Tag: huis

Kuisen

Vanmorgen voor het eerst in 25 jaar terug zelf mijne kuis gedaan. Nu ik op pensioen ben, en tijd zat heb, vond ik dat de tijd was aangebroken om terug zelf aan de slag te gaan in mijn huis. Ik zit niet graag in de weg als de kuisvrouw komt, en iedere week op mijnen alleenen gaan ontbijten of tout court op de vlucht gaan, dat zag ik niet echt zitten. En een beetje fysieke inspanning is nooit weg. Dacht ik.
Vandaar dus. Maar ik heb er al spijt van! Ik doe dat dus écht niet graag, en ik vind dat ik dat ook niet kan. Afstoffen oké, daar moet je niet veel voor kunnen en dat vind ik niet heel erg. Dat deed ik zelfs wel eens tussen de poetsbeurten van A. door. Ik ken de stoffige hoekjes in mijn huis beter dan eender wie. Maar stofzuigen … of swifferen … of dweilen … Ik word daar zo moe van. Het is mijn eigen schuld hoor, want het moet vooruit gaan, dus ik als ne vliegende zot met die zware stofzuiger in de weer. Na een halve living kon ik al niet meer. Het zweet droop eraf en mijn hart ging in overdrive. Uiteindelijk ben ik vier keer moeten gaan zitten voor ik beneden rond was (droog en nat) en zó groot is het hier niet.
Enfin, den beneden is proper. Den boven zal voor een andere keer zijn.

Grootgrondbezitters

Sinds vanmiddag zijn wij grootgrondbezitters. De twee stukken bosgrond waren van mijn ouders. Toen in januari van dit jaar mijn moeder overleed (mijn vader is al 24 jaar dood) kwamen ze logischerwijze mee in de nalatenschap. Broer en zus waren niet geïnteresseerd. Wij wel want we halen er al jaar en dag ons hout voor de haard. Nu hebben we dus brandhout voor de komende honderd jaar. En het bos blijft – net zoals ons ouderlijk huis – in de familie. Dat vinden we allemaal een fijne gedachte.

We hebben de dag dan ook met zijn allen afgesloten met een lekker diner bij Kandinsky en zijn gelukkig en tevreden dat de hele erfenis op een mooie manier en zonder één onvertogen woord is afgehandeld.

Genieten

Na een lange dag van huis (zaterdag) kan gewoon thuis blijven en niks doen ook wel eens deugd doen. Zondag was zo’n dag. De temperatuur was nog net laag genoeg – voor mij dan, voor manlief kan het niet warm genoeg zijn – om de hele dag in de tuin te kunnen zitten. In de loop van de namiddag heb ik de fles Accademia Prosecco, die al zo lang in de ijskast naar me lonkte, bovengehaald en die hebben we samen soldaat gemaakt. We hebben genoten van onze dag in eigen tuin!

Smeg

Hij staat er al even, onze nieuwe koelkast, maar ik had hem nog niet geshowd. Bij dezen dus. 
We zijn nog wel op zoek naar stoelen. Dat lijkt een iets minder makkelijke bevalling te worden. Ik heb er al wel wat op het www gezien die me aanstaan, maar ik wil ze ook in ’t echt zien voor ik ze bestel. Moest er iemand een zaak kennen waar ze Pedrali 3D Colour stoelen in de toonzaal hebben staan … laat het me weten! 

Edit: de Pedrali 3D Colour stoelen zijn inmiddels besteld.

In memoriam

Heden is er een gruwelijk einde gekomen aan het leven van een muisje dat al zo’n week of twee een prinsenleven leidde in onze kelder. Ik had het ontdekt doordat er geknabbeld was aan de aardappelen en er lagen allemaal mini keuteltjes in de zak. Een muisvriendelijke muizenval gezet dus, met een stukje aardappel erin want dat leek hij (of zij) wel lekker te vinden. De volgende dag was het stukje aardappel weg maar het ‘deurtje’ van de val was niet dichtgeklapt. Nog eens een aantal keren geprobeerd, met aardappel, met stukjes kaas. Niks gekort, hij was ons altijd te slim af. Tja, dan maar de grove middelen: gif gelegd. Dat vond hij blijkbaar maar niks want de zakjes gif bleven dicht. Uiteindelijk hebben we dan gisteren zo’n hele wrede muizenval gezet met een stukje kaas als lokaas en vanmorgen zat daar het muisje tussen. Wij zijn best wel dierenvrienden maar muizen in huis vonden we toch maar niks. Al vond ik het wel heel erg zielig, dat kleine muisje in dat valletje.

