Mei

“In mei legt elke vogel een ei”.
Het zal wel zijn! Twee van onze nestkastjes zijn druk bevolkt. Nu maar hopen dat de jonge vogeltjes veilig kunnen uitvliegen want de poes van de buren zit regelmatig op vinkenslag.

Al was het niks te warm in mei en waren er nog te veel dagen met regen en vooral wind, toch was mei een fijne maand, met veel uitstapjes. Op de mooie dagen waren we meestal met onze fiets onderweg, zowel in eigen land als over de grens in ons favoriete fietsland. De laatste twee weken zijn we nauwelijks thuis geweest. Wij nemen de kansen als ze zich aandienen!

Zo fietsten we onder andere in Haspengouw (B) en in Nederland het rondje Midden-Delfland, de Nieuwe Dordtse Biesbosch, het Markiezaatmeer, de Brabantse Wal, en nog wat kortere tochtjes. Goed voor 375 kilometer.

Wandelen deden we op zonnige dagen als het té veel wind was om te fietsen. Een stadswandeling in Middelburg en een in Vlissingen. Het was heerlijk om weer eens aan zee te zijn.

We liepen ook twee keer de wandeling die ik had uitgestippeld voor de blogmeeting in Antwerpen. De eerste keer zijn we halverwege uitgeregend, nat tot op het bot; de tweede keer – 3 dagen voor D-Day – hebben we de wandeling eindelijk kunnen uitwandelen, in de zon en met veel wind.

Er was het schoolfeest van onze Kleinzoon, het bedrijfsbezoek op Manlief zijn ex-werk met de nodige foodtrucks, een receptie van Manlief zijn fietsclub ‘partners welkom’, en heel veel lunches tijdens de fiets- en wandeltochten.

En dan was er natuurlijk HET hoogtepunt van de maand: de Blogmeeting. Je kon er hier al over lezen, maar ook bij de andere deelnemende bloggers. Het was een succes en voor herhaling vatbaar.

Vandaag, 31 mei zijn wij op vakantie vertrokken. Totaal iets anders dan wat we normaal doen. Je leest er vast nog over …

April

April begon zoals maart geëindigd is: met regen, veel regen.

Het was pasen. Kleinzoon kwam paaseieren rapen. Hij had een grote boodschappentas bij. Op mijn vraag ‘ga je boodschappen doen’ antwoordde hij ‘nee, ik heb die tas bij want ik denk dat de paashaas hier geweest is’. Dat was het geval. De paashaas had zijn chocolade eieren goed verstopt in de tuin. Kleinzoon is er een tijdje zoet mee geweest om ze allemaal te vinden. Op den duur wist ik zelf niet meer waar ik er allemaal mee gebleven was.

Op een van de zeldzame zonnige dagen die we kregen in april gingen manlief en ik de blogmeeting wandeling voorwandelen. Die viel helaas wat langer uit dan gewenst. Oeps! Ik heb ze nu aangepast en we wandelen ze een van de dagen nog eens.

We brachten een heerlijke zonnige en warme week door in de Algarve (Portugal), waarover je hier en hier en hier en hier al kon lezen. De zon heeft ons deugd gedaan. Het thuiskomen bij 8 graden in de striemende regen zette ons meteen weer met beide voeten op de grond.

De tuin kwam eindelijk tot leven. Boshyacinten, meiklokjes, late tulpen, seringen, hostas en heel veel lekkere appeltjes-in-wording. En we vermoeden dat er twee nestkastjes bewoond zijn.

We waren maar amper terug thuis toen er al een lang weekend ‘s-Hertogenbosch volgde met onze Overjaarse Jeugdclub. Daarover later meer.

En dat was eigenlijk zo’n beetje de maand april.

“Verschaft april vele schone dagen, dan pleegt mei de last te dragen”.

Daar hoeven we dus al niet meer bang voor te zijn! April heeft zo weinig schone dagen verschaft dat mei wel zonnig en mooi móet zijn. We gaan het zien …

Vogels

Veel bloemen hebben we nog niet in onze tuin. Wel veel vogels! Ze kwetteren en scharrelen van ’s morgens tot ’s avonds.

