Mak schaap

Ik voel me de laatste tijd een mak schaap dat zomaar de regeltjes volgt ‘omdat het moet’ terwijl anderen er de kantjes vanaf lopen.

Waar ik het vooral heel moeilijk mee heb, is dat we al maanden niet meer op ons kleinkind mogen passen. En als het van Marc Van Ranst afhangt gaat dat ook zo blijven ná corona want hij vindt ‘kleinkinderen en grootouders van 65+ geen goede combinatie’. Meer nog: ‘zieke kinderen naar grootouders brengen gaan we wellicht niet meer doen in de toekomst’. Neen, want ouders kunnen zomaar van hun werk wegblijven als de kinderen ziek zijn. Niet dus.

Generaties lang heeft er geen haan naar gekraaid dat grootouders op hun kleinkinderen pasten. En nu plots is het een ‘slechte combinatie’.

Wat met het welbevinden en de levensvreugde van vijfenzestigplussers? Kleinkinderen houden ons jong. Daar wordt totaal geen rekening mee gehouden.

En voor de kleinkinderen hetzelfde. Ik herinner me nog heel fijne vakanties bij mijn grootouders op de boerderij. En ook mijn zoon heeft als kind veel tijd doorgebracht bij mijn ouders. Mijn man en mijn kleinzoon: twee handen op één buik.

Gaan we dat de kinderen afnemen? Nee toch!
Gaan we dat de grootouders afnemen? Nee toch!

Ik weet niet hoe lang ik nog een mak schaap kan zijn, maar die maatregelen hangen flink mijn voeten uit. En dan heb ik het over ALLE maatregelen.

Ik wil terug een terrasje doen.
Ik wil terug uit eten gaan.
Ik wil terug op vakantie gaan.
Ik wil mijn kleinkind terug kunnen zien in mijn huis.

Ik wil vooral mijn vrijheid terug.

Wat ik niet wil, is hier een discussie voeren over het al dan niet nut van de maatregelen. Reacties zijn uitgeschakeld. Wil je er toch iets over kwijt? Je weet me te vinden!