Kerstboom


Zo net terug van de warmte was de kerstsfeer bij mij heel ver te zoeken. En gisteren was hij daar plots. Het werd zelfs nog heel gezellig in huis. Manlief was in de keuken bezig met de (12 kg zware) kalkoen te ontbenen en ik stond de kerstboom te versieren. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf.

Huis

Zo, de eerste werkweek zit er op en ik heb het gevoel dat de vakantie alweer eeuwen geleden is. Dat komt zeker door de chaos die er hier in huis heerst. Al een hele week wordt ons huis ingepalmd door werkmannen die nieuwe ramen en deuren komen plaatsen. Alles staat overhoop, het stof vliegt ons om de oren, en tot gisteren was alles ook afgedekt. We konden ’s middags niet eens een boterham eten. Nu vinden wij dat op zich niet zo erg, dan eten we wel iets buitenshuis, maar het feit dat we niet vrij zijn in ons eigen huis begint ons na een week toch wel de keel uit te hangen. En we zijn er nog niet vanaf want binnen moet het nog volledig afgewerkt worden, nog minstens een dag (ik denk eerder aan twee dagen) werk. We zullen in ieder geval blij zijn het huis terug voor onszelf te hebben.
Maar het wordt mooi, dat wel. Dat vond de overbuurman tenminste … Gelukkig voor hem, want hij moet er tenslotte op kijken.

Van alles wat

Er zijn vannacht vandalen in de weer geweest in onze straat. Minstens vijf auto’s bekrast, waaronder natuurlijk ook mijn Peugeot. Ik had het zelf nog niet gezien maar werd gebeld door de buurvrouw. Het ziet er lelijk uit: een tiental diepe krassen verspreid over het hele kofferdeksel. Politie erbij gehaald en klacht ingediend tegen onbekenden, al weten we dat dat weinig uithaalt en dat we toch zelf voor de kosten zullen moeten opdraaien. Ik onderga het vrij gelaten, het heeft geen enkele zin me hierover druk te maken.

Heerlijk gefietst vanmiddag. Vijftien kilometer, een mooie afstand voor de eerste keer dit seizoen. Onderweg een lekker boerenijsje gegeten. Twee bollen, veel te veel dus.

Gisteren naar Utrecht geweest voor een lunch met zes forumvrienden. Drie ervan had ik al eerder ontmoet, drie waren nieuw. Het was een hele fijne middag, met lekker eten en in goed gezelschap. Dit is alvast een foto van mijn dessert: aardbeien met basilicumijs. De recensie van onze lunch volgt te zijner tijd op het blog van Carla. En er wordt al een volgende lunch gepland!

Zino

Vanavond met Zino bij de dierenarts langs geweest voor zijn jaarlijkse vaccins. Meteen maar gezegd dat ook hij volledig blind is. Het is geen erfelijke kwestie in dit geval. Zijn bloeddruk is gewoon torenhoog. Drie keer gemeten en drie keer tussen de 25 en de 28 terwijl 12 à 14 normaal is. Het beestje was natuurlijk heel gestressd wat sowieso al een stijging van de bloeddruk geeft. Eerst in de draagmand, dan een rit in de auto en dan in een vreemde ruimte. Moet allemaal niet prettig zijn als je geen steek ziet. Enfin, de dierenarts vermoedt dat zijn bloeddruk in realiteit toch rond de 22 ligt, veel te hoog in ieder geval. Zino moet aan de pillen dus, want die hoge bloeddruk is veel te belastend voor zijn nieren en zijn hart. En we willen nog lang van hem genieten. We zijn benieuwd of het zal lukken … zo’n viesneus als hij is.