L’Atelier de Mathilde & de zee

 

Ik had al enige tijd een bon liggen voor een maaltijd (twee halen één betalen) in een restaurant in Sint-Idesbald. Niet direct bij de deur, want zo’n dikke twee uren rijden hier vandaan aan de kust, bijna aan de Franse grens. We hebben gewacht op mooi weer om de verplaatsing te maken en kijk, vandaag was het zo ver! Nog lang geen zomer maar het weerbericht zag er zeker niet slecht uit … in vergelijking met wat we de laatste weken gehad hebben.

Het restaurantje, L’Atelier de Mathilde, intrigeerde me op de een of de andere manier. Ik moest en ik zou er naartoe. En het had ook echt wel iets: het mooie pandje, de zuidfranse keuken, zelfs het bric-à-brac interieur! Er waren geen twee stoelen hetzelfde, overal lagen verschillende serviëtten (wel heel netjes gesteven en gestreken), het stond overvol met brocante prullaria, maar het was toch tof. Sympa, zoals ze zeggen want alles was en français, al spraken ze tegen ons wel Nederlands, zij het met een beetje haar op. Madame (Mathilde dus) doet de keuken, monsieur (Patric) bedient. Ik zei nog tegen manlief dat dit nog iets voor ons zou zijn, om ons bezig te houden na ons pensioen, maar dit geheel terzijde.

We hebben heerlijk gegeten uit de keuken van Mathilde. Hij: salade uit de Landes met ganzenlever en gerookte eendenborst vooraf en gekonfijte eend met krokante sla en gekruide krieltjes als hoofdgerecht. Ik: rouget filet façon “pissaladière niçoise” vooraf en tijgerscampi in mediterrane stijl met tagliatelle als hoofdgerecht. En voor het dessert waren we zeer eensgezind: pruimenijs met geweekte pruimen (pruneaux d’Agen) overgoten met niet zo’n klein scheutje Armagnac! En lekker dat het allemaal was.

Alle extra calorietjes hebben we er na het eten weer afgestapt. De zon was inmiddels gaan schijnen, dus hebben we een fijne wandeling gemaakt op de dijk in Sint-Idesbald en nadien nog even ge-window-shopt in de winkelstraat in Koksijde. En natuurlijk ook uitgebreid geterrast!

De terugreis verliep moeizaam: files, wegenwerken, omleidingen … meer dan drie uren onderweg geweest, maar het was het waard. Het was een fijne dag.

 

Auteur: MyriamC

vrouw / moeder / oma / levensgenieter / wereldreiziger / #foreveronvacation Mijn motto: YOLO!

%d bloggers liken dit: