Maand: mei 2013

L’Atelier de Mathilde & de zee

 

Ik had al enige tijd een bon liggen voor een maaltijd (twee halen één betalen) in een restaurant in Sint-Idesbald. Niet direct bij de deur, want zo’n dikke twee uren rijden hier vandaan aan de kust, bijna aan de Franse grens. We hebben gewacht op mooi weer om de verplaatsing te maken en kijk, vandaag was het zo ver! Nog lang geen zomer maar het weerbericht zag er zeker niet slecht uit … in vergelijking met wat we de laatste weken gehad hebben.

Het restaurantje, L’Atelier de Mathilde, intrigeerde me op de een of de andere manier. Ik moest en ik zou er naartoe. En het had ook echt wel iets: het mooie pandje, de zuidfranse keuken, zelfs het bric-à-brac interieur! Er waren geen twee stoelen hetzelfde, overal lagen verschillende serviëtten (wel heel netjes gesteven en gestreken), het stond overvol met brocante prullaria, maar het was toch tof. Sympa, zoals ze zeggen want alles was en français, al spraken ze tegen ons wel Nederlands, zij het met een beetje haar op. Madame (Mathilde dus) doet de keuken, monsieur (Patric) bedient. Ik zei nog tegen manlief dat dit nog iets voor ons zou zijn, om ons bezig te houden na ons pensioen, maar dit geheel terzijde.

We hebben heerlijk gegeten uit de keuken van Mathilde. Hij: salade uit de Landes met ganzenlever en gerookte eendenborst vooraf en gekonfijte eend met krokante sla en gekruide krieltjes als hoofdgerecht. Ik: rouget filet façon “pissaladière niçoise” vooraf en tijgerscampi in mediterrane stijl met tagliatelle als hoofdgerecht. En voor het dessert waren we zeer eensgezind: pruimenijs met geweekte pruimen (pruneaux d’Agen) overgoten met niet zo’n klein scheutje Armagnac! En lekker dat het allemaal was.

Alle extra calorietjes hebben we er na het eten weer afgestapt. De zon was inmiddels gaan schijnen, dus hebben we een fijne wandeling gemaakt op de dijk in Sint-Idesbald en nadien nog even ge-window-shopt in de winkelstraat in Koksijde. En natuurlijk ook uitgebreid geterrast!

De terugreis verliep moeizaam: files, wegenwerken, omleidingen … meer dan drie uren onderweg geweest, maar het was het waard. Het was een fijne dag.

 

Vina Clara

Bij gebrek aan beter – het plan om een midweek ergens naartoe te gaan is letterlijk in het water gevallen – gingen we vandaag dan maar lunchen bij Vina Clara. Ik had er een positieve recensie over gelezen op Be-Gusto en we moesten toch in de buurt zijn om onze nieuwe koelkast te gaan bestellen.
 Half één stonden wij voor het schitterende pand, een herenhuis in art nouveau stijl, in Borgerhout. Typisch een huis waar je heel veel creativiteit in kwijt kan. Ook binnen was het prachtig: de lambrisering, de koepel in veelkleurig glas-in-lood, de fraai bewerkte plafonds, en vooral de sierlijke – ja, hoe noem je dat? – glazen verdeling tussen de kamers. Wel jammer van de afwerking trouwens, die was niet overal even secuur. Zo merkte ik o.a. een groot gat in het plafond naast de haak waar de luster in hangt, en ook de scheef geplaatste lichtschakelaars stoorden mij. 
We mochten een tafel uitkiezen, een ronde in het midden van het restaurant of een (kleine) vierkante aan het raam. Aan het raam vonden wij prettiger, ondanks dat de tafel aan de kleine kant was. Er was trouwens maar één andere tafel bezet en dat zou zo blijven. Jammer vind ik dat, ik heb toch liever wat meer ambiance in een restaurant.
Na het opnemen van de bestelling voor het aperitief kwam de vriendelijke gastvrouw de kaart toelichten. Er was keuze tussen het maandmenu (3 gangen), het carte blanche menu (4, 5 of 6 gangen) en à la carte gerechten. We kozen voor het maandmenu omdat dat ons wel aansprak. Meer dan drie gangen ’s middags vind ik trouwens moeilijk te verteren en de à la carte gerechten vond ik simpelweg te duur (24 euro voor een vegetarische pasta bijvoorbeeld).

