Maand: juni 2024

Ik kijk naar buiten …

Ik kijk naar buiten. Ik zie de vogels en ik geniet. Het is hier de hele dag door een drukte van belang aan het voederhuisje. Kauwen, duiven, bonte spechten en koolmeesjes wisselen elkaar af.

De kauwen en de duiven zijn niet welkom maar ze komen toch. De bonte spechten (3 stuks) en de koolmeesjes (7 stuks) wisselen elkaar af. Als er een specht aan het knabbelen is aan de nootjes, dan blijven de koolmeesjes geduldig wachten op de rozenboog (zonder rozen). Vliegt de specht weg, dan kunnen de koolmeesjes niet snel genoeg bij het voederbakje zijn.

Twee jaar geleden had Manlief een spechtenblok gemaakt met vogelpindakaas omdat we toen één keer een bonte specht hadden zien vliegen. Nadien geen specht meer te zien en het spechtenblok is, met pindakaas en al, in de haard verdwenen. Hij gaat er nu een nieuw maken.

De jonge meesjes – ze zijn hier in een van de nestkastjes geboren – zijn zelfs niet bang om helemaal tot aan het raam te komen waar ik zit. Ze blijven ook gewoon zitten knabbelen als een van ons naar buiten gaat.

Het is zo mooi om te zien. Er wordt afgeraden om nu nog pinda’s te voederen maar de gedroogde wormen en de ‘tafelmix’, daar zijn ze niet zot van. Dus krijgen ze pinda’s … wij eten tenslotte ook liever iets wat we lekker vinden.

Van je kleinkind …

… kom je nog eens wat te weten.

We zaten aan tafel – Kleinzoon was blijven logeren – en ik vroeg wat hij op zijn boterham wou. Wij hebben nooit veel charcuterie in huis want ik gooi niet graag eten weg.

“Wij hebben heel veel in de koelkast” [dat klopt, hun koekkast puilt uit] zegt hij, “maar het is altijd vervallen. Dan wil mama worst klaarmaken en is het vervallen en moeten we het weer weggooien …”.

Alleen al de toon waarop hij dat zegde, en het gezicht dat hij erbij trok!

Ergernis

Ik erger me momenteel aan WordPress en vooral aan zaken die ik niet meer kan. Ik ben niet de enige, ik weet het.

Het lukt me bijvoorbeeld niet om bij bepaalde berichten de reacties uit te zetten zoals dat een week geleden op zeer eenvoudige wijze nog wel kon.

Dit is wat ik lees op de WP support site.

Ga rechtsboven naar de Scherminstellingen. Eenmaal in de scherminstellingen moet je een vinkje bij “Reacties” zetten. Vervolgens krijg je onder de editor waar je jouw bericht intypt de optie om reacties voor dit bericht of pagina uit te schakelen. Haal hier het vinkje weg.

Euh … rechtsboven … ‘scherminstellingen … vinkje bij reacties’ … waar dan?
(Edit: ‘scherminstellingen’ gevonden in de WP admin die ik nooit gebruik maar nergens iets van ‘reacties’)

Euh … ‘de editor waar je jouw bericht intypt‘ … ?????

Óf de support pagina is niet meer actueel, óf ik ben blind, en dom, en loop hopelijk achter wat technologie betreft (dat laatste klopt wel).

Iemand die wel weet hoe het moet?

PS. Ondertussen ben ik alweer vergeten hoe ik in die WP admin kom. Pfffff.

PPS. Met dank aan Melody, MS en Neeltje heb ik het discussievak terug gevonden (bovenin terwijl het voorheen onderin stond). En meteen de reacties gesloten.

Schrijfopdracht WP

“Heb je ooit gekampeerd?“

Twee keer. De eerste keer was met een vriendin en haar ouders op vakantie naar de Dolomieten en het Lido di Jesolo (bij Venetië). Ik zal 16 geweest zijn.

De ouders sliepen in de caravan, mijn vriendin en ik in een tent. Ik herinner me er heel weinig van, alleen dat ik het vreselijk vond om ’s morgens met mijn toiletgerief naar de gemeenschappelijke douches te moeten. Die rijen kleine douchecabines en toiletten, dat zie ik nog zo voor me.

De tweede keer was het jaar nadien, met vier vriendinnen een weekend op een kampeerterrein vlakbij het Circuit van Zolder. Wat ik me daar nog van herinner zijn de knappe Duitse jongens waarmee we al snel vriendschap sloten. Niets meer want ook hier waren de – strenge – ouders van mijn vriendin erbij.

Nadien nooit meer en het spreekt me ook nog altijd niet aan.

