Manlief had gisteren vrij. Ik heb alle donderdagen vrij. En ik kan moeilijk thuis blijven, ben daar te rusteloos voor. ’s Morgens mijn rijtje webcams, weerberichten en dergelijke bekeken en alleen diep in de Ardennen zag het weer eruit zoals wij het graag hebben: zon, met andere woorden. Nog snel even de Michelin website geraadpleegd voor een lunchadres en rijden maar!
Een kleine twee uren later – gelukkig verliep het verkeer zeer vlot – zaten we in Durbuy op een zonnig terras. Het is een stadje van ‘een voorschoot groot’ – het kleinste stadje ter wereld, wordt er gezegd – dus we hadden alle tijd om het heel rustig aan te doen.
Na de koffie ging manlief in het Office de Tourisme een plattegrond vragen en daar ging hij volledig de mist in. Ik hoor het hem nog vragen: hebt u een plannetje van het dorp?! Dat viel bij de dame achter de toog écht niet in goede aarde. “Van de STAD“, zei ze en ze gooide hem het plannetje toe.
Na nog even te hebben rondgewandeld werd het tijd voor de lunch. Maar liefst drie restaurants met een bib gourmand zijn er in Durbuy: Fred, de brasserie van Le Sanglier des Ardennes, Le Fou du Roy en Le Clos des Récollets. Het was mooi weer, niet te warm en niet te koud, we wilden dus wel graag buiten eten. Fred viel al direct af. Het terras ligt letterlijk op de straat, de hoofdstraat dan nog. Le Fou du Roy had wel een mooi terras opzij van het restaurant maar de garçon was niet de vriendelijkste mens en er zat, ondanks het al redelijk late uur, nog niemand. Dat vinden we niet gezellig. Le Clos des Récollets had wel een aantrekkelijk terras, op een klein rustig pleintje. Er zaten wat mensen te eten en het bib menu (Le Menu du Clos) beviel ons wel.
De amuses (3 stuks) waren heel lekker. Het voorgerecht (poêlée de scampis à l’ail et fines herbes, gâteau d’avocat, salade croquante aux graines de sésame) was niet slecht maar de groentjes die onder de scampis lagen waren nogal aan de zure kant. Je proefde eigenlijk weinig scampi. Bij het hoofdgerecht (filet de merlu de St. Jean de Luz, salade croquante de fenouil et radis roses, sauce aux aromates et coulis de poivrons rouges) een beetje hetzelfde probleem. Ik vond ook dat de vlag de lading niet helemaal dekte. Het dessert (gazpacho d’ananas à la vanille et au citron, sorbet basilic et fruits rouges) was ook maar minnetjes. Het viel een beetje tegen, quoi. Gelukkig was de huiswijn wel lekker!
Wat presentatie betreft was het wel in orde. De bediening was matig. De jongeman was zeer koel, de dame was een pak hartelijker.
Ik zou misschien eens moeten afstappen van mijn ‘bib gourmand’ idee en gewoon ergens gaan zitten waar het ons bevalt. Er zijn daar in dat mini stadje tientallen eetgelegenheden … meestal wel aan de prijs trouwens! Enfin, volgende keer (als die er nog komt) gaan we in ieder geval ergens anders.
Na de lunch hebben we de stadswandeling uit de brochure gedaan. In minder dan een uur – en op het gemakje – waren we helemaal rond. Ons viel op dat het eigenlijk erg rustig was in dit supertoeristische stadje. Wel zo prettig om niet over de koppen te moeten lopen.
Na nog een laatste stop op weer een ander terras – het stikt van de terrassen en restaurants in Durbuy – zijn we langs rustige landweggetjes terug naar huis gereden. En hoewel ik echt een zeemens ben, was dit toch een fijne uitstap.
myriamsditjesendatjes.com 