strijken

Strijken

Telkens ik dit tafelkleedje strijk, denk ik aan mijn moeder. Nog niet zo lang geleden, goed anderhalf jaar, deed zij dit voor mij en dat al sinds ik het kreeg van een of andere oude tante als trouwcadeau. Er zit nogal wat kant in en rond en zij maakte er een erezaak van om met haar engelengeduld al die stukjes kant tot in de kleinste details netjes uit te strijken … nadat het tafelkleedje eerst een vorstelijke behandeling had gekregen met zelf aangemaakt stijfsel van Remy. Wie doet dat nog dezer dagen? Ik kreeg telkens een tafelkleedje terug dat net uit de verpakking leek te komen.

Nu strijk ik het noodgedwongen zelf. En ik gebruik een spuitbus stijfsel. Het begint me steeds beter te lukken maar zo mooi als zij het kon … ik betwijfel het. Dank u, mam, om dat (en al die andere dingen) bijna 38 jaar te hebben willen doen.

Strijk

Ik zit al een hele week tegen een mand strijk aan te kijken. D.w.z. als ik voorbij de wasmachine loop. Mijn hoofd omdraaien helpt niet, want ik weet gewoon dat die mand daar staat. Vanmiddag zou het zover zijn. Niet dus! Eerst kreeg ik bezoek van de aannemer die binnenkort nog wat kleine karweitjes komt opknappen. Hij was amper weg toen mijn vriendin aanbelde, met haar kleinzoontje in de wandelwagen. Ze kwam niet binnen vanwege geen tijd. Na een dik half uur stonden we nog aan de voordeur, ik helemaal verkleumd. Toen had ik geen zin meer in de strijk en heb ik in plaats daarvan een lekkere appeltaart gebakken.