De ene dag is de andere niet

Gisteren de hele voormiddag staan koken, met up-tempo muziek uit de oude doos erbij … California Dreamin’, Everlasting Love, The Weekend, Dirty Ol’ Man, … Ik voelde de energie en de adrenaline al meteen toen ik ’s morgens mijn bed uitkwam.

Vandaag ook weer muziek, maar de stemming is anders. En de muziek ook … Rain and Tears, It’s Five O’ Clock, Through the Barricades, … Ik word er geweldig weemoedig van. Denk ook weer veel aan mijn moeder. Daarstraks nog, toen ik aardbeienconfituur aan het maken was. Dat lukte vroeger nooit, noch bij haar, noch bij mij. Die bleef altijd veel te dun. En vandaag … mooie, vaste confituur. Ik wou dat ze erbij was geweest, al was het maar heel even.
Gauw terug overschakelen naar mijn andere playlist! 

Gèntsche Fieste

Na twee dagen binnen zitten, vanwege de warmte nog maar eens, had ik wel zin in een avond uitstap. Lekker cruisen met de cabrio, ergens wat drinken, van die dingen. Maar we moeten wel een doel hebben. De Gèntsche Fieste! Een jaarlijks terugkerend 10-daags evenement in het hart van Gent met muziek, dans, theater, voorstellingen, enz. Goed, wij dus op weg naar Gent op deze zwoele dinsdagavond. Je ziet het op de buitentemperatuurmeter: 31° om half negen ’s avonds!

Buiten heel veel muziek was er in Gent ook heel veel volk. Man, man, je kon er echt over de koppen lopen. Vooral bij de populaire podia zoals Pole Pole (echt mijn ding) of Radio Modern was er geen doorkomen aan. Wij hebben dus heel veel sfeer opgesnoven maar ook heel veel al dan niet aangename geuren. Op een gegeven moment sopten mijn voeten in mijn sandalen van het zweet. Ondanks de warmte en de drukte hebben we nog tot heel laat ’s nachts genoten van de muziek en vooral van de uitbundige sfeer.

Voor de fun nog een videootje.

Rumoerige buren

Al minstens een uur hoor ik een onbestemd rumoer/geluid ergens naast ons huis. Ik kon het echt niet thuisbrengen. Toch uiteindelijk nieuwsgierig genoeg geworden om naar buiten te gaan en verder onderzoek te verrichten. Het geluid komt uit het huis van de buren en met dat ik de klanken van buurman zijn gitaar hoor, valt mijn frank: flamenco-repetitie! Er wordt zo hard op de grond gestampt dat ik het bij ons binnen kan horen. Zo spijtig dat ik niet even mijn neus binnen kan steken om te kijken, maar dat is echt not done in onze buurt.

Nostalgie

In de stille Kempen op de purperen hei,
Staat een eenzaam huisje, met een berk er bij,
En een zomeravond, in gedroom alleen,
Kwam ik ongeweten langs dit huisje heen.

Hoe schoon nog de wereld, de zomerse hei,
Dat is hier op aarde de hemel voor mij!

In het eenzaam huisje, zat een meisje ach!
Lijk ik nergens anders, ooit een meisje zag!
Door het venster keek ze, mij verlegen aan,
Schoof het gordijntje toe en is maar opgestaan.

Hoe schoon nog de wereld, de zomerse hei,
Dat is hier op aarde de hemel voor mij!

Maar wat heeft de liefde, ook hier niet verricht!
Want nu schuift het gordijntje, nooit meer voor me dicht!
Door het open venster, dat men vroeger sloot,
Lach ik op ons kindje op zijn moeders schoot.

Hoe schoon nog de wereld, de zomerse hei,
Dat is hier op aarde de hemel voor mij!