december 2020

Jaaroverzicht 2020

2020, een jaar om heel snel te vergeten!

Eerst was er het Covid-19 virus dat de wereld op zijn kop en ons leven on hold zette. Een verloren jaar volgens de ene, een jaar om te herbronnen volgens de andere. Dierbaren, waaronder mijn oom en een neef, lieten hierbij het leven.

De slagzin van 2020 was ‘BLIJF IN UW KOT‘.

Daarnaast kwam voor ons op 23 juli het dramatische nieuws dat ik een agressieve kwaadaardige tumor had waaraan ik op 30 juli geopereerd ben. Dertien dagen in een duur hotel – a.k.a. ziekenhuis – doorgebracht.

Enkele weken na de operatie kreeg ik er nog twee ongevraagde en ongewenste cadeautjes bovenop, in de vorm van een diep veneuze trombose in mijn been en een pees- en peesschedeontsteking in mijn pols. Die laatste, daar ben ik nog steeds niet vanaf.

Een reisjaar is het al zeker niet geworden. Begin mei werd ik gebeld door het geboekte hotel aan het Meer van Genève dat zij ons niet mochten ontvangen. Zodoende annuleerde ik zelf het hotel aan de Côte d’Azur, want het ging in Frankrijk helemaal de fout kant op.
Bovendien cancelde KLM onze vlucht van september naar Namibië. De ‘grote reis’ die onze ‘laatste grote’ zou worden, mijn droomreis, is niet doorgegaan. Niet alleen omwille van corona, ook mijn ziekte stak stokken in de wielen.

Tot op vandaag blijft onze vakantiekalender voor 2021 leeg. We wachten het gewoon af en zien wel wat er kan en mag. Voorlopig heb ik belangrijker katjes te geselen.

Twintig-twintig werd het jaar van het ‘knuffelcontact’ (woord van het jaar, trouwens). En van de ‘staycation’. De ene noemde het Tuinesië, de andere Balkonia of Château Chez-Nous. Voor ons betekende het vooral veel wandelen en fietsen in onze eigen omgeving. We zijn gezegend met prachtige natuur en daar hebben we in dit rare jaar volop van genoten.
Toen het weer mocht gingen we een paar keer voor enkele dagen bij onze noorderburen fietsen, en vlak voor mijn operatie hebben we nog vijf dagen in Normandië doorgebracht.

En verder was het wat mij betreft al revalideren wat de klok sloeg.

2020 … een jaar om heel snel te vergeten.

Blogvrienden, lezers en lurkers,
een nieuw jaar komt eraan,
een nieuw begin.
Maak er iets moois van.
😘

Voor mijn archieven:

Januari – Zwarte Woud – 5 dagen
Juni – Hengelo – 3 dagen (fietsen)
Juni – Volendam – 2 dagen (fietsen)
Juli – Almere – 3 dagen (fietsen)
Juli – La Roche en Ardenne – 2 dagen
Juli – Normandië – 5 dagen
September – Middelburg – 3 dagen (fietsen)
September – Oostende – 3 dagen (stormachtig weekend met ons gezin)

1000 vragen aan jezelf #9

161. Ben je een honden- of kattenmens?
Ik ben een kattenmens. Katten zijn vrij en onafhankelijk, doen hun eigen zin. En als je daar tegenin gaat, dan krijg je een krauw. Een beetje zoals ik zelf ben.
We hebben twee poezen gehad, moeder en zoon. Helaas hebben we ze na resp. 16 en 17 jaar moeten laten inslapen.

162. Hoe laat je merken dat je iemand aardig vindt?
Door zelf vriendelijk te zijn.

163. Met welke reden eet je?
In ieder geval niet uitsluitend om in leven te blijven. Daarvoor is (lekker) eten net iets te belangrijk voor mij.

