Maand: december 2011

Crisis?


Ik dacht het niet! We waren in Brussel vandaag. Ik had een lijstje met mogelijke lunchplekken die ons wel interesseerden, zes stuks. Ik kon niet reserveren want er stond eerst nog een bezoek aan de biopuncturist op het programma voor manlief. Soms duurt het kort, soms duurt het lang, niet te voorspellen.

We waren mooi op tijd in Brussel en togen gelijk naar Le Vismet, het eerste restaurant op mijn lijstje. “Complet” stond er op een bordje op de deur. Toch nog even gaan vragen of er misschien een uur of anderhalf uur later nog een tafeltje vrij kwam, maar helaas. Op naar Le Marmiton, nummer twee op het lijstje. Idem dito, volledig bezet. Zo zijn we het hele lijstje afgegaan en nergens konden we binnen. Het lijkt het kerstverhaal wel!

Ten langen leste zijn we zo maar ergens binnengestapt op de Steenkaai, L’Huitrière, waar we heel veel geluk hadden dat er twee mensen niet waren komen opdagen. We hebben er ook best lekker gegeten, een driegangen lunchmenu met als voorgerechten gegratineerde mosselen op een tomatencoulis (hij) en gerookte zalm (ik). Hoofdgerecht was voor beiden wilde zeebaars in een roomsausje met venkelcrème. Eén filet was gebakken op het vel, de andere gegrild op de andere kant. Lekker! We sloten af met een sorbet en zijn voor onze koffie naar het Café du Vaudeville gegaan.

Nadien nog wat rondgewandeld en gewacht op het fameuze klank- en lichtspel van de elektriciteitsmaatschappij. Klank hebben we niet gehoord en licht was er ook al niet veel. Ik snap niet dat er daar zo lyrisch over gedaan wordt. Tenzij er iets mis was met de installatie natuurlijk. Enfin, we waren er weer eens een dagje uit en dat vinden we altijd leuk.

Stoofpeertjes in rode porto

Daarstraks zag ik bij de Albert Heijn Gieser Wildemannetjes. Die kon ik natuurlijk niet laten liggen. Bij ons vind je die namelijk niet.
Ondertussen hebben ze twee uren op het vuur gestaan in rode porto, kaneelstokje erbij, vanillestokje, een paar kruidnageltjes en een schepje suiker. En dan maar smullen!

Kerstboom


Zo net terug van de warmte was de kerstsfeer bij mij heel ver te zoeken. En gisteren was hij daar plots. Het werd zelfs nog heel gezellig in huis. Manlief was in de keuken bezig met de (12 kg zware) kalkoen te ontbenen en ik stond de kerstboom te versieren. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf.

Het andere Egypte


Het Egypte dat wij kennen van onze reizen (elf keer als ik goed geteld heb) is meestal vuil, chaotisch, met opdringerige winkeliers, en taxichauffeurs en andere dienstverleners die constant met hun hand open staan voor ‘bakshish’.

Er is ook een ander Egypte. De naam is El Gouna, een luxe toeristenenclave niet zover van het drukke en chaotische Hurghada. We waren er al eens eerder geweest, ik meen zo’n 15 jaar geleden, en toen was El Gouna nog helemaal niks. Vier luxehotels aan de lagunes en enkele vieze cafeetjes in ‘downtown’ en dat was het. Het El Gouna van nu is uitgegroeid tot een oase van luxe en rust, een prachtige jachthaven (Abu Tig Marina), luxe hotels en villa’s (te koop en/of te huur) omringd door gigantische tropische tuinen, en eet- en drinkgelegenheden in overvloed. En uiteraard aan alle kanten bewaakt met slagbomen en gewapende portiers. Toegegeven, het heeft met het echte Egypte niets te maken want deze oase zou zich zo maar overal ter wereld kunnen bevinden. Maar het is wél heerlijk om vrij te kunnen rondlopen zonder telkens lastig gevallen te worden, en om op een gezellig en proper terras te zitten.

Eigenlijk is het gewoon heel jammer om hier all inclusive te verblijven. De keur aan restaurants is echt enorm. Egyptisch uiteraard, maar evengoed Marokkaans (Mamounia), sjiek Frans (Le Deauville), trendy upper-class Belgisch-Duits (Rive Gauche), klassiek Italiaans (La Scala), of hip en jong (Moods). En dat aan prijzen waar we hier eens van kunnen dromen, én bovendien allemaal gelegen op de meest idyllische locaties met het water van de lagune of van de open zee heel dichtbij.

Voor we vertrokken had ik gezegd dat dit toch wel echt de laatste keer Egypte was. Maar zie, ik ben alweer helemaal om. Ik zou morgen terug vertrekken als het kon.

Ook ons hotel (Three Corners Ocean View) was trouwens prima. Het was dat hotel waar een heel verhaal aan vast zit … We hadden een heerlijke ruime kamer beneden, heel rustig met zicht op de lagune, met een overdekt terras en een open privé terras met ligbedden. We hebben er ook lekker gegeten en de service was prima. Het hotel is ‘adults only’, zonder bijbedoelingen trouwens, er zijn alleen geen faciliteiten voor kinderen. Erg rustig dus. Hier willen we best nog wel eens vertoeven …