Maand: december 2019

Ik wens je …

12 maanden gezondheid

53 weken van geluk, en

366 zorgeloze dagen.

Alvorens ik aan mijn beknopt jaaroverzicht begin, wil ik mijn lezers het allerbeste wensen voor het jaar dat komt. Moge het een jaar zijn van vreugde, gezondheid en geluk. Maak er iets moois van!

2019 was niet echt het jaar van de grote gebeurtenissen. Een jaar van peis en vree en van rust in ons leven. Eén ding dat we niet licht zullen vergeten is de extreme hitte van deze zomer: tweeënveertig graden maar liefst in Vlaanderen!

Verder was het voor ons weer een goed reisjaar. Dat begon al in januari met een rondreis doorheen de prachtige natuur van Costa Rica. Terwijl wij weg waren heeft de schilder ons hele huis geschilderd. Het was fijn thuiskomen in een proper huis zonder in de rommel en het stof te hoeven zitten.

En er volgden natuurlijk nog verschillende reizen en reisjes in de loop van het jaar. Goed voor weer heel veel (slapeloze) nachten in vreemde bedden. Ik leer het nooit af …

Verder ook de gebruikelijke dagtripjes op de fiets – 2.053 km in totaal – en een totaal van 344 km aan wandelingen, aldus mijn Strava app. Daar zal de vakantie in Zwitserland wel voor iets tussen zitten.

En natuurlijk waren er nog de nodige activiteiten met onze Overjaarse Jeugdclub. Daaruit distilleer ik een weekend Leiden waar we verrast werden door een plensbui zoals we nog nooit hadden gezien. Van de auto naar de ingang van het hotel – een afstand van nog geen 100 meter – en we waren nat tot op ons ondergoed. Ik vergeet het nooit!

In 2019 zijn zowel manlief als ikzelf 65 geworden. Daar hoorde een feestje bij waarop familie en vrienden uitgenodigd waren. Het werd een fantastisch mooie dag met prachtig weer, een fijne sfeer, lekkere hapjes en drankjes. Kortom, een dag met een gouden randje.

We prijzen ons gelukkig dat ons gezin, en bij uitbreiding onze familie en vrienden, niet getroffen is door enge ziektes. Meer nog: er is opnieuw een baby geboren, een prachtige kleinzoon voor mijn zus. En zelf hebben wij volop genoten van de bezoekjes van onze kleinzoon. Vooral opa is zijn dikke vriend. Ik gun het ‘opa’ van harte!

Minder aangenaam was de veel te plotse negatieve evolutie van de ziekte (Parkinson) van mijn jongste tante, amper 11 jaar ouder dan ik, en haar overlijden in december.

Wat heeft het jaar 2020 voor ons in petto? Dat is nog een verrassing.

Eén reis is alvast geboekt: in september (nog zó lang!) gaan we op avontuur in Namibië, Botswana en Zimbabwe. En verder zien we wel.

Van nature ben ik donkerharig. Zoals bij veel donkerharigen zag ook ik al op jonge leeftijd de eerste grijze haren tevoorschijn komen. Ik zal zo’n zevenentwintig geweest zijn.

In het begin verdoezelde ik het grijs met simpele kleurspoelingen want grijze haren, No Way!

Na een tijd waren kleurspoelingen niet meer voldoende dekkend en kwam er verf aan te pas. Daarvoor zat ik om de vijf weken minstens twee uren bij de kapper en het was zeer slecht voor mijn portemonnee.

Fast forward naar 2007.

Ik was drieënvijftig en was het zo zat om vijfwekelijks uren bij de kapper te zitten. Ik voelde me ook niet meer goed met mijn donkere kleur. Mijn gezicht zag er zo hard en onvriendelijk uit. Het was tijd om de waarheid onder ogen te zien en mijn haar te laten uitgroeien. Ik heb mijn haar altijd ultrakort, dat kon dus snel gefixt zijn.

En inderdaad, na een ontkleuring en enkele knipbeurten was mijn haar weer míjn haar. Natuurlijk grijs. De complimenten vlogen me om de oren. Ook de vraag waar ik mijn haar had laten kleuren, want ‘zo’n mooi grijs!‘.

Ik heb nooit spijt gehad van mijn beslissing en, meer nog, mijn grijs haar heeft al veel vriendinnen over de streep getrokken om niet meer te kleuren.

*Grey is the new blonde*

Eindelijk zijn we in Gent geraakt. De ‘Lichtplanwandeling’ (what’s in a name) stond al van begin deze maand op mijn wenslijstje maar ofwel was het weer te slecht, of er kwam wel iets anders tussen.

We zijn droog aangekomen in Gent, maar het duurde niet lang of de regen werd spelbreker. En een paraplu hadden we niet bij. Die heb ik alleen bij als we hem niet nodig hebben. 🙄

Desalniettemin hebben we toch de hele wandeling volbracht en genoten van het mooie Gent. Kijk maar mee …

Spijtig dat De Slimste Mens weer voorbij is. Wat heb ik toch weer vaak smakelijk gelachen. Ik weet wel dat de grappen en grollen in scene gezet zijn maar dat neemt niet weg dat het een programma is waar ik super vrolijk van word.

