Maand: oktober 2020

1000 vragen aan jezelf #1

Een #tag die ik zag bij Satur9’s World. Ik heb heel lang getwijfeld of ik hem wel zou doen. Ik moet het dan wel volhouden natuurlijk. Maar aangezien er totaal niks gebeurt in mijn kleine wereld en ik niets anders heb om over te schrijven, ben ik er maar aan begonnen.

1. Met wie kun je het beste opschieten?
Met mijn man, mijn maatje. Niet dat er nooit eens woorden vallen hoor.
Ik heb ook een heel goede vriendin – we kennen elkaar al meer dan vijftig jaar – met wie ik ook heel goed opschiet, hoewel we beiden totaal verschillend zijn. Echt op alle vlakken. Maar we hebben veel meegemaakt met elkaar en elkaars gezin en dat schept een levenslange band.

2. Waar besteed je te veel tijd aan?
Aan tokkelen op mijn laptop. Social media, forums, blogs, dingen opzoeken. Als je mij zoekt … daar waar mijn laptop is, daar ben ik ook.

3. Om welke grappen kun je heel hard lachen?
Je moet al van heel goeden huize komen om mij aan het lachen te krijgen met een grap. Woordspelingen kunnen vaak grappig zijn, maar schaterlachen om een grap, dat kan alleen mijn zoon. En dan lach ik ook. Om hem.

4. Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?
Vrijdag 24 juli 2020. Toen onderging ik voor het eerst in mijn leven een MRI-scan.

5. Huil je makkelijk in het bijzijn van anderen?
Neen. Ik wil dat niet en hou het zo lang mogelijk tegen, maar ik ben helaas heel snel ontroerd en laat ook snel een traantje. Gelukkig draag ik een bril, zodat het minder opvalt.

6. Waar bestaat je ontbijt uit?
Volle Griekse yoghurt met fruit. De laatste maanden aangelengd met melk en geblenderd zodat ik het kan drinken (drinken gaat gemakkelijker dan eten). Daarbij een grote tas thee.

7. Wie heb je voor het laatst een kus gegeven?
Mijn man. Sinds corona kus ik niemand anders meer, zelfs niet op de wang.

8. Waarin lijk je op je moeder?
Ik denk niet dat ik veel van mijn moeder heb. Het angstige dat ik als kind en jongvolwassene had, is denk ik het enige dat ik van haar heb.

9. Wat doe je als je ’s ochtends wakker wordt?
Me nog eens omdraaien meestal.

10. Ben je een goede voorlezer?
Ik weet het niet. Ik lees niet zo vaak voor. Kleine Man is de enige voor wie ik af en toe eens voorlees en die is heel snel afgeleid. Het ligt misschien aan mij …

11. Tot welke leeftijd geloofde je in Sinterklaas?
Ik was vijf, laatste kleuterklas, en op school werden we al wekenlang bang gemaakt voor de zak van zwarte piet want kinderen die niet braaf waren, die moesten in de zak. Nu was ik best een braaf kind, maar ik was ook een zeer angstig kind. Ik was niet alleen bang voor de zak maar ook voor zwarte piet zelf. En dat die enge man ’s nachts door de schoorsteen in ons huis zou komen, daar werd ik helemaal panisch van! Het werd zo erg dat ik iedere nacht in volle paniek wakker werd van de nachtmerries. Toen hebben mijn ouders besloten dat het sprookje van sinterklaas voor mij ten einde liep en hebben ze mij verteld dat sinterklaas niet bestaat..

12. Wat wil je nog graag kopen?
Ik heb eigenlijk geen wensen.

13. Welke karaktereigenschap zou je graag willen hebben?
Ik zou graag wat geduldiger willen zijn en wat minder bazig. En ook wat vrolijker.

14. Wat is je favoriete tv-programma?
Niks te moeilijk of te elitair. Dat is niet aan mij besteed. TV is ontspanning. Topdokters, Down the Road, De Slimste Mens, De Mug, Thuis, Ik Vertrek.

