Maand: maart 2018

Daar ben ik weer … hoewel, ik zat nog op het vliegtuig toen ik dit typte. Op die manier gaat de tijd toch wat sneller. Al was het kort na het opstijgen nog helder genoeg om te genieten van de mooie Spaanse kustlijn.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, het was een vakantie met hindernissen.

Het begon al bij aankomst op de luchthaven van Alicante toen ik de contactpersoon van de door ons gehuurde woning wilde bellen. Een Spaanse stem wist mij te vertellen dat het nummer niet bestond. En van de Belgische eigenares van de woning had ik alleen een emailadres. Mijn eerste gedacht was ‘we zijn in de val gelopen, er is helemaal geen woning’. Paniek alom! Bij mij dan. Mijn echtgenoot blijft altijd ijzig kalm. Om helemaal gek van te worden!

Toen ik weer een beetje helder kon denken bedacht ik me dat de dame in kwestie misschien wel een Facebook account had. En dat had ze, maar buiten een enkele foto van de Spaanse villa verder geen gegevens behalve dat ze in Mechelen woont. 1207 leverde slechts één persoon (een man) op met dezelfde naam in Mechelen. Ik dan toch maar de stoute schoenen aangetrokken, het nummer gebeld en gevraagd of hij mevrouw I.C. kende. Dat was zo, het was zijn dochter. De situatie uitgelegd en na lang aandringen haar GSM nummer gekregen. Oef! Eerste hindernis genomen. Ik begrijp de man wel. Ik zou ook niet aan de eerste de beste vreemde een telefoonnummer geven. Enfin, uiteindelijk de dame te pakken gekregen. Ze begreep er niks van want ‘het nummer staat toch op de infomail die ik u heb doorgestuurd, samen met de code van de poort en van de locker waar de reservesleutel in zit’. Nee hoor, niks ontvangen en het nummer dat ik heb is wel degelijk onbestaand! Bon, zij heeft dan de contactpersoon gebeld dat we onderweg waren. So far, so good.

’s Avonds zoeken we in de infomap de code van de WiFi. Niet te vinden. Ik stuur haar de volgende dag een berichtje om de code te vragen. Weer komt ze uit de lucht gevallen. ‘Maar dat stond toch allemaal in die mail!!!’ Kan je mij de mail eens sturen die je laatst hebt ontvangen’. Ik heb er maar één ontvangen, met een contract, en haar deze doorgestuurd. Een uur later een mail van haar, met veel verontschuldigingen, dat ze ‘vergeten’ was de mail met alle nodige info door te sturen. Ik had daar niet bij stilgestaan en was er van uit gegaan dat we die info ter plaatse van de contactpersoon zouden krijgen, zoals dat normaal gaat. Zonder voldoende info vertrekken … het zal me geen tweede keer overkomen, dat weet ik wel zeker.

Dag twee ’s avonds willen we de gaskachel aansteken want in maart kan je ’s avonds wel een vuurtje gebruiken, ook in Spanje. De fles butaan is nog vol maar warmte geeft de kachel niet. Dan de airco maar op de verwarmingsstand gezet, en nog maar eens een bericht gestuurd dat de kachel het niet doet. OK, contactpersoon zal voor een nieuwe kachel zorgen. Maar de volgende dag is een zondag en op zondag zijn er geen winkels open. Op maandag 19 maart helaas ook niet want dan is het het feest van Sant Josep. Dinsdag hadden we dan eindelijk een nieuwe kachel.

Zondag erop deed de WiFi het niet meer en aangezien we internet TV hadden, ook de TV niet. Weer maar een berichtje gestuurd, wat moet ik anders? De avonden zijn te koud om een terrasje te doen, de meeste restaurants hebben zelfs geen verwarming, dus zitten we liever thuis en aangezien we overdag veel zitten te lezen kijken we ’s avonds graag wat TV. Het heeft dan tot woensdag geduurd voor er een technieker langs kwam om de boel te herstellen. We hebben ons overigens wel gered door te tetheren en via de laptop/tablet wat TV te kijken.