Inmiddels zijn Dieter en Kevin weer onderweg voor de Warmste Week. Hartverwarmend om die twee samen bezig te zien. Binnenkort ook weer Down the Road. Ik kijk ernaar uit.

Dankbaar heb ik gebruik gemaakt van het aanbod van Hebban om de hele advent lang iedere dag een gratis e-book te downloaden. De boeken zijn niet allemaal mijn genre maar er zit zeker fijn leesvoer bij. Nog twee tegoed…

De kortste dag hebben we ook weer gehad. Vanaf nu kunnen we, zij het langzaamaan, uitkijken naar de lente. 🌺 Ik weet het wel, de winter moet nog komen maar aangezien de tijd vliegt en het jaar na jaar sneller gaat kijk ik er al naar uit om over een paar maandjes weer fijne fietstochten te maken en op een zonovergoten terras te zitten.

Ik vrees dat ik nu echt bejaard ben. Laatst stapte ik op een overvolle tram in Antwerpen waar alle zitplaatsen bezet waren. Prompt stond er een jongeman op om mij zijn zitje aan te bieden. Help! Buiten dat ik het heel lief vond, schrok ik toch wel. Zie ik er echt al uit als een bommake?! 👵

Ergernis: hondenpoepzakjes in de heide. Hondeneigenaars willen wel gaan wandelen op de hei maar een vol hondenpoepzakje meenemen om later in de vuilnisbak te gooien is te veel gevraagd. Neen, dat laten ze liever achter OP het wandelpad, of ze verstoppen het achter een struik. En ho maar als je er iets van zegt!

Alle grootbanken zijn in hetzelfde bedje ziek. Wel iedere maand kosten aanrekenen, maar service? Vergeet het. Er werken daar precies geen echte mensen meer. Als je belt krijg je d’office een antwoordapparaat waarin je je naam mag inspreken om teruggebeld te worden. Ik ben al van woensdag aan ’t wachten op een telefoontje (van de KBC, maar bij Fortis is het niet anders).

Gisteren betaalde ik voor een glas thee 3,80 euro. Geen losse thee maar een simpel zakje Lipton Yellow Label. En het was niet eens een gezellige gelegenheid. Schandelijk toch die prijzen hier in België. Voor dat geld drink ik in Spanje vier thees.

Voilà, mijn eerste logje op mijn nieuwe laptop. 😁

In navolging van o.a. Samaja dacht ik na over mijn eigen f*ck-it list, dingen waar ik lak aan heb.

• F*ck de rat race

Weg met structuur, planning, bureaucratie, het eeuwige druk, druk, druk. Weg met bazen, files, wekker, deadlines. Ik heb natuurlijk gemakkelijk praten. Sinds mijn pensioen moet ik niks meer en ben ik zo vrij als een vogel om te doen en laten wat ik wil. Maar eigenlijk leef ik al vele jaren op deze manier. Ik heb altijd gewerkt om te leven en niet andersom. Ik ben tevreden met wat ik heb, ik hoefde niet zo nodig een carrière, een chique villa, een nog dikkere auto dan de buurvrouw.

• F*ck it wat mensen van mij denken

Vroeger had ik dat heel erg. Ik vond het – door mijn gebrek aan zelfvertrouwen – heel belangrijk wat mensen van mij dachten. Niet alleen hoe ik eruit zag maar vooral wie ik was. Niet dat ik een meeprater was, maar ik zou niet snel uit mezelf mijn gedacht zeggen. Dat is met ouder worden allemaal voorbij. Ik ben wie ik ben, ik zeg mijn gedacht en wie dat niet aanstaat die verdwijnt maar uit mijn leven. Their loss.

• F*ck it ‘omdat het zo hoort’

Ik doe dat niet meer. Ik heb al zo’n hekel aan verplichtingen. Natuurlijk zijn er altijd dingen waar je niet onderuit kan maar bv. na een drukke dag nog even ‘verplicht’ opdraven op een feestje, dat doe ik niet meer. Ik verzin er ook geen excuses voor, zeg gewoon de waarheid. Eerlijk duurt het langst.

• F*ck de goede voornemens met nieuwjaar

Goede voornemens maak ik al vele jaren niet meer. Ik ken mezelf … ik kan er mij toch niet aan houden. Dus ook geen frustraties meer omdat de doelstellingen niet behaald zijn.

• F*ck het schuldgevoel omdat ik op reis ga met het vliegtuig

Nee, ik voel me niet schuldig. Als je wat verder weg wil, dan heb je gewoon geen andere keuze en zelfs voor reizen binnen Europa laat ik me hierover geen schuldgevoel aanpraten. En, eerlijk is eerlijk, geld speelt ook een rol. Ik ben geen dief van mijn eigen portemonnee. En ik draag op mijn manier bij om mijn ecologische voetafdruk binnen de perken te houden. De voetafdruktest leert mij dat ik niet slecht bezig ben.  

