De Kale Berg

Manlief droomt er al jaren van om de Kale Berg, a.k.a. Mont Ventoux, te ‘doen’ (met de racefiets uiteraard). Drie dagen geleden opperde hij het idee om het NU te doen, onder het mom van ‘nu kan het nog, wie weet wat is het volgend jaar weer‘. 
Het is wel heel kort voor ons vertrek naar Spanje, maar op onze leeftijd moet je niet meer uitstellen, en ik zeg ook geen ‘nee’ tegen een onverwacht reisje. Vliegtuigtickets en een huurwagen waren snel geboekt, alsook een B&B midden in de mooie provençaalse natuur. Nu maar hopen dat het weer wat meezit om de beklimming te doen …

Le chant des cigales

Even een weekje naar La Douce France geweest. Op de luchthaven Perpignan-Rivesaltes werden we begroet door het luide gezang van de krekels. Heerlijk om weer eens in Zuid-Frankrijk te zijn. Deze vakantie was in eerste instantie bedoeld als verlenging van manlief zijn fietsvakantie in de Pyreneeën die vanwege een ongeval eerder dit jaar niet is kunnen doorgaan. De vakantie in Frankrijk heb ik wel gewoon laten doorgaan … een extra vakantie laat ik me niet zomaar door de neus boren! 
Zaterdag 4 juli om 10u30 thuis vertrokken naar Brussels South Airport (zeg maar Charleroi) en om 16u30 waren we al ingecheckt in ons hotel in Saint-Cyprien. Ideaal. Ik zou het echt niet meer anders willen. 
Het zou een rustvakantie worden, en dat ís het ook geworden. Ons hotel had een heerlijk zwembad dat we bijna altijd voor ons alleen hadden … het was een golfhotel, dus de meeste gasten hadden andere bezigheden. 
Verder zijn we een dag naar Cadaqués in Spanje geweest en een halve dag naar Collioure. We kennen de streek van eerdere vakanties en hadden er geen behoefte aan om veel rond te rijden. In totaal hebben we dan ook maar 346 km gereden met onze Renault Twingo.

Ons hotel, Le Mas d’Huston, was schitterend gelegen te midden een 9 + 18 holes golfterrein. Rust verzekerd en groen alom. Het is een klein resort met ruime kamers die zich in een aparte vleugel bevinden, weg van het restaurant, de bar en de hustle & bustle van het golfgebeuren. Alles erop en eraan, gewoon zoals het hoort in dit segment. Het hotel is wel wat verouderd en kan hier en daar een opknapbeurt gebruiken, maar de kamer was proper en het kingsize bed (2 x 2 meter) was super. 

We hebben de hele week heel warm weer gehad. Eén voormiddag was het bewolkt, voor de rest altijd brandende zon. Voor mij te warm, manlief heeft genoten! En verder hebben we (te) veel en lekker gegeten en gedronken. 
Op naar de volgende vakantie!

Jammer maar helaas

Manlief heeft vandaag een moeilijke knoop doorgehakt: de geplande fietsvakanties (2 stuks, één in de Ardennen en één in de Pyreneeën) gaan niet door. Hij ziet nu zelf ook wel in dat het onmogelijk is om de eerste week van mei vier dagen aan een stuk te fietsen, à rato van zo’n 150 km per dag met best wat hoogteverschillen. En een maand later een hele week zware cols te gaan rijden. Hij kan/mag de eerste maanden niet trainen en het zou gewoon onverantwoord zijn om zo snel al zo’n zware ritten te gaan doen. Hij heeft ze dus noodgedwongen allebei geannuleerd. Ik heb er me – voor één keer – niet mee bemoeid. Het moest echt wel zíjn beslissing zijn.

Wat ik wel gedaan heb, is snel een vliegtuigticket voor hem gekocht want de vakantie in Zuid-Frankrijk die we gepland hadden aansluitend aan zijn fietsvakantie in de Pyreneeën (en waarvoor ik al een ticket had), die laat ik niet aan mijn neus voorbij gaan! Zo ben ik dan ook weer wel. 😉