En de laatste hindernis, dat was er eentje waar niemand iets aan kon verhelpen: het weer dat maar zo-zo was. Vooral de eerste week was het soms bibberen met zo’n graad of 12 overdag en windkracht 6. Lange broek, trui en donsjas in plaats van short en topje. De tweede week was het beter en hadden we een paar dagen van om en bij de 23 graden, maar standvastig weer was het niet en zeker niet te vergelijken met het weer in maart van vorig jaar. Maar altijd nog beter dan het Belgische weer heb ik me laten vertellen. En we hebben ons zeker niet verveeld. Echtgenoot heeft veel gefietst en samen hebben we weer wat plekken bezocht waar we nog niet eerder geweest waren, en ook lievelingsplekjes opnieuw een bezoek gebracht. En natuurlijk hebben we genoten van onze (veel te grote) villa met zonnig terras en privé zwembad. In oktober mogen we nog eens, maar dan wat langer … en in een villa van een andere eigenaar waarvan ik alle info al ontvangen heb.

Een tweede ‘eerste keer’ vragenronde. Deze zag ik en tijd geleden bij Leve Lieze en ik neem hem graag over. 

Wat was je eerste woord?
Geen idee. 

Wie was je eerste liefde en spreek je hem nog?
Mijn eerste liefje … is eigenlijk nooit een echt liefje geweest. Het was in het zesde leerjaar en de jongen waar ik een oogje op had, was ook de favoriet van een ander meisje uit mijn klas. Toen hebben we via via aan een van zijn klasgenoten een briefje voor hem meegegeven met onze twee namen op en de vraag op wie hij viel. Helaas hebben we nooit antwoord gehad want het briefje werd onderschept door de studiemeester op de jongensschool en de jongen in kwestie heeft het dus nooit ontvangen. En wij waren veel te verlegen om het hem gewoon te vragen.

Wat was je eerste huisdier?
We hadden vroeger thuis een poes, maar ik had daar niet zoveel mee. Later, toen we in ons eigen huis woonden en onze zoon graag een poes wou, haalden we Mop in huis en een jaar later hielden we van haar eerste en enige nestje onze kater Zino. Dat was echt ‘mijn’ kat. Helaas hebben we hem (en ook onze Mop) moeten laten inslapen. Hij is 17 geworden, zij 16.

Wat was je eerste auto?
Dat was een Mini 1100 Special, zilvergrijs met een zwart kunststoffen dak. Mijn droomwagentje dat ik na vijf jaar met heel veel pijn in het hart en met échte tranen heb moeten wegdoen omdat het te klein was om een kinderwagen in te vervoeren. 

Wie was de eerste persoon die je een berichtje stuurde vandaag?
Een vriendin met wie ik had afgesproken om te gaan lunchen. 

Wie was de eerste persoon waaraan je dacht toen je opstond?
Aan de poetsvrouw … dat ik op tijd beneden moest zijn om de deur open te doen.

Wat was je eerste vlucht met het vliegtuig en naar welk land ging je?
Die heb ik mijn eerste ‘eerste keer’ al beantwoord: op huwelijksreis naar Mallorca.

Wie was je eerste beste vriendin en hebben jullie nog contact?
Mijn eerste beste vriendin is na meer dan 50 jaar nog steeds mijn beste vriendin. We zaten samen op de lagere school en hebben ook samen in het middelbaar gezeten. Nadien scheidden onze wegen zich – overdag in ieder geval – want zij ging normaalschool doen bij de nonnen in Wijnegem en ik ging studeren aan St. Lodewijk (nu Karel de Grote). Onze vrije tijd brachten we wel vaak samen door. Sinds we allebei kinderen hebben (zij heeft er drie, ik één) is onze band nog sterker geworden. Nu zijn we allebei met pensioen en doen we vaak dingen samen. We zien elkaar minstens één keer per week. Mijn man is ook peter van een van haar kinderen.

Wie was je eerste beste vriend en hebben jullie nog contact?
Een beste vriend heb ik nooit gehad. Ik zat tot mijn 18de op een nonnenschool en jongens werden heel ver uit de buurt gehouden. 

Wat was het eerste concert waar je heen ging?
Cliff Richard, in het Sportpaleis. Ik moet toen een jaar of 17 geweest zijn.