164. Dans je voor de spiegel?
Ik dans nergens, ook niet voor de spiegel.

165. Waarin ben je anders dan andere mensen?
In niets. Ik ben heel gewoon.

166. Welke jeugdfilm zou je kinderen aanraden?
Geen idee.

167. Blijf je tot het laatst op feestjes?
Neen. Ik ga niet zo graag naar feestjes en ben al zeker geen plakijzer. Saai hè.

168. Welk nummer heb je de laatste tijd grijs gedraaid?
Geen enkel nummer. Ik heb vrijwel nooit muziek op staan.

169. Oefen je voor een telefoongesprek?
Neen. Als ik tijdens een telefoongesprek veel vragen heb, dan schrijf ik ze wel op om niets te vergeten.

170. Wanneer heb je voor het laatst gehuild bij anderen?
Bij de kinesiste, toen ik het een tijd geleden nogal moeilijk had.

171. Met wie breng je het liefst een vrije dag door?
Met mijn gezin. Die zijn nu belangrijker dan ooit voor mij.

172. Wat was het beste advies dat iemand je ooit gaf?
Geloof in jezelf.

173. Waar denk jij aan bij de zomer?
Zon, zee, tuin, lezen, fietstocht, terrasje, vakantie, …

174. Hoe ruikt je favoriete parfum?
Momenteel gebruik ik Modern Muse van Estée Lauder. Omdat het beneden binnen handbereik staat. Boven heb ik nog meer flesjes, maar ik ben meestal te lui om naar boven te gaan.

175. Welke kritiek raakt je het meest?
Kritiek op mijn familie. En dat gaat verder dan mijn eigen gezin.

176. Wat vind je van je uiterlijk?
Ken je één vrouw die tevreden is over haar uiterlijk? Wel, dat ben ik ook niet.

177. Ben je aardig voor jezelf?
Meestal wel. Ik kom goed met mezelf overeen.

178. Zou je plastische chirurgie overwegen?
Niet als het om louter esthetiek gaat zoals botox of fillers. Wel als het functioneel of reconstructief is.

179. Welke film heb je minstens vijf keer gezien?
De Sissi films, en The Sound of Music. Misschien geen vijf keer, maar toch meer dan twee.

180. Vul je graag testjes in?
Ja, eigenlijk wel.

Negativiteit

Casa El Emperador, *Benissa, oktober 2018*

Ik was aan het fantaseren over vakantie volgend jaar (ja, ik begin er stilaan terug zin in te krijgen).

Ik maak manlief deelgenoot van mijn idee om de maand oktober terug in Spanje door te brengen, maar deze keer zou ik het met de auto willen doen en de fietsen meenemen. Vertrekken rond 20 september, dan hebben we tien dagen om onderweg in Frankrijk en Spanje op een paar plekken te blijven hangen en wat aan sightseeing te doen. Dan een maand in een huis of appartement aan de Costa Blanca, en in een week of tien dagen langs een andere weg terug naar huis. Okee, een veel duurdere optie dan met het vliegtuig gaan en ter plekke een auto en koersfiets huren zoals we anders doen, maar we hebben dit jaar niks gehad … dat moet ingehaald worden. En we leven maar één keer.

Zijn reactie: ‘En dan aan de grens aankomen en een bewijs van vaccinatie moeten kunnen voorleggen’.

Mijn antwoord: ‘Tegen die tijd hebben wij toch al lang een vaccin?! Wij zijn 65 plus.’

Hij: ‘Volgens mij gaan wij op den duur nog de laatsten zijn voor een vaccin.’

Zo pessimistisch, zo negatief. Zo ken ik hem helemaal niet.
Heel dat corona gedoe begint hem echt op te breken.

Nabeschouwing van een eenzame kerst

Eenzame kerst? Da’s overdreven hoor. We waren met twee. En zondag zelfs met vier en een half. Dat laatste buiten weliswaar. Het was een andere kerst dan normaal, dat wel. Goh, het is al een heel jaar anders dan normaal. Die andere kerst kon er nog wel bij.

Maar laat ik bij het begin beginnen.