15. Wanneer ben je voor het laatst in een pretpark geweest?
Toen mijn zoon een jaar of tien was denk ik. Hij was er niet zot van en dat kwam ons goed uit want wij zijn dat ook niet.

16. Hoe oud hoop je te worden?
Op voorwaarde dat ik opnieuw gezond word en gezond blijf, wil ik wel oud worden. Negentig of zo, meer hoeft niet. En eens ik op de sukkel raak, hoeft het voor mij helemaal niet meer.

17. Aan welke vakantie denk je met weemoed terug?
Aan zoveel vakanties. Op het moment dat ik dit schrijf komen er elke dag op Facebook herinneringsfoto’s voorbij van onze oktobermaanden in Spanje. Ik verlang er zo naar om daar te zijn. Meer moet dat op dit moment niet zijn.

18. Hoe voelt liefdesverdriet voor jou?
Dat weet ik eigenlijk niet meer. Ik denk dat ik telkens heel erg beledigd was als ik gedumpt werd. Maar dat duurde nooit lang want ik had altijd snel een nieuw vriendje (heel onschuldig trouwens).

19. Had je liever anders willen heten?
Neen. Ik vind dat ik een mooie naam heb.

20. Waarin heb je aan jezelf getwijfeld?
Breek me de bek niet open. Vroeger twijfelde ik aan alles als het over mezelf ging. Gelukkig zijn de twijfels weggetrokken naarmate ik ouder werd.

Gouden momentjes

In navolging van Lifeinwordspart2, doe ik mee aan het dankbaarheidslijstje, omdat ik soms te weinig stilsta bij de kleine momenten die net het gouden randje geven aan mijn dagen. Want die zijn er, ondanks ziekte en corona.

*paddenstoelen gaan zoeken in de plaatselijke bossen op een onverwacht zonnige ochtend
*en daarna koffie drinken op een verwarmd terras (vóór de nieuwe maatregelen 😢)
*een toffe jas scoren aan een spotprijs
*onverwacht bezoek krijgen van een verre vriendin (coronaproof)
*de knuffels en babbels van mijn kleinzoon
*de zon die ’s morgens binnen schijnt in de keuken (soms)
*het feit dat ik weer beter slaap
*weer smaak hebben van mijn eten

Rituelen & gewoontes

De volgende opdracht in de najaarschallenge is ‘rituelen & gewoontes‘. Weer een moeilijke en ik heb er lang op gebroed voor ik iets kon verzinnen.

Gewoontes en rituelen, heb ik die eigenlijk? vroeg ik me af.

Gewoontes heb ik wel, maar die zijn helemaal niet bijzonder en het vermelden waard en voor mij heel evident. Maar bon, ik zal een poging wagen.

Laat me maar beginnen met wat ik mijn goede gewoontes vind. Dingen die ik mij eigen heb gemaakt, omdat ze mijn leven vergemakkelijken.
Zo heb ik bijvoorbeeld vaste plaatsen voor al mijn spullen zodat ik nooit naar iets moet zoeken.
Als ik aan het koken ben, dan ruim ik tijdens het koken al mijn aanrecht op zodat het proper is tegen dat we aan tafel gaan. Iets niet meer nodig? Weg ermee!
Naar de winkel? Altijd met een boodschappenbriefje zodat ik snel en efficiënt kan boodschappen doen en niet met overbodige dingen (zoals koeken en chocolade) thuis kom. Mijn man daarentegen …
Mijn ‘boodschappenbriefjesboekje’ ligt op een vaste plaats op het aanrecht en telkens er iets (bijna) op is, wordt dat opgeschreven. Ik zit dus zelden of nooit van iets zonder.
Zoals je ziet: ik ben praktisch ingesteld.

Ik kom ’s morgens nooit naar beneden voordat ik gewassen en aangekleed ben en ik was elke morgen mijn haar, ook als ik om 11u een afspraak bij de kapper heb. Ik denk trouwens niet dat dit laatste een goede gewoonte is, maar tja, ik ben er heel lang geleden mee begonnen en kan nu niet meer anders. Je kan je wel voorstellen hoe vies ik me voelde in het ziekenhuis toen pas na één week mijn haar eens gewassen werd (op mijn vraag!). Gelukkig heb ik het toen niet voor de volle 100% beseft.

