Ik ben geen kerkganger, al lang niet meer. En toch, telkens wij in een ons onbekende stad zijn en we zien een kerk, dan gaan we even kijken.
Ik heb gekozen voor de barokke Sint Carolus-Borromeuskerk in het historische centrum van Antwerpen. Hoewel ik geen fan ben van barok vind ik Carolus-Borromeus, zoals we de kerk in de volksmond noemen, de mooiste kerk van Antwerpen. Van binnen althans! Klein en intiem, fris wit gepleisterd en geen tierlantijnen.
Wie er meer over wil weten verwijs ik naar de website.
Mijn tandarts, die mij sinds mijn operatie nu bijna twee jaar geleden opvolgt na elk bezoek aan de MKA-chirurg én tevens voor mijn prothese zou zorgen, is al meer dan een maand afwezig. Ziek, volgens de collega-tandarts, maar uit goede bron heb ik vernomen dat er daar in de praktijk meer aan de hand is. Hij zou op een middag met slaande deuren zijn vertrokken en niet meer teruggekeerd.
Daar sta ik dan. En ik niet alleen, maar nog honderden andere patiënten want tandartsen zijn dun gezaaid in onze contreien.
Omdat de prothese vrij dringend is – er mogen zich geen cystes en dergelijke meer ontwikkelen – was de collega-tandarts zo vriendelijk om mij verder te helpen. Ik ben er nu een aantal keer geweest en het is zo’n chaoot. Ik weet niet of hij wel bekwaam genoeg is om mij een goed passende prothese aan te meten. Mijn mond is zodanig beschadigd dat dat nog een heel gedoe wordt. In mijn eigen tandarts had ik wel meer vertrouwen.
Gisteren waren we even gaan shoppen in de Ikea in Breda. Bij de gratis koffie hadden we ons strategisch geplaatst in het restaurant want ‘mensen kijken’ vinden wij een aangename bezigheid.
En wat viel mij op?
Dat bijna iedereen, man|vrouw, jong|oud, blank|gekleurd, – echt negen op de tien – sneakers draagt. Ik ook, trouwens, want ik ben geen damesachtige vrouw met een geklede jurk en hoge hakken. Nee hoor, doe mij maar iets gemakkelijks en sportiefs. En sneakers dus die ik inmiddels in diverse soorten en kleuren in de kast heb staan.
Zelfs mijn man, toch een ‘gekleder’ type, is er voor gevallen. Onder lichte druk van mijnentwege om eerlijk te zijn, maar inmiddels is hij helemaal ‘om’.
Onze Kleine Man heeft al een hele tijd op woensdagmiddag zwemles. Hij is, net zoals zijn papa en zijn opa, een echte waterrat.
Tot enkele weken geleden. Hij wou niet naar de zwemles “want dat is saai“. Hij moet echter leren zwemmen want hij is een gevaar voor zichzelf. Als hij water ziet, dan springt hij erin.
Aangezien opa zijn dikste vriend is, opperde die het idee om na de zwemles van juf Robin samen met Kleine Man nog wat te oefenen/spelen in het zwembad.
En dat werkt(e). Het kind gaat weer met plezier naar de zwemles en heeft inmiddels al verscheidene Fred brevetten te pakken.
Gisteren zou hij na de zwemles bij zijn nichtje gaan spelen. Tot we een berichtje kregen van schoondochter: “Wannes zou Xante graag inruilen voor opa in het zwembad als dat voor jullie nog gaat”.
Dat was maar een woord.
Ik weet niet wie van de twee er dan het hardst geniet …
Iets wat ik niet wist en dankzij de mooie foto’s van Mevrouw W. aan de weet kwam: ook in onze (wijde) omgeving zijn er bollenvelden. Grote lappen land met kleurige tulpen.
Wij reden er op Paasdag voor naar Hoofdplaat. In Graauw en Lamswaarde zouden er ook bollenvelden zijn, maar die hebben we niet gevonden. Wel een kleiner veld in Kloosterzande. Dit was voor ons ook een gelegenheid om kennis te maken met dit deel van Zeeuws-Vlaanderen.