Donderdagavond, kerstavond, hebben we thuis een Noche de Tapas gehouden. Wij houden daarvan en al die kleine hapjes brengen Spanje een beetje tot bij ons nu wij niet naar daar kunnen. Ik heb er een paar uren voor in de keuken doorgebracht, maar dat deert me niet. Koken/kokkerellen doe ik met plezier.

Wat we zoal gegeten hebben, vraagt U? Ziehier!

Rollitos de jamón ibérico rellenos de tomate, mozzarella y albahaca ~ champiñones al ajillo ~ hojaldre relleno de salmón y queso crema ~ *patatas bravas ~* croquetas de gambas ~ gambas pil-pil ~ pavlova con frutas exóticas

Dat het lekker was! Dat een mens (moi) dan vervolgens een halve nacht wakker ligt omdat hij zich niet heeft kunnen beheersen, dat nemen we er dan maar bij.
Eerlijk is eerlijk, ik had niet alles zelf gemaakt. De garnaalkroketjes kan mijn visboer veel lekkerder maken dan ik en de pavlova bodem had ik kant-en-klaar gekocht bij Albert Heijn. Hij was misschien iets te hard, maar als ik zelf meringue maak is die nooit gelijkmatig gedroogd en meestal nog te zacht van binnen en dat is nu net wat je voor dit dessert niet wil. De crème suisse voor de vulling had ik overigens wel zelf gemaakt.

Vrijdag, kerstdag dus – ik heb de hele dag gedacht dat het zondag was … hoe vervelend is dat! – geen sneeuw. Niet dat ik dat verwacht had maar, hey, this is Belgium, hier weet je nooit. De lucht was blauw en de zon scheen toen ik om negen uur mijn bed uit rolde. Dat hield in ieder geval een mooie belofte in voor de namiddag want zoonlief had ons uitgenodigd voor een drink rond de vuurkorf. Met een vleugje ‘Driving home for Christmas’ van Chris Rea had ik echt zo’n Life is Good gevoel.

In de namiddag met het gezin rond de vuurkorf. Zoon, vriendin en Kleine Man in hun bubbel aan de ene kant, wij twee in onze bubbel op veilige afstand. Het was een keer iets anders, maar het was gezellig en – het belangrijkste – we waren bij elkaar! Een feestelijk hapje, een warme choco en een Glühwein erbij maakten het plaatje compleet. Net zoals de fratsen van Kleine Man. Die had bovendien voor het eerst een échte nieuwjaarsbrief. Een moment en een document om te koesteren.

Toen het na anderhalf uur begon te druppelen en we, ondanks de vuurkorf, bijna verkleumd waren zijn we ons diner gaan ophalen bij een restaurant in de buurt. We hadden er al een paar keer gegeten maar nog niet afgehaald. Het zag er allemaal pico bello uit. ’s Avonds dus – na het opwarmen en dresseren weer een feestelijke tête-à-tête diner met de man van mijn dromen.

Het was allemaal lekker, maar zó veel dat we het in twee verdeeld hebben en er tweede kerstdag ook nog van genoten hebben.

*Bonbon* van gerookte zalm ~ Garnalenbisque met scampistaartjes en curryroom ~ Risotto met scampi ~ Grietfilet op een bedje van spinaziepuree met diverse groenten (foto vergeten te nemen) ~ Grand dessert

Tweede kerstdag zijn we ’s morgens – om de te verwachten namiddagdrukte voor te zijn – in de heide gaan wandelen. Vijf komma zesenzestig kilometer! Het gaat niet veel helpen voor mijn kerstkilo’s maar we hebben tenminste weer wat beweging gehad. Met slecht weer is dat namelijk het eerste dat er bij inschiet.

En toen waren de kerstdagen voorbij. Dat hebben we ook weer gehad.

Diep in mijn hart hoop ik dat dit de eerste en de laatste ‘andere’ kerst zal zijn.