We begonnen uiteraard met een amuse: een rolletje langzaam gegaard varkensvlees met huisbereide pickles (geen foto). Dan volgde het voorgerecht: salade met asperges, barbecue buikspek, jonge sla, geconfijt ei. Op zich zou dit een zeer lekkere combinatie geweest zijn, ware het niet dat de asperge (één, in stukken gesneden), ten eerste, niet genoeg gegaard was en, ten tweede, totaal geen smaak had. Ik dacht eerst dat het aan mijn smaak lag die nog altijd niet 100% is, maar echtgenoot proefde helaas ook geen asperge. En wat het geconfijt ei betreft? Het was gewoon geprakt ei. Het buikspek was wel erg lekker. De gemengde sla, uiringen en de radijsjes waren bordvulling, meer niet. Ik heb trouwens de opmerking over de asperge aan de gastvrouw doorgegeven. Zij kwam zich nadien uitgebreid verontschuldigen, maar zij kan er natuurlijk ook niks aan doen. Misschien zijn wij gewoon wel heel erg verwend met de lekkere smaakvolle asperges van hier uit de buurt.

Op naar het hoofdgerecht: piepkuiken afgewerkt op de Green Egg, crème van aardappel en thijm, appel en seizoensgroenten. Botermals piepkeuken (een boutje en een half borstje), beetgaar gestoofde worteltjes, rapensteeltjes en raapjesloof (als ik het goed begrepen heb), wat schijfjes Granny Smith en een mooie donkere jus met een uitgesproken thijmsmaak. Een gerecht dat ons erg beviel.
Tenslotte volgde het dessert: dessert met structuren van aardbei. Huisgemaakt aardbeienijs, verse aardbeitjes, aardbeienmeringue en druppels aardbeiencoulis. Het bordje was afgewerkt met opgeklopte slagroom. Een lekker fris en fruitig dessert. We sloten af met koffie van Cook & Boon waarbij nog een aantal fijne snoeperijtjes werden opgediend.
Al bij al hebben wij hier zeker niet slecht gegeten, maar zou ik nog teruggaan? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Waarom niet? Ik vond het te duur voor wat het was. Niet het menu, dat is van een normaal prijsniveau maar de prijzen van de à la carte gerechten vond ik van het niveau gastronomisch restaurant terwijl Vina Clara eigenlijk een gewone middenklasser is.

De Nete

We hebben vrijdagavond genoten van een viergangen wedstrijdmenu (één betalen één gratis) buiten de kaart om, bij De Nete in Duffel. Het is niet echt een gezellig restaurant, nogal vreemd van vorm en met een bruine stenen vloer, en banken tegen de muur wat ik meer iets vind voor een cafetaria. De breedte van het eerste gedeelte van het restaurant geeft weinig andere mogelijkheden denk ik, maar het oogt niet gezellig. De tafels waren wel mooi gedekt met spierwitte linnen lopers en linnen servetten, wat ik dan weer wel belangrijk vind.

We werden vriendelijk ontvangen en kregen onmiddellijk de kaart met het wedstrijdmenu en de wijnkaart overhandigd. Wijnen vond ik aan de dure kant. Wij hebben elk een glas porto gedronken en nadien de huiswijn (Merlot), een gewone doordrinker.

Ik kan niet anders zeggen dan dat wij hier zeer lekker gegeten hebben voor wat wij betaald hebben. Aan de volle pot had ik het wel te duur gevonden. Al bij al waren we, met aperitief, water, wijn en koffie toch nog redelijk wat geld kwijt. Wat mij opviel was dat er, op een vrijdagavond tenslotte, maar vier tafels bezet waren – op één mevrouw na allemaal wedstrijdmenu winnaars. Dit wil dus eigenlijk zeggen dat, moesten ze geen wedstrijd hebben uitgeschreven, ze deze vrijdagavond maar één klant zouden gehad hebben. Benieuwd of deze zaak het nog lang zal redden.