoor, niet omdat we daar echt zin in hadden. Ons (houten) plafond is naar beneden gekomen in wat ooit mijn bureau was, en sinds enkele jaren dienst doet als extra opslagplaats en als ‘sportkamer’ (ik fiets er iedere dag op de rollen). Vooraleer het nieuwe plafond kan geplaatst worden moet de hele kamer leeg, en daarom heb ik ook maar direct de ingemaakte kasten aangepakt. Daar had ik al zeker een jaar of tien niet meer in gekeken.  
Neen, ik heb geen ‘schatten op zolder’ gevonden. Wel een overvloed aan oude reismagazines: Grande, National Geographic Traveler, Condé Nast Traveler, Uit-Magazine, enz. Jaargangen 1988 tot en met 2010. De stapels zijn niet te overzien!
En wie kent er de Winkler Prins nog? Ik herinner me dat we ons tot deze aankoop hebben laten verleiden op de Boekenbeurs in 1976. We waren pas getrouwd en kochten ze per deel à rato van één deel per maand want een encyclopedie mocht in die tijd niet ontbreken in de boekenkast. Wie had toen kunnen denken dat we een goed decennium later alle info uit die boeken met enkele muisklikken zouden kunnen oproepen? De volledige encyclopedie, achtentwintig delen groot plus nog drie jaarboeken, staat hier sinds die tijd stof te vangen in de kast. 
Verder nog minstens een meter Suske & Wiskes, een halve meter Jommekes, Rode Ridders en andere strips. Ik wist niet eens dat we er zoveel hadden. De strips gaan uiteraard niet weg want daar zitten best wel wat oude exemplaren tussen maar de oude reismagazines en de WP staan al klaar om met het oud papier mee te geven. Het ruimt flink op in ieder geval!

Verloren maandag

Yeah, vandaag hoef ik eens een keer niet te bedenken wat we straks gaan eten. Het is verloren maandag en dan eten we worstenbrood en appelbollen, een eeuwenoude traditie die vooral in de provincie Antwerpen in ere wordt gehouden. Over de herkomst van deze traditie zijn er verschillende versies in omloop. Is verder ook niet belangrijk wat mij betreft. Ik ga straks genieten van mijn guilty pleasure.

Kop vooruit en verstand op nul

Oftewel fietsen. Ik vind het zo’n domme sport. Jezelf afbeulen op een fiets met de kop vooruit en het verstand op nul. Om recreatief te fietsen heb je geen tactieken nodig, alleen maar goede benen en wat uithoudingsvermogen.

En dat het mij daaraan ontbreekt, dat is me nu wel duidelijk. Ik moet namelijk van de cardioloog een half uur per dag fietsen. Manlief heeft mijn fiets op de rollen gezet want geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om in de winter buiten te gaan fietsen. Vanaf het moment dat ik op de fiets stap kan ik maar aan één ding denken: hoeveel minuten moet ik nog? 
En dan te weten dat ik eind september nog vlotjes 60 km per dag afmaalde tijdens onze korte fietsvakantie aan de Moezel.

Ik hoop dat ik ooit nog eens met plezier op de fiets zal stappen, maar ik vrees ervoor eerlijk gezegd.