Wat was de eerste film die je hebt gezien in de bioscoop?
De Sissi trilogie. Een keer of drie minstens. 
De eerste keer met vriendinnen naar de cinema: Woodstock.

Wat was de eerste sport die je beoefende?
Ik ben totaal niet sportief. Ik heb wat getennist, gebadmintond en gesquasht, maar nooit in clubverband. En heel veel gerolschaatst in mijn jeugd. Ook een sport, niet? 

Wat was je eerste piercing?
Die heb ik niet, en ook geen tattoos. Wel gaatjes in mijn oren sinds mijn 20ste of zo.

Wat is het eerste dat je doet als je thuis komt?
Ik ben altijd thuis, dus deze moet ik passen.

Wanneer was je eerste kus?
Op mijn vijftiende denk ik. Ik weet nog wel met wie ik gekust heb.

Deel gerust ook leuke eerste keren van jezelf, ik geniet graag mee.

Sandra Bekkari (‘Nooit meer diëten’), Pascale Naessens (‘Mijn pure keuken’), Jeroen Meus (‘Dagelijkse kost’) … allemaal hebben ze hun ideeën over wat wel en wat niet mag in een al dan niet gezonde slash lekkere keuken.

Laat mij nu fan zijn van de keuken van Jeroen Meus. Ik ben een Belg en bijgevolg van nature een bourgondiër. Ik word blij van een portie goudgele frietjes met een kwak mayonaise, van een stuk Franse rauwmelkse kaas 50+, van een boterham met échte boter, van smeuiige aardappelpuree, van een goed glas wijn op zijn tijd, en voor pasta op eender welke manier mag je me ’s nachts wakker maken. Nu ja, niet echt want tijdens mijn weinige uren slaap wil ik gerust gelaten worden. Ik bedoel maar …

Fan van Jeroen of niet, vanaf het moment dat ik wist dat ik kandidaat was om diabetes type 2 te ontwikkelen – in combinatie met te hoge cholesterol die ik al langer had – zijn wij veel gezonder gaan eten. Suiker is uit den boze en vooral de inname van vetten werd drastisch beperkt. Industrieel bereide voeding hebben wij nooit in huis gehad. Maar de strijd tegen de diabetes heb ik verloren. En de kilo’s blijven eraan.

En dan komt daar op een doordeweekse avond bij Lieven Van Gils Dr. William Cortvriendt uit de lucht gevallen (ik had nog nooit van hem gehoord) om ons te zeggen dat de voedingsdriehoek zoals die sinds 2017 bestaat fout is. Wat onderaan de driehoek bengelt (boter o.a.)  moet helemaal naar boven, koolhydraten (brood, pasta, rijst, aardappelen) uit het donkergroene gebied moeten helemaal naar beneden.

Alles in het lichtgroene gebied moet naar boven. Met andere woorden: we eten te veel koolhydraten en te weinig vetten. Om overgewicht, diabetes, hoge bloeddruk en hoge cholesterol tegen te gaan moeten we meer natuurlijke vetten eten, onverzadigde maar ook verzadigde. Boter dus onder andere, geen margarine. Terug naar de natuur. Aldus deze arts. Toen ik dat laatst ter sprake bracht bij mijn cardiologe werd ik bijna haar kabinet uitgebliksemd. Als het aan haar ligt, dan moet ik als een konijn gaan leven.

Cortvriendt zegt ook dat we te vaak eten. Te veel keren per dag. Ons spijsverteringsstelsel blijft maar aan de gang en op die manier verbranden we geen vetten. Het bekende fenomeen van het jojo-effect.

Klassiek geschoolde diëtisten (en daarmee bedoel ik niet de zgn. voedingsdeskundigen Bekkari of Naessens) zeggen net dat we vaker moeten eten. Drie hoofdmaaltijden en drie tot vijf (gezonde) tussendoortjes, om de spijsvertering aan de gang te houden en aldus de vetverbranding te stimuleren. En dat koolhydraten, naast veel groenten en voldoende eiwitten, ‘brood‘nodig zijn in een gezond dieet.

Wie heeft er nu gelijk? Weet u het nog?

Wat mij betreft, ik volg mijn gezond verstand … en toch ook een beetje Jeroen Meus.