Geen idee of ik het volgende onder de noemer ‘goede gewoontes’ mag klasseren. Ik zet het er toch maar bij. Zo doe ik geen dingen (meer) ‘omdat het moet, omdat het zo hoort’. Die tijd is voorbij. En wat anderen van mij denken … het zal mij worst wezen.

Ik heb ook slechte gewoontes, al is dit lijstje merkelijk korter dan de goede gewoontes. 😜
I’m a chronic procrastinator. Echt, dingen die ik niet graag doe … uitstellen.
En ik drink veel te weinig water.

Bij ‘rituelen’ haak ik af. Dit valt voor mij onder dezelfde noemer als ‘gewoontes’.

The Weekend

Het was nog eens mooi weer afgelopen weekend. Nu ja, het was droog en er was geen wind. Dat is al veel de laatste weken.

Dus hebben wij de wandelschoenen aangetrokken en hebben wij zaterdag 5.77 km gewandeld in het Mastenbos. Het is een mooi bos met veel afwisseling, lange dreven om door te wandelen of te fietsen, een stuk heidelandschap, grasland, en, in dit seizoen, immens veel paddenstoelen overal.
Hier vind je ook een nog zeer volledige Duitse 4.8 km lange loopgravenlinie uit 1917 met zo’n 70 bunkers.
Toen onze zoon zo’n jaar of twaalf, veertien, was, waren die bunkers een geweldige aantrekkingspool voor hem en zijn vrienden. Vlotje bouwen om het antitankkanaal over te steken en fikfakken in de bunkers. Alles wat niet mocht! Gelukkig kwamen we dit pas later te weten.

Foto’s (diashow)!

Nadien hebben we de plaatselijke horeca gesteund, met name het café van mijn schoonzus. Woensdag hebben ze het volledige terras laten overkappen en de terrasverwarmers stonden klaar om geplaatst te worden om de klanten ook in de winter comfortabel buiten te kunnen ontvangen. Kosten noch moeite werden gespaard. En toen kwam vrijdag het nieuws dat ze weer voor vier weken moesten sluiten. Mijn broer was er het hart van in. Niets aan te doen. Het is voor de hele horeca hetzelfde.

Zondag hebben we – uiteraard, zou ik zeggen – naar Vlaanderens Mooiste gekeken. Mathieu (Van der Poel) en Wout (Van Aert) hebben tot de laatste seconde voor suspens gezorgd. Wat een spannende eindspurt! En wat een ontlading achteraf bij Mathieu. Zo mooi om te zien. Ik hou het dan zelf ook niet droog.

Zondagavond hebben we nog eens de plaatselijke horeca gesteund en genoten van een lekkere maaltijd. Zeer coronaproof, zoals we dat eigenlijk overal ervaren hebben de laatste maanden. Het was de laatste maaltijd buitenshuis voor de volgende vier weken. 😢

Gisteren, maandag, scheen er zowaar een zonnetje. Tijd voor nog eens een wandeling want de rest van de week ziet er niet veelbelovend uit. We wandelden de ‘lange’ lus (5 km) van het Ertbrandbos deze keer. Dit bos herbergt het Fort van Ertbrand met zijn bunkers, onderdeel van de ‘historische fortengordels van Antwerpen als vleermuizenhabitat’. Helaas geen vleermuis te zien.

Och ja, ik smijt er nog eens een diashow achteraan van het Ertbrandbos.


En weer …

… heeft een dief alle pompoenen uit de moestuin van mijn zoon gepikt. De tweede keer al dit seizoen. De moestuin bevindt zich niet bij zijn huis, maar op een stuk tuingrond dat wij hebben ergens in the middle of nowhere.

Het is niet de eerste keer dat er groenten gepikt worden. Hij was er toen zo van aangedaan dat hij er het jaar nadien niets heeft gezet. Jammer, want bezig zijn in de moestuin is zijn ontspanning.

