Havenhuis Antwerpen

Met de vereniging waarvan we lid zijn, brachten we gisteren een bezoek aan het nieuwe Havenhuis in Antwerpen. Een ‘architecturaal meesterwerk’ naar een ontwerp van de Brits-Iraakse architecte Zaha Hadid met de bedoeling Antwerpen als wereldhaven opnieuw op de kaart te zetten. Niet dat Antwerpen als wereldhaven niet meer van betekenis is, maar er is de laatste jaren té veel havenactiviteit verhuisd naar Nederland (Rotterdam, Vlissingen).

Bedoeling was om de oude brandweerkazerne te integreren in het nieuwe project zodat technische en administratieve diensten op één plek samen zouden zijn. Het winnende ontwerp én het uiteindelijke resultaat bestaat uit twee met elkaar verbonden hoofdvolumes: het originele gebouw in renaissance stijl met daar bovenop een balkvormig volume – in de vorm van een schip – met een volledig glazen gevel. Het glas is dusdanig in de stalen constructie geplaatst dat het – vooral ’s avonds – lijkt op een enorme diamant aan de hemel.

Ik zit dan direct met van die praktische vragen in mijn hoofd: hoe gaan die duizenden ramen ooit gekuist worden? Is daar budget voor?

De stadsgids deed zijn best om er een interessant verhaal van te maken, maar eigenlijk viel er niet zoveel over te vertellen. We hebben eens mogen rondkijken in de hall van het oude gebouw en in bepaalde gedeeltes van het nieuwe ‘volume’. Er wordt daar blijkbaar zeer veel vergaderd want bijna de hele zesde verdieping zijn vergaderruimtes, van klein tot heel groot. De overige verdiepingen worden ingenomen door grote kantoorruimtes. Er zijn zo’n 600 medewerkers en zij werken volgens het principe ‘open kantoor’, waarbij niemand een vaste werkplek heeft. De CEO zit, zoals gebruikelijk, op de top floor en daar mochten we niet kijken …

De inrichting is zeer strak en ook volledig (interieur, meubelen en accessoires) ontworpen door Zaha Hadid en vrijwel alles is in het steriel wit. Mooi – als je van clean houdt – maar of het ook praktisch is? Ik heb daar mijn bedenkingen bij. Het gebouw is nog geen jaar in gebruik en de muren in het restaurant en de mooie witte trap naar het auditorium zitten al vol zwarte vegen.

Het is een prestigieus project en You love it, or You hate it. De nieuwe constructie heeft wel iets, maar de combinatie van beide vind ik nog steeds een gedrocht.