Gisteravond met vrienden gegeten bij Jardin Public. Wij waren er al een paar keer eerder geweest. De eerste keer tijdens de uitvaart van mijn schoonzus in juli, een paar weken nadien voor een lunch op het heerlijke terras. Wij hebben toen uitstekend gegeten, vandaar was de keuze voor vanavond gevallen op Jardin Public.
Het restaurant – een oud hoevetje – ligt midden in een woonwijk, tussen de appartementsblokken. Het ontleent zijn naam aan het kleine openbaar parkje waarachter het gelegen is.
Wat mij weer direct opviel toen we binnenkwamen was de vriendelijkheid van het personeel. Dat was de vorige keren ook al zo. Onze jassen werden aangenomen en wij werden naar onze ronde tafel vlakbij de open haard begeleid waar onze vrienden al zaten te wachten. Het restaurant is zeer klassiek ingericht, met ronde, vierkante en lange tafels waarrond comfortabele armstoelen. Wat mij dan weer wel verwonderde was dat er geen tafelkleden gebruikt worden. Wel spierwitte stoffen servetten uiteraard. Er stonden al olijfjes op tafel en er werd direct een stukje brood aangeboden – bruin of wit – om alvast wat te knabbelen tijdens het wachten op het aperitief. We kozen eensgezind voor een licht mousserende wijn uit de Piemonte. Geen Asti Spumante, noch een Moscato d’Asti. Jammer dat ik het niet opgeschreven heb want het was een lekkere frisse wijn met een zacht pareltje.
We hebben à la carte gegeten want het november-menu was nogal wild en enkelen onder ons (waaronder ik) houden niet van wild. Maar voor we aan de voorgerechten begonnen kregen we eerst een kleine amuse: een satétje (op een stokje uiteraard) in een glaasje met onderin wat sweet chili. Niet mijn meug en wat mij betreft niet echt passend bij de Franse keuken die hier gevoerd wordt, maar ik hoorde geen klachten van de tafelgenoten.
Drie van ons kozen als voorgerecht artisanale garnalenkroketjes met mierikswortel, avocado crème, jonge frisée salade. Mijn manlief koos voor jonge bosduif, paté van patrijs, gerookte ganzenlever, linzen, champignons, rode kool, amandel. De garnalenkroketten (kroketjes is een understatement) waren goed gevuld met grijze garnalen en lekker smeuiig. Ik ga ervan uit dat de duif ook wel lekker was.
Voor de hoofdgerechten kozen we allemaal iets anders:
- Ierse filet pur, gebraiseerd witloof, peperroom en verse frietjes
- hazenrugfilet, gebakken wintergroenten, chutney van kweeperen, hazepepersaus, pont neuf van kastanjes
- hertenfilet, risotto met bospaddenstoelen, truffel, saus van gebrande ui, rode biet
- gebakken zeebaars filet, venkel, boschampignons, ganzenlever, kalfjus, wortelpuree
De borden waren mooi opgemaakt en mijn visje was in ieder geval heel lekker. Aangezien er niks terug is gegaan naar de keuken ga ik ervan uit dat iedereen zijn gerecht wel lekker vond.
Dessert: voor drie van ons koffieversnaperingen: assortiment van huisbereide zoetigheden (crème brûlée, iets bavarois achtigs, een macaron, een blokje gembergelei, wat fijne koekjes en ik denk dat ik nog iets vergeten ben). Ikzelf koos voor banaan koud en warm. Het warme gedeelte bestond uit een moes van banaan in een buideltje van filodeeg dat recht uit de oven kwam. Het koude gedeelte was een nougat glacé van banaan. Nougat glacé is een van mijn favoriete desserts. Ook deze was weer super! Verder lag er nog een krokantje van banaan op het bord en het was afgewerkt met een streep (bananen)gel.
Na koffie / thee en het betalen van de rekening (die niet tegenviel – er was niet veel wijn gedronken vanwege allemaal met de auto) verlieten we, na nog een kwinkslag van de garçon die onze jassen pakte, met een goed gevoel deze zaak. We komen nog eens terug!
PS foto’s van de website genomen.
myriamsditjesendatjes.com 