Koud hè …


Op het forum vanmorgen was er iemand die haar winterjas al had opgeborgen. Ik niet dus. Ik vind het daar nog veel te koud voor. In de tussenseizoenen stem ik mijn kleding af op het weer en de temperatuur. Is het – zoals vorig jaar – zomer in april, dan komen de zomerse spullen boven. Zomert het nog in november, dan idem. Maar voorlopig draag ik dus nog altijd mijn wintervest en winterlaarzen.

Dat was vroeger wel even anders. Met pasen werden onze kleren gewisseld. Of het nu snikheet was of de stenen uit de grond vroor, met pasen moest de zomerkleding aan om naar de paasmis te gaan. Inclusief de nieuwe zomerse schoenen en korte witte sokjes. Mijn moeder vertelt nog wel eens dat de ‘bloemetjes van de kou’ op onze benen stonden in het voorseizoen. Maar lange kousen of een lange broek, dat was er niet bij. Ik denk dat ik niet eens een lange broek had toen ik kind was. Meisjes droegen dat niet in die tijd.

Ik weet niet in welke maand de foto hierboven genomen is (mijn ouders, jongere zus en ik). Hij is van 1963 en genomen ter gelegenheid van het huwelijk van een van mijn vaders jongere broers of zussen. Het was vast na pasen en vóór allerheiligen, want met allerheiligen (*) moest de winterkleding aan, of het nu snikheet was of de stenen uit de grond vroor …

(*) Achteraf beschouwd denk ik dat het niet met allerheiligen was dat we onze winterkleding aan moesten, maar met Heide kermis, de 3de zondag van september.

Even er tussenuit


Wat krikt een mens toch op van er zomaar even een paar daagjes tussenuit te zijn. Het had wat voeten in de aarde, want ik had eigenlijk geboekt van maandag tot donderdag om te gaan fietsen op Terschelling. Nu waren de weergoden ons niet zo goed gezind (10° en windkracht 4), dus annuleren die handel. We zouden dan maar thuis blijven, er moest nog wat geklust worden. Zondagavond hadden we zoiets van: wat doen we een hele week thuis?, want we zijn beiden in verlof. Iets anders gezocht dus, waarbij onze keuze viel op de regio Nord – Pas-de-Calais om lekker uit te waaien op de mooie stranden en mocht het weer het niet toelaten, stadjes kijken.


Maandag na de lunch maar direct begonnen met een fikse strandwandeling: van Wimereux naar Ambleteuse. Een uur heen, een uur terug. We hadden een jas aan en nog een pull, maar we heben beide in de loop van de wandeling uitgetrokken want het was best wel warm op het strand, en er stond geen wind. Heerlijk weer gewoon.


Eigenlijk is dit best een moeilijk strand om te bewandelen want het ligt er vol met kleine en grotere mosselbanken. Het verbaasde ons dan ook dat er zoveel mosselen bovengehaald worden daar. Er waren best veel mensen die daar hun avondmaal bij elkaar aan ’t schrapen waren: mosselen en couteaux.


’s Avonds ingecheckt in Château des Tourelles in Le Wast, een onooglijk dorp zo’n 15 km uit de kust. De kamers waren wat gedateerd maar functioneel en spic & span. De ontvangst was erg hartelijk. Ik had dit hotelletje gekozen omwille van de uitstekende reviews over het hotelrestaurant, zowel op Tripadvisor als op L’Internaute. Deze laatste is echt mijn houvast voor restaurants in Frankrijk. We hebben het ons weer niet beklaagd!

Je kan hier logeren in kamer met ontbijt of in halfpension. Als je halfpension boekt en je wil toch een van de menu’s of à la carte eten, dan wordt de prijs van het halfpension (15 euro) van de rekening afgetrokken. Ik had via booking.com geboekt en uiteindelijk veel meer betaald dan dat we halfpension zouden geboekt hebben bij het hotel en onze menu’s laten verrekenen met de halfpension prijs. Weer een les geleerd.

M. koos voor het menu à 33 euro (4 gangen keuzemenu), mij bevielen de gerechten van het menu van 25 euro (3 gangen keuzemenu) beter. De wijnkaart is hier enorm uitgebreid en, zoals het een chauvinistische Fransoos betaamt, bestond ze uitsluitend uit Franse wijnen. Voor elk wat wils, en zeker niet te duur. Ik was ook geweldig gecharmeerd van het mooie servies.

En wat hebben we gegeten …
Manlief: escargots van Radinghen met gerpersilleerde lookboter, eedenborst met fijne groenten en aardappelkroketten, kaas van de kaaswagen, chocoladedessert in crème anglaise.
Ikzelf: feuilleté de saumon (bladerdeeg en zalm) in een romige saus met dille, kabeljauwstaart op een bedje van prei in een (alweer) romige saus, tulp met 3 bollen (!) sorbet en wat verse vruchtjes.

En toen konden we geen pap meer zeggen.

De volgende morgen na een lekker ontbijt – een typisch Frans ontbijt, aan tafel opgediend hier – gewikt en gewogen of we nog en nacht zouden blijven. Helaas had ik de nacht weer slapeloos doorgebracht dus heb ik er, met pijn in het hart, voor gekozen er een lange dag van te maken en ’s avonds naar huis te rijden zodat ik in in mijn eigen bed kon bijslapen.

’s Morgens hebben we de ville fortifiée van Boulogne-sur-Mer bezocht en nog wat door de winkelstraten gelopen. Ook nog wat kleding gekocht natuurlijk. ’s Middags geluncht in de zon op de Place Dalton, en in de namiddag naar Wissant gereden voor nogmaals een twee uur durende strandwandeling. Van Wissant naar Cap Blanc-Nez deze keer. Het was iets frisser op het strand en er stond een beetje wind maar we waren toch blij dat we de jassen in de auto hadden gelaten.

Na nog wat te hebben gedronken op een van de schaarse terrasjes in Wissant en een warme maaltijd wat verderop in De Panne keerden we voldaan naar huis terug.

We waren maar twee dagen weg, maar het heeft ons enorm veel deugd gedaan.


Stappen

De laatste weken maken we op zondag een flinke wandeling, kwestie van terug een beetje aan de conditie te werken. Beweging hoort eigenlijk gewoon bij mijn nieuwe levensstijl.
Ik had gisteren nieuwe wandelschoenen gekocht, verre van elegant maar ze zitten geweldig en geven vooral veel steun aan mijn enkels. Daar had ik vorige week namelijk nogal last van na een uur baggeren door los zand.
We hebben onze wandeling afgesloten – hoe kan het anders – op een zonnig terras. Heerlijk weer is het eigenlijk nog geworden. Blauwe lucht en stralende zon. De weerman had het weer eens fout.
Hopelijk morgen en de volgende dagen nog meer van dat want we gaan een paar daagjes naar Noord-Frankrijk. De wandelschoenen gaan mee.