Dit voorjaar heeft hij een hek gezet rond zijn moestuin, maar dat is blijkbaar niet genoeg om de dief (of dieven) weg te houden. Die weten waarschijnlijk dat mijn zoon er gedurende de week niet komt.

Hij heeft er nu een wildcamera gehangen en hoopt zo de schuldige te kunnen ‘pakken’.

We zijn benieuwd …

Something about food #tag

Deze tag zag ik bij Teddlicious en bij gebrek aan inspiratie heb ik hem ingevuld. Mij op het lijf geschreven, want ik hou van lekker eten en drinken.

Als je iedere dag nog maar één soort gerecht als avondeten zou mogen eten, wat zou dat dan zijn? 
Hier zet ik al mijn joker in. Ik eet heel graag pasta, maar om nu iedere dag pasta te moeten eten??? Afwisseling vind ik net heel belangrijk.

Welk drankje bestel jij altijd in een restaurant? 
Een wijntje. Of twee. ’s Middags wit (in uitzonderlijke gevallen een gris-blanc rosé) en ’s avonds rood. Maar dan begin ik met een aperitief, meestal een Pineau de Charentes (of een lokaal drankje zoals op onderstaande foto). En eindigen doe ik ’s middags met koffie, ’s avonds met thee.

Lecce, Puglia, September 2016

Wat was vroeger je lievelingseten?
Frietjes vermoed ik. Eet ik trouwens nog graag.

Wat is het laatste dat je hebt gegeten of hebt gedronken?
Ik heb net mijn ontbijt op: Griekse yoghurt en een klets volle melk geblenderd met een banaan. Ik drink nu mijn thee verder op (Ceylon Melange van Simon Lévelt).

Als jij mag kiezen waar je uiteten wil, waar ga je dan naartoe? 
We hebben wel een paar favorietjes. Vista bijvoorbeeld, of Mijn Keuken, maar dat is niet voor alle weken. Voor doordeweeks kies ik liefst een restaurant/bistro/brasserie met een goed aanbod aan verse vis, of een goeie Italiaan zoals Il Divino di Milano of Ruggeri.

Il Divino di Milano, Gooreind-Wuustwezel

Wat lust je écht niet? 
Veel. Heel veel.
Oesters, kaviaar, paling, lever, niertjes, zwezeriken, kalfstong, rode biet, linzen, rapen, pastinaak, … En mosterdsoep!
En dan heb ik nog een hele waslijst met ‘wat lust ik niet graag‘, maar dat zou ons te ver leiden.

Om welk gerecht sta jij bekend? 
Pfff, ik sta om geen enkel gerecht bekend. Ik ben geen chef hè.
Onze kinderen vinden mijn chocolademousse en lasagne al ragù heel lekker (recepten uit een tijdschrift) en voor mijn schoonfamilie moet ik altijd coq au vin maken maar ik denk dat het meer uit nostalgie is omdat ik het recept van wijlen mijn schoonmama gebruik.

Chips of chocolade? 
Chips, zonder twijfel. Ten eerste ben ik geen zoetbek en ik ben niet echt gek op chocolade. Chips daarentegen …

Wat eet jij het liefst in de bioscoop? 
Ik ga niet naar de bioscoop en toen ik dat nog wel deed – vele jaren geleden – at ik niks want ik vind dat gekraak van chips en popcorn bijzonder storend.

Wat lustte je vroeger nooit, maar nu wel? En hoe komt dat? 
Champignons en olijven onder andere. We kregen dat thuis niet. Ik heb het pas leren eten bij mijn schoonouders.

Vis of vlees? 
Vis. We eten wel vlees maar niet zo vaak. Al zeg ik geen ‘neen’ tegen een rib-eye, saignant gebakken en getrancheerd. Mmmm, lekker!

Welke dingen zou je nog willen ‘leren’ eten of drinken? 
Ik hoef op mijn leeftijd niet zo nodig nog dingen te leren eten of drinken.

Wat eet jij het liefst als ontbijt?
Ik ben op dit moment een beetje beperkt, maar ik zou heel graag nog eens in een verse pistolet willen bijten.

