Onze tuin/terras in juni

Stokrozen. Deze staan in de tuin, mooi op een rij, om het gestapelde hout (voor de haard) een beetje te maskeren. De kleuren zijn moeilijk helder te krijgen, maar we hebben ze in verschillende kleuren. Er zijn er roze, zalmroze, paarsig roze, witte, fuchsiaroze en één lichtgele. Ik vind ze prachtig.

De hosta’s staan in potten op het terras. Vorig jaar waren ze volledig kapotgevreten door de slakken. Tot nog toe valt het mee … slechts één gaatje in een van de planten.  

Gemengd tuin/terras: heel veel oude rozen, echinacea (zonnehoedjes) in het oranje en het roze maar de roze beginnen nog maar net open te komen, platycodon (ballonplant) in het wit, het roze en het paars (de roze en de paarse laten op zich wachten) en lathyrus (reukerwtjes).
En dit zijn mijn muurbloempjes (letterlijk), kleurige portulaca. Hier ben ik heel blij mee. Telkens er een bloem uitgebloeid is, komt er een bloem in een andere kleur tevoorschijn. Heel bijzonder en hele dankbare plantjes. En tegelijkertijd is die lelijke muur wat aangekleed.

En voor de rest staan er nog wat eenjarigen op het terras, twee palmen, een vijgenboom die de geest gaat geven en een appelsienboompje waar bloempjes aan staan. Of we in november onze eigen appelsienen gaan kunnen plukken is nog maar de vraag. 😉


Tuinieren

Manlief en ik hebben gisteren samen in de tuin gewerkt. Zonder wrevel en zonder discussies. Dat is wel eens anders geweest. Mijn man en ik zijn namelijk nogal verschillend. Hij is een bijhouder, ik totaal niet. Hij is ook de doener, ik heb niet zo’n groene vingers. Bovendien had ik een goede reden om niet te hard te werken: de sinusitis waarmee ik al bijna twee weken zit opgescheept.
We hadden van zoonlief een kruiwagen vol rozenstruiken gekregen die bij ons in de tuin een plek zouden krijgen. Maar eerst nog een goede plek vinden … Ik opperde om de hortensia’s die ik – tussen haakjes – al lang beu ben omdat ze, ondanks snoeien ieder jaar, veel te groot worden, naar achter in de tuin te verhuizen zodat de rozen een mooie plek zouden hebben vlakbij ons terras. Daar kon manlief wel mee akkoord gaan. Aldus geschiedde: plantgaten gemaakt achter in de tuin, hortensia’s uitgeschupt, de aarde klaar gemaakt voor de rozen. Zoveel rozen, waar laten we die allemaal? Ik hou van rozen, echt waar, maar manlief zou er tien zetten op een plek waar er slechts zes kunnen staan. Ik gooi ze ook niet graag weg, maar ik wil wel rust in de tuin en trop is gewoon te veel. Enfin, we hebben een compromis gevonden en we zijn eruit geraakt, zoals gezegd zonder wrevel en zonder discussie. 
Na 40+ jaar huwelijk gaan we het blijkbaar toch nog leren. Als hij nu ook zijn kelder nog opruimt waar hij al 40+ jaar van alles en nog wat verzamelt, dan komt het helemaal goed. ☺️

Mijn verticaal tuintje

Kreeg het gisteren in mijn kop om ‘iets’ te doen met een blote bakstenen muur op ons terras. Er groeit wel wingerd tegen, maar het gaat te traag naar mijn goesting voor hij de muur voldoende bedekt. Het idee van een verticale tuin vond ik op Tinternet (waar anders?), samen met nog zoveel andere mooie ideetjes.

Dit is het geworden en ik ben er heel blij mee, ondanks dat ik er liever wat gele en oranje potjes had bij gehad, maar die vond ik niet.