juli 2017

Havenhuis Antwerpen

Met de vereniging waarvan we lid zijn, brachten we gisteren een bezoek aan het nieuwe Havenhuis in Antwerpen. Een ‘architecturaal meesterwerk’ naar een ontwerp van de Brits-Iraakse architecte Zaha Hadid met de bedoeling Antwerpen als wereldhaven opnieuw op de kaart te zetten. Niet dat Antwerpen als wereldhaven niet meer van betekenis is, maar er is de laatste jaren té veel havenactiviteit verhuisd naar Nederland (Rotterdam, Vlissingen).

Bedoeling was om de oude brandweerkazerne te integreren in het nieuwe project zodat technische en administratieve diensten op één plek samen zouden zijn. Het winnende ontwerp én het uiteindelijke resultaat bestaat uit twee met elkaar verbonden hoofdvolumes: het originele gebouw in renaissance stijl met daar bovenop een balkvormig volume – in de vorm van een schip – met een volledig glazen gevel. Het glas is dusdanig in de stalen constructie geplaatst dat het – vooral ’s avonds – lijkt op een enorme diamant aan de hemel.

Ik zit dan direct met van die praktische vragen in mijn hoofd: hoe gaan die duizenden ramen ooit gekuist worden? Is daar budget voor?

De stadsgids deed zijn best om er een interessant verhaal van te maken, maar eigenlijk viel er niet zoveel over te vertellen. We hebben eens mogen rondkijken in de hall van het oude gebouw en in bepaalde gedeeltes van het nieuwe ‘volume’. Er wordt daar blijkbaar zeer veel vergaderd want bijna de hele zesde verdieping zijn vergaderruimtes, van klein tot heel groot. De overige verdiepingen worden ingenomen door grote kantoorruimtes. Er zijn zo’n 600 medewerkers en zij werken volgens het principe ‘open kantoor’, waarbij niemand een vaste werkplek heeft. De CEO zit, zoals gebruikelijk, op de top floor en daar mochten we niet kijken …

De inrichting is zeer strak en ook volledig (interieur, meubelen en accessoires) ontworpen door Zaha Hadid en vrijwel alles is in het steriel wit. Mooi – als je van clean houdt – maar of het ook praktisch is? Ik heb daar mijn bedenkingen bij. Het gebouw is nog geen jaar in gebruik en de muren in het restaurant en de mooie witte trap naar het auditorium zitten al vol zwarte vegen.

Het is een prestigieus project en You love it, or You hate it. De nieuwe constructie heeft wel iets, maar de combinatie van beide vind ik nog steeds een gedrocht.

Nationaal Park De Biesbosch

De weerman beloofde een droge dag, weliswaar met bewolking maar met een aangename temperatuur, dus … we hebben weer gefietst vandaag. Nationaal Park De Biesbosch was ons doel.

De Biesbosch is beschermd natuurgebied. Het is een zeer waterrijk gebied met een grote vogelpopulatie en ontelbare bloemen op de oevers. En hoewel er al veel bloemen uitgebloeid waren, was het toch nog een kleurrijk schouwspel. Ik laat de foto’s voor zich spreken.

Scheldeboorden

Ja, alweer gefietst! De Scheldeboorden deze keer, met vertrek een aankomst in Sint-Amands. Zeer mooie tocht langs beide oevers van de Schelde waar het aangenaam fietsen was, ondanks het feit dat het toch wel druk was op onze nationale feestdag. Drie keer overgezet met een veerpont. Gratis en voor niks! Dat bestaat dus nog.

Tochtje van 37 km (St. Amands, Mariekerke, Bornem, Temse) Veel toffe cafeetjes en restaurantjes om even (of wat langer) te verpozen.

De andere kant van de Schelde (richting Dendermonde) doen we een volgende keer.

Trappistenroute

En ja hoor, nog eens gefietst: de Trappistenroute in de omgeving Westmalle, Oostmalle, Zoersel, Brecht.

Een hele mooie route, deels gravel en deels asfalt, en nauwelijks autoverkeer. Langs rustige wegen begon onze rit aan Café Trappisten in Westmalle, recht tegenover de Trappistenabdij. Helaas zijn noch de abdij, noch de brouwerij te bezoeken.

Vervolgens reden we door de Trappistenbossen naar de Trappistinnenabdij op de Brechtse Heide. Ook hier een leven gewijd aan gebed en arbeid. Onder de merknaam ‘Trapp’ maken de nonnen zeep die ze verkopen in hun winkeltje. Ik had geen behoefte aan zeep (en ben allergisch aan nonnen, dit ten gevolge van twaalf studiejaren op nonnenscholen).

Verder langs het kanaal Dessel-Schoten, door bos, hei en weiland en via enkele dure villawijken, naar het Domein de Renesse met gelijknamig kasteel waar er een café is ingericht. Het was gezellig zitten op de mooie binnenplaats met zicht op de vijver.

Nadien door ’s Herenbos, langs het Lindepaviljoen en het Zoerselhof terug naar ons beginpunt: Café Trappisten in Westmalle waar het terras overvol zat. Gelukkig kennen we in de buurt nog wel andere aangename terrasjes.

Toch weer 44 km in de benen.

Vroenhout

Eten en drinken op restaurant … we doen dat graag. En dikwijls. Té dikwijls, zegt mijn figuur.

Bij gebrek aan inspiratie voor een blogpost met wat meer ‘inhoud’, deze keer maar eens een foto van een zeer lekker diner bij Restaurant Vroenhout, vorige week, waarbij al mijn zintuigen geprikkeld werden. En dat kwam niet alleen door de mooie schilderijtjes op het bord, maar ook door de uiterst charmante – eye candy – gastheer-met-een-accentje. Tenminste, daar werd mijn gehoor door geprikkeld want ik hou van zuiderse klanken. Meer moet je er echt niet achter te zoeken. 😉

Kleine ergernis

In de hoofdstraat van ons dorp zijn de verlichtingspalen getooid met hanging baskets.

Nu heeft het de godganse nacht geregend en het is nog altijd aan ’t regenen. Wat zie ik daarnet? Zijn ze met een waterwagen van de gemeente die hanging baskets aan het gieten. WTF denk ik dan … het water loopt er zo doorheen!

Rondje Hageland

Niet te warm, niet te koud (toen we vertrokken om 9u) … dat vroeg om nog maar eens een fietstocht, en weer eentje uit de box. Het mocht geen te lange zijn en niet te ver weg want we hadden ’s avonds een eet-afspraak. Een rondje van 44 km in het Hageland leek ons wel iets: Diest, Zichem, Scherpenheuvel, Bekkevoort, Kortenaken, Webbekom, Diest.

Ik ben uiteraard al wel eens in Scherpenheuvel geweest (te voet, toen ik nog jong en fit was), maar verder kende ik de streek niet. ‘Licht glooiend’ stond er in de beschrijving. ‘Flink glooiend’, zeg ik! 228 hoogtemeters is niet niks als je dat niet gewend bent. Wat was ik blij met de turbostand op mijn e-bike. En nog blijer met de lange afdalingen na de inspanning.

Het was een mooie tocht met veel afwisseling: de mooie Demervallei, de stille dorpen, weilanden met grazende koeien, akkers met graan, stukken bos, en het laatste stuk tussen de boomgaarden. En wat een mooie vergezichten overal.