Vakantie 2024 (4)

Van Salzburg naar Schiefling am See (Karinthië) – 211 km

Woensdag zonder accidenten of vergetelheden met de zon in ons kielzog doorgereisd naar de Wörthersee in Karinthië waar we op de middag toekwamen.

Het was mooi weer en we waren te vroeg om in te checken in het hotel. Auto geparkeerd en alvast het mondaine Velden am Wörthersee verkend. Ik voelde me op slag aan het Lago Maggiore. Grote villa’s met Rolls Royces en Bentleys voor de deur, sjieke restaurans aan de Seepromenade, … spek naar mijn bek (maar niet naar mijn/onze portemonnee). Velden hadden we snel gezien en we wilden graag nog een eind fietsen nu het weer goed was. De voorspellingen voor de komende dagen zagen er niet veelbelovend uit. Dus wij de fiets op en, na de lunch op een terras aan het water, een korte fietstocht langs de zuidoever van het meer gemaakt. Mooi, heel mooi.

Dan naar het Landgasthof waar we geboekt hadden. Dat ligt niet aan de Wörthersee maar aan een van de kleinere meren, Trattnigteich, op 9 kilometer (en twintig minuten langs een smalle bochtige bergweg met de auto) van de Wörthersee.

Wat een idyllische plek … voor zij die van rust en het grote niets houden. Niets voor mij dus. Ik heb graag wat beweging. Buiten ons Gasthof, dat aan de oever van het meer ligt, is er hier niets. Mooi terras met vrij zicht op het meer, op de koeien en paarden in de weide aan de overkant, en omringd door bossen en bergen. Het was mooi weer zodat we nog lang op het terras gezeten hebben. Manlief heeft ook nog een frisse duik genomen.

Dat was het idyllische deel.

De nacht was slecht. De dunne gordijnen lieten weer heel veel licht door en om vijf uur is het al licht. Dat beloofde al op voorhand een slechte dag te worden.

We hebben ’s morgens nog buiten kunnen ontbijten maar we zagen al snel onheilspellende wolken afkomen. Fietsen riskeerden we ik niet met de slechte weersvoorspelling (eens een salonfietser, altijd een salonfietser). We hebben dan maar een wandelingetje gemaakt in Pörtschach, aan de noordoever van de Wörthersee. We waren maar amper een kilometer ver toen het begon te stortregenen. Kletsnat waren we toen we bij de auto kwamen.

We zijn nog naar Klagenfurt gereden, maar daar was alles dood. Blijkt dat 30 mei ‘Fronleichnam‘ is en dan is alles gesloten. Het is ook geen bijzonder mooie stad. Ook hier weer veel regen.

Toen we het weerbericht voor de volgende dagen eens bekeken zonk ons de moed in de schoenen. We kwamen hier (en op de volgende locaties) om te fietsen want buiten fietsen en wandelen kan je hier niks doen, en met de aangekondigde “große Regenmengen” voor het weekend en de helft van volgende week zat dat er niet in.

Tijdens de regen was ons idyllisch meertje ook lang niet meer idyllisch maar eerder erg deprimerend. En dat kan ik missen als de pest net nu ik me weer wat beter voel

De combinatie slecht (niet) slapen / slecht weer was voor ons voldoende reden om vroegtijdig naar huis terug te keren. We doen nog een overnachting onderweg maar de Chiemsee, Heidelberg en de terugrit over de Grossglockner Hochalpenstrasse zullen voor een andere keer zijn. Met het uitgespaarde bedrag (heel blij met de ‘gratis annuleren’ optie bij booking.com) gaan we, zodra het echt mooi weer is en voor zover ik me beter voel, Vandervalken in Nederland.

Foto’s: https://flic.kr/s/aHBqjBt1xJ

Korte nabeschouwing

Vrijdag zijn we terug naar huis vertrokken, een week vroeger dan voorzien.  Tien uren lang in de plensende regen. Bij momenten was het echt gevaarlijk.

Gelukkig regende het op dag twee van de terugreis minder hard.

Over de vakantie zelf: het weer was natuurlijk dé grote spelbreker. Maar verder vonden wij ook de regio die we vorige zomer en tijdens onze wintervakanties bezocht hebben (Würzburg, Augsburg, Füssen, Oberstdorf, Mittenwald) veel authentieker Bayerisch dan wat we nu gezien hebben. Het laatste adres waar we verbleven … daar had ik geen dag langer moeten zijn, en dat had niet alleen met het slechte weer te maken. Het was daar veel te rustig voor mij. Al bij al vond ik het niet erg om naar huis te gaan (ik had nooit gedacht dat dát ooit uit mijn mond zou komen).

~~The End~~

Tussendoortje

We zijn onderweg naar huis. Het was echt geen weer om nog een week in Oostenrijk/Duitsland te blijven.