Kerst

1000 vragen aan jezelf #8

141. Welke landen wil je nog bezoeken?
Op dit moment houdt dat mij totaal niet bezig. Moest je me dat een half jaar geleden gevraagd hebben, dan was dat een hele lange lijst geweest.

142. Welke superkracht zou je willen hebben?
Kunnen vliegen op eigen kracht, om maar iets te noemen.

143. Wanneer kon je wel door de grond zakken?
Toen ik tijdens een uitstap met onze vriendengroep struikelde over een paaltje en, in het zicht van iedereen, plat op mijn buik landde.

144. Van welk liedje word je altijd vrolijk?
Love me again van John Newman. Omdat het me terugbrengt naar een zalige ontspannen vakantie in Sicilië.

145. Hoe flexibel ben je?
Lenig? Eigenlijk nooit geweest. Turnen was ook nooit een lievelingsvak op school. Het kreng van een turnlerares had daar ook wel iets mee te maken.

146. Is er een vreemde eetcombinatie waar je dol op bent?
Neen, die heb ik niet. Manlief daarentegen … omelet met muizenkorrels (hagelslag), pindakaas gemengd met choco, …

147. Wat doe je als je in de rij moet wachten?
Niets. Het is een goede oefening in geduld.

148. Ben je leuker in de spiegel of op foto’s?
Ik vind dat ik niet pak op papier. Doe de spiegel maar als het echt moet.

149. Kies je voor minder eten of meer sporten?
Moeilijk. Ik hou niet van sporten en wel van lekker eten.
Het is trouwens niet ‘of-of’ maar wel ‘en-en’ als je wil afvallen / een gezond gewicht wil behouden. Van sporten alleen val je NIET af.

150. Voer je vaak gesprekken in je hoofd?
Ja, constant eigenlijk. Is dat raar?

151. Waar zou je beroemd mee willen zijn?
Ik hoef echt niet zo nodig beroemd te zijn. Ik sta niet graag in de belangstelling.

152. Hoe voelt het om afgewezen te worden?
Rot.

153. Wie wil je beter leren kennen?
Mijn kleinzoon.

154. Ruik je altijd lekker?
Als ik eau de toilette op heb waarschijnlijk wel maar dat durf ik wel eens te vergeten.

155. Hoeveel boeken lees je per jaar?
Vroeger verslond ik boeken. De laatste jaren helaas niet meer. Ik kan me heel moeilijk concentreren. In 2020 heb ik maar een tiental boeken gelezen.

156. Google je jezelf?
Dat heb ik net eens gedaan. Pfff, zoveel hits. En achterhaalde informatie van toen ik nog een eigen zaak had.

157. Welke historische gebeurtenis had je graag met eigen ogen gezien?
De bouw van het tempelcomplex van Karnak in Luxor, Egypte. Dat heeft op mij een enorme indruk gemaakt.

158. Zou je met je vrienden/vriendinnen kunnen samenwonen?
Neen. Daarvoor ben ik niet flexibel genoeg. In de zin van ‘meegaand’.

159. Praat je tegen voorwerpen?
Als ik dat begin te doen mogen ze me afvoeren.

160. Wat is je grootste tekortkoming?
Dat ik zo ongeduldig ben.

Uit de oude doos

Oude blogberichten herlezen … het is zoals in een fotoalbum bladeren.
Hier eentje uit 2008 toen zoonlief (a.k.a. Het Kind) nog thuis woonde.

Gisteravond ging Het Kind pannenkoeken bakken.
Hij was al eieren gaan lenen bij mijn moeder want ik had er geen enkel meer in huis.
Hij (in de keuken): ‘Mam, waar vind ik dat recept?’
Mam (voor de TV) somt de ingrediënten op.
Hij: ‘Waar staat de bloem?’
Mam zegt waar hij de bloem kan vinden.
Hij: ‘Moet heel dat ei erin, met blubber en al? Brrrrr …’ (vier jaar op kot gezeten, maar blijkbaar nooit een ei geklutst)
Mam: ‘Ja, en ik kom het NIET voor je doen.’
Hij: ‘Moet dat met de hand of met de mixer?’
Mam: ‘De mixer is het gemakkelijkst. Alles in de kom doen en even mixen’.

