Het was een dure week.
Het begon al zaterdag toen we Velofollies in Kortrijk bezochten. Manlief is zot van alles wat met fietsen te maken heeft, en als het aan hem zou liggen (en het ligt gelukkig niet aan hem), dan stonden hier wel tien fietsen. Nu staan er ‘maar’ drie. Een racefiets voor op de rollen, een racefiets voor op de weg en een mountainbike voor in het bos.
Gezien alle folders die hij verzamelde in de loop van de middag, vrees ik dat er heel snel nog een vierde fiets bij zal komen. En daar blijft het niet bij want hij wil ook beter binnenshuis kunnen trainen in de winter, maar dan ‘echt’, met een interactieve Tacx trainer. Met de nodige software en een tablet voor zijn neus kan hij dan – net echt – de Mont Ventoux beklimmen, of de Alpe d’Huez. Enig voordeel is dat ik dan niet aan 70 km/u met de auto achter hem aan de berg af moet zoals jaren geleden in de Franse Alpen. De Tacx is besteld, de fiets voorlopig nog niet …
Les Deux Alpes, juni 2009
Zondag staat er een was te draaien en plots doet de machine niks meer. Helemaal dood. Het was te verwachten, want hij had de laatste maanden al eerder wat kuren gehad. Maandag maar snel een nieuwe machine besteld, want een mens kan dat toch niet meer missen. Dinsdag geleverd – super snelle service van mijn lokale handelaar.
En als klap op de vuurpijl zat er dinsdag een PV in de bus. Overdreven snelheid op de E34 richting Knokke. Gelukkig viel de boete nogal mee, maar toch … weer kosten.
Het mag nu eens gaan stoppen want ik geef mijn geld liever aan leuke dingen uit.
myriamsditjesendatjes.com 