Vandaag is dag twee van onze lange rit.

Ik had onze locatie gedeeld met onze kinderen. Kleinzoon kijkt dan op de landkaart waar oma en opa ‘al’ zijn.

Mijn telefoon rinkelt…

“Oma, ik zou graag hebben dat jullie vandaag of morgen naar ons komen. Liefst vandaag maar ik weet niet of het al donker zal zijn als jullie aankomen. Dan mag het ook morgen.”

Hoe fijn is dat, als je kleinkind uitkijkt naar je komst.

Opa heeft direct het gaspedaal wat dieper ingedrukt.

Vakantie 2024 (3)

Van Passau naar Salzburg – 121 km

Zondagmorgen weer alles op en in de auto gezet voor de volgende etappe, maar het einde van de stommiteiten was nog niet in zicht.

Op 23 kilometer vóór Salzburg krijg ik een paniekske: “ik denk dat ik een broek in de kast heb laten hangen“. Terwijl ik dan al niet meer weet waar ik het heb blijft Manlief uiterst rustig. “Hou u kalm … bel naar het hotel en vraag of ze eens willen gaan kijken …“. Ik gebeld en, ja hoor, mijn broek hing nog in de kast.

Long story short: we waren twee en een half uur later in Salzburg dan eerst gedacht en in plaats van 121 kilometer waren het er meer dan driehonderd. Maar ik heb mijn broek terug!

Wat hadden we toch weer geluk met het weer. De zon stond hoog aan de hemel toen we, na het inchecken in het hotel, onze fietsen namen om naar de binnenstad te rijden. Wat een prachtige stad in Salzburg. We zijn er al eens eerder geweest maar dat is zo’n dertig jaar geleden. Veel herinnerde ik er mij niet van. Maar o zo druk. Het leek wel of half Japan naar Salzburg was afgezakt.

Ook hier weer een aantal mooie en vooral grote gebouwen: de Dom, de Festung Hohensalzburg, het geboortehuis van Mozart, het woonhuis van Mozart, Schloss Mirabell en de Mirabellgarten, Schloss Hellbrunn, de Getreidegasse met zijn gilde symbolen aan de gevels, …. We hebben wat rondgefietst en rondgewandeld en ’s avonds lekker gegeten in de stad.

Maandag begon met stralende zon. We waren al vóór negen uur op pad met de fiets want we zouden eindelijk eens een langere fietstocht gaan maken. Zo gezegd, zo gedaan. We fietsten ’s morgens naar Schloss Hellbrunn en nadien bezochten we de Mirabellgarten. Het was heerlijk fietsen langs de oevers van de Salzach. Salzburg is een heel fietsvriendelijke stad. Er zijn mooie fietspaden en je kan er alle kanten uit, stad of natuur, wat je maar wil. En om de zoveel kilometer vind je zuilen met alle mogelijk gerief om een mankement aan je fiets te herstellen. Dat kwam van pas want Manlief had een kapotte voorband. Nu heeft hij zelf ook wel plakgerief bij en was het euvel gelukkig snel opgelost.

’s Middags werd het benauwd en we zagen de bui al hangen … We hebben het nog tot ’s avonds droog gehouden maar toen is het gaan regenen en het is niet meer gestopt.

Dinsdag heeft het de hele dag gegoten. We hebben het rustig aan gedaan en ’s morgens nog wat TV gekeken.  Het was geen weer om een hond door te laten, maar we wilden ook niet de hele dag op de kamer zitten.

De Festung Hohensalzburg stond op ons programma maar we zijn er gewoon niet geraakt. Er zijn heel veel omleidingen in de stad en de dichtstbijzijnde parking naar de kabelbaan stond vol. Ik had echt geen zin om in dit weer nog een kilometer of drie te gaan lopen tot aan de kabelbaan.

Maar we moesten toch iets doen! In de namiddag zijn we naar de Königssee gereden. Dat stond ook op mijn programma. We zijn er ook al geweest, even lang geleden als dat we in Salzburg waren, en ik had er hele mooie herinneringen aan. Jammer van het weer, maar toen we daar aankwamen hield het op met regenen en hebben we toch nog een korte wandeling gemaakt. Het was er nog even mooi als in mijn herinnering.

Dat was het voor de regio Salzburg en voor het min of meer culturele deel van deze vakantie.

Foto’s vind je op https://flic.kr/s/aHBqjBsLXd (Salzburg) en https://flic.kr/s/aHBqjBsTVy (Königssee)

De volgende bestemming is de Wörthersee in Karinthië. Het zal me benieuwen wat voor weer we daar krijgen. Het ziet er niet fraai uit.

~~ wordt vervolgd ~~