Deeg is klaar.

Hij: ‘Hoe hoog moet het vuur staan?’
Mam zegt hoe hoog het vuur moet staan.
Hij: ‘Welke pan moet ik daarvoor nemen?’
Mam: ‘De pannenkoekenpan, die met dat laag randje.’
Hij: ‘Hoeveel boter moet erin?’
Mam: ‘Een klontje.’
Hij, even later: ‘Hm, ik denk dat ik er wat veel boter in gedaan heb. Kom eens even kijken …’

En wat doet mam dan? Die gaat kijken, constateert dat er véél te veel boter in de pan zit, kapt de (ondertussen bruine) boter weg, veegt de pan schoon met een prop keukenpapier, doet nieuwe boter in de pan en gaat uiteindelijk gezellig met zoonlief samen pannenkoeken staan bakken. Hoewel dat toch niet de bedoeling was, maar eigenlijk draait het daar altijd op uit.

Mijn eigen schuld zeker?

Gepikeerd

Gisteravond vlak voor sluitingstijd reden we nog snel even naar de Decathlon. Op dat uur hebben we de winkel voor ons alleen.

Correctie: ik had de winkel voor mij alleen want mijn man mocht niet mee binnen. We hadden ook kunnen wisselen: hij binnen en ik niet. Waarom dat geen goed idee was, dat lees je in de volgende paragraaf.

De security man aan de ingang vroeg of we samen waren. Ik, eerlijk als ik ben, antwoordde bevestigend. Hij zei dat we, gezien de corona maatregelen, niet met twee mochten winkelen. Dat wisten wij, maar mijn man moest bij de hardloopafdeling zijn (cadeautje voor zoonlief) en ik ging eens kijken voor een muts en sjaal voor mijn schoondochter. Als ik aan mijn man zou vragen om een lichtgroene muts mee te brengen, dan komt hij gegarandeerd met een gele of een beige buiten.

In een winkel met een oppervlakte van 7.000 m² zou het al lelijk moeten doen om elkaar nog maar te kruisen!

De security man was niet te overtuigen. We mochten niet samen binnen.

En ik was heel gepikeerd want terwijl wij daar die man stonden te overtuigen kwam er het ene na het andere koppel buiten.

Misschien de volgende keer toch maar een leugentje om bestwil te berde brengen.

Kerstsfeer

We doen niet veel aan kerstversiering dit jaar. Voor ons alleen vind ik het niet de moeite om een boom te zetten. Ik heb een hekel aan het versieren en terug afbreken. Bovendien neemt zo’n boom zoveel plaats in en onze living is niet al te groot. Al moet ik toegeven dat ik de lichtjes altijd wel gezellig vind.

Er ligt een (kunst)krans op de kast waarrond ik wat ledjes heb gedrapeerd. En alle kaartjes krijgen daar een plekje.

Een vriendin heeft sfeerboompjes gekeramiekt en ook die hebben een plekje op de kast. Er staan theelichtjes in. Hoewel ik geen kaarsenliefhebster ben, vind ik dit toch wel sfeervol.

Father Christmas zit op zijn gebruikelijke plek, in het gezelschap van een witte poinsettia. Zonder lichtjes, maar wat niet is, dat kan nog komen.

In de gang staat een ‘boompje’ te wachten op bezoek dat niet komt.

Aan de voordeur hangt een rendier. Een kleintje weliswaar.

En voor ons huis heb ik – zoals alle jaren – lichtjes gehangen in de pot met schapengras.

Aan de ramen van de bovenverdieping hangen ook ledjes, maar daar deel ik geen foto van want toen mijn zoon ze zag zei hij ‘mam, die zijn ZÓ fout‘ … En hij heeft gelijk.
Lampjes in verschillende kleuren van Dunaldi. Ze kunnen zelfs flikkeren.
Doe eens zot!