Maand: februari 2012

Eerst denken, dan doen

Gisteravond was ik bezig met de planning van onze uitstapjes dit voorjaar. Met nog een paar Groupons in de kast en alweer een prijs rijker (diner met overnachting in Tongeren) én een paar verplichtingen her en der moeten we dit toch enigszins een beetje vooraf plannen.

We hebben in België wel wat lange weekends: het lange weekend van O.H. Hemelvaart bijvoorbeeld. Thuis van donderdag 17 t/m zondag 20 mei, dat vraagt gewoon om er even een paar dagen tussenuit te knijpen. Zo gezegd, zo gedaan. Het hotel dat ik had via Vakantieveilingen was snel online geboekt. Nu het diner bij De Fuik nog voor die vrijdagavond. Ik neem de Groupon voucher erbij en wat zie ik? Geldig tot en met 15 mei … Wat ben ik toch een stommerik! In plaats van eerst te dubbelchecken, maar het kon weer niet snel genoeg gaan.

Ik heb nog geprobeerd via een hele vriendelijke mail de data voor het hotel te wijzigen, maar helaas is de groep NH Hotels hier totaal niet soepel in. Een njet dus. Bovendien had ik ook nog vergeten aan te geven bij de boeking dat we er ontbijt bij wilden bestellen, maar ook dat kon niet meer aangepast worden (scheelt wel 18 euro in de portemonnee als je het ter plekke bestelt).

Ten langen leste een mail gestuurd naar De Fuik of we eventueel op 18 mei nog met de voucher konden komen eten. Geen uur later kreeg ik al een mail terug van Marco Poldervaart dat zij over een paar dagen niet moeilijk doen en dat we van harte welkom zijn op 18 mei.

Eind goed, al goed. Maar toch maar een ‘note to self’: volgende keer iest minder impulsief.

Bretoense appeltaart

Ik heb de laatste tijd een onbedwingbare zin in zoet. Echt niks voor mij, want ik ben helemaal geen ‘zoete’ snoeper. Ik heb helaas ook niet het karakter om er tegenin te gaan, dus heb ik vanmorgen maar een appeltaart gebakken. Een Bretoense, die is het minst calorierijk. Als ze nu ook nog even goed smaakt dan dat ze ruikt en eruit ziet … Ik serveer ze straks met een bolletje vanilleijs – zonder slagroom!

Het District

Gisteravond heerlijk getafeld bij Het District in Ekeren met een bevriend koppel/ex collega’s van mij. Het was alweer enkele jaren geleden dat we elkaar nog gezien hadden, fysiek dan want we ‘zien’ elkaar wel op Facebook af en toe. Ach ja, hoe komt dat … ieder heeft zijn leven en zij hebben vorig jaar natuurlijk een vreselijke tijd gehad na het overlijden van hun zoon.

Maar het was weer als vanouds gezellig en we hebben vanaf minuut één gewoon de draad weer opgepakt waar we vorige keer gebleven waren. Zij reizen ook graag en veel, gaan graag en vaak uit eten, een gespreksonderwerp is dus nooit ver weg!

Het District dan: groot, vond ik in eerste instantie, maar ook wel ruimtelijk. Een beetje de industriële stijl die ik wel kan waarderen. Ruime tafels, goede stoelen, mooi linnen.

Ze stellen hier maandelijks een ander 3- of 4-gangen keuzemenu voor, en daar hebben wij uit besteld.
Voor mij de mi-cuit van zalm met coulis van waterkers gevolgd door het schelvishaasje met gestoofde spinazie, kasteelaardappelen en coulis van tomaat en citroengras. Daarna volgde nog een dessert (nougat glacé met chocolade) en thee. Het was erg lekker allemaal, correcte gaartijden, prima huiswijn. Het enige minpunt was de abnormaal lange wachttijd tussen voor- en hoofdgerecht. Gelukkig hadden we een goede babbel!

Om heel gauw nog eens over te doen, want we zijn nog lang niet uitgepraat!

Iets mis?

Ik geloof dat er iets mis is met mij. Het is nu half elf en ik heb mijn hele huis al opgeruimd. Poetsen doe ik niet, dat doet Annemieke deze namiddag. Ben ook al naar de kapper geweest en ik ga nu zonder tegenzin een mand strijk wegwerken. Niet normaal dit. Zou het de lente zijn???

Kinderdijk


Vandaag naar Kinderdijk geweest. Het leek wel of we midden in een Anton Pieck tafereel binnenstapten. Zó mooi … maar zó koud … Toch hebben we een fijne lange wandeling gemaakt langsheen de molenkades en over het ijs.

En nadien de veerboot genomen en een hapje gegeten bij Barolo: sliptongen met frietjes en een salade, glaasje wijn erbij. Als dessert een tarte tatin met vanilleijs en slagroom. Koffie na. Maagvulling, meer niet.

Soep

Soep … altijd goed op dagen dat ik me eens wat minder voel. Vandaag is zo’n dag. Wat zoetigheid is voor iemand anders, is soep voor mij: comfort food. En ik geef graag toe aan een lekker bord soep! Vandaag wordt het een soepje van Jeroen: spruitjessoep.

Winterpret


De kinderen, in leeftijd zo allemaal rond de dertig, hebben fijn geschaatst en ge-ijhockeyd gisteren op de Kalmthoutse heide. Ik was heel blij dat de gemeente uiteindelijk het sein toch op groen had gezet, want ik ken die van mij: mogen of niet, hij gaat het ijs op!
Eén stuk, vlakbij de villa op de Putse Moer, was nog met rood-witte linten afgespannen. Verboden terrein dus, en geheel ongerept nog. Dit, en het feit dat het gevaar hem gewoon aantrekt, deed hem ertoe besluiten toch daar het ijs op te gaan. Op het moment dat hij krak-krak-krak hoorde en rechtsomkeer wilde maken was het al te laat. Met één been erdoor, en flink wat schaafwonden op zijn scheenbeen. Wie niet horen wil, …
Schaatsen met één bevroren broekspijp bleek toch minder prettig dan gedacht, dan maar aan de Jägermeister (foto’s van 2009)!