Dinsdag hebben we gefietst. We reden een bloesemroute in het Hageland. Manlief had me nog gevraagd of ik wel zeker was, want het Hageland is heuvelachtig. Natuurlijk was ik zeker. Als ik iets in mijn kop heb …
Het was pittig en na de eerste heuvel, een kasseistrook van dik een kilometer, had ik al spijt dat we eraan begonnen waren. Maar we hebben doorgezet. Het glooiende landschap was mooi en er was wel wat bloesem maar het Hageland kan toch niet tippen aan Haspengouw. Het voordeel was dan weer wel dat het er heel rustig was en we nauwelijks andere fietsers tegenkwamen.
De streek op zich was wat mij betreft té rustig. Bekkevoort, Glabbeek, Lubbeek, Binkom, … totaal niks te zien. We zijn op heel de rit van 37 kilometer één terrasje tegengekomen. In de toekomst toch maar weer de plastuit in de fietstas stoppen voor alle zekerheid.
Onze ritDe eerste kasseistrookVlooybergtoren
Donderdag stond er een fietstocht met een groepje leden van onze Overjaarse Jeugdclub op het programma. We weten dan nooit op voorhand waarheen we rijden want de maandelijkse fietstochten worden nooit door mij/ons georganiseerd.
Het was twee jaar geleden dat we nog met de groep gefietst hadden, dat we überhaupt nog mensen uit de groep ‘live’ hadden gezien. Ik had er eerst niet veel zin in. Corona heeft van mij een kluizenaar gemaakt en ik heb nog altijd geen behoefte aan andere mensen. Toch wil ik dit stilaan terug proberen op te bouwen. Een fietstocht is dan wel een goede manier. De groep is dan niet te groot, in tegenstelling tot sommige andere activiteiten.
En het werd een heerlijke dag. Schitterend fietsweer met veel zon, fijn gezelschap en leuke babbels alsof we elkaar vorige week nog ontmoet hadden.
Vijfenzestig kilometer hebben we gefietst, de eerste lange rit van dit jaar. Zoals gewoonlijk werd het een ontspannen rit met een pauze in de voormiddag, een lekkere lunch en een stop in de namiddag.
Om heel snel nog eens over te doen.
Onze ritGrenspaal’t Pannehûske, Zundert
Zaterdag zijn we er weer met ons twee op uitgetrokken. Ik had een windstopper nodig want mijn donzen jas wordt nu echt wel te warm om te fietsen. Naar Decathlon dus, met de fiets, want dat is maar 17 kilometer van bij ons en grotendeels langs de fiets-o-strade. Én het was prachtig fietsweer. Het is niet echt een sightseeing route maar wel verkeersvrij.
Bij Decathlon hadden ze niks naar mijn zin. We zijn dan via het Eilandje (en een terrasje) naar centrum Antwerpen gefietst alwaar ik al snel mijn goesting vond.
Het was zo’n mooi weer dat we nog wat zijn blijven hangen in de stad en nog op een fijn terras hebben gezeten op de Sint-Paulusplaats.
Alweer een heerlijke dag.
Onze rit Suske & Wiske aan het station in HeideOnderwegFiets-o-Strade F14Het nieuwe ziekenhuis waar zoonlief 3 jaar hoofdwerfleider is geweestOpera Ballet VlaanderenSint-PaulusplaatsSint-PaulusplaatsOude havenkranenDe blokken van LuchtbalVolkstuintjesHet Havenhuis
Ik heb toch wat moeten zoeken voor ik een geschikte foto vond. Vond, ja, want het www leerde mij dat o.a. straatfotografie het meest geschikt is en mijn straat is nu niet direct een toonbeeld van mooie architectuur.
Antwerpen heeft dat wel, zoals je ziet. Dus werd het een foto van ons laatste bezoek aan ’t stad.
myriamsditjesendatjes.com 