Het is hier dan ook niet slecht van eten, al zeg ik het zelf. Nootjes, pitten en zaden, vetbollen, meelwormen, …

Het is een genot om dat kleine grut in de gaten te houden.

Gesneuveld

Mijn blender, die al ruim twee en een half jaar mijn ontbijt verzorgt, is vanmorgen gesneuveld.

Een stomme move met mijn hand tegen de kan en ik zag zo de kunststof afsluitring uit elkaar spatten. In stukken vaneen.

Dat wordt dus morgen geen ontbijt, tenzij ik probeer met mijn mixer iets in elkaar te flansen.

Ik heb toch maar snel bij het blauwe mannetje een nieuwe besteld. Die zou 15 maart geleverd worden. Op hoop van zege!

Dag goede vriend, bedankt voor de jaren trouwe dienst.

Wegwerpmaatschappij

We vallen in kosten. Onze verwarmingsketel moet vervangen worden. Het is te zeggen, er is een duur onderdeel stuk. Het onderdeel en de werkuren voor het demonteren en vervangen zijn zodanig duur dat een nieuwe ketel de betere optie is.

Onze ketel is 14 jaar oud. Vroeger gingen die dingen tientallen jaren mee. Onze vorige was minstens 30 jaar oud. Nu worden ze gemaakt (geprogrammeerd) om een tiental jaar mee te gaan, wist de technieker te vertellen. We hebben dus nog chance!

Eens kijken of we nog een premie kunnen lospeuteren van de Vlaamse Overheid …

Vrijdag de 13de

Het begon hier al goed. We zitten in de kou.

De thermostaat van de CV geeft een storing. Net voor het weekend. Fijn.

De dame van het servicepunt dat we belden (en die ook het onderhoud doen van onze CV en airco) zei fijntjes ‘de installatie is niet door ons bedrijf gebeurd hè‘. Neen mevrouw, de installateur van destijds is vanwege zware longproblemen met zijn bedrijf moeten stoppen.

Ze zou eens zien wat ze kon doen …

We wachten nu op haar telefoontje en zijn blij dat we ondertussen bij een lekker brandende haard kunnen zitten.

46 jaar kerstgerief

Al een paar jaar zetten we geen kerstboom meer want

-speelgoed van kleinzoon staat op de plek waar de kerstboom altijd stond
-geen zin meer in het gedoe met opzetten en afbreken
-kleinere versieringen zijn beter op hun plaats in onze niet zo grote living.

Op mijn vraag of schoondochter interesse had in kerstballen, pieken en slingers ben ik eens in mijn kerstgerief gedoken. Een mens vergaart wat op zesenveertig jaar tijd hoor want, ja, je wil nu en dan toch eens een ander kleurtje in die boom.

Dat het zóveel was, dat had ik niet verwacht. Het resultaat van zoveel jaren kerst ten huize M & M zijn twee grote bomvolle opbergboxen.

Bij het zien van de oudste kerstversiering heb ik nog even getwijfeld om het bij te houden. Maar wat doen we ermee? Toch maar van mijn hart een steen gemaakt. Het zal zeker een plekje krijgen in het huis van onze kinderen.

Ons dagelijks brood

We moeten er wat voor over hebben om aan ons dagelijks brood te geraken.

Wij hebben binnen een straal van 500 meter drie bakkers. En binnen een straal van 2.5 kilometer zijn dat er zeven. En toch is het niet zo simpel om aan brood te geraken op maandag tijdens de vakantie.

Onze eigen bakker is op maandag gesloten.

De bakker daar schuin tegenover is een maand gesloten wegens jaarlijks verlof.

De derde bakker is vorige week met pensioen gegaan.

Bakker vier heeft maanden geleden een hartinfarct gehad en is nog altijd niet hersteld. Het zal mij benieuwen of hij ooit nog terug herbegint.

Bakker vijf is met jaarlijks verlof voor drie weken.

Bakker zes is met jaarlijks verlof voor drie weken.

Uiteindelijk konden we bij bakker zeven toch een brood scoren. Wel een industrieel gebakken brood, maar beter dat dan niks.

Dat was vroeger wel anders. Toen spraken de bakkers onderling af om gespreid vakantie te nemen tijdens juli en augustus. De grote vakantie duurt tenslotte twee maanden.

Misschien terug zelf brood bakken maandagmorgen?