Als je moest kiezen: alleen nog maar voorgerechten of hoofdgerechten eten? 
Alleen nog maar voorgerechten! Op restaurant doe ik dat ook vaak omdat ik een voorgerecht en een hoofdgerecht meestal te veel vind en ik toch wel graag twee (of meer) verschillende gerechten wil eten.
In Spanje eten wij vrijwel altijd tapas. Dat vind ik ideaal: kleine porties om te delen.

Tapas

Je staat voor het snoepschap in de supermarkt. Welk snoepje kies je uit? 
Niks van zoete snoep. Ik ga voor een grote zak ribbelchips zout.

Van Gogh, The Immersive Experience

Vrijdag zijn we deze tentoonstelling gaan zien in de Waagnatie in Antwerpen. Maar eerst hebben we lekker geluncht bij Restaurant Jacob in ’t stad. Met een Two4One deal. En ik heb ook nog even geshopt (een jas en 2 pulls). Man, wat was dat lang geleden! Heerlijk rustig was het in de stad.

Het plan was om de auto op een P&R parking te zetten en de tram te nemen naar centrum Antwerpen. Helaas. ‘Verstoorde dienstverlening door vakbondsacties‘ stond er in de mail die ik woensdag ontving. Het is altijd iets met het openbaar vervoer. Ik weet weer waarom ik er zo’n hekel aan heb.

En toen was er de tentoonstelling. Ik was al niet te best gezind bij binnenkomst. We hadden een time-slot om 15u en hebben daar nog zeker een half uur moeten aanschuiven. Ik had al een serieuze wandeling in de benen en was moe, en dan word ik slecht gezind.

Deze ‘experience’ is geen gewone tentoonstelling van werken van Van Gogh. Het is het verhaal van zijn leven, met in de eerste zaal heel veel tekstpanelen waar – voor mijn gevoel – veel te veel tekst op stond. De info op de panelen was heel interessant, maar ze hadden dat beter kunnen verdelen over verschillende kleinere panelen want zo’n lange lappen tekst creëren opstoppingen. Iedereen wil dat tenslotte lezen.

De tweede zaal is het ‘virtueel museum’. In dertig minuten (*) worden op de vier muren en de vloer van de zaal de werken van Van Gogh geprojecteerd (‘projectiemapping’). Het ene schilderij vloeit in het andere over om duidelijk te maken dat Van Gogh van ieder werk verschillende versies maakte om zijn techniek te verfijnen. De muziek sloot mooi aan bij wat er getoond werd. Heel bijzonder.

Virtueel Museum

Ook zijn donkere periode, waarin hij wegzonk in drank en razernij, komt in de projecties aan bod. De muziek verandert, de optische illusies volgen elkaar op met donkere en sombere werken. Een andere kijk op zijn persoonlijkheid.

Het verhaal, want dat is het, eindigt met een projectie van het immersieve schilderij ‘Korenveld met kraaien’ die de ruimte vult met heldere, zomerse kleuren. ‘Het symboliseert de komst van een genadige, glimlachende dood midden op de dag in een gouden en erg puur licht dat leidt tot de gedachte: is het de waanzin die van hem een geniale kunstenaar maakt?‘ Zo las ik op het begeleidend paneel.
Van Gogh was maar 37 toen hij een einde aan zijn leven maakte.

(*) Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat wij niet de volle 30 minuten hebben gezien. Dertig minuten stilstaan/rechtstaan, dat lukt mij simpelweg niet. Ik had mij, zoals de jeugd, op de grond kunnen zetten maar dan geraak ik niet meer recht Ik vond het op den duur ook wat eentonig en saai worden.

Het laatste deel van de expo is een virtual-reality-ervaring (extra te betalen) die je meeneemt naar het Arles van 1888 waar Van Gogh tijdens een van zijn meest intensieve schilderperiodes verbleef en dat dan ook vaak terugkeert in zijn werken. Dat stuk hebben we maar gelaten voor wat het was. Ik was moe van al het rechtstaan en er stond weer een ellenlange wachtrij.

Nog tot 8 november in de Waagnatie in Antwerpen. Tickets online.