• F*ck diëten

Bijna mijn hele leven lang heb ik ernaar verlangd om te voldoen aan het schoonheidsideaal. Zelfs toen ik – voor mijn lengte – betrekkelijk slank was. Slank zijn, dat zou mij gelukkig maken. En dat geloof ik nog steeds. Ik zou blijer zijn met een paar maten kleiner maar ik kan het niet meer opbrengen om nog beter op mijn voeding te letten dan ik al doe. Ik leef te graag en ik ben wie ik ben. Te nemen of te laten.

Geen idee wat hier de oorzaak van is, maar ik kan op veel WordPress blogposts niet meer reageren.

Uitloggen, opnieuw inloggen, anoniem reageren, met een ander account reageren, … het helpt allemaal niets.

Ik raak daar behoorlijk gefrustreerd van (to say the least).

Als dit blijft duren, dan stap ik gewoon terug over naar Blogspot. Daar heb ik nooit problemen gehad.

Een mega TAG schrap Bucket-list van honderd zaken die het leven wat extra kleur geven en die een mens toch eens zou moeten doen. Ooit eens gespot op een of ander blog.

Ik deel hem op in vier stukken.

Deel 4 (de laatste … eindelijk!)

76. het wisselen van de wacht in Londen gezien
Ja, meer dan eens.

77. iets gebroken.
Mijn rechter enkel, eind juni van het jaar 1979. Heel stom, zoals de meeste ongelukken. Onderweg van Zuid-Frankrijk naar huis – met bar slecht weer – gingen we van chauffeur wisselen maar eerst zouden we nog iets drinken in een wegrestaurant. Ik stap uit en met snel te willen zijn omdat het zo hard regende spring ik over een plas en verzwik mijn enkel. Dat dacht ik want drie dagen later bleek op de RX dat hij gebroken was. Vijf weken gips en nadien nog drie weken een steunverband … in het midden van een hete zomer.

78. achterop een snelle motorfiets gezeten
Wel achterop een motorfiets gezeten maar het was niet echt een snelle.

79. de Grand Canyon gezien
Nee, zie vraag 74.

80. een boek uitgebracht
Huh? Ik krijg al amper een blogbericht geschreven!

81. het Vaticaan bezocht.
Ja. Té veel pracht en praal. Ik voelde me daar absoluut niet prettig bij.

82. een nieuwe auto gekocht.
Wel meer dan één. Maar mijn eerste Mini vergeet ik nooit. Tranen met tuiten heb ik gehuild toen ik hem inleverde bij de opkoper.

83. door Jeruzalem gewandeld.
Nee, maar dat zou ik wel eens willen doen.

84. in de krant gestaan.
Denk het niet. Of het moest zijn bij de geboorte van mijn drielingzussen in 1956 als ‘zus van’. Een (natuurlijke) drieling was toen nog heel bijzonder!

85. de gehele bijbel gelezen.
Nee, ik heb het geloof volledig afgezworen.

86. het Witte Huis bezocht.
Nee, zie vraag 74.

87. je eigen eten geslacht.
Nee hoor. Ik heb gelukkig een goede slager.

88. de mazelen gehad.
Denk ik wel.

89. iemands leven gered.
Nee.

90. in een jury gezeten.
Nee. Toch niet in een jury zoals in een assisenproces.

91. een BV gezoend.
Nee, waarom zou ik? Ik ben niet iemand die in bewondering staat voor BV’s. Dat zijn tenslotte ook maar mensen zoals jij en ik. Mensen met een bepaald talent, maar ik heb ook mijn talenten. Nah!

92. lid geweest van de ECI.
Ja. Erin getrapt zoals zoveel anderen.

93. een dierbare verloren.
Mijn ouders, mijn schoonouders, een schoonbroer, een schoonzus en een jonge vriendin die maar 37 mocht worden.

94. een kind gebaard.
Ja, een zoon, nu bijna 37 jaar geleden.

95. Adamo in levende lijve gezien.
Nee. Ik heb geloof ik maar twee artiesten in levende lijve gezien. Cliff Richard in de Roma in mijn heel jonge jaren en Gilbert Bécaud met krakende stem in de Koningin Elisabethzaal enkele jaren voor hij stierf.

96. gezwommen in het Great Salt Lake.
Nee. Het wordt een beetje (erg) saai, maar ik heb ECHT NIKS met Amerika.

97. een rechtszaak aan de broek gehad.
Ik niet. Mijn man wel, wegens diverse arbeidswegongevallen waarbij de tegenpartij ofwel beweerde dat ze niet in fout was, of de waarheid rond het ongeval geweld aan deed, of zelfs valse verklaringen aflegde. Veel miserie mee gehad want de verzekering betaalt niet graag uit. Maar altijd gewonnen dankzij mijn groot pitbull gehalte.

98. een mobieltje gehad.
Talloze. Mijn eerste kostte 18.000 BF, een smak geld midden de jaren ’90 voor een beginnende zelfstandige.

99. door een bij gestoken.
Denk het niet. Ik herinner het mij in ieder geval niet. Ben wel panisch voor bijen en wespen trouwens.

100. een heel boek in één dag uitgelezen.
Vroeger wel, toen we nog kinderloos waren. Toen gebeurde het dat ik las tot 5u ’s morgens. In het weekend uiteraard.